หนุ่มซึ้งสุดใจกับยัยขี้เหงา

ลำดับตอนที่ #2 : น้องสาวจอมซ่า Vs ตาเพื่อนทรยศ

            

               ^^เมื่อยัยน้องสาวจอมซ่าของผมต้องพบกับตาเพื่อนทรยศ  ใครจะเป็นผู้ชนะน้า......^^



                                                                                                                                                                        



                 เก้าโมงเช้า  ผมตื่นมาพร้อมกับผ้าอุ่น ๆ ที่กำลังเช็ดหน้าผม  ตอนนี้...ผมอยู่ที่โซฟา



                             “  ตื่นแล้วเหรอ ^o^  ”



                             “  มาไงเนี้ย....ยัยสา O_O  ”



                             “  เชอะ...วันนี้คิดว่าจะเซอร์ไพส์ทำกับข้าวให้ตอนเย็นพอพี่กลับมาจากโรงเรียน  ที่ไหนได้..กลับมาเซอร์ไพส์ตาขี้เมาคนหนึ่งบนโซฟา -O-  \"



                              “  ถ้าไม่เต็มใจ...ไม่ต้องมาก็ได้ >o<  ”



                              “  ได้เลย^^  งั้นฉันกลับ  ”



                              “  ฮะ...เฮ้ย  ล้อเล่นหน่อยเดียว  O_O  ”



                ผมเห็นด้วยจริง ๆ ที่เธอเซอร์ไพส์ผม  ผมประหลาดใจมาก  ที่ยัยสา  สารวีน้องสาวไม่แท้ของผมมา  เธอทำกับข้าวเก่งมาก  ดูแลใคร ๆ ได้ดีเป็นที่หนึ่งจนคุณแม่ของผมรักเธอปานจะกลืนกิน



                              “  ไงล่ะ..-O- ไปทำอะไรมาถึงได้กินเหล้าซะขนาดนี้  ไม่บอกไม่รู้จริง ๆ ว่านายคือพี่กรของฉัน  ถ้าให้เดา...ถูกผู้หญิงหักอกมาล่ะสิ^^  ”



                ถูกเผงเลย  ผู้หญิงนี่พอจะเข้าใจอะไรก็ทะลุปรุโปร่งไปหมด  แต่ผมต้องฟอร์มไว้



                              “  ปล่าว    ผู้ชายกินเหล้า  แปลกเหรอ >o<  ”



                              “  ไม่หรอก....แต่ผู้ชายที่เป็นพี่ของฉันกินเหล้าขนาดนี้นะ..แปลกมาก -O-  \"



                ดูตาเธอ ToT  ทำไมคล้ายกับไอ้อิฐเมื่อคืนนี้นะ  ให้ตายเถอะ  ผมโกหกใครไม่รอดจริง ๆ หรือไง >o<



                              “  ช่วยไม่ได้....นี่ยัยสา   สังคมผู้ชายอยู่ในวงเหล้านะ-O-  ”



               ผมพยายามไม่สบตาเธอ จริง ๆ นะ ผมเกลียดการโกหกมากถึงมากที่สุด  แต่ผู้ชายไม่อยากให้ผู้หญิงเห็นความอ่อนแอหรอกนะ >o<



                              “  แล้วพี่รินล่ะ  สบายดีไหม-O-  \"



                              “  สา...พี่น่ะ  ไม่รู้หรอก >_<  ”



                              “ ทำไม..พี่คบกันอยู่ไม่รู้ได้ไง >o<  ”



                              “  เรา...เลิกกันแล้วล่ะ T^T  ”



                              “  อืม -_-… หา!? O_O  อะไรนะ  ”



                              “  เลิกกันแล้ว T_T  ”



            พอพูดคำนี้  เจ็บสุดใจจริง ๆ ยัยสาเลิกถามทีเถอะ >_< ผมพยายามพูดด้วยเสียงเรียบให้มากที่สุด  ให้มากพอที่จะดูเป็นผู้ใหญ่ที่ยอมรับความจริง T_T  ใครว่าผู้ชายร้องไห้ไม่เป็น  รู้ไหม...ใจผมกำลังร้องไห้จนจะท่วมลำไส้  ลามมาที่ปอด  จนจะถึงหัวใจอยู่แล้ว  แต่ไม่มีวันออกมาให้ใครเห็นเด็ดขาด >O<



                              “  เหตุผลคือ...พี่ดีเกินไป ToT  ”



                              “  โธ่...ยัยใจร้ายพูดมาได้  ดีเกินไปไม่ได้หรือไง >o<  ”



                             “  รินเค้าเลือกแล้ว  และเป็นสิทธิ์ของเค้า T_T  ”



               ผมพยายามเก็บน้ำตาไว้ให้มากที่สุดอย่าให้เล็ดลอดออกมาให้ยัยสาเห็น



                             “  สิทธิ์ที่ทำร้ายใจคนรักเนี้ยนะ -O-^  ”



                             “  -_-… ”



                             “ พี่กร   คิดให้ดีนะ  พี่รินคบใครนอกจากพี่หรือเปล่า -O-  กิ๊กลับ ๆ อ่ะพี่รู้จักไหม O_O  ”



                             “  อาจจะ...  ”



                             “  ใคร O_o!?!  ”



                             “  ไอ้ท็อปเพื่อนพี่ T_T ”



                         ยัยสาทำท่ายังกะเห็นผี   ก็ไม่น่าแปลกหรอกเพราะตอนที่ผมเห็นเธอนั่งอยู่ในร้านกับหนุ่มนามท็อปที่ป็อบคนหนึ่งในโรงเรียน  ผมตกใจมากกว่ายัยสาเป็นพันเท่าเลยล่ะ  แต่ก็ทำใจติดว่ายังไงมันก็เพื่อนที่รู้จักกันมานาน  คงไม่ตีท้ายครัวกันหรอก  อีกอย่างเธอที่ผมรู้จักก็ไม่มีพฤติกรรมนอกใจ  แต่ทำไม...ทำไม ToT  ไม่ใช่แค่หนเดียวที่ผมเห็นเธอกับศัตรู (ในตอนนี้)  ของผมเดินกระหนุงกระหนิงกัน  เชื่อใจ ๆ ๆ ผมคิดไว้อย่างนี้ >o<  ทำให้ไม่คิดมาก  แต่ผลลัพธ์ทำให้ผมเจ็บเป็นทวีคูณ



                                 “  โธ่....พี่ชายฉัน  ทำไมเป็นยังงี้ล่ะ T_T  ”



                                 “  ไอ้ท็อปสารเลวเอ้ย....ทำร้ายแม้กระทั่งเพื่อน -_-^  ”



                                 “  ชั่วช้า ฯลฯ........-O-^  ”



                        ดูเธอสิยังกับว่าเธอเองที่ถูกหักอก  แม้ผมจะไม่มีเธอคนนั้นแต่ยังมีไอ้อิฐและยัยสาจอมทะเล้นอยู่เป็นทุกข์กับผมล่ะ^^



                                  “  เอางี้...ไปซเวนเซ่นกัน^ o ^  ”



                                  “  ตอนไหน -_-?  ”



                                  “  ตอนนี้^_^  ”



                        ผมขี้เกียจฟังยัยสาวิจารณ์ชีวิตผมและพล่ามด่าเธอและเพื่อนทรยศอีก >_<  ผมเลยต้องตัดสินใจเลี้ยงไอติมเธอเป็นการปิดปาก T_T  เราเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตรงดิ่งไปร้านซเวนเซ่นแถวบ้าน  ถ้าเรื่องอาหารการกินละก็...เธอลุยเต็มที่^^  แต่สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นตรงหน้าผมทำให้ผมแทบกระอักเลยล่ะ  ภาพตรงหน้านั่นก็คือ....



                                  “  ผมให้ริน^^  ”



                                  “  ว้าว...จริงเหรอ ท็อป O_O  ”



                         (-_-)(._.) หงึก หงัก ๆ   ผมเห็นมัน...ไอ้ท็อปเพื่อนทรยศกับนางฟ้าของผมจี๋จ๋ากันหวานฉ่ำ  มันพยักหน้าเมื่อนางฟ้าของผมถามถึงของที่มันกำลังให้...ใช่..สวยมาก >o< มันคือแหวนคู่ที่เธอพร่ำบอกตลอดเวลาที่เราคบกันว่าอยากได้  ขอโทษ...ที่ผมไม่รวยอย่างมันครับริน ToT  ผมถึงให้ไม่ได้  ผมพยายามแล้วนะ  แต่มันเกินกำลังของผมจริง ๆ T_T



                                 “  อ้าวกร.. O_O  ”



                        ตายล่ะ...มันเห็นผมแล้ว  นางฟ้าของผมกำลังหันมาเห็นผมที่เหมือนกับไอ้กระจอกก็ไม่ปาน  ตอนนี้นะผมโทรมมาก ๆ เลย  ใครจะคิดว่าจะเจอเธอล่ะ  ดูมัน...สายตามันไอ้เพื่อนทรยศส่งสายตายียวนเยาะเย้ยมาให้ผม  ผมเพิ่งจะรู้จักมันจริง ๆ ก็คราวนี้ >o<



                              “  ไงเพื่อน -O-  ไม่เจอตั้งนาน  นี่แฟนใหม่แกเหรอ  ว้าว...น่ารักดีนี่^^  ”



                              “  ใครอ่ะ!?! ..พี่กร  ”



    ตอนนี้มันมาที่โต๊ะผมแล้ว  แต่นางฟ้าของผมกลับนั่งอยู่กับที่อย่างนั้น T_T



                              “  ท็อป...เราเคย...เป็นเพื่อน...แต่ตอนนี้...ไม่ >O<  ”



                              “  อ๋อ!  นายนี่เหรอ...ท็อปคนที่หล่อแต่หน้า  แต่วาจาสุนัขไม่รับประทานและก็ชอบตีท้ายครัวชาวบ้าน  แถมยังลงปก “เลวกว่าหมา” แมกกาซีนด้วยใช่ไหมค่ะพี่กร^^  ”



                         ดูยัยสายื่นปากทำหน้าไร้เดียงสาเต็มประดาใส่เจ้าท็อป  ฮะ...ฮ่า ๆ ^O^ คิดไม่ผิดที่พาเธอมาด้วย  แต่ผมก็คงไม่ร่วมแจมศึกวาทะกับเธอหรอก  อยากให้นางฟ้าของผมหันมาเห็นหน้าของมันตอนนี้จัง^^



                                “  พอเถอะ  ยัยสา  อายคนอื่นมั้ง >_<  ”



             คือถึงแม้ผมจะพอใจผลงานของยัยสาก็เถอะ^^  แต่เสียงเจื้อยแจ้วของเธอก็ดังพอให้ใครต่อใครในร้านหันมามองอย่างสนอกสนใจ  ยกเว้นเธอ  นางฟ้าของผม T_T



                                “  ทำไมล่ะพี่  เราไม่ผิดนี่  คนผิดคือนายแบบแมกกาซีน เลวกว่าหมา นี่  ”



                                “  ขอโทษเถอะนะ..-_-^  น้องก็ระวังอย่าให้หมาออกจากปากมาเพ่นพ่านแถวนี้สิ  กร..แกก็ด้วย  หัดอบรมแฟนตัวเองด้วย >o<  ”



             ไปแล้ว  เก่งจริง ๆ ยัยสาน้องรัก^^  เอาเลยอยากกินกี่ถ้วยตามสบายเลย  วันนี้ไม่อั้น  แต่ผมก็อดเห็นนางฟ้าของผมต่อนะสิ T_T (แต่เธอไม่ควรเห็นผมนะ)  เพราะเมื่อไอ้ท็อปถึงโต๊ะมันก็เช็คบิล  และจากไปพร้อมนางฟ้าของผมทันที..