ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หวั่นไหว
"ี้าาาาา"
เเอสทริระโเ้ามา้านหลัอาร์ูอิน เธอพยายามทำให้เาใเเ่....
"ถ้าเธอมีวามพยายามที่ะทำให้ันใล่ะ็ฝันไปเลย"
0○0|||....โฮฮฮ....ทำไมเา้อใร้ายับัน้วยT0T
.
.
"เินามันมาทำไม"
อาร์ูอินหยุเินเเล้วยิำถามใส่เอสทริ
"ามมาเพื่อบันทึว่าวันวันนึนายทำอะไรไ้"
"อืม ามใ"
'ทำไมผมถึยอมล่ะ..ไม่เอาอย่ายอม ไม่ๆๆๆ โอวววโนวววว'
เเอสทริหยิบสมุบันทึเล็ๆเเละปาาออมาบันทึบาอย่า
"เเเล้วยัยผมบลอน์เพื่อนเธอล่ะ"อาร์ูอินเริ่มพูุยับเธอมาึ้น
'โฮฮีใT0T
"เอ่อ...ะไปหานื่อนารอทหรืออะไรสัอย่า"
เเอสทริยั้มหน้า้มาเียนสมุบันทึ่อไป
"นี่นายะไปไหน่ะ"
"หลัโรเรียน ึร้าน่ะ"
0₩0?เเอสทริเอียอ้วยวามสสัย ที่โรเรียน็เริ่มไม่มีนเเล้ว ยัะไปในที่ที่ำม่มีนอีเหรอ(?)
"เเล้วอีอย่า เธอไม่้อามันมา ลับบ้านไป"
อาร์ูอินพู้วยร้ำเสียเรียบๆ เหมือนลัวว่าันะไปรู้วามลับอะไรบาอย่า
"ันะปีนำเเพฝั่นั้นออ"
'วอทท ยัยนี่ถูเลี้ยูมายัไ'
"มันสูั้สิบเมรนะ อย่าับุ"
"20เมร็ยัถือว่าเี้ยนะ"เเอสทริอบเเบบไม่มอหน้าเพราะเธอ้มหน้า้มาเียนอยู่
"อืม"
.
.
เเอสทริเินามอาร์ูอิน้อยๆนถึหน้าึร้า
"ร้านหน้าเป็นำเเพ รีบไปสิ" อาร์ูอินไล่(?)ให้เธอรีบออไปารนี้เร็วๆ
"ย่ะ.."เเอาทริเบ้ปาใส่อาร์ูอิน่อนะยัสมุใส่ระเป๋าเเล้วเริ่มปีน
อาร์ูอินยืนมอูว่าเธอสามารถปีนออไ้ริๆ่อนะเินเ้าไปในึร้า
'ปีนไ้ริ้วยเเฮะ'
เเอสทริที่ปีนนถึุสูสุอำเเพมอมาทาหน้า่าอึ เธอเห็นอาร์ูอินเินไปในนั้น..
"หมอนั่นะทำอะไรน่ะ" ้วยวาทสสัยเเอสทริึรีบระโไปทาันสาอึ
.
.
โรมมม!!
"อ๊า...่อ.. ฮึ..."
เเอสทริไ้ยินเสียเหมือนมีนถู(ว้า)ไปนับผนั
"บอเเล้วนี่ให่ทำามำสั่ัน...อาร์ูอิน ถ้านายไม่นอม็้อเ็บัว"
เสียเเหบห้าวอใรยานพูถึอาร์ูอิน
'ใเย็นนะเเอสทริ รอู่อน ....'
"หึ ันไม่ทำานสปรให้เเหรอ"
อาร์ูอินเ็เลือบนใบหน้าอเา
"โอ้ว น้อสาวเเ...."
"..เเทำอะไรน้อสาวัน!! อ..อ๊า"
"หึหึ รีร้อ้วยวามเ็บปวเพราะมีันเหรอ
"ไอ้มาล็อ! เเ..."
"ายไปส้ะ... ไอ้นไร้น้ำยา"
.
.
เพล้
เเอสทริพุ่นระนเเเเลเวเ้าไปทาหน้า่า
"เห้ย เเพาสาสมาเหรอ" มาล็อยิ้มเเล้วมอเเอสทริเเบบล่อเเหลม
"นี่ บอว่าอย่าามมาไ"อาร์ูอินะอใส่เเอสทริ
"เี๋ยว่อนเลียร์นะ"
เเอสทริเินไปประันหน้าับมาล็อ วาอเธอระทบับเเสเเยามเย็น ผมสีเเเรือเเสออสีเเส้มสวยาม
เเววาที่เ็มไปเวยวามล้าหา ไม่ลัวนที่อนู่รหน้าเลย
"นี่~ ะ่อยหรือใ้มีรีเเนใร็ไ้ เเ่้อไม่ไ่อีานี่"
'ทำไม...ผมไม่สนใไม่ใยีเธอนานั้น ทำไมถึมา่วยล่ะ... เธอไม่ลัวเลย เเววาเเบบนั้น
ทำไมันนะ ทำไมหัวใอผมมันรู้สึเเปลๆ ยัยนนี้เป็นนยัไันเเน่นะ...'
"โอ้ เเฟนันเหรอ"มาล็อเเสยะยิ้ม
"เาือู่หู อัน านี่ันะ่อยะีไ้นเียวย่ะ"
'ประโยนี้...ทำไมผมใสั่น ผมิไปเอ ผมเธอนเียวเหรอ...'
"เหอะ...ฝาไว้่อนนะ เี๋ยวันไปอยัีนะ เเม่สาวน้อย"
"เออ!!"
.
เอสทริสิ่โผเ้ามาหาอาร์ูอินทันทีหลัาที่มาล็อไปเเล้ว
"ไม่ลัวเหรอ"อาร์ูอินถามเธอ้วยร้ำเายที่ไม่เย็นาเหมือนเเ่่อน
"ไม่หรอ ปลอภัยีนะ"
'ผมเเน่ใในร่าายอผม เเ่ใอผมเวลาเห็นเธอนนี้..ผมไม่รู่เลยว่ามันืออะไร'
"อืม"
"น้อสาวนาย..."
"อนนี้ันไม่อยาให้ใรรู้ ไส้ะบอพรุ่นี้หลัเเ่บนะไหนๆเธอ็รู้เเล้ว"
"อื้อ..."
'ทำไมผมที่ไม่เนัยัยใรเยอะนานี้ ถึอยาุยัยเธอมาว่านี้ล่ะ ไม่ไ้... ุยไม่ไ้"
#รออน่อไปน้าา้าาา
#อัพทีวันน้าารัรีเอร์ทุน่าา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น