คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Phase 24
Phase 24 การต่อสู่ในความมืด
ตอนกลางคืน
“ที่นี้ซินะ”เสียงของคนๆหนึ่งพูดขึ้นและมองไปรอบๆระเบียงทางเดิน
“จะตามมาก็ไม่ว่าอะไรไม่ต้องแอบเลย”เสียงนั้นพูดพร้อมกับแสงของดวงจันทร์ที่ส่องลงมามองเห็นเส้นผมสีเหลืองที่สะท้อนกลับแสงจันทร์เป็นภาพที่สวยมากเหมือนภาพวาด
“เฮ้อถูกจับได้ซะแล้ว”เสียงหนึ่งบอกอย่างเซ็งและเดินออกจากมุมกำแพงทั้ง8คน ซึ่งก็คือพวกอัสรัน
“คุณคางาริรู้ได้ไงค่ะว่าพวกเราตามมา”สเตล่าถามด้วยความอยากรู้
“มีตั้งหลายวิธี”คางาริบอกและเดินต่อไป
“แต่ว่าเธอมาทำอะไรตอนกลางคืนอย่างนี้”ชิโฮะถาม
“ใช่แล้ว อาจารย์บอกว่าให้กลับห้องพักก่อน 2ทุ่มนี้”มีลี่บอก คางาริจึงถอนหายใจออกมา
“ถ้าไม่ใช้เพราะเรื่องนี้ฉันก็ไม่อยากยุ่งหรอก”คางาริบอกอย่างเซ็ง
“เธอรู้ใช่ไหม”ดีอัคก้าถาม
“ไม่ใช่ว่ารู้แต่มันเกี่ยวกับฉันนะซิ”คางาริบอกอย่างเซ็งอีกครั้ง
“แล้วใครเป็นคนทำละครับ”ชินถาม คางาริหันมามองบอกอัสรัน
“ถามคนที่อยู่ข้างหลังพวกนายดูสิ”คางาริบอก พวกอัสรันรีบหันไปมองแต่พบความมืด
“ไม่เห็นมีใครเลยนี้”อิซ๊าคบอก
“ก็สมควรละที่จะไม่เห็นเมื่อศัตรูมันอยู่ในความมืดนะ”คางาริบอก
“ไม่นึกว่าจะมาหาฉันเอง”สาวผมดำเดินออกมาจากความมืดพร้อมกับสัตว์ประหลาดจำนวนหนึ่ง
“นักเรียนที่ถูกทำร้ายรวมทั้งมิอาและลูน่าที่ทำสัญญากับเวทดำทั้งหมดเป็นฝีมือแกใช่ไหม นาธาล”คางาริถามขึ้นมาอย่างเรียบๆ
“นาธาล”อัสรันอุทานขึ้นมา
“อัสรันผู้หญิงคนนั้นใช่คนที่พ่อนายตามจับอยู่เปล่า”ดีอัคก้าถาม
“อาจจะใช่”อัสรันบอก
“แต่ดูสวยนะ”ดีอัคก้าบอก
“เห็นอย่านั้นเดี๋ยวก็โดนฆ่าซะไม่เหลือชิ้นดีหรอก”คางาริบอกออกมาทำดีอัคก้าสะดุ้งขึ้น
“เธอหมายความว่าไง”อิซ๊าคถาม
“พูดง่ายๆถ้าไม่จัดการบาคูทั้งหมดนั้นก็ไม่มีทางเข้าไปโจมตีนาธาลได้ไงละ”คางาริอธิบายให้ฟัง
“มองดูการต่อสู้ได้เยี่ยมยอดจริงๆ”นาธาลชมออกมา บาคู20ตัวพุ่งเข้าโจมตีพวกอัสรัน
“ใจร้อนไปมั้ง”คางาริบอกออกมาพร้อมกับฟันบาคูเพียงดาบเดียวจัดการได้3ตัว
“อย่าคิดว่าพวกเราไม่เก่งสิ”ชิโฮะบอกและฟันบาคูไป 2ตัว
“พวกเราไม่ใช้เด็กออมมือหรอก”ชินบอกและฟันบาคู2ตัว
“ไม่ว่าไงพวกเราต้องแข็งแกร่งขึ้นให้ได้”สเตล่าบอก
“พวกเราจะไม่ยอมเสียเพื่อนไปอีกแล้ว”อิซ๊าคและดีอัคก้าบอก
“เพื่อนที่สำคัญของพวกเรา”อัสรันตะโกนขึ้น ได้มีบาคูตัวหนึ่งโจมตีมาที่ลักซ์
“อ...”ลักซ์รีบยกแขนขึ้นมาป้องกัน
“คนที่แกต้องเจอนะคือฉัน”คางาริบอกพร้อมกับการปรากฏตัวตรงหน้าลักซ์และฟันบาคูตัวที่พุ่งมา
“ไม่บาดเจ็บนะ”คางาริถาม
“ไม่ค่ะ”ลักซ์รีบตอบ
“งั้นก็ดีแล้ว”คางาริบอก
...ความรู้สึกเมื่อกี้มันคืออะไรกัน...ลักซ์คิดขึ้น
“ตอนนี้เหลือแต่แกแล้วนาธาล”คางาริหันไปบอกนาธาล
“ยอดเยี่ยมจัดการบาคู 20ตัวใน5นาที”นาธาลชมออกมา ทั้งระเบียบเริ่มมืดขึ้นมาพร้อมกับการหายตัวไปของนาธาล
“คิดว่าความมืดอย่างนี้จะหนีฉันพ้นงั้นหรือไง”คางาริถามและหายตัวไปเช่นเดียวกันนาธาล
“คางาริ”มีลี่เรียกแต่ไม่มีคำตอบอะไรให้ ขณะที่มีลี่กำลังจะก้าวเท้า
“อย่าขยับนะ”อิซ๊าครีบห้ามไว้
“แต่ว่า”มีลี่พยายามจะพูด
“ถ้าพวกเราขยับตอนนี้อาจโดนจัดการแทนได้นะครับ”ชินบอก
“ความเร็วของ 2คนนั้นสุดยอดจริงๆมองไม่ทันเลย”ชิโฮะบอกขณะมองรอบๆ
“ดูนั้นสิ”สเตล่าชี้ไปที่ประกายแสงของดาบที่ปะทะกัน
“นี้บอกไม่ได้เลยว่าใครเป็นใคร”อัสรันบอก แล้วอัสรันรู้สึกถึงบางอย่างพึ่งผ่านตัวเองไป
แปะ แปะบางสิ่งกระเด็นมาที่หน้าของอัสรันและลักซ์ อัสรันเช็ดสิ่งที่กระเด็นมา
“เลือดนี้อัสรัน”ลักซ์บอกอย่างตกใจ
“อัสรันเกิดอะไรขึ้น”ดีอัคก้าถาม
“ฉันกลัวว่าคางาริบาดเจ็บ”อัสรันบอก ทำให้ทุกคนตกใจ
“คางาริ”สเตล่าตะโกนเรียกคางาริขึ้นมา
“คางาริช่วยตอบที”มีลี่ตะโกนบอก
“ใครก็ได้ช่วยคางาริที”ลักซ์บอก ไม้กางเขนได้ส่องแสงออกมาสว่างจ้ามากมายและพุ่งไปที่หนึ่งเริ่มมีแสงขึ้นเป็นร่างของคางาริที่นอนอยู่ที่พื้นสร้อยคอของคางาริส่องแสงตอบรับกับสร้อยคอไม้กางเขน
“คางาริ”อัสรันวิ่งเข้าไปประคองร่างของคางาริที่มีเลือดออกที่หัว
“คางาริ คางาริฟื้นสิ”ทุกคนบอกคางาริที่สลบ สร้อยคอของคางาริได้ส่องแสงออกมา
“อืม”คางาริเริ่มฟื้นขึ้นมา นาธาลได้ปรากฏตัวออกมาจากเงาของอัสรันและฟันดาบไปที่อัสรันและคางาริหวังที่จะฆ่าทั้งคู่ สร้อยคอไม้กางเขนและสร้อยคอหินได้เปล่งแสงไปที่นาธาล
“โอ้ย”นาธาลร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจากแสงของสร้อยทั้ง 2
“หนอย ลากูวจัดการมันซะ”นาธาลสั่งออกมา ได้มีสัตว์ที่คล้ายบาคูออกมาแต่ตัวใหญ่กว่าบาคูเท่าหนึ่งออกมาจากเงาของนาธาลเข้าไปทำร้ายลักซ์
“ฮึ”อิซ๊าคฟันดาบที่ไปลากูวแต่ลากูวไว้กว่าหลบออกมาไว้
“ฉันไม่ยอกให้ใครตายอีกแล้ว”คางาริปรากฏตัวหน้าลักซ์และฟันดาบไปที่ลากูวขาด2ท่อน
“คางาริแผลที่หัวเป็นไง”ชิโฮะถามถึงอาการ
“ไม่เป็นไร”คางาริบอกและเช็ดเลือด
“Lightning Bolt”ศรไฟฟ้าจำนวนมากพุ่งมาใส่พวกอัสรัน
“ไม่มีทาง”คางาริบอก ได้มีศรเพลิงจำนวนมากเท่ากับศรไฟฟ้าพุ่งปะทะกันและสลายไปทั้ง 2ศร
“นี้ยังไม่หมดพลังอีกงั้นหรอ”นาธาลบอก
“ฉันเคยบอกไปแล้วไงละว่า ถ้าคนปกติหมดไปนานแล้ว แต่ฉันนะต่างไป”คางาริบอก
“งั้นดูสิว่าจะทนได้ซักเท่าไรกัน”นาธาลบอกและฟันดาบไปที่คางาริ คางาริกระโดดตีลังกาถอยหลังออกมา นาธาลที่รอช้าขว้างลูกบอกไฟฟ้าไปที่คางาริ คางาริใช้มือรับอย่างตรงๆและสลายไป
“ตาฉันละนะ”คางาริบอกพร้อมหยิบขวดน้ำที่อยู่ในเสื้อออกมาและเทน้ำออกมา น้ำได้ก่อตัวเป็นดาบขึ้นมา และมีเพลิงได้ก่อตัวขึ้นมาเป็นดาบเช่นกัน
“นี้แกสร้างดาบขึ้นมาเองได้งั้นหรอ”นาธาลถามออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ
“ยังมีสิ่งไม่น่าเชื่ออีกมาก”คางาริบอกพร้อมกับสายตาที่เปลี่ยนไปเมื่อคนตาย
“อย่างมาดูถูกกันนะ”นาธาลพุ่งไปที่คางาริ
“ชักช้าน่า”คางาริบอกและฟันดาบของ2เล่มใส่นาธาล
“อ๊าก”นาธาลร้องออกมา
“นี้คือความเจ็บปวดของนักเรียนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไร”คางาริบอกและฟันนาธาลอีกครั้ง นาธาลกลิ้งไปที่พื้นอย่างเจ็บปวด
“ส่วนนั้นคือโทษที่แกให้พลังความมืดแก่มิอาและลูน่า”คางาริฟันใส่อีกครั้งอย่างเยือกเย็นไม่สนใจอาการดิ้นอย่างเจ็บปวดของนาธาล ทำให้พวกอัสรันต่างหวาดกลัวกับอีกตัวตนของคางาริที่แสดงออกมา แล้วดาบทั้ง2เล่มได้สลายไป
“และนี้คือความเจ็บปวดของคนที่พวกแกฆ่าไป”คางาริบอก มีพลังเพลิง พลังน้ำ พลังไม้ พลังดินและพลังเหล็กมาร่วมกันที่มือของคางาริเป็นแสงสีขาว
‘แฮ่ก แฮ่กเป็นไงคิระท่าใหม่ของฉัน’คางาริถามคิระขณะที่ทั้งคู่ยืนอยู่ที่ซากปรักพักพังแห่งหนึ่ง
‘พลังการทำลายยอดมากเลย’คิระบอกขณะที่ดูผลจากท่าใหม่ของคางาริ
‘ต่อให้ศัตรูเก่งแค่ไหนเจอท่านี้ไปไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัสแน่’คางาริบอกและดูหมัดของตัวเอง
‘แต่ถ้าบริเวณที่สู่กันมีคนอยู่ด้วยละ’คิระถาม คางาริไม่ตอบอะไร
‘คางาริ ฉันยอมรับว่าท่านี้มีพลังมากจริงๆสามารถทำลายเมืองได้เมืองหนึ่งเลยแต่ถ้าโจมตีใส่คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยละ มันก็ไม่ต่างไปจากพวกที่สนุกกับการฆ่าเท่านั้นเลย’คิระบอกและจับที่ไหล่ของคางาริ
‘แต่ตอนที่เธอก่อนปล่อยหมัดไปเธอไม่เห็นอะไรบ้างหรอ’คิระถาม
‘เห็นสิเห็นบางอย่างคล้ายหลุมเล็กๆปรากฏออกมาก่อนที่ฉันจะชกฉันเลยชะงัก’คางาริบอก
“เตรียมตัวได้แล้วนาธาล”คางาริบอกและตั้งท่าชกหมัด
“ก่อนที่แกจะปล่อยหมัดนั้นแกก็ตายแล้ว”นาธาลบอกและพุ่งเข้าไปฆ่าคางาริ
...อย่าปล่อยหมัดเร็วไปและช้าไปปล่อยตอนที่หลุมนั้นขยายเท่าหมัดของเราพอดี...คางาริบอกกับตัวเองและหลับตาเพื่อฟังเสียงของอากาศ นาธาลพุ่งเข้ามาใกล้มากขึ้นด้านหลังของนาธาลอากาศได้รวมตัวกันเป็นหลุมขนาดเล็ก คางาริเปิดตาอย่างรวดเร็ว
“Light Bolt”คางาริตะโกนออกมาและปล่อยหมัดพอดีกับขนาดของหลุมเท่ามือของเธอ นาธาลรับหมัดตรงๆทำให้มีแสงสว่างจ้าแต่ไม่มีการระเบิดเกิดขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นนะ”อิซ๊าคถามขึ้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“นึกว่าจะระเบิดซะอีก”ดีอัคก้าบอก
“ไม่มีทางหรอก”คางาริบอกและจับที่แขนที่ใช้ท่าLight Bolt
“ทั้งๆที่เธอปล่อยแรงไปสุดๆแล้วนี้นะ”มีลี่บอก
“ฉันกั้นพลังใช้ไปแค่ 10%เอง”คางาริบอก
...นี้กั้นไว้ทำเอาแขนแทบพังเลย อย่างที่คิระบอกไว้จริงๆ...คางาริบอกกับตัวเอง
‘นี้มันอะไรกัน’คางาริบอกอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อคิระบอกให้ท่าอีกครั้งโดยชกให้เร็วตอนที่หลุมยังเล็กๆอยู่
‘อย่าที่คิดไว้แล้วเชียว’คิระบอกเมื่อมองดูผลที่เกิดขึ้นเมื่อหลุมเล็กๆเริ่มดูดทุกอย่างถึง 5นาทีแล้วหายไป
‘นายหมายความว่าไง’คางาริถาม
‘ท่าของเธอทำให้ช่วงเวลาของอากาศบิดเบี้ยวขึ้นมาไม่นานทำให้เกิดหลุมนะ ดูจากเมื่อกี้ถ้าชกหมัดออกไปเร็วตอนที่หลุมนั้นยังเล็กอยู่ทำให้หลุมก่อนเกิดเป็นหลุมดำขนาดเล็ก แต่ท่าชกหลังหลุมนั้นปิดไปจะเกิดเป็นท่าทำลายแทน’คิระอธิบายให้ฟัง
‘แล้วจะทำไงละ’คางาริถาม
‘แต่ชกหมัดตอนที่หลุมนี้ขนาดเท่าหมัดของคางาริก็น่าจะไม่มีปัญหา’คิระบอก
‘น่าจะไม่มีปัญหา โอ๊ยอยากบ้า”คางาริโวยวายออกมาและเกิดความคิดบางอย่างออกมา
‘ถ้าฉันกั้นพลังไว้ละจะเกิดหลุมไหม’คางาริถาม
‘ไงๆก็เกิดอยู่แล้ว’คิระบอก
‘นี้ท่าของฉันเป็นของอันตรายใช่ไหมเนี้ย’คางาริบอกและลงไปนั่งกับพื้น
‘ฉันว่าไม่อันตรายนะท่าของเธอนะถ้าชกตอนที่หลุมขนาดเท่าหมัดเธอ’คิระบอก
‘คางาริท่านี้ตอนปล่อยพลังอย่างเต็มที่นะแขนจะไม่เป็นไร’คิระบอก คางาริมองที่คิระ
‘นายหมายความว่าไง’คางาริถามเมื่องงกับคำพูดของคิระ
‘ตอนที่กั้นพลังไว้ให้มีการทำลายต่ำนะให้ชกเพียงครั้งเดียวเท่านั้น’คิระบอก คางาริยังงงอยู่คิระถอนหายใจออกมา
‘ตอนที่เธอกั้นพลังไว้นะแขนจะรับภาระหนักและถ้าใช้ครั้งที่2แขนอาจพังได้ฉันขอห้ามไว้เลยตอนที่เธอกั้นพลังไว้ห้ามชกออกมาเป็นครั้งที่2เด็ดขาดถึงแม้เราจะต่างจากคนอื่น’คิระบอกอย่างจริงจัง
...คงใช้เป็นครั้งที่2ได้ไม่แล้ว...คางาริบอกตัวเอง
“หนอยพวกแก”นาธาลลุกขึ้นมาอย่างโซเซ
“อย่าลุกขึ้นมาจะดีกว่านะ”คางาริบอก นาธาลกระอักเลือดออกมา
“ถึงหมัดนี้จะไม่ถึงตายแต่ก็ทำให้บาดเจ็บสาหัสได้”คางาริบอก
นาธาล
“ท...ท่านครูเซ่”นาธาลพูดออกมา
นาธาลกลับมา
นาธาลพยายามอธิบาย
ข้าสั่งว่าให้กลับมา
“เข้าใจแล้วค่ะ”นาธาลกระโดดออกจากหน้าต่างลงสู่ข้างล่าง พวกอัสรันรีบมาดูกับพบว่าพื้นที่ยึดอาคารนี้อยู่กลายเป็นหลุมดำและเริ่มดูดอาคารลงไปโดยที่ไม่มีใครรู้สึก
“ย แย่แล้ว”อิซ๊าควิ่งไปทั่ว
“อิซ๊าคใจเย็นก่อน”ชิโฮะพยายามเรียกสติของอิซ๊าค
“ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้”อิซ๊าคยังคงวิ่งต่อไป
“อิซ๊าคใจเย็นไงๆพวกเราก็ไม่ตายหรอก”ชิโฮะตบหน้าอิซ๊าค4ทีและกอดไว้
“มีลี่จ้า”ดีอัคก้าเรียกแฟนสาว
“มีอะไร”มีลี่หันมาถาม
“ฉันรักเธอนะ”ดีอัคก้าบอกอย่างอายๆ
“ฉันก็เหมือนกันดีอัคก้า”มีลี่บอก ทั้ง2คนกอดกัน
“ชิน สเตล่ากลัว”สเตล่าบอกกับชิน
“ไม่เป็นไรสเตล่า ฉันอยู่คู่กับเธอตลอดไป”ชินปลอบสเตล่าและลูบหัวสเตล่า
ส่วนลักซ์ได้แต่มองที่สร้อยคอไม้กางเขนที่ช่วยเธอไว้ซึ่งเธออยากให้ใครสักคนอยู่เคียงคู่กับเธอในเวลานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคิระที่เธออยากเจอถึงแม้ว่าจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนและอาจจะเป็นคนที่ให้สร้อยนี้มา
“พวกนายไม่ตายแน่”คางาริบอกออกมาและกระโดดออกจากหน้าต่าง
ความคิดเห็น