กระดานที่ 2
หลังจากที่ออกมาจากโดมใต้ดิน เซราห์กับเพื่อนทั้งสองก็ยังไม่ได้กลับไปที่นั้นอีกเลย
“Chariot รุก…”
“ชะ... เชเฌอหนี!!!”
“หนีไปไหน เธอโดนรุกฆาตแล้วนะ”
แง!!!
เซราห์คอตก นี่เป็นครั้งที่สิบกว่าแล้วที่เธอแพ้พอล...
หลังจากที่ออกมาจากโดมใต้ดินครั้งนั้นแล้ว เซราห์กับเพื่อนก็ไม่ได้ไปที่นั้นเลยเกือบสองอาทิตย์มาแล้ว เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงโดนเพื่อนทั้งสองลากออกมาจากโดมอย่างรวดเร็วหลังจากออกมาจาก ‘ดินแดน’ โดยมีผู้เชื่อมต่อคนอื่นๆตามมาเป็นพรวน รวมทั้งจดหมายจากภูติสุนัขตัวน้อย (เซราห์ตกใจที่เห็นมันโผล่มาใต้ผ้าห่มจนเผลอดีดมันกระแทกกำแพงหัวโน) ที่ขอให้เธออย่าเพิ่งลงมาที่โดมอย่างน้อยสองสัปดาห์พร้อมให้กระดานหมากรุกมาด้วย จนรู้เมื่อไม่นานนี้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะเชสของเธอ
“เพราะมันเป็นหนึ่งในสี่สุดยอดเชสที่หายไปน่ะสิ”
เธอรู้แค่นั้น เพราะหลังจากนั้นเนียร์ก็เอาแค่สนอกสนใจเชสนี้อย่างเดียว
“อ๊ะ! ระดับขึ้นแล้วละ” เซราห์ชี้แหวนกุหลาบ ที่ตอนนี้คำว่า Coal Starter ใต้ฐานกุหลาบเปลี่ยนไปเป็น Silver Starter แล้ว “แต่ทำไมระดับของเชสยังเท่าเดิมอยู่เลยละ?”
“คงจะขึ้นหรอกนะ ก็เล่นแพ้จนขึ้นเนี่ย” พอลหัวเราะในลำคอ ก่อนจะสำลักเพราะโดนเนียร์ล็อค
“ก็เพราะนายเล่นไม่อ้อมมือน่ะสิ!! แง่งๆ!!” เนียร์ขบเขี้ยวเคียวฟันทั้งๆที่เธอเองก็ทุ่มพลังเต็มที่เขี่ยตัวหมากของเซราห์ออกกระดาน
“นี่! อย่าน่า พอลเขาเต็มที่ก็ดีอยู่แล้วนะ” เซราห์แกะเพื่อนออก ซึ่งทำได้โดยง่าย “แต่ว่าตอนนี้เราลงโดมใต้ดินกันได้หรือยัง?” เซราห์ถาม เพราะนอกจากเพื่อนทั้งสองคนแล้ว เธอไม่เคยได้เล่นกับใครเลย (แถมสองคนนี้ก็เก่งกว่าเธออีก)
“น่าจะนะ นี่ก็สองอาทิตย์แล้วนี่” เนียร์บอก เขี่ยพอลออกจากกระดานแล้วตั้งหมากใหม่
“หรือจะไปกันเลย” เนียร์ค้างขุนที่กำลังจะวางลงไว้บนอากาศแล้วมองหน้าเพื่อนสาวที่ซึ่งไม่ลังเลที่จะตอบ
“ไปสิ!”
---------- ~* Chess *~----------
ในห้องล็อบบี้ส่วนตัวของผู้เชื่อมต่อระดับ Chess Master สาวน้อยผมยาวสีดำกำลังเปิดหนังสือนิตยาสารไปผ่านๆโดยที่ดวงตาสีม่วงนั้นไม่ได้จับจ้องอยู่ที่ใดเลย ข้างๆตัวมีกล่องไม้สีดำวาววางไว้บนแผ่นเอกสารบางอย่างซึ่งยับยู้ยี้เหมือนกับถูกอ่านมาหลายครั้งแล้ว บนโต๊ะหน้าเด็กสาวเองก็มีกระดาษพวกนี้วางอยู่โดยมีร่างเล็กๆของมังกรสองหัวนอนคุดคู้หลับสบายทับอยู่ด้านบน
แกร๊ก! – ประตูห้องอาบน้ำเปิดออก เด็กสาวอีกคนเดินออกมาในชุดโกติคสีดำ ผมยาวสลวยสีฟ้าลู่เข้าหาตัวเพราะยังไม่แห้ง ดวงตาสีน้ำทะเลของเธอซ่อนอยู่ใต้เรือนผมจนกระทั่งเธอให้ผ้าเช็ดจนแห้งจึงได้เสยมันขึ้นเพื่อมองผู้มาเยือน “อ้าว! ลียังไม่มาหรอ?”
“อะ... ค่ะ...” อนาสกระซิบตอบ วางนิตยาสารลงก่อนจะหยิบกล่องเหล็กออกมาวางไว้บนโต๊ะ เจ้ามังกรสองหัวผงกหัวขึ้นขู่ทันที
“จะเล่นหรอ” เนลถามอนาส สาวน้อยหลบตาขยับใบหน้าเหมือนกับบอกว่าใช่
“กะ... ก็... ตัวหมากยังไม่คุ้นกันฉันเลย... ฉันกลัวจะ... กลัวแพ้น่ะค่ะ...” อนาสพูดเสียงขาดๆอย่างเป็นกังวล มือข้างหนึ่งเผลอลูบกำไลเงินบนข้อมือ เนลยิ้มน้อยๆ เดินมานั่งข้างๆอนาสแล้วจับมือนั้นไว้
“แสดงว่าตกลงแล้วสินะ” เธอยิ้มบาง อนาสก้มหน้างุดนิ่งไปครู่หนึ่ง กำมือเนลแน่น
“ฉันทำผิดหรือเปล่าคะ… คุณเนเรส...” น้ำเสียงของเธอเป็นกังวล ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองเนล
“ผิดสิ” เนลตอบ อนาสถึงกับสะดุ้ง “แต่ว่า ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันก็ว่าจะทำแบบนั้นแหละ” เนลเสริม แล้วจิ้มจมูกเพื่อนสาว
“แล้วก็นะ ตัดสินใจแล้วก็ทำให้เต็มที่ด้วยละ~”
อนาสเงยหน้าขึ้นมามองเนลได้แล้ว เธอรู้สึกยินดีเล็กๆก่อนจะขยับมุมปากยิ้มเล็กๆ
กึกๆๆๆๆๆๆๆๆ!!
อยู่ๆกล่องไม้ของเนลก็เขย่าอย่างรุนแรง มังกรสองหัวขู่ฟ่อสะบัดหน้าออกไปนอกกระจกห้องทางโดมฝั่งตรงข้าม ท่าทีของมันเหมือนหมาป่าที่พบศัตรู
“คุณเนเรส...”
“มากันแล้ว...” เนลยิ้ม ทว่ารอยยิ้มนั้นช่างไร้อารมณ์ “ไปกันเถอะ อนาสตาเซีย”
ครั้งที่สองที่เข้ามาในโดมของเซราห์ช่างไม่น่าประทับใจเลย เพราะทันทีที่เข้ามาอยู่ในโดม เธอกับเพื่อนๆก่อต้องหลบผู้เชื่อมต่อที่พยายามเข้ามารุมล้อมเธอ จนถูกเมดหูสุนัขจับไปซ่อนในแบทเทิลโซนตั้งหลายนาทีกว่าผู้เชื่อมต่อหน้าเก่าสลายตัวเหลือแค่ผู้เชื่อมต่อใหม่ที่ไม่รู้เรื่องเท่านั้น
“ต่อไปนี้ก็กรุณาปลอมตัวสักนิดก็ได้นะครับ” เมดหนุ่มกล่าว เขาต้องลงทุนตะโกนจนเสียงแหบบอกว่าพวกเซราห์กลับไปแล้วตลอดเวลาที่เซราห์ซ่อนตัว
“เจ้าค่ะ...” เนียร์ทำเป็นหงอ แต่พอลับหลังเจ้าหน้าที่ดวงตากลับมีประกายวิ้งวับ
“ว้าว!!! เราดังแล้ว!! เมื่อกี้เห็นไหม พวกระดับรูเลอร์มากันเต็มเลย!!”
“ดีใจไปคนเดียวเถอะ เป็นอย่างนั้นฉันไม่เอาด้วยหรอก” พอลพูด แล้วหลบการจู่โจมของเนียร์ได้อย่างฉิวเฉียด
“ย่ะ!! พ่อคนรักสงบ!!!”
จุดที่พวกเซราห์เข้ามาหลบนี้เป็นแบทเทิลโซนส่วนลึกของโดม Dark Witch ซึ่งจะเป็นส่วนของผู้เล่นระดับรูเลอร์ขึ้นไปหรือมีระดับของเชสในระดับที่สามารถโต้ตอบได้เท่านั้น โดยจะมีการแบ่งเป็นห้องๆต่างจากส่วนแรกที่เป็นโต๊ะหมากรุกแยกกันอยู่ตามส่วนต่างๆของโซนซึ่งไม่เป็นระเบียบนักและเลือกได้ว่าจะนั่งเล่นข้างบ่อปลา บนต้นไม้หรือนั่งเล่นบนโขดหิน โดยส่วนตัวแล้วเซราห์อยากจะเล่นในส่วนแรกมากกว่า แต่ผู้ดูแลกลับให้เล่นในส่วนในเป็นกรณีพิเศษเธอจึงไม่มีทางเลือก
“ว่าแต่... จะเล่นห้องไหนละ” เซราห์ถามเพื่อน ส่วนในนี้ดูสงบเงียบพิกลแถมไม่มีเคาน์เตอร์ของผู้ดูแลซะด้วยสิ
“เห็นเขาว่าพวกรูเลอร์จะมีคีย์เพื่อปลดรหัสของห้อง ซึ่งดูเหมือนว่า... ผู้ดูแลจะลืม...” พอลบอก “แน่นอนว่าเราเข้าไม่ได้...”
“แต่ว่าถ้ารูเลอร์หรือเชสมอสเตอร์พาเข้าไปก็เข้าได้ทุกระดับนะคะ”
ผู้เชื่อมต่อสาวคนหนึ่งยืนยิ้มอยู่ข้างหลังพวกเขา เป็นเด็กสาวหน้าตาสะสวยในชุดโกติคสีดำสนิท ผมสีฟ้าแปลกตาปล่อยยาวสยายใต้เฮดเดรสสีเดียวกับชุดดูลึกลับ
“สนใจจะเล่นด้วยกันสักกระดานไหมคะ” เธอเจาะจงเอ่ยชวนเซราห์ เด็กสาวสะดุ้ง แต่เนียร์ถึงกับร้องเสียงดัง
“คะ – คุณเนรส รามิอา!!!!” เนียร์ชี้หน้าอย่างลืมมารยาทจนพอลต้องเอามือลง
“ค่ะ ฉันเองค่ะ” เนลยิ้ม “รู้จักฉันแสดงว่าต้องรู้จักอนาสด้วยนะคะ” เธอคว้าเด็กสาวอีกคนมาจากข้างหลัง เด็กสาวคนนี้ดูท่าทางขี้โรคและหวาดกลัว ดวงตาสีม่วงก็คล้ำๆเหมือนคนอดนอน ผมยาวสีดำถูกปล่อยมาปรกหน้าดูน่ากลัวพิลึก...
“คุณอนาสตาเซีย แอสรัสชิล!!!” เนียร์ตะโกนลั่น เล่นเอาคนถูกเรียกชื่อสะดุ้งโหยงหลบไปอยู่หลังเพื่อนทันที
“เธอนี่เสียงดังชะมัด” พอลเอ็ดเพื่อนสาว เนียร์ได้แต่แยกเขี้ยวใส่เท่านั้นเพราะแขนโดนรวบไว้อยู่ เนลหัวเราะก่อนจะหันมาหาเซราห์
“คุณเซราห์รังเกียจจะเล่นเชสสักกระดานกับฉันไหมคะ?” เนลถามต่อ เซราห์ยกมือโบกทันที
“ไม่ละคะ! ฉันยังไม่เก่งเลย!!”
“แต่ถ้าได้เล่นกับคนระดับสูงน่าจะได้ประสบการณ์มากกว่านะคะ” เนลพูดต่อแทบจะทันทีที่เซราห์ปฏิเสธ
“แต่...”
“หรือว่ารังเกียจฉันคะ...” เนลมีท่าทีไม่มั่นใจ จนเซราห์ต้องรีบตกลง “ก็ได้คะ!!”
เนลยิ้มกว้างตบมือเข้าหากัน “ดีจังเลย ได้เล่นด้วยอีกแล้ว!” แล้วเธอก็คว้าข้อมือเซราห์พาไปที่ห้องทันที “ขอยืมตัวหน่อยนะคะ อนาสจ๊ะ ฝากคุณทั้งสองด้วยนะ” เนลบอกเพื่อนสาว แล้วปล่อยจอมโวยวาย หนุ่มขี้อายและสาวอมทุกข์ไว้ด้วยกัน...
“เนเรส รามิอา ระดับ Silver Chess Master” เนลพูดใส่เครื่องใส่รหัส วางหัวแหวนที่เป็นสื่อลงไปแป้นแล้วประตูห้องเล่นก็เปิดออกต้อนรับทั้งสอง
ในห้องนั้นมืด... และว่างเปล่า...
“ไม่ว่าอะไรนะคะ ถ้าจะขอเปลี่ยนห้องตามใจตัวเอง” เนลหันมาบอกเซราห์ ที่พยักหน้ารับอย่างไม่มีเงื่อนไข เพราะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ขอบคุณคะ” แล้วเธอก็หันเข้าหาความมืด...
Moonlight Garden!
เกิดลมพัดกรรโชก แล้วห้องที่มีแต่ความมืดมิดก็เปลี่ยนไปเป็นทุ่งดอกไม้ใต้แสงจันทร์
“ทะ... ที่นี่... ว้าย!!” เกิดลมพัดแรงอีกหน แล้วกระดานหมากรุกใสขนาดใหญ่ก็ปรากฏตรงหน้าเด็กสาว โดยที่เนลไปยืนอยู่อีกฝากเรียบร้อยแล้ว
“วางหมากสิคะ” เนลยิ้ม แล้ววางกลางไว้บนอากาศข้างหน้าตัวเอง กล่องไม้สลักเปิดออกช้าๆแล้วลมหมุนก็ก่อตัวที่สนามฝั่งเนลก่อนจะเผยให้เห็นตัวหมากของเด็กสาว
“Chess Echidna” เนลแนะนำ ในตำแหน่งขุน (King) ร่างของชายหนุ่มผมยาวระบ่าสีดำใบหน้าคมเข้ม นัยน์ตาแดงเพลิงนั่นช่างน่าเกรงขาม บนไหล่มีหัวมังกรสองหัวประดับอยู่ที่กลางหลังปีกมังกรสีดำผายออกอย่างช้าๆเผยให้เห็นหญิงสาวอีกคนในตำแหน่งควีน (Queen) หญิงสาวสวยผมยาวสีขาวยืนยิ้มให้เซราห์ข้างๆขุน ผิวของเธอขาวซีดและช่วงล่างของเธอก็เป็นงู! ตำแหน่งบิชอป(Bishop = โคน) ข้างควีนเป็นของมังกรสีขาสองหัว และข้างขุนเป็นของสพิงค์ ตำแหน่งไนท์(Knight = ม้า)เป็นของสัตว์อสูรคิไมร่ากับสิงโตขนสีเงินน่ากลัว ตำแหน่งของเชเรียต (Chariot = เรือ )เป็นของสุนัขสามหัวกับเหยี่ยวยักษ์
เชสของเนลแค่เห็นเซราห์ก็ตัวสั่นแล้ว...
เซราห์ควบคุมสติตัวเองเปิดกล่องไม้ของตัวเองบ้าง แล้วเชสทั้งสองก็ประจันหน้ากัน
ขุนของเซราห์เป็นแมวดำยักษ์ในผ้าคลุมกษัตริย์สีแดงสด บนหัวสวมมงกุฎราชา ข้างๆกันควีนของเซราห์นั่งอยู่บนบัลลังก์กุหลาบ เธอเป็นหญิงสาวสวยในชุดราชินีหรูหรางดงาม เรือนผมสีทองม้วนเป็นลอน ใบหน้าเรียวประดับด้วยนัยน์ตาคมกับริมฝีปากสีแดงสด ท่าทางของเธอช่างดูราวกับดูหมิ่นฝ่ายตรงข้ามหน่อยๆ ตำแหน่งบิชอพขนาบด้วยกระต่ายสองตัว ตัวหนึ่งเซราห์จำได้ว่าเป็นตัวเดียวกับที่เจอในสวนสาธารณะและในดินแดน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่กระต่ายตัวป้อมๆน่ารักแล้ว ดวงตารูปเมล็ดข้าวนั้นใหญ่และดำสนิท แขนของมันยาวระพื้นดิน นิ้วมีเพียงสามนิ้วเรียวเหมือนกงเล็บ สวมเกราะอกสีขาวห้อยนาฬิกาโบราณไว้ที่คอ หูที่ยาวเลยหลังไปติดตุ้มหูรูปนาฬิกาทราย ส่วนอีกตัวรูปร่างเหมือนกันแต่ตัวเป็นสีเหลืองนวล ดวงตาสีแดงทับทิม มันสวมเสื้อกั๊กปกคอตั้งสีน้ำเงินกับหมวกทรงสูงเล็กๆเข้าชุด ตำแหน่งไนท์ ร่างของชายหนุ่มสูงโปร่งในชุดสูทกับหมวกใหญ่ใบโตกับอัศวินชราบนหลังอาชาสง่าเป็นผู้ยึดครอง และตำแหน่งของเชเรียต เป็นของกริฟฟินตัวใหญ่กับมังกรเหล็กดุร้ายหนึ่งตน
“Chess Alice ค่ะ!!”
“โอ้! หวัดดีเซเฌอ” ขุนของเนลพูดขึ้น เซราห์สะดุ้งโหยง “อ้วนตุตะจริงๆนะแก” ขุนวิจารณ์ แล้วหัวเราะเสียงดัง
“ไทฟอน อย่าเพิ่งสิ” เนลเตือนเบาๆ ไทฟอนยักไหล่แต่ก็จิกสายตาใส่เชเฌอ
“ขอแนะนำนะ นี่คือไทฟอนและอีคิดน่า คิงและควีนของฉัน” เนลกางมือออก แล้วตัวของเธอก็ลอยขึ้นเหนือกระดาน เซราห์ร้องตกใจเพราะตัวเธอเองก็ลอยขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกับเธอ “บิชอปของฉัน ลาดอนกับสฟิงค์ ไนท์คิไมร่ากับนีเมียนไลออน แล้วก็ เชเรียตเซเบอรัสกับเอธอน” เหล่าตัวหมากขยับหัวลงเมื่อเนลกล่าวถึงตัวมัน ยกเว้นลาดอนกับเซเบอรัสเพราะมีมากกว่าหนึ่งหัวเลยแย่งกันลงแย่งกันขึ้นสุดท้ายก็กัดกับตัวเองจนไทฟอนต้องสงสายตาขู่
“ส่วนของเธอก็ต้อง เซเฌอ ควีนออฟฮาร์ท บิชอปกาลเวลาไวท์แรบบิทกับกระต่ายเดือนสาม มาร์ชแฮร์...” เนลเริ่มชี้เรียงตัวโดยไม่รอเซราห์ที่กำลังงงงวย “ไนท์ผู้ชราเพียงเปลือกนอก กับมนตรีเมดแฮ็ทเตอร์ และมังกรแจ็บเบอร์วอร์คกับกริฟฟอน... ฉันไม่ได้ตกใครไปนะคะ” เนลเอานิ้วแตะริมฝีปากท่าทางเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง
แล้วเนลรู้จักหมากของเชสอลิสได้ยังไง?
“อืม... ฉันอยู่ระดับสูงกว่า จะเล่นกฎเบสิกก็ไม่ได้ด้วยสิ เพราะสไตล์นี้ฉันได้เปรียบ งั้นก็ไม่เอาคอย์น (เบี้ย) แล้วกัน” เนลพึมพำ แล้วแถวของเบี้ยที่ว่างเปล่าก็ปรากฏนักรบรูปร่างตลกๆขึ้นมา มันเหมือนรูปวาดคนแบบลวกๆที่มีหัวกลมๆกับตัวเป็นเส้นลำตัวแขนขา ในมือถืออะไรบางอย่างเหมือนไม้จิ้มฟันที่พยายามเลียนแบบดาบ มันเป็นเบี้ยของทั้งฝ่ายเนลและเซราห์ ต่างกันแค่ของเซราห์เป็นสีดำของเนลเป็นสีขาว
“เริ่มกันเลยนะคะ”
กิ๊ง!! – เหรียญเล็กๆถูกดีดขึ้นจากพื้นกระดาน ทันทีที่สิ้นเสียงของเนล มันลอยสูงเลยหัวอีธอนก่อนจะหล่นลงมาบนพื้นลูกศรชี้ไปทางฝ่ายที่ได้เริ่มก่อน
“ควีนออฟฮาร์ท ไป E6”
ที่เซ็นเตอร์กลางของโดม Pumpkin’s Head ผู้เชื่อมต่อหนุ่มคนหนึ่งยืนหันหลังให้แก่พนังงานสาวมาร่วมชั่วโมงโดยไม่ได้เอ่ยปากอะไรเลย อันที่จริง เขาตกลงกับเพื่อนสาวคนหนึ่งไว้ว่าจะอะไรสักอย่างอยู่ที่นี่ แต่ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้ขยับไปไหนเลย จนในที่สุด เขาก็หันหลังมาหาเจ้าหน้าที่โดยไม่บอกไม่กล่าว เล่นเอาพนักงานสาวหูสุนัขสะดุ้งเฮือก
“บอกทางส่วนควบคุมนะครับ ว่าให้ขึ้นภาพการต่อสู้ของเนเรสเดี๋ยวนี้เลยครับ”
ปุ้ง~!! – ภาพปรากฏบนลูกบอลน้ำยักษ์ สายตาทุกคู่หันมามองตามปกติ แล้วก็มีอันต้องปิดหูเมื่อเสียงกรีดร้องของนกยักษ์ดังขึ้น
“อะ... อะไรน่ะ...” ผู้เชื่อมต่อแถวนั้นเงยหน้าขึ้นมองอย่างตกใจ
“อ๋า! ท่านเนเรสเดินหมาก!”
“สู้กับใครน่ะ!!”
“เฮ้ยๆ หลบดิๆๆๆ”
เหล่าผู้เชื่อมต่อฮือฮากันยกใหญ่ อนาสที่อยู่ห้องใกล้ๆแอบยิ้ม
“คุณอนาสตาเซียมีอะไรหรอคะ” เนียร์ถามขึ้น ทาทางไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่ถูกเมินระหว่างต่อสู้
“อ้อ! ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มี แค่หาทางแก้อยู่เอง” อนาสยิ้ม เป็นยิ้มที่แปลกสำหรับคนอย่างเธอ...
‘พวกคุณเห็นกันหรือเปล่านะ... มาสเตอร์...’
“เมดแฮ็ทเตอร์ ไป C3 ข้ามอีคิดน่า” เซราห์สั่งการ คนขายหมวกควักร่มมาจากเสื้อด้านในแล้วกระโดดข้ามหัวอีคิดน่า พลันพื้นที่ควีนยืนอยู่ก็กลายเป็นหล่มดูดเธอไปครึ่งตัว
“ควีนเดินไม่ได้ซะแล้ว” เนลพึมพำเบาๆ กวาดตามองกระดาน “ดูเหมือนตั้งรับมากๆไม่ดีแล้วสิ เอธอน!”
นกยักษ์โฉบจิกเมดแฮ็ทเตอร์ทิ้งออกไปนอกกระดาน
‘อ๊ะ! ลืมมองไปเลย...’ เซราห์หน้าเสียเล็กน้อย เธอมัวแต่จ้องอีคิดน่ามากไปเลยไม่ได้ดูตัวอื่นเลย ตอนนี้เบี้ยเธอหายไปแล้วสามตัว ควีนออฟฮาร์ท แจ็บเบอร์วอร์คและเมดแฮ็ทเตอร์ ของเนลเบี้ยหายไปสามตัวเช่นกัน แต่หมากใหญ่ของเธอยังเป็นต่อเธอเพิ่งแค่เสียลาดอน ไลออนไป ควีนเองก็แค่หยุดเดิน จะไม่รุก... ก็เสียเปรียบ
“อย่าแสดงสีหน้าอย่างนั้นสิคะ” เนลเอ่ยยิ้มๆเมื่อเห็นเซราห์สั่งการหมากด้วยสีหน้าเป็นกังวลหลายตา “เกมการเล่นที่ต้องใช้สมองคิดน่ะ หากเผยความในใจออกไป มันจะเป็นผลร้ายต่อตัวนะคะ” เนลว่า ขณะที่ไทฟอนเริ่มเดินบ้างแล้ว
“อะ... ค่ะ” เซราห์พยักหน้า สั่งการหมากเดินก่อนจะเริ่มผ่อนลมหายใจ
“แต่ผ่อนคลายไปก็ไม่ดีนะคะ คิไมร่า รุก!”
เซราห์สะดุ้งโหย่ง หันควับไปหาเชเฌอ เธอลืมดูหมากอีกแล้ว!
“หนี เชเฌอ!” เซราห์รีบสั่ง เจ้าเหมียวกระโดดถอยหนึ่งช่อง
“เซเบอรัส รุก!” หมาสามหัวย้ายมาอยู่ในแนวพร้อมจู่โจม เซราห์หน้าเสียอีกหน
“แย่แล้ว... ไม่ได้ดูหมาก...” เธอพึมพำ กวาดสายตามองกระดาน...
ตอนนี้หมากใหญ่ของเนลกำลังล้อมโอบเชเฌอมาเรื่อยๆโดยที่เธอไม่ทันได้สังเกต ดูเหมือนว่าการต้อนจะถูกเตรียมไว้ตั้งแต่ที่อีคิดน่าขยับไม่ได้ ไม่สิ… ดูเหมือนอีคิดน่าเดินมาหาเองด้วย
‘หรือจะเก็บเมดแฮ้ทเตอร์ก่อน เพราะไม่อยากให้ตัวเดินยาวๆหยุดเดิน…’ เซราห์วิเคราห์กระดานหมาก คิ้วขมวดยุ่ง...
‘เดาอารมณ์ง่ายจังเลย...’ เนลนึกผิดหวังในใจ เชเฌอเดินหนีอีกหน และเนลก็ไล่รุกต่อเช่นเคย
“น่าเสียดายจริงๆ...” เนลถอนหายใจ “ไทฟอน ไป B5” เนลสั่ง เงยหน้าขึ้นมองเซราห์
อยู่ๆคนโดนต้อนก็ยิ้ม “กริฟฟอนไป C8 รุก!!”
“เอ๋!?” เนลก้มมองหมากตัวเอง แย่แล้ว ไทฟอนตกไปอยุ่กลางดงของพวกอลิสแล้ว
“ไทฟอน C6!”
“เชเฌอ D4!”
คิงของเซราห์ตามมาดักหน้าไทฟอนได้ทันทวงที
“สฟิงค์ D7”
“กริฟฟอน A8!”
“สฟิงค์ C6”
“เชเฌอ C3!”
“เดี๋ยวก่อน... ไทฟอน...” อยู่ๆเนลชะงักหลังสังการหมาก “แย่แล้ว...”
กริฟฟอนรุกฆาต!
---------- ~* Chess *~----------
เซราห์ เนียร์และพอลวิ่งหอบแฮ่กออกมาจากโดม
“ขอบคุณนะคะคุณเนล ที่ช่วยฉันไว้” เซราห์โค้งให้ เธอเกือบจะโดนคนในโดมรุมทึ้งเอาอีกแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องเล็กน้อย” เนลยิ้มกว้าง “แล้วจะมาใหม่อีกครั้งวันไหนหรือคะ”
“ก็คง... ต้องรออีกแล้วละคะ” เนียร์ว่า “เพราะจากเมื่อกี้ สงสัยเซราห์ลงไปโดนทึ้งอีกแน่เลย” เด็กสาวพูดทำท่าทางสยอง
“คิก~ ค่ะ ก็คงจะเป็นอย่างนั้น แต่ว่าถ้าจะเข้าร่วมก็ต้องลงมานะคะหลังจากนี้” เนลเจาะจงพูดกับพอลและเนียร์ที่ทำหน้าเหมือนรู้อะไรบางอย่าง “ฉันหวังว่าจะได้เห็นพวกคุณนะคะ” แล้วเธอก็ยื่นมือมาให้สัมผัส...
เนียร์มองมือของเนล มองเซราห์ มองมือเนล หน้าอนาส แล้วก็พอล....
“ยินดีเลยค่ะ!! รับรองว่าได้เห็นพวกเราแน่นอน!!!”
“ดีใจจังเลย” เนลยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น โชคดีนะคะ”
พวกเซราห์แยกกับเนลและอนาสหน้าร้าน พวกเซราห์ลับตาไปแล้ว แต่เนลยังคงมองไปยังทิศเดิมอยู่...
“ฉันแพ้แล้วละ” อยู่ๆเธอก็พูดขึ้นจนอนาสที่แอบมองสะดุ้ง
“นะ... นั่นเพราะคุณเนลออมมือให้ไม่ใช่หรอคะ” เธอว่า แต่เนลกลับส่ายหน้า
“ไม่หรอก ฉันติดกับคุณเซราห์เต็มเปาเลยละ” เนลหัวเราะคิก “ดูเหมือน จะได้สนุกเหมือนเมื่อสี่ปีแล้วละนะ...”
อนาสมองผู้ร่วมทีม เนลตอนนี้ไม่ได้นิ่งเงียบแล้ว เธอดูตื่นเต้นและยิ้มแย้ม เหมือนเมื่อสี่ปีก่อนไม่ผิดเลย...
ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น