บันทึกใจ

ตอนที่ 0 เริ่มงาน เริ่มรู้จักกัน เริ่มบันทึก

วันนี้เป็นวันที่ 05-05-65 เป็นวันแรกเลย ที่เราได้เริ่มงานในฐานะ Process Engineer มันเป็นอะไรที่แบบ...เราตื่นเต้นมากเลย เพราะได้กลับมาทำงานที่แรก ในตอนที่เราเรียนจบใหม่ๆ

เรานั่งเล่นอยู่บริเวณม้าหินอ่อน ตรงบันไดทางขึ้น ตรงทางเข้าหน้าออฟฟิต พร้อมกับเงยหน้ามองฟ้าดูก่อนเมฆกับเสพความสดใสของท้องฟ้าในวันนี้ เพื่อรอการไปอบรมพนักงานใหม่ช่วง 8.30น.

ก็เป็นปกติในการเริ่มงานใหม่ของทุกๆบริษัท ที่จะมีการจัดอบรมพนักงานใหม่ ให้รู้ถึง ความเป็นมา ข้อกำหนด กฎต่างๆ สวัสดิการ บลาๆ..ของบริษัท และอบรมเกี่ยวกับพื้นฐานทางด้านอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งผู้บรรยาย(HR) พอรู้ว่าเราเป็นวิศวกรเท่านั้นแหละ ..ก็ถูกให้ออกมาตอบ คำถามแบบยับเลย...55555+ เขินนะเอาจริงๆ

หลังจากนั้น เมื่อการอบรมจบลง HR ก็พามารับชุด เสื้อคลุม รองเท้า และหมวก ESD (ชุดกันไฟฟ้าสถิต) พร้อมกับพนักงานใหม่ทุกๆคน

เราได้ Locker ส่วนตัว เรานี้ถึงกับเขียนว่า "Am back" ไว้ที่ป้ายหน้า Locker เลย5555+ กลับมาแล้วโว๊ย!!!

จากนั้น ทางHR ก็พาเรากับพนักงานใหม่คนอื่นๆ ไปสแกนใบหน้าเพื่อบันทึกเข้างาน

ในที่สุดก็จบสักที เราอยากไปที่แผนกจะแย่แล้วนะ อยากทำงานแล้วหละ

เวลา15.30น เราเลย ไปนั่งรอที่ Lobby ซึ่งมีโต๊ะกลมกระจกอยู่ ไม่นานก็มีรุ่นพี่ มาหาเรา บอกจะพาเราไป ที่แผนก เรานี้ ตื่นเต้นมากเลย จากนั้น เราและรุ่นพี่ก็เดินไปที่แผนกของเรา ที่แผนกจะมีการจัดโต๊ะแบบหันหน้าชนกัน มันเป็นโต๊ะทำงานไม้ที่มีฉากกั้นไม่สูงมากนัก ทำให้เมื่อนั่งลง จะเห็นเพื่อนๆ อีกฝั่งได้

ในตอนนั้น รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้น พาเรามานั่งโต๊ะว่างๆ โต๊ะหนึ่ง เราก็มานั่งโง่ๆ งงๆ ซักพัก ก็มีน้องผู้หญิงคนหนึ่ง มานั่งตรงข้ามกับเรา เธอมีลักษณะ รูปร่างตัวเล็กบาง ผิวสีน้ำผึ้งปนขาวหน่อย ย้อมผมสีทองแซมดำ ตัดผมปะไหล่ แต่เธอมัดผม ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงยีนสีดำ และสิ่งที่ทำให้เราจำได้แม่นคือ เธอชอบใช้น้ำหอมกลิ่น แป้งโบราณที่แสนละมุนใจ กับหน้าตาและรอยยิ้มที่น่ารักจับใจ อิอิ

"เธอ" มองหน้าเรา แล้วกล่าวคำทักทาย พร้อมรอยยิ้มที่มีเสน่ห์และสดใสมาก ทำให้คนหน้าตายอย่างเรายิ้มกลับ แล้วกล่าวทักทายกลับไป

จากนั้นเราทั้งสองคนก็นั่งคุยกัน เค้าถามเราหลายคำถามมาก อายุ ที่พัก เรียนที่ไหน และอื่นๆมากมาย จนทำให้รู้ว่า การที่เรามาทำงานที่นี่ คือเรามาทำงานแทน "เธอ" คนนี้ เพราะ เธอมีแผนที่จะลาออกนั่นเอง

เราสองคนทำงานด้วยกัน คุยเล่นกัน กินข้าวด้วยกัน เดินด้วยกัน ขนาดว่าเวลากลับบ้าน ก็เดินไปขึ้นรถพร้อมกัน เป็นแบบนี้อยู่ 3เดือน จนทำให้ใจเราเริ่มหวั่นไหวกับ "เธอ" จนมาถึงวันที่เป็นจุดเปลี่ยน ของความจริงบางอย่างที่ทำให้เรา ต้องยอมรับมันให้ได้ ในเรื่อง ระหว่างเธอและเรา ....