ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Phase 14
Phase 14 ท้องฟ้าที่มืดมน
สาวน้อยผมชมพูเดินออกมายืนนอกบ้านพักเป็นคนแรก เธอนอนเต็มอิ่มจึงตื่นขึ้นมาคนแรก
"ท้องฟ้าสดใสจังวันนี้"ลักซ์พูดอย่างกระปรี้กระปร่าเหมือนทุกวันของเธอ
"ท้องฟ้าไม่ได้สดใสเสมอไปหรอก ท้องฟ้าที่สดใสมันกำลังร้องไห้อยู่"เสียงของคิระพูดขึ้นแล้วมายืนอยู่ข้างๆลักซ์
"เอ๋ ฝนจะตกหรอค่ะ"ลักซ์ถามเชิงตลก คิระเหล่มองสักพักแล้วตอบสั้นๆ
"เปล่า"อัสรันเดินเข้ามาพอดี คิระจึงตีตัวออกจากลักซ์ไปยังข้างนอก
"คิระคุยอะไรกับเธอนะ"อัสรันถามพร้อมกับเพ่งมองหลังของคิระที่เดินจากไป
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ดูคุณคิระเศร้าๆนะคะ"ลักซ์ตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา อัสรันทำหน้างงนิดหน่อย
"แต่ฉันว่า เค้าคงมีเรื่องที่บอกเราไม่ได้หรอกค่ะ"ลักซ์พูดต่อ อัสรันเริ่มแสบตาจากการมองที่ดวงอาทิตย์ที่ส่องมา แล่วใช้มือบังแดดให้ลักซ์และตัวเอง
"ช่วยไม่ได้นี่ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าหมอนั้นจะอมทุกข์อยู่ทำไมรวมทั้งคางาริด้วย ถ้ามีปัญญาหาอะไรก็ควรช่วยกันแก้ปัญหาจริงไหม"อัสรันถามความเห็นของลักซ
"ท้องฟ้าไม่ได้ร้องไห้หรอกแต่คุณคิระกำลังร้องไห้อยู่ต่างหาก"ลักซ์เอ่ยลอยๆ
"ฉันขอตัวก่อนละกัน"อัสรันพูดแล้วเดินเข้าไปในบ้านพัก อัสรันรู้สึกว่าลักซ์ตอนนี้อยากอยู่คนเดียวมากกว่า
อัสรันนั่งที่โซฟาให้เวลาผ่านไปอย่างเลื่อยเปลื่อย คางาริได้เดินออกมาจากห้องนอนลงมานั่งที่โซฟาตัวตรงข้ามกับอัสรัน
"ขอโทษนะที่ตะโกนใส่นายกับลักซ์เมื่อวานนี้"คางาริพูดขอโทษออกมา ทำให้อัสรันอึ่งนิด
"ไม่เป็นไรหรอก"อัสรันบอก ทั้งอัสรันและคางาริต่างนั่งกันเงียบ
...พูดไปสิเว้าอัสรัน พูดว่าฉันรักเธอนะพูดไปสิ...
"เฮ้พวกนายจะไม่ไปเตรียมชุดว่ายน้ำหรือไง"เสียงของอิซ๊าคถามขึ้น
...ทำไมแกต้องมาขัดจังหวะตอนนี้ด้วยฟ่ะ...
"อืมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"อัสรันตอบทันควัน
"แต่พวกนายไปก่อนละกัน"อัสรันพูดเมื่อเห็นคางาริกำลังเดินจากไป คางาริกยุดกึ้กฟังคำสนทนา
"อะไรของนายฟ่ะ เดี่ยวไปเดี่ยวไม่ไป เออช่างเถอะ ฉันขี้เกียจพูดแล้ว"อิซ๊าคเริ่มบ่นออกมา พวกอิซ๊าคเดินจากไป คางาริมองที่อัสรัน
"มีอะไรจะคุยกับฉัน"คางาริพูดเชิงผู้ชนะ
"ใช่ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอและเธอเองก็มีเรื่องที่อยากบอกด้วย"อัสรันเสียงเข้มและสายตาเอาจริงเอาจัง
"ฉันไม่มีอะไรที่จะบอกนาย นายต่าง..."
"เธอต่างหากมีอะไรในใจสายตาของเธอมันบอก ทำไมไม่เล่าให้ฟังละเพื่อพวกเราจะช่วยได้"อัสรันเริ่มเสียงดังและเขย่าตัวของคางาริ มีน้ำตาไหลอาบแก้มของคางาริเล็กน้อย
"ขะ...ขอโทษ"อัสรันพูดพร้อมกับปล่อยมือจากหญิงสาวตรงหน้า คางาริกำลังจะวิ่งออกไปจากบ้านพัก อัสรันพยายามเหนี่ยวรั้งข้อมือของเธอไว้ แต่หญิงสาวหนีหลุดลอยออกจากสายตาสีมรกตสะแล้ว!
"โธ่เว้ย!"อัสรันใส่อารมณ์กับกำแพง
ดวงตาคู่สวยสีน้ำผึ่งในตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด หล่อนวิ่งออกจากบ้านพักไปเลื่อยๆจนหยุดที่ที่หนึ่งซึ่งก็คือ ที่ทุ่งดอกไม้ท้องฟ้าที่สดใสเมื่อครู่ ตอนนี้กลับหม่นหมองเหมือนดั่งใจของ 2พี่น้องที่โศกเศร้า สาวน้อยได้นั่งท่ามกลางดอกไม้ซึ่งเปียกไปด้วยสายฝนที่ตกลงมาเธออยากให้ฝนชำระใจที่โศกเศร้าของเธอมาหลายปี ความโศกเศร้าที่มีแต่อดีตที่ไม่อาจจะบอกให้ใครได้ฟังได้ ชายหนุ่มเดินถือร่มมาหยุดหลังสาวน้อย
"ฉันไม่เป็นไรหรอก นายกลับไปที่บ้านเถอะเดี๋ยวจะเป็นหวัดซะก่อน"คางาริพยายามพูดด้วยเสียงปกติกับร่างที่หยุดอยู่ข้างหลังเธอพร้อมกับยื่นร่มมากันฝนให้สาวน้อย
"สำหรับคนอื่นอาจหลอกได้ แต่อย่างลืมสิว่าเราเป็นฝาแฝดกัน กลับเถอะคางาริ กลับไปยังความจริงในปัจจุบันนี้ พวกเราไม่อยากจมปลักกับอดีตเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะ"คิระเอ่ยช้าๆ
"อย่าทำเป็นพูดดีไปหน่อยเลย นายเองก็อยากร้องไห้ออกมาดังๆเหมือกันไม่ใช่รึไง"คางาริพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไม่หยุดไหลของเธอ
"ฉัน..."น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากนัยน์ตาสีม่วง
"ไม่เคยทำได้เลย ทั้งๆที่สัญญาไว้แล้วกับตัวเองแท้ๆว่าจะไม่รื้อฟื้นเรื่องเมื่ออดีตอีก"ชายหนุ่มตัวสั่นทรุดตัวลงไปข้างๆฝาแฝดและร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ โอบไหล่ของผู้เป็นได้ทั้งพี่และน้องตบไหล่เชิงปลอบใจทั้งๆที่ตัวเองร้องไห้สาวน้อยเองก็โอบพี่ชายไว้
มีนัยน์ตาสีฟ้าคู่สวยมองร่าง 2พี่น้องท่ามกลางสายฝน ทั้งๆที่เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเดินมาทางนี้ แต่เหมือนกับหัวใจเรียกร้องให้เดินมา ให้เห็นภาพตรงหน้า
...คุณคิระฉันไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้เลย ทั้งๆที่คุณและคุณคางาริกำลังร้องไห้อยู่แท้ๆ...น้ำตาไหลลงมายังข้างแก้มเมื่อเธอเงยหน้าสมองท้องฟ้าสีมน มันคือน้ำตาของเธอ เธอไม่ได้เวทนาคิระแต่เธอเสียใจที่ช่วยอะไรคิระไม่ได้เลยต่างหากขณะเดียวกับอัสรันที่ยังอยู่ในบ้านพักที่นั่งคิดถึงการกระทำที่ทำไปกับคางาริ
...ทำไมเราถึงทำอย่างนั้นลงไปกัน...ขณะที่อัสรันคิด พวกอิซ๊าคก็กลับมาด้วยตัวที่เปียกฝนและมีน้ำโหสุดขีดโดยเฉพาะอิซ๊าค
"เฮ้อ! น่าเบื่อชะมัดดันมาตกอะไรกันตอนนี้"ดีอัคก้าบ่นอุบอิบ
"จริงด้ว เมื่อกี้ฟ้ายังสดใสอยู่แท้ๆ"มีลี่ก็บ่นออกมา
"คุณอัสรันเป็นอะไรไปครับ ดูสีหน้าไม่ดีเลย"ชินเดินมาถามอัสรันอย่างเป็นห่วง
"เปล่า ไม่เป็นอะไรหรอกชิน"อัสรันตอบแล้วฝืนยิ้ม
"อัสรันมีเรื่องอะไรที่อยากเล่าให้พวกเราฟังเปล่า"อิซ๊าคถาม
"เฮ้ถ้ามีก็เล่าให้ฟังได้นะเฟ้ย พวกเราเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว"ดีอัคก้าเสริม อัสรันกำลังจะเล่าให้ฟัง มาร์กิโอได้เดินเข้ามาพอดี
"คุณมาร์กิโอมีธุระอะไรหรอค่ะ"สเตล่าถาม
"เปล่าหรอกไม่มีอะไร แค่ดูว่าเรียบร้อยดีไหม"มาร์กิโอถาม
"แล้วจะให้มีปัญหาหรอ"อิซ๊าคถามกวนๆด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์
"ถ้าไม่มี ฉันขอต้องก่อนละกัน"มาร์กิโอบอกแล้วออกจากบ้านไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น