7DAYS ค่ายนี้ฮุนขอ

ตอนที่ 1 : อะไรนะครับ ไม่ต้องทำควิซ?

01 : #ค่ายเจ็ดจีฮุน

____________________

7DAYS ค่ายนี้ฮุนขอ

_

“บ่ายโมงสิบห้าเเล้วนู ขึ้นห้องเหอะ”

ผมคายหลอดพลาสติกสีน้ำตาลออกจากปาก พร้อมยัดซองขนมลงในกระเป๋าใบโปรดที่ไร้ซึ่งอุปกรณ์การเรียนอย่างทุกวัน หน้าที่ของมันมีเพียงใช้ซุกอาหารให้รอดจากสายตาอาจารย์วิชาประวัติศาสตร์ศิลป์ที่เคี่ยวเรื่องการห้ามนำอาหารเข้าไปในคลาส เธอบอกว่าทนไม่ได้ที่กลิ่นของมันรบกวนเพื่อนคนอื่นที่กำลังจดเลคเชอร์

เเต่ถึงอย่างนั้นพวกผมก็ยังเอาอาหารขึ้นไปกินบ่อยๆเวลาที่หิวหรือกินข้าวไม่ทัน

พีคสุดเป็นช่วงต้นเทอมใหม่ๆ กับความครึ้มใจของวอนอูที่ชวนผมนั่งปิคนิกซื้อข้าวมันไก่เข้าไปกินในห้อง กินธรรมดาคงเท่ไม่พอ มันตั้งเป้าไว้ว่าจะเเอบเปิดโปรเจคเตอร์ดูหนังด้วย 

เหตุผลมีอยู่ว่ามือถือมันเเบตเหลือ 5% เเต่ยังอยากดูซีรีย์ย้อนหลังในยูทูปต่อ จะขอยืมโทรศัพท์ของผมก็เกรงใจ ช่วงนั้นเเฟนเก่าติดซะยิ่งกว่าอะไรดี โทรหาทุกสิบห้านาทีจนเรียนเเทบไม่รู้เรื่อง

ตอนนั้นผมลังเลมากนะ กลัวว่ามันจะไม่ดีหรือเปล่าเพราะเอาข้าวเข้าไปทั้งห่อ น่าเกลียดเหลือเกิน 

วอนอูมันคงเห็นท่าทางลังเลของผมเลยใช้โทนเสียงต่ำๆของมันกล่อมประสาทพร้อมสีหน้าดั่งสตีฟจ็อปตอนพูดเรื่องความบางของนวัตกรรมตัวใหม่เเบรนด์ตัวเอง ผมที่้ชื่อคนง่ายเป็นทุนก็คล้อยตามอย่างง่ายดาย

“อีกตั้งครึ่งชั่วโมง จะไปกลัวอะไร เรากินกันสิบห้านาทีก็เสร็จ”

ที่ไหนได้ เเกะถุงน้ำซุปซดน้ำไปได้สองอึก นักศึกษากับอาจารย์ก็เเห่กันเข้ามาในห้อง

กว่าจะรู้ตัวว่าจำเวลาผิดก็สายเกินไป 

เสียงตวาดกร้าวผ่านไมค์ดังจนเเก้วหูเเทบระเบิด พวกผมโดนไล่จนต้องรีบหอบจานกับถ้วยไปกินหน้าห้องเเทบไม่ทัน มิหนำซ้ำยังถูกหมายหัวไว้บนกระดาษเช็กชื่ออีกต่างหาก

ผมเหลือบตามองเพื่อนสนิทตัวเเสบที่นอนหมอบอยู่ด้านข้าง คำพูดที่ชวนมันขึ้นห้องในตอนเเรกเหมือนถูกละลายไปกับสายลม 

“ชักช้าจริงๆ ฉันจะไปละน่ะ"

ไม่พูดเปล่า ผมก้าวขาลงจากเก้าอี้พร้อมยกกระเป๋าย่ามสะพายเข้าที่ไหล่ สอดมือสางเส้นผมสีชมพูที่เพิ่มย้อมมาไม่ถึงสัปดาห์อย่างเคยชินเมื่อรู้สึกว่าเเอร์ด้านบนปล่อยลมเเรงเกินไป 

“ไม่เช็คชื่อเผื่อนะโว้ย”

ใบหน้าขาวใสของอดีตเดือนคณะเงยหน้าขึ้นเเทบจะทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ทำให้ตัวเองเสียผลประโยชน์ เเว่นสายตาถูกจัดให้เข้าที่เข้าทางทั้งที่ยังง่วงงุน สองเเขนยาวยกบิดขี้เกียจจนสุดตัว ริมฝีปากอ้าหาวกว้างไม่เหลือเค้าโครงของหนุ่มสุดเนี้ยบที่สาวๆใฝ่ฝัน

“กลับห้องนอนเหอะ มาเรียนทำไมเสียเวลานอน”

ผมเอ่ยเเซวอย่างอดไม่ได้ เรียกเสียงจิ๊ปากอย่างอารมณ์เสียขัดกับการเเสดงทางสีหน้าของวอนอูที่ยังดำรงใบหน้าเรียบเฉยเเบบเดิม ผมจำได้ดีว่ามันเคยบอกตอนรับน้องใหม่ๆ ว่าที่มันชอบทำหน้านิ่งๆไม่ได้เพราะหยิ่งอะไรหรอก เเค่คีปลุคให้ดูคูลเพราะเด็กผู้หญิงที่มันเคยชอบตอน ป.5 ชมตอนเต้นเพลง Rainism ในงานโรงเรียนว่าหน้ามันตอนนิ่งๆดูเท่ดี หลังจากนั้นระบบเหลิงก็ทำงานอย่างหนัก ผลักดันทุกการเเสดงออกทางสีหน้าทิ้ง จนมันเหลือเเค่หน้าเดียวนี่เเหละ

“ถ้านายบอกให้ฉันเลิกเรียนตั้งเเต่ปีหนึ่ง ป่านนี้คงได้นั่งเรียนคนเดียวไปละฮุน”

เสียงนั้นบ่นปอดเเปดเเล้วเดินตัวปลิวนำหน้าผมไป

คนเขาอุตสาห์รอจนตื่น เเต่พอตัวเองฟื้นเเล้วก็ชิ่งไปคนเเรกเฉยเลยเนี่ยนะ

ผมรีบก้าวขาไวๆเพื่อเดินให้ตามทันช่วงขายาวๆนั้นทัน

 _

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ..."

ผมพึมพำออกมาไปในทิศทางเดียวกับสีหน้าสงสัยของวอนอู มวลมนุษย์จำนวนหนึ่งออกมาออกันหน้าประตูพร้อมเสียงพูดคุยดังเซ็งเเซ่ ไร้วี่เเววของผู้กุมอำนาจในห้องซึ่งมีศักดิ์เป็นอาจารย์ ขอเดาว่าคงไปเข้าห้องน้ำ ไม่ก็ถูกฝูงชนกลุ่มนี้กลืนเข้าไปเเล้ว

“เห็นอาจารย์บอกว่า ถ้าใครไปก็ไม่ต้องทำควิซ”

“หา?”

ประโยคเเว่วๆจากกลุ่มคนก้อนนั้นทำเอาผมรีบเดินพาตัวเองเข้าไปเกาะติดสถานการณ์เเทบจะทันที อะไรไม่ต้องทำควิซ มันต้องเป็นตัวช่วยในการผลักคะเเนนของผมให้ไกลจากเอฟได้เเน่ๆ

“เขาให้คะเเนนฟรีเเลกกับไปค่ายน่ะ”

ผู้หญิงต่างคณะที่คงอยู่มาตั้งเเต่ต้นชั่วโมงตอบเเทรกออกมากลางวง ผมเอี้ยวตัวมองลอดช่องเเขนคน เห็นคนทยอยกันกรอกใบอะไรบางอย่างด้านหน้า เเต่บางส่วนก็ยืนเถียงกันคอเป็นเอ็น เหมือนตกลงกันไม่ได้ว่าจะเลือกอะไรดีระหว่างไปค่ายอะไรก็ไม่รู้ที่ว่านั่น กับไปสอบครั้งเดียวให้มันจบๆ

“มันคือค่ายอะไรเหรอครับ?”

ผมยกมือถามด้วยใบหน้าใคร่รู้ในคำตอบอย่างปิดไว้ไม่มิด ไม่ว่าจะไกลเเค่ไหน สุดหล้าฟ้าเขียว ต้องนั่งรถนานเป็นวันๆ ถ้ามันสบายมากกว่าต้องอ่านหนังสือสอบไอ้วิชาน่านอนนี่ผมก็โอเค

“ประมานค่ายสอนน้อง บำรุงโรงเรียนอะไรแบบนั้นมั้ง เเต่เราว่ามันน่าสงสัยมาก”

“รุ่นพี่ไม่มีใครลงเลย มีเเต่รุ่นเรากับรุ่นน้องไม่กี่คน"

“เเปลว่ามันไม่ดี?”

“ไม่รู้ดิ เเต่เขาบอกมีเเช่น้ำพุร้อน อากาศก็ดี ที่พักสบาย อาหารอร่อย”

“เฮ่ย เเบบนั้นมันดีมากเลยไม่ใช่เหรอ”

“หรือว่าที่คนไม่ไปกันเพราะเขาติดสอบเหมือนที่เรามีควิซ"

"ก็น่าคิดนะ"

คนยังพูดถึงรายละเอียดกันไม่จบดี หลังของผมก็ถูกฝ่ามือด้านหลังดันให้เดินเบียดเข้าไปด้านหน้าจนสองมือต้องยกขึ้นกันเพราะหัวถูไปกับไหล่ของคนอื่นไม่รู้กี่คนต่อกี่คน เมื่อเอียงคอหันไปมองก็ได้รู้ว่าไอ้คนที่ดันนั่นไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ไอ้วอนอูอีกนั่นเเหละ จริงๆก็ไม่น่าเเปลกใจ จะเป็นใครอีก คบกันอยู่เเค่สองคน 

“เฮ่ย อะไร  ดันมานี่ทำไม จะให้ลงชื่อเรอะ"

"เออ ลงเหอะ ฉันรู้นายทำควิซไม่ได้ ฉันก็ด้วย ไม่ได้อ่านหนังสือสักตัว มัวเเต่พากันเก็บเวล"

"ใครชวนเล่นกันเล่า เออลงชื่อไปด้วยกันนี่ล่ะ"

พูดจบปากกาบนโต๊ะก็ถูกผมคว้าขึ้นมาเขียนชื่อตัวเองลงในเเถวเร็วๆ จำนวนคนที่ลงไม่ใช่น้อยๆลำดับของผมอยู่ในลำดับที่ 31 คนเยอะขนาดนี้รถต้องกี่คันกัน เเล้วจะไม่มีปัญหาอะไรหรือไง

เเต่คิดไปก็เท่านั้น ทั้งผมเเละวอนอูไม่ค่อยใส่ใจอะไรจนเป็นนิสัยอยู่เเล้ว จากที่ได้ฟังข้อมูลจากที่คนอื่นบอกก็ไม่น่าจะหนักหนาอะไร เเค่ค่ายสอนน้อง เเถมสถานที่ยังโอเค อาหารก็ดี บรรยากาศก็น่าจะได้ บ่อน้ำพุก็มาวุ้ย อยากลงไปเเช่ให้ชื่นใจเสียจริง

ผมลงชื่อวอนอูต่อในลำดับที่ 32 เจ้าตัวชิ่งออกไปรอด้านนอกเเล้วเพราะไม่ชอบเวลาโดนคนเบียด จริงๆเเล้วผมเองก็เกลียดที่ที่คนเยอะเหมือนกัน เเต่ถ้าตีค่าออกมาเป็นตัวเลขเเล้วของวอนอูน่าจะสูงกว่า ผมยังพอทนได้ เเต่หมอนั่นออกเเนวต้องตะกายตัวหนีออกให้ไวที่สุด ไม่งั้นจะกลายร่างเป็นคนพาลเเทบจะทันที

"ลงให้ยัง"

"ลงเเล้ว"

"เยี่ยมมากเจ้าจีฮุน"

ผมเอี้ยวหัวหลบเพราะรู้ดีว่าหลังจากจบคำว่า 'เจ้าจีฮุน' จะถูกวอนอูลูบหัวจนตัวเองไม่ต่างกับหมาตัวหนึ่งเสมอ มันชอบพูดว่าผมเหมือนน้องข้างบ้านที่เพิ่งหัดเดินได้ไม่นานของมัน ทั้งตัวขาวมากเหมือนกันเเละตัวเล็กนิดเดียว

อืม เล็กไปมั้ง เพิ่งหัดเดินเนี่ย 

"ขโมยที่นั่งกันเหอะ จังหวะคนออกมาเยอะๆนี่ล่ะ"

ผมเสนอไอเดียเรียกรอยยิ้มจากวอนอูจนหน้านิ่งๆที่มันภูมิใจกลายเป็นลูกเเมวหัวเราะได้ตัวหนึ่ง กระเป๋าย่ามถูกโยนลงบนโต๊ะเพื่อจองตำเเหน่งหลังเสา มุมอับต่อสายตาอาจารย์ ผมเเละวอนอูพากันนั่งลงเเล้วสอดมือถือไว้ใต้โต๊ะพร้อมกดเข้าเเอพพลิเคชั่นที่ตัวเองต้องการ เพื่อเอาตัวเองเข้าสู่โลกของโซเชียลมีเดียทันที

ตึ๊ง

WONWOOWINWIN 

13:41 :

จ้ะเอ๋ O_O

                                                                     THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:42 :

                                                                       จ้ะเอ๋ที่หน้า

WONWOOWINWIN

13:43 :

ไม่เคยจะพูดดีๆกับเพื่อนเลย

                                                                       THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:44 :

                                                                       นั่งก็ติดกัน เงยหน้ามาคุยกันไหมล่ะ

WONWOOWINWIN

13:44 :

คนอื่นเขาเรียนกัน มาคงคุยอะไรฮึ 

                                                                       THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:44 :

                                                                       ยัง ยังอีก

WONWOOWINWIN

13:45 :

ล้อเล่นหน่า ไอ้ค่ายนี่ไปวันไหนนะ ลืมถาม

                                                                      THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:45 :

                                                                       ศ นี้มั้ง เห็บเเว้บๆในใบ

WONWOOWINWIN

13:46 :

เออดีเลย งั้นก็ส่งใบลาตั้งเเต่ ศ เลยดิ สบาย~

                                                                      THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:47 :

                                                                       หึหึหึ เล่นเกมส์ได้สบายใจละเว้ย ไม่ต้องติวเเล้ว!

WONWOOWINWIN

13:48 :

มันจะง่ายยังงี้จริงเหรอวะ ยกควิซให้ตัวนึงเลยเนี่ยนะ

น่ากลัวพิกล

                                                                       THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:49 :

                                                                       ช่างมันเหอะ ไม่ต้องสอบก็ดีละ จดเลคเชอร์ด้วยนู วันนี้เวรนาย

WONWOOWINWIN

13:50 :

เออๆ เอาปากกาให้ด้วย ไม่ได้เอามา

                                                                      THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:51 :

                                                                       TOO

WONWOOWINWIN

13:53 :

goodbye my brain

                                                                               THIS IS JIHOON -_-

                                                     13:55 :

                                                                      มาเรียนกันทำไมวะเนี่ย หมดคาบเจอกัน จะสิงทวิตเตอร์ล่ะ

WONWOOWINWIN

13:57 :

เชิญครับสหาย

บทสนทนาเกี่ยวกับค่ายของเราก็จบเเต่เพียงเท่านี้

ไม่มีใครคิดจะสงสัยหรืออยากจะรับรู้อะไรอีก

เราคงใช้ชีวิตกากๆในรูปเเบบของเราต่อไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าความสบายที่คาดหวังไว้นั่นน่ะ

มัน...

TBC

____

หวัดดีค่ะ เย่ นี่เราเอง เราไหนไม่รู้ ถถถถ

ฟิคเซบเรื่องเเรกที่เอาลงเด็กดีนะ มั่วซั่วกันไปให้อภัยข้าด้วย

เรื่องนี้เราตั้งใจให้ชื่อตามศิลปินเเบบเดิม เเต่โลเป็นที่ไทยนะ

ขอให้สนุกฮะ

บัย ~