ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~~~ความทรงจำ~~~

    ลำดับตอนที่ #1 : |1| อุบัติเหตุ...T___T

    • อัปเดตล่าสุด 14 ต.ค. 48


    \"กรี๊ดดด\" เสียงผู้หญิงข้างถนน น่ารัก ตัวเล็ก ใส่เสื้อ สีฟ้าอ่อน ผูกด้วยผ้าพันคอสีเข้ม กระโปรงสีขาว ร้องตระโกนด้วยความ ขอความช่วยเหลือ ...



    \"ช่วยด้วยๆค่า มีคนถูกรถชน!\" จากนั้นเธอก็ วิ่งเข้าไป หา ผู้ชายที่ถูก รถชนกระเด็น ไปประมาณสามเมตรกว่าได้ จราจรในขณะนั้นวุ่นวาย แต่



    ก็ต้องหยุดกระทันหัน เพราะเธอ ถลาวิ่ง ไปบนถนน ที่เต็มไปด้วยรถราหลายคัน ...



    ในไม่นาน เสียง วี๊หว่อๆๆ ก็ดังมาจากข้างหลัง คนก็เริ่มมุง กัน ต่างก็ สมเพศน่า สงสาร ยังหนุมยังแน่น ไม่น่าเลย



    พนักงานก็ ไม่รีรอ พวกเขาก็ รีบปฏิบัต หน้าที่อย่าง คล่องแคล่ว



    \"ขอทางหน่อยครับทุกคน\" เสียงชายคนหนึ่ง  ขอทางฝูงคนมุงอยู่ จากนั้นเขา แทบเข่าอ่อน เพราะ ชายตรงหน้า ไม่ใช่ใครที่ไหน





    \"ค..เคน TOT  เคน! เฮ้ยยย แกจะตายไม่ได้นะ เพื่อน ใครทำว่ะ..   ฮือๆๆๆๆ\"   ชายคนนั้นร้องไห้ออกมา ทั้งที่เป็นชายที่ดูแข็งแรง แล้วก็เป็น



    เพื่อนรัก มาก ที นอนอยู่บนพื้นอย่างหมดสติ



    จากนั้นเขา ก็อุ้ม ขึ้นรถ อย่างระวัง



    \"ให้ ฉันไปด้วยได้มั้ย?\" หญิงสาว คนที่วิ่งไป หา คนแรกเมื่อครู่นี้ ถามขึ้น



    \"เธอเป็นใครเหรอ\"



    \"เอ่อ.. ฉันเป็นคนเจอ เขาคนแรก\" เธอตอบแบบอ้ำๆอึ่งๆ



    \"งั้นก็รีบ ขึ้นมาซิ...\" T___T



    เธอไม่รีรอ ก็ รีบไปนั่ง จับข้าง จับมือแล้ว ก็ร้องไห้ครางบอก



    \"ฉันจะอยู่ข้างเธอ ตลอดเวลาไม่ว่า เธอจะเป็นไรไป.... ขอร้องนะ อย่า ทิ้งฉันไป... TOT\"





    รถออกไปอย่างรวดเร็ว ถึง โรงพยาบาลใน ไม่กี่นาทีในไม่ช้า





    ------- หน้าห้องไอซียู-------



    \"คุณเข้าไปไม่ได้ครับ ที่ เป็นห้องไอซียู โปรด นั่งรอข้างนอกครับ..\" เสียงหมอ บอกมาอย่างคลียดๆ แต่ เต็มไปด้วยความหวังดี



    \"หมอ ครับ Y_Y ผมไหว นะครับ ช่วยเพื่อนผมด้วยครับ\"



    \"ครับ ผมจะพยายามอย่างสุดฝีมือ>_


    \"... ครับ..\" เขาตอบอย่าง เบาๆ



    เขามานั่ง ข้างผู้หญิง เมื่อครู่นี้ ที่ตามติดรถเขามา ด้วย



    \"เอ่อ.. คุณเป็นอะไร กับไอ เคน มันเหรอ ครับU_U\"



    \"...\"



    \"ผมไม่คิดเลยว่า มันจะดวง ซวยอย่างนี้ T___T มันเป็นคนดีมาก มันเคยช่วยเหลือ ผมตลอดถ้ามัน ช่วยผมได้ มันเป็นเพื่อน ที่ดีมาก คนหนึงของผม\"



    \"ค่ะ ฉัน ก็เพิ่ง ได้รู้จับกับเพื่อนคุณ ได้ไม่นานหรอกU_U แต่ก็ ก็รู้สึกเป็นห่วง .....   ฉันมันตัวซวย เหลือเกิน TOT\" เธอร้องไห้ออก มา อย่างกลั้นไม่อยู่



    \"ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกครับ คุณทำไรมันเหรอ? ช่างมันเถ่อ ตอนนี้ก็ ขอให้มันรอด ก็พอ TOT\"



    \"U_U ฉัน ไม่น่าไป งอนเขาเลย...\"



    \"เอาเถ่อ น่า ว่าแต่ว่าคุณ ชื่ออะไรล่ะ\" ชายคนนั้นเปลี่ยนเรื่อง



    \"ฉัน ชื่อ แอน ค่ะ คุณล่ะ ค่ะ?\" เธอถามกลับ



    \"เกมส์ ครับ เป็นเพื่อน รัก ของ เคน\" \"คุณ รู้จัก เคนมันได้ยังไงอ่ะ?\"



    \" ก็.. อาทิตย์ที่แล้ว ค่ะ เราลองคนกัน เป็นแฟน กันดู *-*\"



    \"มันทำไมมันไม่บอก ผมเลยนะ ว่ามัน มีใคร >_<\" เกมส์ นั่งคิดอย่างเหนื่อยหน่าย



    \"อ่านะ ฉัน ก็ ไม่อยากเปิดเผิยใครมากหรอก\" แอน ตอบอย่างอายๆ



    \"ครับ ยินดีที่ได้รุจัก ครับ งั้น ผมต้องไปทำงานต่อนะ ครับ - -\" ผมชักไม่ชอบงานแบบนี้แล้วซิ แต่ก็ต้องทำ ดีกว่าไม่มี\" เกมส์ บอกแบบเบื่อหนาย



    \"ค่ะ\"



    \"ฝากดูแลเพื่อนผม ด้วยนะ ถ้ามันรอดอ่ะ U_U แต่มันรอดอยู่แล้ว มันอ่ะ หนังเหนียวจะ ตาย มันไม่ตายง่ายๆหรอก\" เกมส์ ไม่เคยทิ้งความ



    ขี้เล่นของเขา ไม่ว่าจะ ซีเรียสเท่าไร



    \"ค่ะ\"



    แอนไม่รู้จะ พูดยังไง เพราะว่า กำลังเสียใจมากกับเรื่องที่ไม่คาดคิด ที่มันเกิดขึ้นมาแล้ว



    เวลาผ่านไป 3ชั่วโมเต็มๆ ไฟ หน้าห้อง ไอซียู เปลี่ยนจาก สีแดงเป็น สี เขียว จากนั้นหมอ ก็ เดินออกมาอย่างช้าๆ



    แอนได้ยินก็ รีบวิ่งไปหาหมอ ทันที่เพราะอยากรู้ว่า เคน คนรักของเธอ เป็นยังไงบ้าง



    \"หมอค่ะ...O_O\" เธอยังไม่ทันพูดจบหมอก็ ขัดทันที



    \"เพื่อนคุณ อาการ ตอนนี้ยังอยู่ใน โคม่า ครับ ได้รับ การกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงที่ ศีรษะ เราได้ ทำแผลให้ ที่ขาขวาเขาแล้ว เขาต้องได้



    รับ การบำบัด อีก มาครับ    ขอตัวก่อนนะครับ\"  หมอพูดจบก็ ไปทำหน้าที่เขาต่อ





    \"ขอบคุณพระที่คุ้มครอง U_U  เคน เธอต้อง หายเร็วๆนะ\"





    --------สามวันต่อมา----------





    ในห้องที่ทาสีด้วย สีขาว ออกฟ้าๆ ดูสว่างตา มีเตียงอยู่ ที่มีชายหนุ่มเคราะ ร้ายที่ ประสบอุบัติเหตุ อย่างไม่คราดคิด ข้างเขายังมีคนที่ คอย



    ห่วงใย คอยดูแลเขา ตลอดเวลา สามวัน เธอ ก็ คือคนรักของเขาได้ อาทิตย์กว่าแล้ว



    \"เคน เราขอโทษU_U เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ แล้วไม่อยากให้มัน เกิดเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ...\" เธอพร่ำบอกเขา แต่ไม่รู้เขาจะได้ยินเธอไหม



    \"เคน เรื่องของเรา อ่ะ ฉันอยากจะบอกเธอตั้งนานแล้ว แต่... ฉันก็ไม่ได้ทำ ตอนนี้ เราไม่รู้ว่ามันสายไปหรือเปล่าว่า ฉัน จะบอกเธอว่า ....\"



    ในขนะนั้น เคยก็ รู้สึกตัว ลืมตาอย่างช้าๆ



    เขาค่อย ขยับตัวแล้วก็ ดึงหน้ากาก อ๊อกซิเจ่นอ่ะ



    \"เราอยู่ที่ไหนเนี่ย...   โอ๊ยยยยปวดหัวจัง..T___T\"



    \"เธอหลับ ไปสามวันแล้วเคน\"  เธอพลุ่งเข้าไปโอบกอดเขาอย่าง เร็ว แล้วน้ำตาก็เริ่มใหลออกมา



    \"โอ๊ยย เจ็บ..\"



    \"ขอโทษ..TOT\" แอน ปล่อยเขาแล้วก็เช็ดน้ำตาอย่าง ที่ไม่เคยเป็น



    \"เรา แทบจะเป็นบ้าแล้ว เคน เราขอโทษ เราไม่น่าเล่นแรงขนาดนั้นเลย\"



    \"เดี๋ยว เธอหยุดก่อน เธอร้องไห้ทำไมเหรอ ฉันงงไปหมดแล้วT___T\"



    \"...\"





    \"เธอเป็นใครอ่ะ ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ... มันเรื่องอะไรกันเนี่ย โอ๊ย ขาฉัน TOT\"



    \"แล้ว ไอ้เกมส์ มันอยู่ไหนเนี่ย??\"   แอนได้แต่นั่งพูดไม่ออก เธอคงงง เพราะว่า แม้แต่เธอเอง เคน ก็ จะไม่ได้



    ...แต่แปลก จำได้แต่เพื่อนรัก ของตัวเอง



    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    คร๊าบบบ เรื่องแรกตอนแรก ขอกฝากตัวด้วยครับ ไม่รู้เรื่องจะเป็นยังไงต่อไป หุหุหุ - -\" แต่งเองแล้วยังไม่รู้อีก









    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×