ไม่คิดว่าจะรักได้

​                                           เอเดน อายุ 28 ปี

                                      (ลูกเสี้ยวไทย-อังกฤษ)

พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่อายุห้าขวบ หลังจากพ่อแม่เสียเขาก็อยู่กับป้าตั้งแต่นั้นมา และป้าของเขาก็เข้ามาดูแลกิจการแทนน้องชายกับน้องสะใภ้ที่เสียไป

                                            ไออุ่น อายุ 22 ปี

เธออยู่กับแม่สองคนตั้งแต่ขึ้นปีสี่ เนื่องจากพ่อทิ้งไปมีภรรยาใหม่ หลังจากที่พ่อทิ้งไป เธอก็ทำงานไปด้วยและเรียนไปด้วยจนกระทั่งเรียนจบ

"ใครอนุญาตให้เธอขึ้นไปนอนบนเตียงของฉัน" เรียวปากหนาถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเย็นยะเยือกจนทำเอาไออุ่นเสียวสันหลังวาบขึ้นมาในทันใด

"อึก คือ...ไออุ่นขอโทษนะคะที่ถือวิสาสะนอนบนเตียงของคุณโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณก่อน ไออุ่นเห็นว่าไม่มีห้องนอนอื่นแล้ว ไออุ่นก็เลยเข้ามานอนห้องนี้ค่ะ และคุณป้าก็บอกให้ไออุ่นนอนห้องนี้ค่ะ" เรียวปากชมพูกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แล้วอธิบายให้เจ้าของห้องได้ฟัง

"ที่นอนของเธอคือบนพื้น แต่ไม่ใช่เตียงนอนของฉัน"

"ค ค่ะ ไออุ่นทราบแล้วค่ะ ไออุ่นจะไปนอนบนพื้นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" หญิงสาวรับคำด้วยอาการลุกลี้ลุกลนพลางลุกออกจากเตียงนอนด้วยท่าทีลนลาน

"อยู่ที่นี่เธอห้ามแตะต้องของใช้ส่วนตัวของฉันเด็ดขาด"

"ค่ะคุณเอเดน ไออุ่นจะไม่แตะต้องของใช้ส่วนตัวของคุณค่ะ"

"เธอกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องยุ่งเกี่ยวกัน และไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องคุยกัน ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่เธอก็รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ได้เลย"

"ค่ะคุณเอเดน"

"อย่าว่าแต่หนึ่งปีเลย แค่วันเดียวฉันก็ไม่อยากอยู่ร่วมกับเธอ เพราะฉันเกลียดเธอยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ทั้งหมด"

"..." ไออุ่นก้มหน้าเม้มริมฝีปากแน่นปล่อยให้เขาระบายความในใจออกมาให้เต็มที่ และเธอจะไม่โต้กลับใดๆทั้งสิ้น

หมับ! แคว่ก!

"กรี้ด!"

"คุณเอเดน..."

"เปลี่ยนจากคำขอร้องมาเป็นเสียงครางซะเถอะ"

สวบ! กึก!

"อ๊ะ! อื้อ!"

"คุณเอเดน...ไออุ่นเจ็บ"

"อย่ามาทำสำออย คืนนี้เธอจะต้องโดนฉันเอา และรู้เอาไว้ด้วยว่าฉันจะไม่รับผิดชอบเธอ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ต้นเหตุมันมาจากเธอ ไม่ใช่เพราะฉัน"