ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มแรก
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ในความคุ้นเคยกันอยู่
มันแฝงอะไรบางอย่าง
ที่มากกว่านั้น
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ว่าเพื่อนคนนึง
มันแอบมันคิดอะไรไปไกล
กว่าเป็นเพื่อนกัน
“อ้าว หวัดดี ทุกคน!” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มเดินมาทางกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง
“ไง บาสเก็ตบอล!” คนหนึ่งในกลุ่มทักในขณะที่สีหน้าขมวดคิ้วจนยุ่ง
บาส เป็นคนที่จัดว่าหน้าตาดีคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลเข้มตัดกับตาสีฟ้าน้ำทะเล บุคลิคภายนอกใครเห็นก็ต้องดูว่าเป็นคนที่จริงจังมาก แต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่สบายๆ ไม่ค่อยจริงจังนัก
“แหมๆ มาสายนิดหน่อยเอง คิ้วขมวดจนหน้าบูดเป็นตูดหมูแล้วดรีม” ฮ่าๆๆ บาสหัวเราะและขยี้ผมดรีมจนยุ่งขณะที่คนถูกล้อไม่ขำด้วย
“นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ!!!!” ดรีมแหวใส่พร้อมปัดมือบาสออกและจัดทรงผมให้เข้าที่
“เธอนี่แปลกจริงเป็นผู้หญิงแท้ๆทำตัวไม่สมเป็นกุลสตรีเลย” บาสว่า
“แล้วยุ่งอะไรด้วย ตัวเองน่ะไม่เคยมาตรงเวลาทุกทีเลยนี่!” ดรีมเอ็ดให้ซึ่งแทงใจดำบาสอย่างจัง
“พอๆๆๆๆๆๆๆพอแล้ว เจอกันทีไรก้อทะเลาะกันได้ทุกทีสิน่า” เด็กชายผมสีน้ำตาลอ่อนว่า
“เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ บอล!!!” ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
“แหมๆ สายแล้วนะ เข้าเรียนเถอะ แล้วอีกอย่างทั้งคู่ทะเลาะกันจนมีคนเค้าบอกว่าเป็นแฟนกันแล้วนะ” ฮ่าๆๆ บอลว่า
“.............”ทั้งคู่เงียบไป
แต่มันก้อถูกครึ่งนึงแหละเพราะระยะหลังดรีมเริ่มรู้สึกแปลกๆกันบาสแต่ไม่รู้มันคืออะไรกันแน่
ก็ไม่รู้ว่ารักใช่หรือเปล่า
ขอบฟ้าที่เคยสีเทาๆดูสดใสขึ้นทันใด
ฉันไม่รู้ว่าใช่รักใช่หรือเปล่า
ก็ยังไม่แน่ใจเพียงแค่รู้ว่าเป็นไปเพราะเธอ
“งั้นเราไปเข้าเรียนกันเถอะ” บาสตัดบท
“อืม”ทุกคนตอบรับ(ซึ่งมันก็มีเหลือแค่3คนนั่นแหล่ะ)
“ว่าแต่ บาสรู้อะไรมั้ย ดรีมน่ะ อุ๊ป~”เด็กหญิงคนหนึ่งพูดแต่ไม่ทันไรก็ถูกดรีมปิดปากไว้ทัน
“เนยจ๊ะ ยังไม่อยากตายก่อนวัยอันควรใช่มั้ยจ๊ะ!!” ดรีมพูดพร้อมรอยยิ้มแต่เริ่มมีเส้นเลือดปูดขึ้นมาบ้าง
“แหมดรีมก็ บอกบาสไปเลยสิ ว่าเธอน่ะ...”เนยพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“เอ่อเราว่าน่ะ เข้าเรียนกันเถอะสายมากแล้ว” บอลที่เงียบมาอยู่นานบอก
“อ้าวลุกขึ้นสิบาส ไปเร็ว” บอลว่า
“เฮ้ย! เดี๋ยวเนย ระวังลื่น!” บอลตะโกนบอก
“ทำไม ไม่เห็นมีน้ำหรืออะไรหกเลยนิ” เนยบอก
“ก็แหม หัวใจเราละลายอยู่แถวๆนั้นอ่ะ” บอลพูดน้ำเสียงชวนคลื่นไส้
“แหวะ!!!” บาส ดรีม เนย พร้อมใจกันทำเสียงอาเจียนโดยมิได้นัดหมาย
“แหมเนย พูดแค่นี้แพ้ท้องซะแล้วหรอ แหมๆไปตรวจกับเราหน่อยมั้ย” บอลบอก
“บอล ถ้านายพูดอะไรที่ชวนอ้วกอีกละก็นะ ศพไม่สวยแน่ เนย”พูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว
“เอ่อเราว่าเข้าห้องเรียนเถอะนะ” บาสบอกพร้อมลุกขึ้นเดินไปจูงมือดรีมเข้าห้องเรียน
ในขณะนั้นไม่มีใครสังเกตเลยว่าดรีมนั้นหน้าแดงอยู่คนเดียวแต่ก็ยังไม่รอดพ้นสายตาของบอลได้
บอลจึงเดินไปถามเนย “นี่ๆ ดรีมเป็นอะไรหรอ”
เนยส่ายหน้าอย่างจำใจพลางคิดว่าแค่บอลคนเดียวคงไม่เป็นไรหรอกนะดรีมนะ
------------------------------จบตอน--------------------------------------------------------
ในความคุ้นเคยกันอยู่
มันแฝงอะไรบางอย่าง
ที่มากกว่านั้น
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ว่าเพื่อนคนนึง
มันแอบมันคิดอะไรไปไกล
กว่าเป็นเพื่อนกัน
“อ้าว หวัดดี ทุกคน!” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มเดินมาทางกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง
“ไง บาสเก็ตบอล!” คนหนึ่งในกลุ่มทักในขณะที่สีหน้าขมวดคิ้วจนยุ่ง
บาส เป็นคนที่จัดว่าหน้าตาดีคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลเข้มตัดกับตาสีฟ้าน้ำทะเล บุคลิคภายนอกใครเห็นก็ต้องดูว่าเป็นคนที่จริงจังมาก แต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่สบายๆ ไม่ค่อยจริงจังนัก
“แหมๆ มาสายนิดหน่อยเอง คิ้วขมวดจนหน้าบูดเป็นตูดหมูแล้วดรีม” ฮ่าๆๆ บาสหัวเราะและขยี้ผมดรีมจนยุ่งขณะที่คนถูกล้อไม่ขำด้วย
“นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ!!!!” ดรีมแหวใส่พร้อมปัดมือบาสออกและจัดทรงผมให้เข้าที่
“เธอนี่แปลกจริงเป็นผู้หญิงแท้ๆทำตัวไม่สมเป็นกุลสตรีเลย” บาสว่า
“แล้วยุ่งอะไรด้วย ตัวเองน่ะไม่เคยมาตรงเวลาทุกทีเลยนี่!” ดรีมเอ็ดให้ซึ่งแทงใจดำบาสอย่างจัง
“พอๆๆๆๆๆๆๆพอแล้ว เจอกันทีไรก้อทะเลาะกันได้ทุกทีสิน่า” เด็กชายผมสีน้ำตาลอ่อนว่า
“เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ บอล!!!” ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
“แหมๆ สายแล้วนะ เข้าเรียนเถอะ แล้วอีกอย่างทั้งคู่ทะเลาะกันจนมีคนเค้าบอกว่าเป็นแฟนกันแล้วนะ” ฮ่าๆๆ บอลว่า
“.............”ทั้งคู่เงียบไป
แต่มันก้อถูกครึ่งนึงแหละเพราะระยะหลังดรีมเริ่มรู้สึกแปลกๆกันบาสแต่ไม่รู้มันคืออะไรกันแน่
ก็ไม่รู้ว่ารักใช่หรือเปล่า
ขอบฟ้าที่เคยสีเทาๆดูสดใสขึ้นทันใด
ฉันไม่รู้ว่าใช่รักใช่หรือเปล่า
ก็ยังไม่แน่ใจเพียงแค่รู้ว่าเป็นไปเพราะเธอ
“งั้นเราไปเข้าเรียนกันเถอะ” บาสตัดบท
“อืม”ทุกคนตอบรับ(ซึ่งมันก็มีเหลือแค่3คนนั่นแหล่ะ)
“ว่าแต่ บาสรู้อะไรมั้ย ดรีมน่ะ อุ๊ป~”เด็กหญิงคนหนึ่งพูดแต่ไม่ทันไรก็ถูกดรีมปิดปากไว้ทัน
“เนยจ๊ะ ยังไม่อยากตายก่อนวัยอันควรใช่มั้ยจ๊ะ!!” ดรีมพูดพร้อมรอยยิ้มแต่เริ่มมีเส้นเลือดปูดขึ้นมาบ้าง
“แหมดรีมก็ บอกบาสไปเลยสิ ว่าเธอน่ะ...”เนยพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“เอ่อเราว่าน่ะ เข้าเรียนกันเถอะสายมากแล้ว” บอลที่เงียบมาอยู่นานบอก
“อ้าวลุกขึ้นสิบาส ไปเร็ว” บอลว่า
“เฮ้ย! เดี๋ยวเนย ระวังลื่น!” บอลตะโกนบอก
“ทำไม ไม่เห็นมีน้ำหรืออะไรหกเลยนิ” เนยบอก
“ก็แหม หัวใจเราละลายอยู่แถวๆนั้นอ่ะ” บอลพูดน้ำเสียงชวนคลื่นไส้
“แหวะ!!!” บาส ดรีม เนย พร้อมใจกันทำเสียงอาเจียนโดยมิได้นัดหมาย
“แหมเนย พูดแค่นี้แพ้ท้องซะแล้วหรอ แหมๆไปตรวจกับเราหน่อยมั้ย” บอลบอก
“บอล ถ้านายพูดอะไรที่ชวนอ้วกอีกละก็นะ ศพไม่สวยแน่ เนย”พูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว
“เอ่อเราว่าเข้าห้องเรียนเถอะนะ” บาสบอกพร้อมลุกขึ้นเดินไปจูงมือดรีมเข้าห้องเรียน
ในขณะนั้นไม่มีใครสังเกตเลยว่าดรีมนั้นหน้าแดงอยู่คนเดียวแต่ก็ยังไม่รอดพ้นสายตาของบอลได้
บอลจึงเดินไปถามเนย “นี่ๆ ดรีมเป็นอะไรหรอ”
เนยส่ายหน้าอย่างจำใจพลางคิดว่าแค่บอลคนเดียวคงไม่เป็นไรหรอกนะดรีมนะ
------------------------------จบตอน--------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น