ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อผมถูกหักอก ToT
hi สาว ๆ ชาวเหงาทั้งหลาย^^ ขอขอบคุณมากที่ได้สละเวลาอันมีค่ามาดูเรื่องราวของผม เฮ้อ...ความรักของผมมันถูกทำลายลงเพราะความอ่อนโยนหรืออ่อนแอก็ไม่ทราบของผม ToT แต่ผมเชื่อว่าการได้ให้โอกาสคนรักของผมได้มีความสุขมันก็น่าจะคุ้มค่ามากกว่าที่จะเก็บเกี่ยวความรักที่มันไม่ใช่ความรักของผมต่อไป ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ
“ พอเถอะกร … >o< กรดีเกินไป ”
“ กรดีเกินไป..ToT ไม่นะ ทำไมล่ะริน ถ้ารินไม่ชอบ กรเปลี่ยนเพื่อรินได้ เพื่อริน..ได้ทุกอย่างเลย >o< ”
“ ไม่มีใครต้องเปลี่ยนหรอกกร แต่...แค่เรา..เลิก..กัน ToT \"
เธอพูดแล้ว..ToT ผมได้ยินพร้อมกับหัวใจที่ดูเหมือนจะถูกกรีดเป็นเสี่ยง ๆ ทำไมล่ะ >o< แค่ผมดีเกินไป หรือนายท็อปนั่นกันแน่คนที่เคยเป็นเพื่อนผม แค่เคยนะ ตอนนี้..ไม่แล้ว T_T
“ ได้ ”
“ กร...รินขอโทษ..เราคงจะ..ToT ”
“ ไม่เป็นไร..ริน กรเข้าใจแล้ว กรจะไม่คิดมาก T_T ”
“ สักวันกรต้องได้เจอใครที่ดีกว่าริน และเรายังคงเป็นเพื่อนกันได้...ใช่ไหมกร..+_+ ”
“ กรไม่แน่...ใจสักนิดเลยริน T_T ”
“ รินจะเก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้นะ +_+ ”
“ อืม ToT ”
“ ลาก่อน..กร T_T ”
“ อืม T_T ”
ไปแล้ว เธอไปแล้วพร้อมใจผมที่แตกละเอียด...ToT เจ็บจังนะ อาการอกหักเหรอ...ผมไม่รู้จักมาก่อน เธอสอนผมให้รัก และสอนให้อกหัก >o< รักแรกคือเธอล่ะ แต่ละวันที่มีเธอมันอบอุ่นจริง ๆ อย่างที่ใคร ๆ เคยบอก^^ แต่ใคร ๆ เหล่านั้นก็เตือนให้ผม...ระวังที่จะเจ็บซึ่งก็คือวันนี้ T_T วันที่เหมือนไม่มีแสงอาทิตย์คอยให้ความอบอุ่นอย่างทุกวัน ผมกดโทรศัพท์หาอิฐที่เป็นทั้งพ่อสื่อรักให้ผมกับเธอและเพื่อนรักของผม
“ อิฐ....ไปดื่มกัน ToT ”
ผมพูดกับมันด้วยเสียงเป็นทุกข์สุดขีด T_T
“ กรเหรอ ^^ ”
“ อืม ToT ”
“ เป็นไงบ้างเพื่อน เดทกับริน สนุกไหมวะ ^^ ”
ดูมัน... ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ เพื่อนผม >o<
“ เรา....เลิกกันแล้ว ToT ”
“ ทะ...ทำไมเป็นยังงั้นวะกร เฮ้ย..แกอยู่ไหน เดี๋ยวไปหา O_O ”
“ ชิบุซ่าคลับ -_- \"
“ อืม..อีก 20 นาทีเจอกัน ตู้ดๆๆ........ ”
วางสายไปแล้ว ตั้งแต่อยู่มัธยมปลายก็มีแต่อิฐ...อิฐ จนได้เจอเธอ ผมกับมันก็ห่างกัน เพราะผมทุ่มทุกอย่างให้เธอ รวมถึงเวลาที่เคยใช้กับเพื่อนก็น้อยลง แต่ความรักที่ให้เธอมันมากขึ้นทุกวัน รักแรกนะ รักมาก...เจ็บมาก T_T
“ เฮ้ย...กร ดูสภาพ....เฮ้อ..>o< ”
มันสบถอยู่พักใหญ่ทันทีที่เห็นผม
“ มึงงง....ช่วยยย....เงียบ...หน่อยยย...ด้าย..ม้าย..-O- \"
ผมเอ็ดมันด้วยเสียงที่มารู้ทีหลังว่าดูไม่จืดจริง ๆ ทำไงได้...เหล้ากับผมไม่ซี้กันหรอก อย่างมาก็อ่อน ๆ พอหอมปากหอมคอ ในสังคม แต่พิษรักมันช่วยให้ผมดื่มไปหลายขวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนอิฐทนไม่ไหวจริง ๆ
“ มึงพอก่อนได้ไหมวะ >o< ”
“ เธอ...ปาย..แล้วววว...ToT ”
“ ยังไง -_-!? ”
“ บอก...ว่า..ฉาน...ดี..เกิน....ปายยย ToT ”
“ กร...ยอมเหรอ O_O!?! ”
ผมมองหน้ามัน -_-! ตามันบอกว่าผมงี่เง่าสุด ๆ ปนความสงสัยระคนสงสาร ผมหลับตา >_< ให้ตายเถอะผมเกลียดสถานการณ์อย่างนี้จัง >o<
“ อืม T_T ”
จริง ๆ นะ ผมไม่อยากยอมรับความจริง
“ กรเอ้ย >o< มึงก็รู้อยู่เต็มอก ช่างเหอะ...ยังไงมึงก็ตัดสินใจแล้ว กูว่ากู คิดผิดจริง ๆ ที่ให้มึงเจอความรัก \"
“ ความ....ร๊ากก..สวยย..งามม...สา..เหมออ.^ ^ ”
“ แม้..จา...เจ็บบ..จี๊ดด..สูดดด...จายยย ^ o ^ ”
“ ทำปากดี...กลับบ้าน เดี๋ยวกูไปส่ง - O - \"
“ ไม่...กู...อยากกก...อยู่.. ”
“ พรุ่งนี้มีเรียน มึงอย่าทำลายอนาคตยังนี้ดิวะ > o < ”
มันเห็นผมเป็นใคร O_O ท็อปในห้องก็ผม ที่สุดท้ายคือมัน ผมเห็นมันให้ความสำคัญกับการเรียนก็วันนี้ล่ะ แต่เหตุผลหลักของมันคือผมต่างหาก^^
“ เงียบ...เลยยย...คูณ...ที่...สูด..ท้ายยย ”
เป็นไงบ้างครับ จุดจบรักแรกของผม อาการเมื่อหนุ่มซึ้งอย่างผมโดนหักอกจากนางฟ้าของผมที่ผมจะไม่มีวันลืม T _T ผมพูดจริง ๆ นะ ไม่มีใครลืมรักแรกลงหรอก..ใช่ม้า >o<
“ พอเถอะกร … >o< กรดีเกินไป ”
“ กรดีเกินไป..ToT ไม่นะ ทำไมล่ะริน ถ้ารินไม่ชอบ กรเปลี่ยนเพื่อรินได้ เพื่อริน..ได้ทุกอย่างเลย >o< ”
“ ไม่มีใครต้องเปลี่ยนหรอกกร แต่...แค่เรา..เลิก..กัน ToT \"
เธอพูดแล้ว..ToT ผมได้ยินพร้อมกับหัวใจที่ดูเหมือนจะถูกกรีดเป็นเสี่ยง ๆ ทำไมล่ะ >o< แค่ผมดีเกินไป หรือนายท็อปนั่นกันแน่คนที่เคยเป็นเพื่อนผม แค่เคยนะ ตอนนี้..ไม่แล้ว T_T
“ ได้ ”
“ กร...รินขอโทษ..เราคงจะ..ToT ”
“ ไม่เป็นไร..ริน กรเข้าใจแล้ว กรจะไม่คิดมาก T_T ”
“ สักวันกรต้องได้เจอใครที่ดีกว่าริน และเรายังคงเป็นเพื่อนกันได้...ใช่ไหมกร..+_+ ”
“ กรไม่แน่...ใจสักนิดเลยริน T_T ”
“ รินจะเก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้นะ +_+ ”
“ อืม ToT ”
“ ลาก่อน..กร T_T ”
“ อืม T_T ”
ไปแล้ว เธอไปแล้วพร้อมใจผมที่แตกละเอียด...ToT เจ็บจังนะ อาการอกหักเหรอ...ผมไม่รู้จักมาก่อน เธอสอนผมให้รัก และสอนให้อกหัก >o< รักแรกคือเธอล่ะ แต่ละวันที่มีเธอมันอบอุ่นจริง ๆ อย่างที่ใคร ๆ เคยบอก^^ แต่ใคร ๆ เหล่านั้นก็เตือนให้ผม...ระวังที่จะเจ็บซึ่งก็คือวันนี้ T_T วันที่เหมือนไม่มีแสงอาทิตย์คอยให้ความอบอุ่นอย่างทุกวัน ผมกดโทรศัพท์หาอิฐที่เป็นทั้งพ่อสื่อรักให้ผมกับเธอและเพื่อนรักของผม
“ อิฐ....ไปดื่มกัน ToT ”
ผมพูดกับมันด้วยเสียงเป็นทุกข์สุดขีด T_T
“ กรเหรอ ^^ ”
“ อืม ToT ”
“ เป็นไงบ้างเพื่อน เดทกับริน สนุกไหมวะ ^^ ”
ดูมัน... ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ เพื่อนผม >o<
“ เรา....เลิกกันแล้ว ToT ”
“ ทะ...ทำไมเป็นยังงั้นวะกร เฮ้ย..แกอยู่ไหน เดี๋ยวไปหา O_O ”
“ ชิบุซ่าคลับ -_- \"
“ อืม..อีก 20 นาทีเจอกัน ตู้ดๆๆ........ ”
วางสายไปแล้ว ตั้งแต่อยู่มัธยมปลายก็มีแต่อิฐ...อิฐ จนได้เจอเธอ ผมกับมันก็ห่างกัน เพราะผมทุ่มทุกอย่างให้เธอ รวมถึงเวลาที่เคยใช้กับเพื่อนก็น้อยลง แต่ความรักที่ให้เธอมันมากขึ้นทุกวัน รักแรกนะ รักมาก...เจ็บมาก T_T
“ เฮ้ย...กร ดูสภาพ....เฮ้อ..>o< ”
มันสบถอยู่พักใหญ่ทันทีที่เห็นผม
“ มึงงง....ช่วยยย....เงียบ...หน่อยยย...ด้าย..ม้าย..-O- \"
ผมเอ็ดมันด้วยเสียงที่มารู้ทีหลังว่าดูไม่จืดจริง ๆ ทำไงได้...เหล้ากับผมไม่ซี้กันหรอก อย่างมาก็อ่อน ๆ พอหอมปากหอมคอ ในสังคม แต่พิษรักมันช่วยให้ผมดื่มไปหลายขวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนอิฐทนไม่ไหวจริง ๆ
“ มึงพอก่อนได้ไหมวะ >o< ”
“ เธอ...ปาย..แล้วววว...ToT ”
“ ยังไง -_-!? ”
“ บอก...ว่า..ฉาน...ดี..เกิน....ปายยย ToT ”
“ กร...ยอมเหรอ O_O!?! ”
ผมมองหน้ามัน -_-! ตามันบอกว่าผมงี่เง่าสุด ๆ ปนความสงสัยระคนสงสาร ผมหลับตา >_< ให้ตายเถอะผมเกลียดสถานการณ์อย่างนี้จัง >o<
“ อืม T_T ”
จริง ๆ นะ ผมไม่อยากยอมรับความจริง
“ กรเอ้ย >o< มึงก็รู้อยู่เต็มอก ช่างเหอะ...ยังไงมึงก็ตัดสินใจแล้ว กูว่ากู คิดผิดจริง ๆ ที่ให้มึงเจอความรัก \"
“ ความ....ร๊ากก..สวยย..งามม...สา..เหมออ.^ ^ ”
“ แม้..จา...เจ็บบ..จี๊ดด..สูดดด...จายยย ^ o ^ ”
“ ทำปากดี...กลับบ้าน เดี๋ยวกูไปส่ง - O - \"
“ ไม่...กู...อยากกก...อยู่.. ”
“ พรุ่งนี้มีเรียน มึงอย่าทำลายอนาคตยังนี้ดิวะ > o < ”
มันเห็นผมเป็นใคร O_O ท็อปในห้องก็ผม ที่สุดท้ายคือมัน ผมเห็นมันให้ความสำคัญกับการเรียนก็วันนี้ล่ะ แต่เหตุผลหลักของมันคือผมต่างหาก^^
“ เงียบ...เลยยย...คูณ...ที่...สูด..ท้ายยย ”
เป็นไงบ้างครับ จุดจบรักแรกของผม อาการเมื่อหนุ่มซึ้งอย่างผมโดนหักอกจากนางฟ้าของผมที่ผมจะไม่มีวันลืม T _T ผมพูดจริง ๆ นะ ไม่มีใครลืมรักแรกลงหรอก..ใช่ม้า >o<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น