คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : Phase 33
Phase 33 งานเต้นรำ
ณ โรงเรียนSEED ยามค่ำคืนที่ดวงจันทร์เต็มดวง ไม่มีท่าทีของเมฆมาบดบังแสงจันทร์ที่สวยงามในค่ำคืนที่แสนจะวิเศษนี้ไปได้ นักเรียนทั้งชายและหญิงเริ่มออกจากห้องนอนของตัวเองด้วยชุดราตรีที่ตัวเองเลือกซื้อ และดัดแปลงบางช่วงไป เพื่อให้ดูเหมาะสมกับตัวเองมากไปสุด สถานที่ที่ทุกคนตามมุ่งหน้าไปคือ ลานงานเต้นรำของค่ำคืนนี้ ซึ่งทางเดินที่ไปนั้นมีทางเดียว มีนักเรียนบางคนยืนทนรอคนที่นัดไว้ในงานนี้ มีนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งประมาณ 4คนยืนรอใครบางคนอยู่
“หงุดหงิด หงุดหงิด”เสียงบ่นของชายในกลุ่มคนหนึ่งบ่นพร้อมกับการเดินไปมาเป็นวงกลม
“อัสรัน แกเลิกเดินไปมาทั้งทีสิ”อิซ๊าคบ่นใส่เพื่อนที่เดินวนไปมา แต่ดูเพื่อนจะไม่ได้ยินที่พูด
“หยุดเดินสิเว้ย”อิซ๊าคตะโกนออกมา
“ฉันจะเดิน”อัสรันตะโกนบอกเช่นกัน
“ทั้ง 2คนใจเย็นๆกันก่อนสิครับ”ชินรีบห้ามทั้ง 2คนก่อนจะมีการซัดกันด้วยอาวุธ
“ใช่ๆ นาย2คนนะหยุดกันได้แล้ว โดยเฉพาะนายอัสรัน”ดีอัคก้าคิดเหมือนชิน
“นายหมายความว่าไง”อัสรันถามเมื่อยังไม่เข้าใจที่เพื่อนพูด
“ก็ 2-3วันนี้คุณอัสรันชอบเดินไปมาที่ห้องของคุณคิระและคางาริแทบทั้งวันเลยนะสิครับ”ชินอธิบายให้เข้าใจ
“แกจะไปห่วง 2คนนั้นทำไม เพียงแค่ลองชุดในห้อง”ดีอัคก้าถาม
“นายมีรู้สึกแปลกหรือไง ที่คิระและคางาริวางใจคนที่ชื่อมาน่าง่ายๆอย่างนั้น”อัสรันถามคืน
“บางทีอาจจะเป็นคนรู้จักจริงๆก็ได้”อิซ๊าคตอบง่ายๆ
“นั้นสิ ก็พวกนั้นบอกว่าเป็นคนรู้จักนี้”ดีอัคก้าทวนให้ฟัง
“แต่ฉันเป็นห่วงนี้”อัสรันคอตกไปเล็กน้อย อิซ๊าคกอดคออัสรัน
“นายลืมแล้วหรือไงว่า ทั้ง 2คนนะเก่ง ถ้ามีเรื่องจริงๆ 2คนนั้นไม่เป็นไรอยู่แล้ว”อิซ๊าคเตือนความจำ ดีอัคก้าและชินพยักหน้าเพื่อเสริมความมั่นใจให้
“แต่พวกสาวๆนี้ช้าจังแฮะ”ดีอัคก้าเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้เกิดความเครียดในคืนนี้
“ก็พวกเราลงมารอก่อนตั้ง 2ชั่วโมงนี้ครับ”ชินตอบให้
“นายใส่ชุดแบบนี้ดูดีนี้”ดีอัคก้าบอกกับชินเรื่องชุดที่ใส่
“ครับ ยังดีนะครับที่คุณดีอัคก้าไม่ใส่ชุดสีดำไม่งั้นคงมองไม่เห็นอย่างแน่นอนเลย”ชินบอกอย่างไม่คิด
“ชิน แก”ดีอัคก้าโกรธขึ้นหน้า รีบล็อคคอชินเพื่อไม่ให้หนี ไปไหนและออกแรง
“คุณดีอัคก้า ผมขอโทษ ปล่อยผมเถอะครับ”ชินร้องขอชีวิตก่อนตาย แต่ดีอัคก้ากับล็อคแน่นขึ้น
“ไม่มีทาง”ดีอัคก้าบอก ขณะที่ล็อคคออยู่นั้นได้มีมือของคนๆหนึ่งมาจับที่หูของดีอัคก้าและจึง
“โอ๊ย เจ็บๆ”ดีอัคก้าร้อง พร้อมกับปล่อยการล็อคคอจากชินทันที มือที่ดึงหูของดีอัคก้าจึงปล่อย
“นายนี้จริงๆเลยชอบใส่ใจเรื่องเล็กๆอยู่ได้”มีลี่บอกดีอัคก้าอย่างเบื่อหน่าย
“มีลี่เธอสวยมากเลย”ดีอัคก้ารีบบอกมีลี่
“งั้นเราไปที่งานกันเลยเถอะ”ดีอัคก้ายกแขนข้างหนึ่งขึ้น
“ฉันเดินเองได้”มีลี่บอกแล้วมือของเธอกับควงแขนดีอัคก้าไปซะแล้ว ดีอัคก้าและมีลี่จึงเข้าไปในงาน
“ตอนนี้เหลือ 3”อิซ๊าคบอก
“อิซ๊าค”เสียงเรียก อิซ๊าครีบเดินไปรอคู่หมั้นที่เดินลงมา
“เธอสวยมากเลย ชิโฮะ”อิซ๊าคบอก พร้อมกับแบมือยื่นให้คู่หมั้น
“ขอบคุณ”ชิโฮะวางมือของตัวเองลงบนมือที่อิซ๊าคแบออกมา
“ไปกันเถอะ”ชิโฮะบอกต่อ อิซ๊าคเดินพาชิโฮะเข้าไปในงาน
“เหลือแต่พวกเราแล้วนะครับ”ชินบอกกับอัสรันที่พยักหน้ารับรู้ ชินหันไปมองที่บันไดซึ่งคนที่ลงมานั้นคือลักซ์ไม่ใช่สเตล่า
“คุณลักซ์แล้ว สเตล่าละครับ”ชินถาม
“แอบอยู่ที่มุมเสานะจ๊ะ”ลักซ์ชี้ไปที่เสาคนหนึ่งข้างบนที่มีคนแอบอยู่
“สงสัยจะอาย เอ้าไปสิ”อัสรันผลักชินให้ขึ้นไป ชินเดินไปหาคนที่แอบอย่างตื่นเต้น
“สเตล่า”ชินเรียกชื่อของคนที่แอบ สเตล่าแอบมองชิน
“สเตล่าออกมาเถอะ”ชินบอก
“ไม่เอา ฉันอาย”สเตล่ารีบหลบกลับไปที่มุมเสา
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครว่าอะไรสักหน่อย”ชินบอก
“ก็ได้”สเตล่าตอบแล้วค่อยๆเดินออกมาจากเสา ชินอ้าปากค้างเมื่อมองสเตล่าในชุดราตรี อัสรันเดินไปใกล้ๆชินแล้วกระแทกศอกใส่เพื่อให้สติกลับมา
“สวยมากเลย”ชินยิ้มตอบ
“ไปที่งานกันเถอะ”ชินจับมือสเตล่าแล้วเดินไปที่งาน
“นี้ลักซ์”อัสรันเรียกสาวที่เหลืออยู่คนเดียว
“2-3วันนี้เจอคิระบ้างไหม”อัสรันถาม ลักซ์ส่ายหน้า เมื่ออัสรันได้คำตอบจึงถอนหายใจ
“อัสรันอยากเจอคางาริมากเลยนะค่ะ”ลักซ์บอกเมื่อเห็นท่าทีของอัสรัน
“ลักซ์เองก็เหมือนกันนั้นละ”อัสรันบอกคืน ทำให้ลักซ์หน้าแดงไปเล็กน้อย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่าหน้าแดงเลย”อัสรันขำออกมาเหมือนเห็นท่าทีที่ลักซ์แสดงออกมา
เราเข้าไปรอที่งานจะดีกว่านะค่ะ”ลักซ์รีบเปลี่ยนเรื่อง อัสรันจึงพยักหน้า
ทั้ง 2คนเดินเข้าไปในงาน เมื่อทั้ง 2เดินเข้าไปสายตาของเหล่านักเรียนทั้งหมดจดจองไปที่ทั้ง 2
“ดูอัสรันสิ หล่อมากเลย”เสียงของเหล่านักเรียนหญิงเริ่มวิจารณ์
“อยากให้อัสรันมาเชิญเต้นรำจัง”เมรินบอกกับพี่สาว
“ฝันไปได้เลยเมรินที่อัสรันจะสนใจเธอ”ลูน่าบอกน้องสาว
“พี่ก็เหมือนกันนั้นแหละ”เมรินบอกคืนพี่สาว
“หมายความว่าไง”ลูน่าถาม
“พี่ไม่รู้เหรอ ทุกคนในโรงเรียนนะต่างคิดว่าคนที่สมควรจะเป็นคู่เต้นรำกับอัสรันในคืนนี้นะ คือคางาริ หลายๆคนเห็น 2คนนั้นเหมาะสมกันจะตาย”เมรินบอกข่าวที่ได้ยินมา
“ไอ้พวกนั้นมันบ้ากันไปแล้วย่ะ”มิอาเดินเข้ามาบอก
“ใช่อย่างอัสรันนะไม่มีทางเลือก ผู้หญิงที่ไม่มีสายเลือดชั้นสูงแน่นอน”ลูน่าบอกยืนยัน เมรินถึงกับถอนหายใจ
“แต่มีอีกคนทีน่าจับตา”เมรินบอกเมื่อนึกขึ้นมาได้
“ใคร”ลูน่าและมิอาถามพร้อมกัน เมรินชี้ไปที่ลักซ์ที่ซึ่งกำลังยืนอยู่
“ลักซ์เนี้ยนะ”มิอาถามอย่างไม่เชื่อ
“จริงๆ คุณลักซ์นะอาจเป็นคนที่เด่นที่สุดในงานก็ได้”เมรินบอก
“ตรงไหน”ลูน่าถามเมื่อยังไม่เข้าใจ
“พวกผู้ชายนะส่วนมากคิดอยากได้คุณลักซ์เป็นคู่เต้นรำคืนนี้จะตายไป พี่ไม่รู้หรอ”เมรินถาม ในเมื่อพี่สาวอยู่ห้องเดียวกันกับไม่รู้เรื่องเลย
“ฉันก็พึ่งนึกได้นะว่า ลักซ์นะตั้งแต่เข้ามาที่โรงเรียนนี้นะไม่เคยเห็นชวนใครมาเป็นคู่เต้นรำเลย”มิอาบอกเมื่อนึกขึ้นมาได้
“งั้นก็เหมือนกับว่า ชายที่สามารถเต้นรำกับลักซ์ในคืนนี้ได้ก็มีสิทธิ์เป็นแฟนลักซ์นะสิ”ลูน่าบอกหลังจากคิดได้ เมรินและมิอาพยักหน้า
“มีคนมาขอลักซ์แล้ว”มิอาบอก เมื่อเห็นชายคนหนึ่งเดินไปหาลักซ์
“คุณลักซ์ครับ”ชายที่เดินเรียกลักซ์
“ค่ะ”ลักซ์หันมาตอบ
“คือว่า ไปเต้นรำกับผมได้ไหมครับ”ชายคนนั้นถามอย่างรวดเร็ว
“ขอโทษนะค่ะ มีคนที่ฉันอยากเต้นรำด้วยแล้วค่ะ”ลักซ์ตอบทันที ทำให้ชายที่ถามกินแห้วไป หลังจากนั้นมีชายหนุ่มอีกมากมายเดินมาขอลักซ์เต้นรำด้วย แต่ลักซ์ตอบปฏิเสธทั้งสิ้น
“ยังมีคนมาขอเต้นรำมากเหมือนเดิมเลยนะ”อิซ๊าคที่เดินมาบอก
“ใช่ แล้วก็แห้วไปตามๆกัน”ชิโฮะตอบ หลังจากที่ลักซ์ทำอย่างนี้มาทุกปี
“มองหาคิระอยู่ใช่ไหม”มีลี่ถาม ลักซ์อายเล็กน้อย
“เหมือนเจ้าหมอนั้นเลย”ดีอัคก้าชี้ไปที่อัสรันที่อยู่คนละด้าน
“เอาแล้ว เอาแล้ว ศึกแย่งอัสรัน”อิซ๊าคบอกอย่างสนุกเมื่อมิอาและลูน่าแข่งกันแย่งอัสรันไปเต้นรำ
“เจ้าอัสรันรับศึกหนัก”ดีอัคก้าบอกอย่างสะใจ ดนตรีได้เริ่มบรรเลงเพลง
ข้างนอกงานเต้นรำ
“มาน่า เดินช้าๆหน่อยฉันเดินไม่ค่อยถนัด”คางาริบอกมาน่าและเดินนำ
“ใช้แล้วมาน่า ไม่ต้องรีบ”คิระบอก
“ถึงแล้วละเจ้าค่ะ”มาน่าบอกพร้อมกับมองดูชุดที่คิระและคางาริใส่ในค่ำคืนนี้อีกครั้ง เพื่อความแน่ใจ
“หลังจากนี้พยายามเข้านะเจ้าค่ะ ท่านคิระ ท่านคางาริ”มาน่าโค้งบอกบอก
“สิ่งที่ข้าทำให้กับพวกท่านได้ในตอนนี้มีเพียงเท่านี้”มาน่าบอกเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่จะเป็นควันลอยหายไป
“ขอบคุณมากนะมาน่า”คิระและคางาริบอกกับมาน่าที่หายไป ก่อนที่จะเดินเข้าไปในงานข้างใน
“ฉันจะไปหาลักซ์”คิระบอก
“งั้นฉันจะไปเดินรอบๆงาน”คางาริบอกจุดหมายของตัวเอง
“เธอไม่ไปหาอัสรันงั้นหรอ”คิระถาม คางาริส่ายหน้า คิระถอดหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปหาลักซ์ที่นั่งอยู่
“ขอโทษนะครับ”คิระดัดเสียงของตัวเองให้ต่างไปจากเสียงเดิม
“ถ้าไม่รังเกียจกรุณาเต้นรำกับผมสักเพลงได้ไหมครับ”คิระถามแต่ลักซ์ไม่มีท่าทีที่จะหันกลับมามอง
“ขอโทษนะค่ะ พอดีฉันรอคนอยู่นะค่ะ”ลักซ์บอก ทำให้คิระขำออกมาเล็กน้อย
“ผมขอถามนะครับว่าคนที่คุณกำลังรออยู่นี้คือ คิระ ยามาโตะใช่ไหม”คิระถาม ทำให้สะดุ้งออกมาเล็กน้อย
“คุณทำไมคิดอย่างนั้นละ”ลักซ์ถาม
“ทุกคนที่อยู่ในโรงเรียนนะมากันหมดแล้ว เหลือเพียงคิระและคางาริ”คิระบอกอย่างใจเย็น
“คุณต้องการอะไรกันแน่”ลักซ์ถามเมื่อไม่เข้าใจสิ่งที่คนๆนี้ถาม
“ผมขอบอกอะไรสักนิดนะครับ ผมว่าเขานะคงหนีไปแล้วละ”
“คิระไม่ใช้อย่างนั้น เขาเป็นคนที่เข้มแข็ง”ลักซ์ตอบอย่างมั่นใจ
“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นละ คุณเองก็ไม่รู้จักที่มาของเขาไม่ใช้หรือไง”
“ถึงฉันจะไม่รู้จริงๆ แต่สำหรับฉันเขาคือคนที่กล้ายืนยัด ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ไม่ยอมแพ้ ถึงแม้มันจะยากเข็นแค่ไหนก็ตาม เขาเป็นคนอย่างนั้น ฉันเชื่ออย่างนั้นถึงแม้ว่าใครจะพูดอย่างไรก็ตาม”ลักซ์บอกอย่างเชื่อมั่น
“ดีใจจริงๆที่ได้ยินอย่างนั้น”คิระพูดกลับมาด้วยเสียงเดิมของตัวเอง ลักซ์รีบหันกลับไปมอง
“คิระ”ลักซ์รีบลุกขึ้นเข้าไปกอด
“ขอโทษนะทีกลับมาช้า”คิระบอก
“แล้วเป็นไงบ้างค่ะ”ลักซ์ถาม
“ก็ไม่มีอะไรมาก แต่เขาแค่เตรียมชุดให้เท่านั้นละ”คิระตอบง่ายๆ
“เราไปเต้นรำกันเถอะค่ะ”ลักซ์บอกแล้วดึงคิระไปเต้นรำ
“มิอา ลูน่าขอโทษนะฉันขอตัวไปหาคนอื่นก่อน”อัสรันรีบหาข้อแก้ตัวออกจากทั้ง2คนไปหาที่นั่งถอนหายใจ
“อ้อ คอยยังชั่วที่ออกมาได้”อัสรันนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน ...คางาริเมื่อไรเธอถึงจะมา...อัสรันนึกถึงหน้าของคางาริโดยไม่สนใจรอบข้างทั้งสิ้น ได้มีแก้วน้ำแก้วหนึ่งยื่นมาให้จากข้างหลัง
“ขะ ขอบ ใจ”อัสรันบอกโดยไม่หันไปมองคนที่ยื่นแก้วน้ำมาให้มาดื่ม
“แล้วนี้ไม่ไปเต้นรำหรือไง”อัสรันถามออกมาแต่กลับไม่มีเสียงตอบ
“ไปๆมาๆนี้ เรา2คนนี้เหมือนกันเลยที่ไม่มีคนไปเต้นรำด้วย”อัสรันบอก
“นายรอใครอย่างนั้นรึ”คำถามแรกที่ถามออกมา
“คนที่ฉันรักนะ”อัสรันตอบสั้นๆ
“แล้วทำไมต้องรอด้วยละ”คำถามที่สอง
“เพราะฉันรักเขา”อัสรันตอบเหมือนเดิม
“ถึงแม้ว่าเขาอาจหลอกนายอย่างนั้นหรอ”คำถามที่สาม
“ถึงแม้จะหลอกหรือหักหลังฉัน ฉันก็จะยืนยันว่าฉันรักและเชื่อในตัวเขา”อัสรันตอบอย่างหนักแน่น
“แล้วอะไรคือสิ่งที่ทำให้นายรักและเชื่อ”คำถามที่สี่
“มันคือหัวใจของฉัน”อัสรันจับที่ที่หัวใจของตัวเอง เพราะเขารู้ว่าหัวใจของเขาไม่มีวันทรยศในสิ่งที่เขารักไปได้
“นายนี้มันบ้าจริงๆอัสรัน”คนที่ถามบอกอย่างสนุกทำให้อัสรันหันไปมอง
“คางาริ”อัสรันเรียกออกมาอย่างดีใจและสังเกตเห็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของคางาริเล็กน้อย
“เธอร้องไห้ทำไม”อัสรันถามพร้อมทั้งเอามือมาปราดน้ำตาบนแก้มของคางาริ
“แค่ดีใจนะ ไม่มีอะไร”คางาริบอกและดึงอัสรันไปเต้นรำ นักเรียนทั้งหมดเริ่มเต้นรำอย่างสนุกสนานในคืนนี้ เมื่อเวลาผ่านไปมีบางคู่ได้ค่อยๆทยอยออกมาจากการเต้นรำซึ่งคู่ที่เหลืออยู่ในงานมีเพียงไม่กี่คู่ คือ คู่ของอิซ๊าคและชิโฮะ ดีอัคก้าและมิลิอันเรีย ชินและสเตล่า อัสรันและคางาริ คิระและลักซ์
“หมอนั้นใครกันที่เต้นรำกับลักซ์นะ”เสียงซุบซิบในหมู่นักเรียนชาย
“ดูผู้ชายคนที่เต้นรำกับลักซ์ซิ โหหล่อมากเลยนึกว่าในโรงเรียนจะมีแต่อัสรันซะอีก”เสียงของหมู่ผู้หญิง
“ดีอัคก้า”อิซ๊าคเรียกเพื่อนรักที่เต้นรำอยู่ข้างๆเบาๆ
“อะไร”ดีอัคก้าถามอย่างมีความสุข
“เราออกไปเถอะ”อิซ๊าคบอก
“ทำไมละ”ดีอัคก้าถามอย่างเสียดาย อิซ๊าคมองไปมองคู่ของคิระกับอัสรัน ทำให้ดีอัคก้าเข้าใจความหมาย
“ดีอัคก้าฉันเหนื่อยแล้ว”มีลี่บอกเมื่อรู้เหมือนกัน
“ครับนายหญิง”ดีอัคก้ารีบพามีลี่ไปพักแล้วรีบไปหาน้ำมาให้
“ฮ่า ฮ่า อย่างกับหมานะเจ้าหมอนั้น”อิซ๊าคหัวเราะอย่างสนุก
“คนเป็นเพื่อนกันไม่มีใครพูดกันอย่างนี้นะ”ชิโฮะตักเตือนอิซ๊าค
“ฉันรู้สึกไปเองหรือเปล่านี้ มันมีเสียงซุบซิบตั้งแต่เหมือนกี้แล้ว”อิซ๊าคบอกแล้วมองไปรอบๆ
“ฉันก็ว่างั้น”ชิโฮะบอก
“ผมว่าเป็นของ คุณคิระและคุณอัสรันมั้งฮะ”ชินที่เดินมาบอกพร้อมกับสเตล่าที่เดินมาคู่กัน
“แล้วไม่ไปเต้นรำต่อหรือไง”ดีอัคก้าถามหลังจากที่กลับมาพร้อมกับน้ำ
“คือว่า...”
“กรี๊ด”เสียงร้องออกมาของนักเรียนหญิงทุกหนึ่งที่ไม่ได้เต้นรำแล้วร้องออกมา พวกอิซ๊าครีบหันกลับไปมองที่ลาน ทุกคนต่างละตึงกับเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนไม่สามารถลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ ในตอนนี้พื้นของลานที่เต็มไปด้วยเลือดของชายคนหนึ่งที่มีเลือดไหลออกมาจากที่ท้อง ชุดที่ชายหนุ่มได้ใส่ตอนนี้ได้เต็มไปด้วยเลือดของตนเอง ชุดของหญิงสาวที่เต้นรำด้วยก็ได้เต็มไปด้วยเลือดของชายหนุ่มโดยที่ร่างของหญิงสาวไม่ได้เป็นอะไร ร่างของชายหนุ่มที่ถูกหญิงสาวประคองไว้ก่อนที่จะลงไปที่พื้น หญิงสาวพยายามใช้พลังเวทห้ามเลือดไว้ ทุกคนต่างวิ่งเข้าไปดู
ความคิดเห็น