ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แค่เธอเท่านั้น ที่ปล่อยไม่ได้
ผมเลียเธอหรอ....
มันไ่วามรู้สึอผมริๆหรือป่าว.....
หรือว่า?
ผมรัเธอมาเินไป...
นไม่อยาให้เธอ้อเ็บปว..... หรือไม่อยาให้เธอมาอยู่ับนธรรมาอย่าผม.....
รุ่นพี่ในวพูว่า ''เออไ่สิ เห็นลูสาวประธานะไปเรียน่าประเทศหนิ รู้สึอาทิย์หน้า็ะไปแล้วมั้'' อนนั้นผมไม่รู้เหมือนันว่าทำไม ทั้ๆที่ผมวระ วระที่เลียเธอสิ แ่ทำไมู่ๆน้ำาผมึไหลออมาเอ ผมไม่เ้าใเลย ไม่เ้าใวามรู้สึัวเอเลยสันิ อนนั้นทุอย่ามันเียบสนิท หูผมับไปสัพันึ อนนั้นัวผมหนัมา ผมไม่รู้เหมือนันมันเิอะไรึ้น แล้วผม็ไ้ยินเสียรุ่นพี่เรีย ''โยิะ โยิะ เห้ย เป็นไรไป โยิะ'' ผมหันไปมอแล้วึไ้สิ ผมอบลับไปว่าไม่เป็นไร เหมือนะไม่สบายนิหน่อย แล้วผม็เินไปเ้าห้อน้ำ อนนั้นผมไม่เ้าใวามรู้สึัวเอแล้วละ วามรู้สึที่เหมือนะแสลาย วามรู้สึที่ถูทับ ถูบีบ มันเป็นวามรู้สึที่แน่นมา นผมไม่สามารถทำอะไรไ้ หลัานั้นผม็ลับไปที่ห้อพั้วยวามเหม่อลอย ผมนอนิทั้ืนนนอนไม่หลับ นในที่สุผม็ิถึเรื่อเธอ อนนั้นผม..... ผมเลียเธอหรอ... ไม่สิไม่ไ่ มันืออะไรันทำไมัน สุท้ายวันนั้นผม็นอนอยู่แ่ในห้อไม่ทำอะไรเลย าน็ไม่ไ้ไปทำ พวรุ่นพี่และที่ทำาน็โทรว่าเป็นอะไร ผมึอบว่าไม่สบายอนอนพั ในที่สุผม็ิไ้ ไ่สิ.... ผมไม่ไ้เลียเธอ... แ่ผมรัเธอมาเินไป่าหาละ หลัาผมิอย่าั้นไ้ ผม็ร้อไห้ ร้อไห้ไม่หยุ นสุท้าย้วยวามเพลีย็เผลอหลับไป นสุท้ายื่นมาผม็รีบโทรหาพวรุ่นพี่ในวแล้วรีบถามว่า เธอะเินทาวันไหน รุ่นพี่บอว่า อัารหน้า... ผมไม่รอ้าวิ่ไปูปิทินวันนี้ือ วันเสาร์ เป็นวันหยุผมึไม่รอ้า เพราะมันเหลือเวลาน้อยแล้ว เหลือเวลาอีแ่ 3 วันรวมวันนี้ ผมไม่รอ้ารีบี่มอไ์ออไปที่บ้านเธอทันที ผมมาหยุหน้าบ้าน ยาม็ถามมาหาใรรับ แ่ไม่ให้ผมเ้า่ายๆหรอ ผมเลยบอมาหาเ้าอบ้านรับ แ่ยามบอวันนี้ไม่มีใรอยู่ทั้วันนึเลย อนนั้นผมรู้สึแย่มารับ เป็นวามรู้สึที่บอผมมาว่า ''ไม่มีทา ผมะไม่มีทาไ้เอเธออี ไม่ไ้เออีลอไป'' หลัานั้นผมรีบะลอนหาไปทั่วว่าอยู่ที่ไหนัน พอึผมนอนไม่หลับ ระวนระวายเหมือนะายเอาให้ไ้
หลัานั้นในวันอาทิย์เป็นวันที่ผม้อทำาน ผม็ออไปทำานามปินเสร็านแร่วบ่ายว่าๆ ผมัสินใทัเฟสเธอไป แ่เธอ็ไม่อบ ผมไม่รู้ว่าอนนี้เธอทำอะไรอยู่ ผมไม่รู้ว่าเิไรึ้นบ้า ผมพยายามโทรหาแ่็ไม่มีใรรับ นสุท้ายผมโทรไปอีรั้ และราวนี้โทริ ผมึถาม นาิสะ หรือป่าว แ่เสียที่อบเป็นเสียผู้าย อนนั้นผมรู้สึแย่มาบอมันบแล้วสินะ แ่เสียที่อบลับมาือ ''มีไรับนาิสะหรือป่าว นี่ป๋าอเธอเอ'' มันทำให้ผมรู้สึีึ้นมา ผมึถามว่า นาิสะอยู่หรือเปล่ารับ ำอบที่ไ้ือ '' อนนี้เธอไม่อยายุ้ลับใร อโทษทีนะพ่อหนุ่ม'' แล้วเา็ัสายไปเลย อนนั้นผมรู้สึแย่มาเลย นี่ผมเป็นนเลวนานั้นเลยหรอ ผมทำร้ายเธอนานั้นเลยหรอ ำพูผมมาทำร้ายเธอสินะ ำพูในวันนั้น ำพูอนบาปนนึที่อยาะแ้ัว ผมะ้อใ้บาปรั้นี้อผมให้ไ้
นเวลาล่วเลยไปผม็ไม่สามารถิ่อเธอไ้ อนนั้นผมระวนระวายมา้าวปลาไม่ิน ้อาระหาแ่เธอ อแ่หาเธอให้พบ นาิสะอยู่ที่ไหนันนะ........
นในที่สุวันสุท้าย็มาถึ วันนั้นผมัสินใหยุานและออามหาเธอ อนนั้นเวลาประมา 10 โมผมไ้ไปที่บ้านอ นาิสะ แ่ยามบอว่าเมื่อเ้าท่านเ้าอบ้าน ออไปสนามบินันั้แ่ 9 โมแล้ว อนนั้นผมใมา ผมึรีบรไปสนามบินทันทีผมบิแบบไม่ิีวิ ผมับรถเร็วมานในที่สุผม็มาถึ ผมรีบวิ่เ้าไปในสนามบินแบบไม่ิีวิ ผมมอูรอบๆ เินหานทั่วแ่สุท้าย..... ผม็หาไม่เอ นผมเริ่มหมหวั อนนั้นผมิอย่าเียวือ ผมะทำอย่าไร่อไป ำพูผมสามารถทำร้ายนๆนึไ้มานานี้เลย อนนั้นผมเสียใมา ผมร้อไห้ออมา อนนั้นผมหมหนทาแล้วไม่รู้ะทำอย่าไร่อไป ผมรู้สึสิ้นหวั อนนั้นผมิว่าผมะลาออาานแล้วะเินทาลับบ้านเิแล้วละ แ่แล้ว..... ็มีบาอย่าเิึ้นบาอย่าที่ผมรอมาลอ บาอย่านั้น็ือ.........
*ับแบบละรไทยอีรั้พบันอนหน้านะรับ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น