คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : episode:one step
ซ่าา
เสียงฝนตกดังขึ้นมาเป็นระยะๆ ตอนนี้ในหัวผมขาวโพลนไปหมด อีกสักพักฝนคงหยุดตกเองไปเอง ผมไล่ความฟุ้งส่านที่เกิดขึ้นในหัวตัวเองออกไปพลางเดินไปที่เตียงและล้มตัวนอนอย่างที่เคยทำ ทำไมผมต้องมีปมเรื่องฝนตกด้วย น่าเบื่อจริงๆผมคิดไปเรื่อยๆจนกระทั่ง
เปรี้ยง!
“อย่าไป” ผมตะโกนขึ้นกับเสียงฟ้าผ่า ฝันบ้าๆนั่นอีกแล้ว
“อีกแล้วหรอฮยอง วันนี้ฝันถึงไอ้หมอนั่นด้วยหรือเปล่า”
ผมหันไปมองตามต้นเสียง แล้วก็แค่พยักส่งไปให้เท่านั้น อีกคนยืนมองผมด้วยสายเป็นห่วงปนเอือมๆ คงจะเบื่อแหละ ฮ่าๆ
“จะสว่างแล้วยังไม่นอนหรอ”
“ฮยองก็น่าจะรู้แก่ใจว่าทำไม”
“กลับเข้าโลงแกไป”
“ระวังคำพูดสิฮยอง คนอื่นได้ยินแล้วจะแย่นะครับ”
“นี่มันในบ้าน จำได้ไหม”
“ก็ กันไว้ดีกว่าแก้”
“กลับไปนอนได้แล้ว ฮวาง เหรินจวิ้น”
“ฮยอง อย่าทิ้งผม ไม่นะ!”
นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินเพราะผมปิดโลงหนีเด็กนั่น ผมรู้ว่ามันแค่มาหาเพื่อนเล่นเพราะน้องชายสุดรักไปเข้าค่ายมารยาท เดี๋ยวคงไปเคาะโลงคนอื่นไปทั่วแหละผมเลยไม่ห่วง เพราะห้องพวกเราเป็นรวมแค่แยกโลงเฉยๆ ไว้เจอกันตอนเช้าละกัน
พรุ่งนี้คงจะเป็นวันที่ สนุกสุดๆเลยล่ะ
ความคิดเห็น