ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ในปี.ศ.2193
ผมเยอยู่ในเมือเทสัสแถบานเมือ บ้านหลัหนึ่ิานเมือมีรอบรัวลุ่มหนึ่ึ่มีุพ่อ ุแม่และลูาย1น ุพ่อเาเป็นนัธุริ ุแม่เป็นแพทย์้านารผ่าัอวัยวะ่าๆ ผมือลูายพวเา ผมื่อ าริ วิเนเนอร์ พ่อแม่ผมื่อนิและเอเรน วิเนเนอร์ ในสมัยเ็เป็นเ็ที่อบเล่น ร่าเริ เป็นมิร มอโลในเเ่ีมา อนนั้นผมมีเพื่อนเยอะมานระทั่อนผมอายุ 10 วบ ผมเล่นับพวเพื่อนๆและเป็นวันสุท้ายที่ผม...ะเป็นเ็ที่มีนิสัยีๆนี้ ผมเล่นับเพื่อนามปิแ่มีนหนึ่พูมาว่า
"เฮ้!พวมาเล่นเมนี้ไหมใรแพ้นนั้นโนนะ"
"อืม"เพื่อนรวมทั้ผมอบ
พอเล่นไปเล่นมาผมแพ้ผม้อยืน้า้นไม้และู่ๆเพื่อนลับแล้ผม หยิผม ่อยผม หัวเราะผม ส่สายาที่น่ารัเลียมอมาที่ผมนมีเพื่อนนหนึ่มาทีบผมล่วหัวผมโนหินระแทอย่ารุนแรนเลือออาหัวผมเพื่อนเห็นและใวิ่หนีโยไม่สนใผมปล่อยผมอยู่สภาพแบบนั้นไป ผมบอับัวเอว่า้อมีนมา่วยแ่ไม่ใร่วยเลยนผมิว่าผมไม่รอแล้วละ ผมมันโ่ อ่อนแอ โลสวยเินไป ไม่เยมีีวิแย่แบบนี้ นระทัุ่รูมาเห็นผม
ผมเห็นุรูแ่ัวหนึ่่อนสลบไป ผมื้นอีทีผมอยู่ในโรพยาบาลที่แม่ผมทำานอยู่ ผมับที่หัวผม่อนที่ผมหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ แม่ผมมาพอี
แม่ผมเ้ามาอผมพร้อมพูว่า
"าริลูรั!ลูเป็นอะไรไหมลู"
"ผมไม่เป็นอะไรรับ......ิิ.....ผมาสว่าแล้วรับ.....หึหึ.....ผมรู้แล้วว่าที่ผม....หึ....บับพวนั้น...หึ....ลับไม่มีอะไรเลย...พวเห็นแ่ัว!!!!!"
ผมพูไปหัวเราะไป แม่อผมทำสีหน้าอออย่าใ แม่ไม่ิว่าผมลายเป็นผู้ป่วยอาารทาิผิปิ แม่พาผมไปห้อบำบัิและบอสาเหุออาารทาิเพราะสมอโนระทระเทือน หลัานั้นผมไมุ่ยับใรอีนอายุ18ปีผมเล่นเมที่เพิ่ออมา เม13 Land Online เล่นนิแม่ผมอร้อไม่ให้เล่นเมนี้ไม่ใ้เพราะารเรียน ผมเรียนีอยู่แล้ว เพราะเมนี้มีผลับสมออผมทำให้ผมัใหยุเล่นเมนี้ แล้วใ้ีวิามปิ
นระทั่ในืนหนึ่ผมไ้ยินเสียพ่อแม่ร้อออมาทำให้ผม้อไปูสิ่ที่ผมเห็นือ พ่อแม่ผมถู่าาย่อหน้าผม อนนั้นผมทำอะไรไม่ถู เลืออผู้ให้ำเนิทั้ปนไหลมาที่ผม ผมมอหน้าารนนั้นอนแรผมเลือนั่รอวามาย ผมหวัะไ้อยู่ับพ่อแม่ผม แ่มีเสียประหลาออมาในหัวผม
"นายะอยู่เือยทำไม ลุึ้น.......ลุึ้นมา!........ื้นสิ.......ื้นึ้นมาสิัวนที่แท้ริอแ ปีศาในัวแ"
"มัน่าพ่อแม่สุที่รัอแ....แะทำอย่าไร"
'ใ่!ผมะแ้แ้น......แ!แทำให้ันสูเสียนที่เรารั...."
ใ่
ผม
ผมะ่า
.
.
.
.
.
.
่า
.
่า
่า
่าไอ้สวะนี่ะ!
ผมลุึ้นมาอย่า้าๆเินหาารอย่าเยือเย็น ารมอผมอย่าหวาลัวราวับมีปีศาานรอยู่ในราบายหนุ่ม วาสีแเลือมอไปที่ารอย่าเลือเย็น เมื่อเินเ้าประิัวผมรีบับมีในมือารเืออายามือ มือผมแปะเปื้อนเลือ ผมยิ้มออมาราวับพวโริ และหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ นำ้ใสๆออมาาวาอผม ผมรู้สึีที่ไ้ล้าแ้นและเสียใที่ผม้อมาสูเสียพ่อแม่ และู่ๆผมสลบไป ผมรู้ัวอีที่ผมอยู่ที่โรพยาบาล อยู่ทั้เพื่อนแม่ผมและำรว ผมถามุำรวว่าเิอะไรึ้น ุำรวอบมา่ายๆพอมาถึเห็นผมนอนสลบอยู่ับศพ พ่อแม่และารสวะนั้น
หลัานั้นผมย้ายมาอยู่ที่วอินัน ี.ี. ผมอยู่อนโที่พออยู่ ไ้รับมราพ่อแม่ประมา49,000,000,000$ ผมเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ะแพทยศาสร์้านารผ่าั ผมทำาน้วย และ่วเวลาเรียนเพื่อนมอผมราวับปีศา เพราะอะไรหรือ!? ุลอนึสภาพอนนี้สิ ผมยาวถึ้นอปปิวา้าวาและผมบัลูา ผิาวี าสีแเลือ ัวสู ่อน้าผอม มอออมาหาุ้วยสายาสยอและรอยยิ้มราวับนโริ แน่นอนปีศา ผมอยู่นเียวมาลอ ไม่มีปัหานระทัู่่ปรับที่ผมไม่อยาะเอ ลิิ เนเวน ู่ปรับลอาลไปที่ไหนเอลอ
"ไ!หนุ่มเย็นานเยือเย็น าริ วิเนเนอร์"
"......."
"แนี่!เียบหน้าายไม่เยเปลี่ยน"
"...มาทำไม....ลิิ"
"ฮิ!เสียเย็นาไม่เปลี่ยนเลยาริเอาเป็นว่าันมั่นไส้หน้านายมานทนไม่ไว้เลยนะ"
"ันอลาเรื่อทะเลาะับนัอย่านายลิิ"
"เราเล่นเมนี้ไหม"
"เมอะไร!?"
"13 Land Online"
"ทำไม?"
"ันท้านายถ้านายสามารถล้มัน ลิิ ผู้เล่นเผ่าเทพที่เ่สุในโลเมและหัวหน้าิล์God of Haven ไ้ันะไม่ยุ่ับแอีเลย"
"ไ้!.....ผมะเล่นเมนั้นและผมะเป็นอมมารึแ....สวรร์ไปเลย...หึหึหึ"
หลัาที่เรียนเสร็ทำานเสร็ผมสั่เรื่อเล่นเมระับไมอน์ เรื่อเล่นเมลัษะเป็นแปูลเียนอน ผมลทะเบียนเรียบร้อย อ่าน้อมูลเม
ินอาหารเป็นสเ็หมูึ่สุึ่ิบ ทำารบ้าน อาบนำ้และเรียมพร้อมที่ะเล่นเม
"ันะทำให้พวแอยู่ไม่สุเอ ันะเป็นอมมารที่ะทำให้เมนี้บล .....หึหึหึหึหึ"
และผมทำารเ้าเม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น