ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Camelot
วินเนเวียร์ เป็นเ้าหิออีเมือเลออนเนส เป็นเมือห่าไลพอสมวร ใ้เวลาประมา 2-3 วัน ถึะเินทา้ามเมือถึ เธอเป็นเ้าหิที่มีวามส่าสวยามเป็นอัวเอ ทำให้เ้าายหลายเมือเ้าไปีบอยู่เป็นส่วนให่ ้วยวามที่อาเธอเรียเยไปแวะเยี่ยมที่เมือเลออนเนส
เรื่อที่วินเนเวียร์ถูเ้าายเมืออื่นามื้ออยู่หลายน ้วยวามรู้สึเป็นห่วึบอให้วินเนเวียร์หมั่นับนไป่อน หาไม่มีายใที่ถูในา ็ะแ่านันเลยเพศริๆออาเธอเรียวินเนเวียร์็รู้อยู่แ่แรแล้ว ึยอมรับ้อเสนอออาเธอเรีย ยัีว่าไปเสี่ยับเ้าายเมืออื่น
ารัสินใอวินเนเวียร์ถู้อแล้ว ามประวัิศาสร์นั้นวินเนเวียร์ับแลนเล็อะพบรััน โยที่ไม่มีใรรับรู้เลยสันเียว แม้แ่ษัริย์อาเธอเรีย็้วย ไม่มีใรไ้รู้แ่ว่ามีทหารนายหนึ่ไปเห็นเ้า ทหารนนี้เป็นสปายเหมือนับุนนาที่มันรับใ้ึรีบไปแ้ให้หัวหน้ามันรู้
พวมัน้อารให้วามสัมพันธ์ภายในนั้นแแย แ่มันไม่ไ้เป็นผลเพราะษัริย์อาเธอเรียนั้นไม่ไ้รัวินเนเวียร์แบบู่รออยู่แล้ว เธอรัวินเนวียร์แบบสหายรัันมาว่า ารที่มันทำแบบนั้นทำให้อาเธอเรียรู้ไ้ว่าใรเป็นบบ้าสั่ให้มอร์เร็ไปัารามประวัิศาสร์
อนนี้ไม่เหมือนัน ิโรเอะไม่อารู้ไ้ว่าแลนเล็อะหลุมรัเหมือนในประวัิศาสร์ วินเนเวียร์็้วย ประวัิศาสร์ถูแ้ไปส่วนหนึ่แล้ว ไม่อารับรู้ไ้ว่าในอนาะมีารเปลี่ยนแปลอะไรอีไหม ถึอย่านั้นิโรเอะ้อทำภาริที่ไ้รับมอบหมายมาให้สำเร็
พอเรื่อวินเนเวียร์ะมานั้นิโรเอะพึ่นึึ้นไ้ มอร์เร็เป็นลูออาเธอเรียะมีปิิริยายัไ รีบหันหน้าไปมอ เธอนั้นมีอาารใเหมือนับว่าไม่เื่อเรื่อที่พูัน ิโรเอะถอนหายใเล็น้อย่อนะเินไประิบบอมอร์เร็เรื่อทั้หมที่อาเธอเรียทำลไป
หลัาที่มอร์เร็ไ้รู้เรื่อราว็พยัหน้าเ้าใ่อนะมอไปอาเธอเรีย้วยวามปราบปลื้มื่นมในใ หาเธอเป็นสาวหูสัว์ละ็ อนนี้เห็นเป็นสาวหมาน้อยส่ายหา้วยวามเารพในัวเ้านาย หรือพ่ออนแน่นอน ทำเอาอาเธอเรียเหื่อับภาพรหน้า
'ำไ้ว่ามอร์เร็ไม่ไ้แสอาารแบบนี้เลยนะ หรือเพราะิโรเอะัน' อาเธอเรียิในใ
'ูเหมือนว่าุนี้็เปลี่ยนไป้วยสินะ ปิมอร์เร็้อเป็นสาวทอมบอยสิ' ิโรเอะิ
แอ
"อาเธอร์ ้ามาเยี่ยมเ้าแล้ว" วินเนเวียร์เินเปิประูเ้ามา
"อืม ั้นเรามาุยันหน่อยไหม มาุยันที่ห้ออ้า"
อาเธอเรียพูบอ ่อนะลุึ้นเินนำออไปแล้ววัมือเรียิโรเอะไป้วย อนนั้นิโรเอะิึ้นไ้น่าะพามอร์เร็ไปให้วินเนเวียร์รู้ัไม่น่าเป็นอะไร ึับอเสื้ออมอร์เร็ลาไป้วย แลนเล็อที่มออยู่็หัวเราะแห้ๆ ส่วนเมอร์ลินหัวเราะแบบสนุมาว่า
ส่วนนถูลา็โวยวายลอทา ถึเธอะนับถือในัวอิโรเอะ็าม แ่ว่าารที่มาลาันแบบนี้มันไม่เินไปหน่อยเหรอ ทำไม้อโนลาแบบนี้้วยแ่บอ็เินามแล้ว ิโรเอะไม่ไ้สนใุนั้นเลย สร้าเสียหัวเราะให้วินเนเวียร์ไม่น้อย อาเธอเรียที่แหล่หันมาู็ลั้นำเอาไว้
เมื่อมาถึห้อนอนออาเธอเรีย สมับเป็นห้ออราามีวามสวยามในรูปแบบลาสสิ ไม่ไ้หรูหรามา สำหรับมอร์เร็นั้นห้อนี่เป็นห้อที่เธอรู้สึอบมันอย่ามา วามหรูหราแบบนี้เธออบมันที่สุ ิโรเอะนึสนุโยนมอร์เร็ไปที่เียออาเธอเรีย
"อ๊ะ เียอท่านพ่อ...ลิ่นอท่านพ่อ...ู" มอร์เร็สูมหมอนออาเธอเรีย
"......ให้เป็นราาไม่ไ้ริๆนั้นแหละนะ" อาเธอเรียล่าวึ้น
"หึๆ เหมือนรัอาเธอเรียแบบอื่นมาว่าพ่อแม่นะเนี่ย" ิโรเอะยิ้มอ่อน
"ริๆ ูน่ารัีนะ" วินเนเวียร์พู
"อึ.....อโทษ้วย่ะ" มอร์เร็เหมือนะรู้ัว็รีบลุึ้นนั่ทำท่าสบเรียบร้อย
"แล้วมีเรื่ออะไรที่้อุย" ิโรเอะถาม
"อ้อ ้าแ่้อารให้พวเ้ารู้ัันไว้นะ ยัไพวเ้า็เป็นเพื่อนอ้า" อาเธอเรียพู้วยรอยยิ้มอ่อนๆ
"หืม อาเธอเรียเ้ายิ้มเป็น้วยเหรอ" วินเนเวียร์พู้วยวามแปลใ
"ถ้าไ้ินอาหารที่อบยิ้มมาว่านี้อีนะ" ิโรเอะพูแว
"อย่าแล้้าสิ" อาเธอเรียพู้วยน้ำเสียอล
"ริๆ ้าๆ ้าวินเนเวียร์บุรีแห่เมือเลออนเนส" วินเนเวียร์หันไปแนะนำ
"อ่า เอมิยะ ิโรเอะ ื่ออันือ ิโรเอะ ประเทศันเอานามสุลไว้้านหน้านะ" ิโรเอะอบ
"๊ะ แล้วเ็นนั้นละ" วินเนเวียร์ี้ไปทามอร์เร็ที่นั่สบ
"---้ามอร์เร็ ยินีที่ไ้รู้ั่ะเ้าหิ" มอร์เร็แนะนำัว
"มอร์เร็ เธอลืมนามสุลไปนะ" ิโรเอะพู
"????" มอร์เร็เอียอมอ้วยวามสสัย
"มอร์เร็ เพรรา้อน เ้าใไหม" ิโรเอะพู้วยรอยยิ้ม
นั้นทำให้มอร์เร็สะุ้ ถึะรู้แล้วว่าเธอนั้นเป็นลูอษัริย์อาเธอเรีย็เถอะ แ่ว่าารให้ใ้นามสุลเลยนี่มันไม่เป็นไรแน่เหรอ อาเธอเรียมีใเล็น้อยที่ิโรเอะพูแบบนั้นออไป หาว่าิโรเอะ้อารให้มอร์เร็เป็นลูอเธอริๆ ็สามารถยอมรับไ้อยู่
ยัไะเิมทีเธอนับมอร์เร็เป็นลูมาั้นานแล้ว ่วที่เธอยัเป็นราาที่สมบูร์แบบอยู่นั้นลัวว่ามอร์เร็ะทำไ้ไม่ีพอที่ะเป็นราา และุสมบัิที่พอะเป็นราานั้นมีแ่วามื่อสัย์่อเมือบริเนเท่านั้น เรื่อารเมือารปรอ็ไม่ไ้มีวามสามารถ้านนั้นมานั
หาว่าให้มอร์เร็เป็นราาเหล่าุนนาะไม่ใ้โอาสนั้นในาร่อบึ้นมาเหรอ แ่เธอเอ็ไม่รู้ว่าะสามารถำัพวบเหล่านั้นไ้หมไหม ารที่้อให้วามเสี่ยแ่มอร์เร็็ไม่อาทำให้ไ้เลย และใที่บริสุทธิ์เินไปอมอร์เร็็นำหายนะมาสู่นไ้เหมือนับอนที่เธอปิเสธารให้มอร์เร็เป็นรัทายาท
ารปิเสธรั้นั้นทำให้มอร์เร็ัสินใว่าะทรยศวามเื่อใออาเธอเรีย ่อบร่วมับพวบ ่วสุท้ายอีวิมอร์เร็เธอทำไปเพราะ้อารให้อาเธอเรียนั้นยอมรับฝีมืออมอร์เร็ อนนั้นเธอเอ็เ็บปวใไม่น้อยเลย ที่ำเป็นะ้อสัหารลูอัวเอแบบนั้น
ส่วนมอร์เร็ที่เธอ้อารที่ะึ้นรอบรรลั์ออาเธอเรียไม่เพราะอยามีอำนาารเป็นราาเลย ที่เธอทำไปเพราะว่า้อาระ่วยอาเธอเรียให้หลุพ้นาวามสมบูร์แบบที่ทำลายีวิอเธอ ้อารให้อาเธอเรียแสอารม์อออีรั้ อยาให้อาเธอเรียไ้ยิ้มออมาไม่้อทำหน้าาเร่เรียริัลอเวลา
วามรู้สึอสอพ่อลูนั้นไม่อารับรู้ถึันไ้ หาไ้รู้ว่าอีฝ่ายิยัไ ็ปรับวามเ้าใันไ้แล้ว ะไม่มีาร่อบึ้นอี็ไ้ วามสมบูร์แบบเินไปออาเธอเรียนั้นไม่ไ้เ้าใวามรู้สึอนธรรมาที่เธอเยสูยเสียไปเลย หาเธอปรับเปลี่ยนัวเอะีว่านี้
านอิโรเอะ็ือส่วนนี้ ่วยให้ทั้สอนนั้นรับรู้วามรู้สึอแ่ละฝ่าย แ่ว่าิโรเอะไม่ให้เิโศนารรมนั้นอีแน่ ไว้หลัเรียร์ปัหาออาเธอเรียไ้เมื่อไหร่ะบอ้อมูลเรื่อทั้หมให้ับอาเธอเรียฟั เธอะไ้พูุยับมอร์เร็มาึ้น แล้วมอร์เร็ะลายเป็นราาที่ีไ้แน่นอน
หลัาที่ิโรเอะับมอร์เร็ไ้แนะนำัวันเสร็ ็เินออาห้อออาเธอเรีย อนนั้นิโรเอะ็นึึ้นไ้ว่าอยาลอทสอบฝีมืออมอร์เร็สัหน่อย ะไ้เปรียบเทียบูว่าฝีมือที่ทำให้อาเธอเรียพลาท่านายนั้น เป็นยัไถึาบอมอร์เร็ะยัไม่ใ่าบส่วนัวเธอ็าม
"หืม ท่านิโรเอะ มาที่ลานฝีทำไมั้นรึ" าเวน อัศวินาวแห่โ๊ะลมทัึ้น
"เรียิโรเอะ็พอแล้ว พอีอยาลอทสอบฝีมืออมอร์เร็นะ" ิโรเอะบอพร้อมับมอไปทามอร์เร็
"ั้นเอเหรอ ้าทราบแล้ว ะเรียมลานประลอให้" าเวนไปบอพวทหารว่าะมีารทสอบฝีมืออัศวินโ๊ะลมนใหม่
"ผู้หินนั้นเอเหรอ" ทหาร1
"าทีู่เธออ่อนแอนะ แ่อนที่สู้ับราาูแ็แร่มาริ" ทหาร2
"ไม่ใ่แ่นั้นนะสิ นามีเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใร้วย" ทหาร 3
"ะไม่แปลใเลยหาราาสนในา" ทหาร 4
"เี๋ยวสิ ท่านวินเนเวียร์ละ" ทหาร 2
"บลาๆๆๆๆๆๆ" เหล่าทหาร่านินทาิโรเอะับอาเธอเรีย
"นี่ ทำไมทหารพวนั้น นินทราเหมือนันเป็นผู้ร้ายเลยละ" ิโรเอะถามาเวน
"หึๆ ็ท่านส่าามในรูปแบบอท่านไรับ" าเวนหัวเราะเล็น้อย
"มอร์เร็เธอิว่าไ" ิโรเอะไม่เ้าใลอไปถามมอร์เร็
"้าไม่ออวามิเห็น" มอร์เร็หันหน้าไปทาเหมือนับว่าไม่อยาะอบ
ปิริยาอทั้สอนนั้นสร้าวามุนับิโรเอะ เหมือนับว่าอนนี้ไ้ไปอยู่ในเมืออุรุเหมือนรั้นั้นเลย นไปนึถึใบหน้าที่เ็บปวอิลาแม ่อนะสบัหัวพยายามไม่ให้นึถึใบหน้าอนที่เธอเลียมาที่สุ ถึอย่านั้นในใลับไม่ไ้รู้สึอย่านั้นเลย
มีบาอย่าที่ในใอเธอนั้นเรียร้อว่าไม่ไ้เลียเาริๆ ใบหน้าที่เ็บปวอนนั้นเธอสมวรีใ้วย้ำ แ่นี่ลับรู้สึระวลระวาย ไม่อารู้ไ้ว่าทำไมเธอถึมีวามรู้แบบนี้ ่อนะไปนึถึที่าุระ(ในโลอิโรเอะ)เยพูไว้ว่า ยิ่เลียันมาแ่ไหน็ยิ่รััน นั้นยิ่ทำให้สิอิโรเอะไม่อยู่ับเนื้อับัว
ปิริยาอิโรเอะอยู่ในสายาอเมอร์ลินเป็นที่เรียบร้อย เอาามริที่สวนลอยอวาลอนนั้น็มาาสวนลอยบาบิโลนอิลาแม แ่ทั้สอแห่แยาันเท่านั้นเอ อนนี้ิลาแม เอนิู และอิสทรา นั้นไม่ไ้สิ้นีพไปในามประวัิศาสร์พวเาอยู่ในสวนลอนอวาลอนรอนว่าพวเาะไ้เอับิโรเอะอีรั้
อนแรที่เมอร์ลินไ้พบับิโรเอะนั้นเาไ้ไปบอับพวิลาแมเรียบร้อยแล้ว ท่าทาอิลาแมนั้นอยาะเอับิโรเอะมา ีที่เอนิูับอิสทรานั้นไ้ห้ามเอาไว้ไม่อย่านั้นเมอร์ลินไ้ปวหัวแน่นอน หาราาแห่เมืออุรุไ้เอราาแห่เมือบริเนมีหวัเมือไ้ล่มสลายแน่
"ท่านิโรเอะ ้าอถามอะไรบาอย่า" เมอร์ลินเินเ้าไปหาิโรเอะแล้วเรียทั
"มีอะไรเหรอ เมอร์ลิน" ิโรเอะหันไปถาม
"ท่านอยาเอับิลาแมอีรั้หรือไม่"
แ่ำที่ใ้ในารให้มันแ้เือน
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เทร เทร เทร เทร เทร เทร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น