2858.28 - kookmin

29 dec 2018 , thailand - bangkok

12 : 56 น.

" ก็แค่ไปเที่ยวเฉย ๆ ป่ะวะมึง "

จองกุกพูดขึ้นด้วยเสียงจริงจังจนลืมตัวว่าตอนนี้เดินคุยกันอยู่ที่เที่ยวใจกลางกรุง แน่นอนว่าคนรอบข้างก็หันมามองด้วยสายตางง ๆ

" เนี่ยจองกุกนะ เดี๋ยวมึงก็จะทิ้งพวกกูไปหาเมียญี่ปุ่น ขาว ๆ เด้ง ๆ เลยปะ "

" สมองมึงมีแต่ผงชูรสหรอนัมจุน คิดได้แต่แบบนั้นอะ เลิกทำของพังก่อนเถอะมึงน่ะ "

จบประโยคนัมจุนก็หันไปทำหน้าคาดโทษใส่จองกุก ที่เป็นแบบนี้เพราะจองกุกเพิ่งมาบอกแบบกระทันหันว่าคืนนี้จะบินไปญี่ปุ่นและจะอยู่ที่นั่นถึงสองอาทิตย์ นัมจุนเลยมาโวยวายเพราะเอาเวลาคิดหาของฝากไม่ทัน ส่วนแทฮยองเพื่อนซี้อีกคนที่วันก่อนเดินสะดุดลมหน้าคณะแล้วล้มจนแขนเข้าเฝือก ไม่รู้ว่าล้มท่าไหนจนเข้าโรงพยาบาล แต่ถึงแขนจะใช้ได้ข้างเดียวก็ยังสามารถโทรมาบ่นจองกุกได้อยู่ดี

" เอาเหอะ กูปลงแล้วว่ะจองกุก คราวก่อนขอขนมเป็นของฝากก็ได้ปลาแห้งมา เพื๊อ ที่ไทยก็มีมั้ย "

" ปลาแห้งแดนปลาดิบ ได้กลิ่นทะเลจากญี่ปุ่นเลยนะ "

" พ่อมึงอะ "

จองกุกหัวเราะร่วน ปีก่อนหน้าเขาก็ไปญี่ปุ่นกับครอบครัวมาเหมือนกัน เพื่อนหมีตัวโตฝากซื้อขนมกลับมา แต่เขาอยากซื้อปลาแห้งมากกว่า พอถึงมือก็โดนบ่นใหญ่ เรื่องผ่านมาปีนึงแล้วก็ยังไม่ลืมอีก สงสัยจะจำจนฝังใจไปแล้ว

" เดี๋ยวกูจะไปละ เบื่อมึง "

" ให้มันแน่เหอะ ถึงนู้นอย่ามาเรียกชื่อกูเลยนะ "

22  : 45 น.

หลังจากแยกกับนัมจุนก็แชทบอกลาเพื่อนที่นอนหยอดน้ำข้าวต้มจากสาเหตุโง่ ๆ นอกจากนี้ก็ได้ลิสต์ของฝากยาวเป็นหน้ากระดาษเอสี่ นี่ไปแค่สองอาทิตย์นะ ถ้าไปเดือนนึงไม่ให้ซื้อเฟอร์นิเจอร์จากที่นี่กลับไปแต่งเติมบ้านเลยหรอ

ไฟลท์บินขึ้นตอนห้าทุ่มตรง จองกุกเตรียมตัวมาอย่างดี เขาไม่จำเป็นต้องจองโรงแรมเพราะเพื่อนของคุณย่าของเขาที่ย้ายไปอยู่ที่นู้นมีบ้านและคอยต้อนรับเขากับการไปเยือนประเทศแสนสวยงามนั่นเสมอ

24 : 00 น.

จากการขึ้นเครื่องและออกมาแล้วหนึ่งชั่วโมง เพลงในเพลย์ลิสต์โปรดเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เมื่อเพลงเก่าจบ จองกุกทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างบนเครื่อง น่านฟ้าตอนกลางคืนที่ไร้แสงไฟ ถึงญี่ปุ่นคงเป็นเวลาตีห้าพอดีของที่นั่น เปลือกตาหลับลงเพื่อนอนหลับเอาแรง กว่าจะถึงที่นั่นคงเหนื่อยน่าดู

see u soon , tokyo.