หนุ่มซึ้งสุดใจกับยัยขี้เหงา

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องวุ่น ๆ กรุ่นด้วยรักของผม

                       “  ไงกร...ได้ข่าวว่าอกหักใช่ไหม –O-  “



                       “  อยากได้คนเลียแผลใจไหมค่า ^o^....  ”



                  ทั้งหมดเป็นคำทักทายที่ผมได้รับในวันถัดมา  ToT  จะเลี่ยงก็ไม่ได้  ไม่อยากบอกหรอกนะว่าผมก็ป็อบในโรงเรียนพอดูล่ะ^^  ความเป็นไปในชีวิตของผมดูน่าสนใจไปซะหมด  มันก็ดีนะที่ไม่เหงาเพราะมีแต่คนเอาใจ  แต่ที่มันแย่ตรงที่ต้องคอยตอบคำถามจากเหยี่ยวข่าวจากแก็งต่าง ๆ ในโรงเรียนเนี้ยแหละ T_T  มิหนำซ้ำยังมีเรื่องวุ่น ๆ ให้ปวดหัวอยู่เรื่อย ๆ ตามปกติทุกวัน -_-!



                       “  ยัยแรด.....พี่กรเค้ามีแฟนใหม่แทนยัยรินแล้วย่ะ >o<  ฉันเห็นในร้านซเวนเซ่นเมื่อวาน ToT  ”



                       “  ชิส์....ไม่รู้จริง –O - \"



                       “  ยังไง O_O!?! ...ยะ  ”



                       “  ยัยนั่นน่ะ.....น้องเค้าหรอกนะ ^ o ^  ”



                       “  จริงดิ^^  ”



                       “  โกหกหาพระแสงเหรอ >_<  ”



              แม่สาวต้นอ้อกับกระท้อ  แฝดที่หน้าตาเหมือนกันเปี๊ยบเพื่อนร่วมห้องของผมกำลังนำข่าว ล่ามาแรง  ที่พวกเธอเรียกกันบ่อย ๆ ของผมมาสวบสวนหาข้อเท็จจริงกัน  ผมได้ยินก็เมื่อกำลังเดินเข้าไปในห้องและ



                       “  นี่ ๆ –O-  กรเธอมีน้องสาวไหม!?!  ”



              ยัยกระท้อที่ไม่แน่ใจกับข้อเท็จจริงของแม่สาวต้นอ้อถามผมทันทีที่ผมมาถึงที่โต๊ะ  ทำไงได้ก็โต๊ะของแม่สองสาวอยู่ข้างหลังโต๊ะเรียนผมพอดี >o<



              (-_-) (._.) (-_-) (._.)  ผมพยักหน้าแต่ไม่ได้บอกหรอกว่าเธอไม่ใช่น้องสาวแท้ ๆ ของผม  ไม่งั้นผมต้องอยู่คอยตอบคำถามกับพวกเธออีกนานแหง ๆ >_<   แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น  บรื๋อ >0<



                      “  เฮ้ยกร....เมื่อวานแกไม่มาโรงเรียนเพราะฤทธิ์เหล้าใช่ไหมวะ - O - \"



                      “  ไอ้อิฐ  แกทักเพื่อนรักของแกอย่างนี้  สมควรแล้วไง >o<  ”



                      “  กูเป็นห่วง  ถึงได้ถามนะ  ”



                      “  -_-…  ”



                      “  ดูทำหน้าเข้า -O-^  ”



                      “  -_-^…  ”



                      “  เย็นนี้ไปดื่มกันดีกว่า ^ o ^”



                      “  ว่าไง !?  ”



                      “  -_-…  ”



                      “  ตกลงมั้ย !?  ”



                      “ อืม “



            ก็ดีเหมือนกันได้ผ่อนคลายอารมณ์แบบผู้ชาย ๆ แมน ๆ ซะบ้าง  บางทีความอ่อนโยนในตัวผมก็ควรจะโยนทิ้งไปในสถานการณ์แบบนี้ T_T



             ที่ชิบุซ่าคลับ



                       “  เฮ้! - O -  ไอ้กร  ”



                       “  ทางนี้ - O -  \"



             ผมโบกมือให้มันรู้ว่าผมอยู่ไหน  ทันทีที่สิ้นเสียงตะโกนอันแสบแก้วหูของมันแข่งกับเสียงอึกทึกในคลับ



                       “ แกพาใครมา?!? “



                       “  นี่น้องโมจากทีวบดินทร์ ^^  โรงเรียนดังนะเว้ย!  “



                       “  แล้วไง -_-!?!  ”



                       “  เอ่อ...ฉันรู้มาว่าพี่เลิกกับแฟนพี่แล้ว >O<  ”



                       “  อืม  ”



                       “  ฉัน...ก็..เลย >_<  ”



                       “  -_-…  ”



                       “  อยาก....ทำความรู้จักกับพี่ในฐานะที่ฉันก็เป็นคนนึงที่ชอบพี่นะค่ะ^^  ”



                       “  -_-!….  ”



                       “  พี่ขอบใจนะครับ..โม  สำหรับความรู้สึกดี ๆ^^ “



                       “  หมายความว่าพี่จะคบกับโม  O_O “



                       “ แบบพี่น้องนะครับ  ถ้าเป็นอย่างอื่นพี่คงตอบตกลงไม่ได้ -O-  “



                       “  อะ...อืม  กะ..ก็ได้ค่ะ T_T “



               เธอตาแดงจะร้องไห้แล้ว...เพราะความหมายในการคบกับผมของผู้หญิงหลายต่อหลายคนคืออยากควงผม  ไปเดทกับผม  ซึ่งเธอก็คือหนึ่งในนั้น ToT  เฮ้อ...ผมสงสารเธอนะ  ไม่ใช่ว่าเล่นตัวเลย >_<   แต่ด้วยความจริงใจนะ  ผมไม่อยากได้ใครมานั่งในใจผมแทนรินตอนนี้   บอกตามตรง...ผมยังคิดถึงเธอ...



                       “  โม...ปะ...ไปก่อนนะค่ะ  ฮึก ๆ T_T  ”



                       “  อ้าว...อ้าวน้องโม O_O “



                       “  -_-…”



                       “  ไอ้กร...แกใจดำมั๊ก....มาก >_<  ”



                       “  กูหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ “  



                  ผมตะโกนใส่มัน >o<



                       “  ทำไมนะกร  แกควรจะลืมยัยรินนั่นนะ >_<  “



                  ทำไมล่ะอิฐ  ทำไมแกไม่พูดยังงี้ตอนที่แกแนะนำผมให้รู้จักริน  ผมจะได้ทำอย่างที่มันต้องการในตอนนี้ได้ไง  ToT



                  วันนี้วาเลนไทน์สินะ  แต่ผมไม่รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเหมือนปี่แล้วเลย  ผมเหงา T_T  คนที่เพิ่งอกหักไม่ต้อนรับวันนี้หรอกนะ



ปุ้งช่า...ชะ  ปุ้ง  ตะลุง  ปึง  ปุง ช่า.....



                  โทรศัพท์ผมดังขึ้น  ผมหยิบขึ้นมาดูเห็นเบอร์ไอ้อิฐ  เฮ้อ...ผมจำต้องรับสายด้วยความเซ็งเต็มที่หลังจากปล่อยให้โทรศัพท์ดังมา



นานจนผมทนไม่ไหว > O <



                        “  ไง...อิฐ  วันนี้วันหยุดนะเว้ย >o<  ”



                        “  นี่..วันนี้วาเลนไทน์เดย์เว้ย   กูนัดบอดกับสาว ๆ ไว้  ไปนะ^^ “



                        “  ไม่ดีกว่า...ขอบใจนะ  แต่..ยัยนันแฟนแกไม่ว่าเหรอ O_O  “



                        “  อย่าพูดถึง  น้องนัน  เลยนะ  ขนลุกวะ  เพิ่งหนีเธอมาเพื่องานนี้นะเนี่ย^^ “



                     คิดดูล่ะกันครับเพื่อนผม



                         “ -_-! “



                         “ ไปเหอะ  เผลอ ๆ จะได้ลืมยัยรินไง^^  ”



                      อะไรจะง่ายอย่างนั้นละ  ไอ้อิฐ ToT  ลืมรินนะ... ไม่ง่ายเลยสักนิดนะ >o<  



                         “ ไม่อ่ะ  ขอบใจ  แต่วันนี้อยากอยู่บ้านมากกว่าอ่ะ –o-  “



                         “ ไม่มีนายจะสนุกอะไรเล่า  ไปเหอะน่ะ ><“



                         “ ไม่อ่ะ -_-! “



                         “ อะไรกันว่ะ...ไอ้กร >o<วันหยุดทั้งทีไปเที่ยวดีกว่าไหม  ผู้หญิงใจง่ายยังงั้นยังจะคิดถึงไปทำไม >


                         “ พูดอย่างนี้ได้ไง  ยังไงรินเค้าก็ยังเป็นคนที่ฉันรักนะ >< ไอ้อิฐถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลย”



                         “ ไม่ > <”



                         “ ถ้าแกไม่ถอน  อย่าว่าแต่ไปเที่ยวด้วยเลย  คำว่าเพื่อนฉันก็จะไม่เก็บไว้ในความทรงจำ >< “



                         “ นี่แกเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนรึไงว่ะ เออ กรูไม่พูดด้วยแล้ว แค่นี้นะ”



                         “  -_-!  “



                    ตู้ดๆๆๆๆ ว่างไปแล้ว  เสียงดังโครมใหญ่เรยย

        

                ความจริงผมไม่อยากจะเปรียบเทียบความรักระหว่างเพื่อนกับแฟนนักหรอก>o<  เพราะผมคิดว่ามันเป็นความรักที่แตกต่างกัน  ผมรักไอ้อิฐ ผูกพันกับมัน แบบเพื่อนที่รู้ใจ เข้าขากันได้ดี^^  แต่กับริน ToT มันเป็นความรู้สึกอีกอย่าง เป็นความสุขที่หาคำอธิบายไม่ได้  ไม่มีเหตุผลใด ๆ ทั้งนั้น T_T



                ผมเดินไปที่โต๊ะทำงาน^^  มองเห็นกรอบรูปสีชมพู รูปร่างเล็ก ๆเป็นวงรีสะดุดตา  รูปผมกับเธอกำลังยิ้มอย่างมีความสุขอยู่พร้อมกับใบหน้าเปื้อนสุข ^o^  ความรักที่มีให้เธอมันมากจนถึงกับวางใจให้กรอบรูปอยู่บนโต๊ะทำงาน เวลาเครียดก็สบายใจได้ทันทีที่หันมาดูกรอบรูป  แต่วันนี้...วันนี้นะ คงจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว ToT



      ผมชักหิวซะแล้วซิ ><

      ออกไปหาอะไรกินดีกว่า



                 ผมเดินไปที่ร้านเซเว่นใกล้บ้าน  ว้าว...  มีของกินเยอะแยะเลย  บางทีผมคิดว่าผมน่าจะยอมรับในความจริงในเรื่องคนอกหักมักรักฟาสต์ฟูดนะเนี้ย  55+  ยิ้มได้แล้วเรา  ช่างมองโลกในแง่ดีอะไรอย่างนี้หนอ



                 ข้าวหมกไก่   มาม่า  เอ...จะกินอะไรดีหว่า o_o????  



                 เอาข้าวหมกไก่ละกันนะ  ท่าทางน่ากินดี  ผมเอื้อมมือไปหยิบแต่ว่าแต่มือผู้หญิงที่ไหนอ่ะที่บังอาจมาตัดหน้าผมได้  ผมหันไปมองอย่างเอาเรื่อง >o


                  “ อ้าว  นายก็จะเอาเหรอ  แต่โทดทีนะ อ่ะ ฮะ... ฮ่าๆๆๆๆ “



                  “-_-!”



                 อะไร  ยัยบ๋องนี่   ท่าทางพิลึก ไงไม่รู้



                   “ นายช้ากว่าฉัน คิกๆๆ ดะ.. ดู  หน้านายอย่างกับ.... ^^ ฮ่าๆๆๆ ^o^ “



                   “ อย่างกับอะไร -_-! “



                  อะไรกันยัยนี่ท่าจะบ๊องแฮะ



                    “  อืม...คิดไม่ออก  บอกไม่ถูกอ่า ^^  แต่ถ้าจะให้บรรยายให้ชัด ๆ แบบเห็นภาพก็ทำนองปีศาจซาลาเปาเน่า บวกกับ หมีแพนด้า  แต่หุ่นเป็นกุ้ง อ่า  คิกๆๆ ^^ “



                    “ นี่มันจะมากไปแล้วนะ  เธอคิดว่าเธอสวยนักรึไง ><”



                    “ แน่นอนค่ะ  แต่ช่างเหอะ  ฉันรีบ  ไปก่อนนะ ตาซาลาเปาหุ่นกุ้ง คิกๆๆ^^^”



                    “ ดะ...เด๋วดิ “



                   อะไรกันด่าเสร็จก็ไปเลย  ผู้หญิงสมัยนี้มันยังไงกันนะ > o<  



                    แต่สรุปคือ....ผมอดกินข้าวหมกไก่  อ่ะ  อะไรกันเนี้ย ><



                   งั้นเป็นข้าวราดแกงกระหรี่ล่ะกัน  ประชดยัยบ๋องนั่น  อย่าให้เจออีกนะ  จะเล่นงานให้น่วมเลยคอยดู  ผู้หญิงบ้าไรกันเนี้ย  

ออกมาจากร้านไปร้านน้ำต่อไป  แต่เอ๊ะ! O_o! นั่นมันยัยตัวแสบในเซเว่นเมื่อกี้นี่หน่า  ว่าแต่กะ...กำลัง...โดนรุม!! ใจหนึ่งบอกไม่ต้องไปหรอก  แต่อีกใจบอก...ต้อง  ผมเชื่อในความคิดสุดท้ายของฉันเสมอ



                      “ นี่....พวกนาย  รังแกผู้หญิงยังนี้  ดีแล้วรึไง -_-? “



                      “ นะ...นาย ซาลาเปา o_O! “



                      “ ฉันมาช่วยเธอนะ  เพราะงั้น...เลิกคิดเรียกฉันยังงั้นได้ไหมเล่า >< “

            

                      “ ฉันไม่ได้ขอร้องให้นายช่วยซักหน่อยนี่ –o- “



                    ยัยนี่กวนประสาทชะมัด  ตัวแค่เนี้ยจะสู้ใครเค้าไหว  แค่ยอมขอร้องหรือพูดจาดี  ทำไม่เป็นรึไงกันเนี้ย  แต่ทำไงได้ก็ไอ้ตัวโตคนหนึ่งมันเข้ามาใกล้ผมแล้วสิ  ก็คงต้องดวลกันหน่อยแล้วล่ะ



                       “  นายเป็นใครว่ะ  ทำไมถึงช่วยยัยซีน่า “



                       “  สุภาพบุรุษมั้งเพ่ !! –O- “



                       “ อ๋อ...เหรอ  ง้าน  ก็อาบน้ำด้วยเลือดก่อนเป็นไง  พ่อสุภาพบุรุษ “



                     มันเข้ามาแล้ว  แต่ผมไม่กลัวหรอกนะ  ก็ผมก็นักสู้อันดับ 4 ของโรงเรียนนี่หน่า  เอาล่ะ

วัน ทู ทรี Go!!!!!!



                     ตอนนี้มันสลบไป 2 เหลืออีก 3  แต่แรงผมชักลดลงแล้วเหมือนกันนะ  บางทีผมอาจจะ...  ความคิดของผมได้หยุดลงไปชั่วขณะหลังจากได้ยินเสียงนี้



                        “ เฮ้ย ไอ้กร  กรูช่วย “



                    ไอ้อิฐนั่นเอง  กับเพื่อนมันอีกโขยงหนึ่ง  กับสาว ๆ ของมันอีกกลุ่ม  วิ่งเข้ามารุมไอ้พวกนะซะเยินกลับไปแทบไม่ทัน  หลังจากนั้นได้มีคำถามตามมาว่า



                       “ เป็นไงมาไงถึงได้มาฟัดกับไอ้เจ้าพวกจิ๊กโก๋นี้ได้วะ “



                       “ ก็ความจริงแค่จะมาซื้ออะไรกิน  แต่เจอผู้หญิงคนหนึ่งถูกไอ้พวกนี้รุม  ทนดูไม่ได้วะ “



                       “ อือ  สุภาพบุรุษตามเคยอ่ะ  แต่ถ้าบ่อยไปก็ไม่ดีนะโว้ย “



           “ -_- “



                       “ ว่าแต่คนไหนอ่ะ  ที่บอกว่าช่วย  ไม่เห็นมีใครอยู่เลยตอนพวกฉันมา “



                     ผมหันรีหันขวาง  หันซ้ายหันขวาหน้าหลังก็ไม่เจอยัยตัวแสบนั่นเลย  อะไรกัน  ผมมาช่วยไม่รู้จักพูดขอบคุณสักคำ  แถมยังไม่ได้คิดบัญชีเลยเรื่องที่แย่งข้าวหมกไก่ของโปรดผมไป  ฝากไว้ก่อนเถอะ >< ฮึมๆๆ



                       “  ว่าไงกร  อยู่ไหนอ่ะ  ผู้หญิงที่นายเล่าอ่ะ ฉันยังงงอยู่เลยตอนที่นายสู้กับเจ้าพวกนั้น  ว่าทำเพื่อ!!!.... “



                       “  ท่าทางยัยนั่นคงหนีไปแล้วล่ะ >o< “



                      “  หนีทำไมว่ะ “



                      “  เคยมีเรื่องกันที่เซเว่นมาก่อนนะ  แล้วฉันก็กำลังจะคิดบัญชีกับเธอ  แต่ก็ดันมาช่วยแทนการแก้แค้นซะนี่ >o< “



                      “ เหอะๆ  สุภาพบุรุษไปไหมว่ะ  คิก ๆ เจ็บตัวให้คนที่ตัวเองกำลังโกรธ  ตลกฉิบ  555+  แต่กร...ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว  นายช่วยตอบแทนฉันด้วยการไปเที่ยวนัดบอดกับสาว ๆ พวกนี้กับฉันหน่อยดิ “



                      “  เพื่อนนายก็เยอะแยะไม่พอรึไงว่ะ “



                     “ ไม่มีนายแล้วขาดรสชาติว่ะ “



                     “  รสอะไร “



                     “ รสเลี่ยน ๆ ไง ฮ่าๆๆๆๆ “



                     “ -_- “



                นี่เหรอ  นี่เหรอ  ความจริงใจของเพื่อน  ต่อหน้าธารกำนัลอย่างนี้เหรอ  ชมกันอย่างเน่เรยยยใช่ม้ายยย  ห๋า!!!!!!!  ไอ้อิฐ



                    “  อืม  ก็ยอมไปก็ได้  >o< “



                    “ ต้องงั้นสิ “



สรุปวาเลนไทน์ปีนี้คงต้องลงเอยด้วยการนัดบอดที่สุดเซ็งยังงี้ใช่ไหมเนี้ย  เฮ้อ........ToT

เอาล่ะ  ทำใจยอมรับความจริงซะ  บางทีอาจเจออะไรที่ดี ๆ ก็ได้  พยายามให้คิดอย่างนั้นนะ  

                      

                     “ ไอ้กร....ทำไมไปทางนั้นอ่ะ o_o? “



                     “ ก็จะไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ  ก็ต้องไปโรงหนังไม่ใช่เหรอ ^^ “



                     “ ชุดเนี้ย !!!!  เหรอ O_o!? “



                    “ ไมอ่ะ –O- “



                    “ ไปบ้านนายดีกว่านะ  ฉันอยากไปเที่ยวบ้านนาย  จริงไหมพวกเรา ^^ “



มาไม้ไหนอีกอ่ะไอ้บ้าอิฐเอ้ย !!! -_-!!!



                   “ อืม ก็ได้ -_-! “



                   “ ไชโย ^^ “

                  

                   “พี่กรค่ะ  น้ำนะค่ะ  คือพี่กรเก่งจังค่ะเมื่อกี้ ^^ “



                   “ อืม..ครับ “



                   “ พี่กรชอบผู้หญิงแบบไหนค่ะ ^^ “

  

                   “ พี่กรๆๆ “



                   “ พี่กรน่ารักจัง^^ ชื่อแก้วนะค่ะ “



                   “ ส้มค่ะ “



                   “ ปุ๊กลุ๊ค  ค่ะพี่กร “



                อะไรกันเนี้ย  ผู้หญิงที่ไหนเต็มไปหมดยังเนี้ย  ผมเกลียด...เกลียดนัดบอดที่สุดเล้ย!!!!!!!



                   “ อะไรกันครับสาว ๆ รุมเพื่อนผมอย่างนี้ก็แย่นะสิครับ “



                กระหยิ่มยิ้มย่องจริงนะไอ้อิฐ  ฮึม ๆ



                   “ ไปกันได้แล้วกร “



                   “ อือ “



                ระหว่างทางที่เดินกลับบ้านเต็มไปด้วยความรู้สึกแย่ ๆ บวกความหวาดระแวงว่าจะเกิดอะไรขึ้นเนี้ย +_+!!!!  



                   “ อ่ะ...เชิญครับ  ถ้ายังไงพักที่ห้องรับแขกกันก่อนนะ “



                   “ กร..ฉันเอาไฮนาเก้นล่ะกันนะ “



                   “ ส่วนฉันขอเป็น....”



                   “ -_-! “



                   “ ฉันด้วย “



                  “ -_-…”



ผมจำต้องเดินไปเอาเครื่องดื่มตามคำบัญชาของเหล่าเพื่อน ๆ ของผม  นี้มันวันอารายเนี่ย >O<  วันวาเลนไทน์...อืม ใช่ ผมเกือบจะลืมคำว่ารักมันสะกดยังไงแล้วนะเนี้ย  หัวใจผมมันจะเดือดแล้วนะ โธ่เอ้ย.....>_


           ความจริงอยากอยู่บ้านเฉย ๆ นะเนี่ย  แต่ทำไม..เพราะยัยนั่นคนเดียว  ถ้าไม่มียัยนั่นก็ไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น  สุภาพบุรุษบางทีก็มีขีดจำกัดน่ะ  และบางทีผมอาจจะเลิกเป็นเด็กแนวนี้ซักที  เฮ้อ......>O<



          “ เอ้า...ได้แล้วครับ “



          “ ขอบใจนะ  กรน่ารักจังเลยค่ะ “



          “ เน่...นี่น่า  แล้วผมไม่น่ารักเหรอ”



      ดูเอาเองละกันครับเพื่อนผม  ไอ้อิฐจอมอ้อนเอ้ย -_-!!

         “ น่ารักคนละแบบค่ะ ^^ “



         “ -_-!! “



         “ เอาล่ะ  ไอ้อิฐ....แล้วเราจะไปไหนกันต่อ  ว่าโปรแกรมเที่ยวของนายมาเลยดีกว่าม่ะ  ฉันขี้เกียจคอย “



         “ โปรแกรมอย่างแรกของฉันคือ...-_- “



         “ -_-?? “



        “ ทางนี้.... เพื่อน ๆครับผมขอตัวแป็บนึงนะครับ ^^ “



อะไรกันอยู่ ๆ  ไอ้อิฐมันก็ดึงแขนผมและลากไปไหนไม่รู้  เฮ้ย!!!  แกจะทำไรฉันวะ O_o??



        “ เฮ้ยๆๆ อะไรกันว่ะเนี้ย >o< “



       “ เอ้า..ถึงแล้ว “



      “ แกพาฉันมาห้องฉันทำไม “



     “ แกรู้ตัวเองบ้างรึเปล่าว่าแกนะโทรมขึ้นทุกวันแล้ว  กลับมาเป็นไอ้กรที่ฉันรู้จักได้ไหมว่ะ  คนที่เคยเท่ที่สุด  หล่อที่สุด  จิตใจดีที่สุด ป็อบที่สุด  เก่งที่สุดของโรงเรียนหายไปไหนแล้ววะ “



     “ ก็ยืนอยู่ตรงหน้าแกแล้วนี่ไง ^^ “

   “ แน่ใจ >o< ? “



   “ sure !! ^^ “



   “ งั้นหันไปดูกระจกนั่นสิ -_- “



  “ ทำไม  มันจะมีอะไรฉันก็เป็น ฉะ....ฉันเหรอเนี้ย O_o?!!! “



ผมยอมรับว่าตั้งแต่เลิกกับริน  ก็ไม่เป็นแก่ใจทำอะไร  นอกจากกินกับนอน  ดึก ๆ ดื่น  ไม่สนใจเรื่องแต่งตัวให้ดูเท่เวลาที่เคยรักกับริน  อืม...ผมยอมรับครับ  ยอมรับ  แต่พอเห็นในตัวเอง  ไม่...อยากจะเชื่อ นั่นผมจริง ๆ นะเหรอ



         “ ฉันว่านายคงจะเชื่อฉันได้แล้วละมั้ง “



        “ ได้  งั้นขอเวลาฉันสัก 10 นาที  ฉันจะกลับมาเป็นเพื่อนนายอีกครั้ง “



        “ ต้องยังงั้นสิ  นายกรนะ  ต้องยังงี้ T_T “



        “ นี่มึงร้องไห้ทำไม “



        “ ก็กูเศร้านี่ที่เห็นมึงกินไม่ได้นอนไม่หลับมานาน  จนมาถึงวันวาเลนไทน์เนี้ย  หาโอกาสให้มึงหายเศร้าก็ไม่ยอมออกมากับกู   จนวันนี้มึงจะกลับเป็นเหมือนเดิมกูก็เลย  

ดะ...ดีใจ  T_T  อึก ๆ “



        “ พอเลย...เช็ดน้ำตาเลย  ผู้ชายไม่ควรร้องไห้นะ “



       “ กูไม่สน  กูรักเมิงนิ “

อืม  ผมเห็นแล้ว  เห็นความรักแล้ว ในวันวาเลนไทน์นี้  ไม่ใช่ความรักหวานอะไรนักหนา  แต่มันก็เป็นความรักที่ดีนะ  มันเป็นความรักที่เพื่อนที่แท้มีให้กัน  ผมสัญญา  ว่าจะดูแลไอ้อิฐเพื่อนที่ดูเหมือนทะเล้นและเจ้าเล่ห์สุด ๆ คนนี้ให้ดีที่สุดในฐานะเพื่อนคนหนึ่งจะทำได้

                                                     ผมสัญญาครับ!!! ^^^