fic Douluo : คมเขี้ยววายุ

“เอิ่ม จะเล่าจุดเริ่มต้นของผมไงดีล่ะ เอาเป็นว่าผมคือเด็กหนุ่มม.มหาลัยที่ผ่านการปัจฉิมมาสดร้อนๆเลยล่ะ และแผนของผมหลังปัจฉิมเสร็จก็ว่าจะกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดซักหน่อย" แต่ผมได้ข่าวจากเพื่อนว่าอีกไม่กี่วันที่ห้างเอ็มสเฟียร์จะจัดงานของอีเว้นของฮงไกสตาร์เรลด้วยหล่ะ แหมในฐานะคนที่เล่นสตาร์เรลแล้วเนี่ยการที่ไม่ไปงานของเกมที่รักก็ออกจะน่าเสียดายไปหน่อยจริงไหม?แล้วงานแบบนี้มันไม่ได้มีบ่อยๆด้วย มันทำให้ผมต้องอยู่กรุงฯอีกซักพักเลย "แม้งเอ้ยทั้งที่ควรจะได้กลับไปนอนแอ้งแม้งเอ้ยจะได้อยู่บ้านแล้วแท้อยู่บ้านแท้ๆเลย”

(สคริป)

“เอาล่ะ ในที่สุดก็ถึงวันงานสักทีเฮ้อ” 

ผมเข้าได้เข้าไปในงานแล้วล่ะ แล้วต้อนนี้ก็กำลังกลับด้วยผมไม่ได้มีเรื่องเล่ามากมายหรอก แต่ได้ถ่ายรูปกลับคอสเพลย์เยอร์ที่ชื่นชมหลายท่าน แค่นี้ก็คุ้มค่ามากแล้วล่ะ แล้วก็ได้พวกพวกกุญแจอะคริลิคมาหลายอันเลยโดยฉะเพราะของอาเจ๊เฟยเซียวได้มาเยอะเลย ส่วนราคาบอกเลยว่าค่อนข้างแรงใช้ได้ ฮ่า ฮ่า 

ผมยื่นรอรถเมล์มาซักพักล่ะ “ทำไมรถเมล์มันไม่มาซักทีล่ะเนี่ย” ผมบนพึมพัมคนเดียว เขาใจไหมอากาศมันร้อน

ซักพักเมฆที่มาจากไหนไม่รู้ก็เคลือบคานเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์

“แหมบ่นแดดแรงไม่ทันไรก็ร่มซะล่ะ แต่เดียวนะเมื่อกี้มันไม่มีเมฆไม่ใช่เรอะ แล้วมึงมาจากไหน ไอ้ร่มมันก็ดีอยู่หรอกแต่การที่อยู่ดีมันมาแบบนี้เนี่ยมันทำให้รู้สึกไม่ดีเลยแฮะ” 

"เอาแล้วไอ้ห่าเอ้ยทำไมถึงมีรมแรงได้วะเนี่ย" ผมที่กำลังวิ่งกลับเข้าไปที่อาคารก็หันมองรอบข้าง ต้นไม้ที่เอนไปตามทิศทางลม เศษฝุ่นที่บินร่อนไปมา และกลุ่มก้อนวงกลมใสๆกลางอากาศ

“เดี๋ยวนั้นมันก้อนอะไร”ผมสงสัยกับกลุ่มก้อนนั้น แต่สัญชาตญาณกลับบอกให้รีบเข้าไปหลบที่อาคารโดยเร็ว

กลุ่มก่อนกลางอากาศเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นช้าๆ จนเกิดกลายพายุขึ้นรอบก้อนวงกลมนั้นมันแผ่ขยายออกจนมีขนาดใหญ่ สิ่งที่เกิดขึ้นกับพายุมันไม่เหมือนปกติ มันหมุนวนรวมลพะกำลังแล้วพุ่งใส่เด็กหนุ่มอย่างกับว่ามีคนคอยชักใยมันอยู่อย่างไงอย่างงั้น

“เชี่ย แย่แล้วแบบนี้เข้าอาคารไม่ทันแน่”เด็กหนุ่มพยามยามวิ่งให้ไวที่สุด โโนยที่ข้างหลังของเขามีพายุกำลังบี้ตามหลังเขามาติดๆ คนกับพายอะไรเคลื่อนที่ได้ไวกว่ากัน? แน่นอนต้องเป็นพายุสิ

และเป็นที่แน่ชัดเด็กหนุ่มโดนพายุกลืนหายไป เมื่อพายุกลืนเด็กหนุ่มได้สำเร็จมันก็ค่อยๆสลายตัว

“เฮือก! นั้นมันอะไรกันฝันงั้นหรอ"เด็กนุ่ม?สะดุ้งตื่นขึ้นนั่งมือกำผ้าห่มแน่น

 "หืมเสียงข้ามันทำไมมันถึงได้ดูคล้ายผู้หญิงแบบนี้ล่ะ แล้วผ้าห่มนี่มันอะไรกันจำได้ว่าชั้นไม่ได้ใช้ผ้าห่มแบบนี้ไม่ใช่หรอ”