คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ ๒ : เริ่มต้นตำนานบทใหม่
บทที่
๒
เริ่ม้นำนานบทใหม่
“ลิ่นน้ำ เธอเป็น!!...”
นในอ้อมออผมสะบััวอออย่ารวเร็ว่อนที่ผมะเอ่ยบประโย
เธอั้ท่าะวิ่หนีไปแ่ผมลับว้า้อมือเรียวอเธอเอาไว้
วาสีำสนิทถูลอไป้วยน้ำสีใส รวมถึอาารสั่นไปทั้ร่าบอผมไ้เป็นอย่าี
เธอำลัลัว
“ลัวันหรอ
เมอร์เม”
“ปล่อยันไปเถอะ
อย่าทำอะไรันเลย ันลัวแล้ว”หิสาวรหน้าแทบะยมือไหว้ผมอยู่รอมร่อ
วหน้าสวยหวานามประสาเผ่าพันธุ์ในำนานอย่า ‘เือ’ ีเผือลอย่าเห็นไ้ั
“ันไม่ทำอะไรเธอหรอ
เลิลัวันไ้แล้วน่า”
“นาย..
ไม่สิุ เอ่อ..ท่านะไม่ินันใ่ไหมะ?”เสียสั่นๆถูเปล่ออมาาปาที่สั่นระริพอัน
ผมถอนหายใออมา ะว่าเธอ็ไม่ไ้
เธอ็ะรู้ัวนอผมเหมือนที่ผมรู้ััวนอเธอ
ท้ายที่สุผม็พยัหน้าเป็นำอบ พร้อมับปล่อย้อมือเธอเป็นารยืนยันว่า ‘ผมไม่ินเธอหรอ’
ทันทีที่เธอเป็นอิสระ
ปาเล็็พ่นลมออมา อีทั้ยับ่นเบาๆอี้วยว่า ‘…โล่อไปที...’
“เธอื่ออะไร?”
“ะ?
อ๋อ ันื่อแพรทอธาร่ะ ะเรียว่าน้ำใส็ไ้่ะ”นถูถามทำหน้าแปลใเล็น้อย่อนะอบ
ผมพยัหน้ารับเบาๆ อย่าน้อยเธอะเริ่มหายลัวผมบ้าแล้ว “แล้วท่านล่ะะ เอ่อ ันเสียมารยาทถามไ้ไหมะ”
ถึะยัไม่หายไปหม็เถอะ
“ันื่อา์นนท์
เรียว่าใบา็ไ้ แล้ว็เรียันปิ็พอ ไม่้อเรใไปหรอ”
“่ะ
ุา์นนท์”เธอรับำพร้อมับยนาฬิา้อมือึ้นมาูเวลา
่อนที่วาู่สวยะเบิว้าึ้นอีรั้ “ายแล้ว!!!
ะถึเวลาเ้าเรียนแล้วนี่นา ันอัว่อนนะะุานนท์”
“เี๋ยว่อน
เธอเรียนะอะไรหรอ?”่อนที่หิสาวรหน้าทำท่าะวิ่าไปอีรั้ผม็รั้เธอไว้อีรั้เ่นัน
“สัวแพทย์่ะ
ฮืออ ปล่อยัน่อนเถอะนะะ ันะสายแล้ววว!!”
ผมหัวเราะออมาเบาๆ
เมื่อแพรทอธารทำหน้าะร้อให้อีแล้ว แ่รั้นีู้เหมือนะไม่ไ้ลัวผมแฮะ
แ่ว่า
เรียนะเียวันนี่นา บัเอิัเลยนะ
“นี่แพรทอธาร่วยอะไรันหน่อยสิ”
“่ะ
ุรีบๆว่ามาเลยนะะ”
“เธอ่วยเป็นเพื่อนับันหน่อยไ้ไหม”
...แบบนี้ะีับผมแล้วใ่ไหมนะ...
•
“ฮ้าววว!!!
ันนึว่าะหนีพ้นาวิาบรรยายแล้วะอี รู้สึ Back in
time สู่ม.ปลายเลยให้ายสิ”เพื่อนใหม่อผมบ่นออมาหลัาที่เสียสัาพัเที่ยัึ้น
“ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ
เธอพึ่บม.ปลายยัไม่ถึรึ่ปีเลยนะ Back in ท Back in time อะไรันเือน้อย”ผมอที่ะ่อนอเธอไม่ไ้
“นี่!
พูอะไรอนายเนี่ย นี่มันที่สาธาระนะ”นถูเรีย้วยื่อเผ่าพันธุ์โวยวายออมา
“เธอ็แหาที่ไม่่อยะมีอเธอูสิ
ว่านอาเราแล้วมีใรอีไหม”ผมบุ้ยปาไปรอบห้อให้เธอเห็นว่านอาเราสอน
ในห้อนี้็ไม่เหลือใรอีแล้ว
“นายนี่ปาอเราะร้ายริๆ”หลัาที่แพรทอธารวาสายานทั่วห้อ
เธอ็หันลับมาแวะผม่อ
“ไม่่าาเธอนัหรอ”
แวะมาแวะลับไม่โอยู่แล้ว
ว่าสามั่วโมที่รู้ััน
แพรทอธาร อ่า...เพื่อวามสนิทใผมวระเรียเธอว่า‘น้ำใส’สินะ นั่นแหละ เธอทำให้ผมรู้ว่าอย่าัสินเือที่ารระทำรั้แรเห็น
เพราะอะไรน่ะหรอ อนเอันรั้แรผมิว่าเธอน่าะเป็นนเรียบร้อย พูน้อย
อ่อนหวาน เหมาะแ่ารเป็นลูไล่ให้ผมแล้แ้เหา
(หมายถึแล้แบบเอ็นูอะไรอย่านี้) แ่เปล่าเลย รู้ัันไ้ไม่ถึั่วโมี
วามเรลัวและวามเรใที่มีให้ผมในอนแรพลันหายไปราวลับไม่เยมีมา่อน
ท่าทีที่ผมิเอาไว้ในอนที่เอันถูแทนที่้วยวามแ่นแ้วที่แสวามเป็นัวนที่แท้ริ
เมื่อผมย้ำับเธอเป็นรอบที่สิบอวันเห็นะไ้ ว่าผมไม่ินเธอแน่นอน
“นี่ใบา
ันถามอะไรหน่อยไ้ไหม”ผมเลิิ้วมอนที่เพิ่ถูผมนินทาในใ่อนะพยัหน้าให้
“ทำไมนายถึไม่ินันล่ะ ทั้ๆที่ปิพวระเ้แทบะไม่เยปล่อยให้พวเรารอเลยนะ”
ผมถอนหายใออมาเป็นรอบที่เท่าไหร่อวัน็ำไม่ไ้
“ันมีสายเลือมนุษย์อยู่เยอะว่านแทบะเป็นมนุษย์เ็มัวอยู่แล้ว
ันึไม่ินเนื้อส อีอย่าันลายร่าไม่ไ้ เธอะให้ันินเธอยัไไม่ทราบ?”
“อ๋อ
ถึว่าลิ่นนายเือามา อนันไ้ลิ่นรั้แรันไม่ิว่านายะอยู่ใล้ันนานั้น
แ่ะว่าไปถึะแทบไม่ไ้ลิ่น แ่็รู้สึถึวามน่าเรามแปลๆนะ”น้ำใสหรี่ามอผมพลาี้นิ้วไปทั่วัวผมไปมาิ้วสวยมวเ้าหาันเล็น้อยอย่านใ้วามิ
“นายเป็นเื้อพระวศ์หรอ?”
“เพ้อเ้อน่า
ัน็พื้นเพทั่วไปเนี่ยแหละ ิมา”
“็ริ
สสัยเ้น์ันะพลา
ว่าแ่นายทำอะไรไ้บ้าเนี่ยนอาลายร่าไม่ไ้”ผมมอนี้สสัยอย่าเอือมๆ
แทนำพูผมยมือ้าวาึ้นมา่อหน้าเธอ
เร้อมือเล็น้อยเล็บแหลมรวมถึเร็เรียบลื่น็ปราึ้นในมืออผม
แพรร้อว้าวออมาเบาๆ แล้วับมือผมพลิไปมา
“สุยอเลย
ว่าแ่นายะไม่ินันแน่ใ่ไหม?”
ยัย!!!.....
LOADING 30%
#นิราศุมภีล์
-------------------------------------------------------
มา้ายัีว่าไม่มาน้า
เปิัวเพื่อนๆุใบา
โล สุริยภัทร เรนเล
(อิมเม มาร์ ้วน ว GOT7)
ไ้ฝุ่น วายุภัษ์ ัิยวรา
(อิมเม ิม แทฮยอ (V) ว BTS)
น้ำใส แพรทอธาร วารีวิริยะ
(อิมเม อ แยอน ว DIA)
เือสาวสายวายที่พร้อมะิ้นุใบาับทุน ยเว้น พระเอ(?)
ความคิดเห็น