บารามอส ตอน คุมตัวนักโทษแห่งเดมอส

ลำดับตอนที่ #3 : 003 คณะเดินทางของเอเดน

ยามเช้าอันสดใสในรั้วของโรงเรียนพระราชาอย่างเอดิเบิรก์ เสียงของนักเรียนในชั้นทั้ง 6ชั้นปี การสอนหนังสือให้ความรู้ของเหล่าคณาจารย์ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาทุกวันที่มองเห็นจากสายตาของมหาปราชญ์อย่าง เลโมธี แต่ตัวของมหาปราชญ์ย่อมรู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาทุกเช้านี้ ใครบางคนก็ยังไม่ได้สิ่งที่เป็นของตัวเองกลับมาบางสิ่งที่ขาดหายไป

                แกร๊ก เสียงร้องของนกเหยี่ยวดังขึ้นมาเรียกสติที่กำลังคิดเรื่องเล็กน้อยอยู่ให้หันมาสนใจ นกเหยี่ยวส่งข่าวเกาะอยู่ที่โต๊ะทำงานซึ่งดูท่าทางเหมือนว่ามันเกาะอยู่นานแล้ว ถ้านกตัวนี้สามารถเป็นคนได้ก็ไม่ต้องคิดอะไรคงด่าเป็นชุดที่ทำให้ต้องคอย มือเหี่ยวย่นรับม้วนกระดาษที่ผูกติดมากับขาของนกเหยี่ยว เลโมธีคลี่ม้วนกระดาษออกมาเพื่อที่จะอ่าน เมื่ออ่านได้เพียงเล็กน้อยคคิ้วก็ผูกกันเป็นปมไปแล้วจนกระทั้งอ่านจบ ดวงตาที่มองเห็นและผ่านเหตุการณ์ต่างๆมามากมาย หลับตาลงคิดบางอย่างค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาช้าๆ จับปากกาขนนกขึ้นมาเขียนบางสิ่งใส่กระดาษผูกกับขานกเหยี่ยว เมื่อนกเหยี่ยวเห็นว่าจดหมายผูกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันจึงกระพือปีกบินกลับไปยังที่ที่มันจะรับมอบหมายให้มาส่งจดหมาย

                ในตอนเย็นหลังจากที่นักเรียนเรียนกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วพร้อมกับการบ้านที่ได้รับจากเหล่าอาจารย์ที่สอน ในห้องนั่งเล่นของเหล่านักเรียนป้อมอัศวินที่ตอนนี้มีการประชุมเกิดขึ้นมาอย่างกะทันหันที่ รุ่นพี่โรเวนเสนาธิการฝ่ายซ้ายให้ทุกคนที่อยู่ในป้อมให้กลับไปที่ห้องให้หมด เหลือเพียงแค่นักเรียนชั้นปี 3ของป้อม ผู้คุมกฎทั้ง 4 ของป้อมและเสนาธิการฝ่ายขวาไธนอสไว้เท่านั้น

                “รุ่นพี่โรเวน มีเรื่องอะไรที่จะประชุมหรอครับ”ครี๊ดถามอย่างเรียบร้อย เพราะรุ่นพี่โรเวนทำหน้าเคร่งเครียดทันทีที่นักเรียนคนสุดท้ายเดินออกไป ทำเอาคนที่เหลืออยู่ที่นี้รู้ได้ทันทีว่าว่าเรื่องที่รุ่นพี่โรเวนกำลังจะบอกนั้นเรื่องใหญ่มากอย่างแน่นอน

                “ท่านมหาปราชญ์ เลโมธีได้รับกระดาษสารสำคัญจากทางเดมอส”คำพูดที่เอ่ยออกมานั้นเล่นเอาแต่คาโลลุกขึ้นมาจากที่นั่งทันที ขอให้กระดาษนั้นไม่ได้เรียนเรื่องที่ไม่ดีไว้เลย

                “ทางเดมอสต้องการให้นักเรียนชั้นปีที่สาม ป้อมอัศวินของเรา ไปช่วยการเคลื่อนย้ายนักโทษอันตรายคนหนึ่งในการเดินทางส่งตัวกลับไปยังเมืองหลวงเดมอส”เมื่อเอ่ยจบทำเอาแต่ละคนตกตะลึง อ้าปากค้างไปเลย บางคนเห็นลางไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ขึ้นมาทันที ส่วนคาโลฟังเสร็จแล้วก็ค่อยยังชั่วที่ไม่ใช้เรื่องเกี่ยวกับเฟริน

                “แล้วพวกเราจะต้องไปกันแต่นี้หรอค่ะ”แองจี้ถามขึ้นมาอย่างอดเป็นห่วงไม่ไว้ เพราะจากที่ไปมีกันแค่พวกเธอเท่านั้น

                “ไม่ต้องเป็นห่วงไป พวกพี่ก็จะไปด้วยเช่นกัน แองจี้”รุ่นพี่ลูคัสบอกเพราะรู้ดีว่ารุ่นน้องกังวลเรื่องนี้ที่มีแค่ชั้นปีสามป้อมอัศวินเท่านั้น

“ท่านมหาปราชญ์ เลโมธีคิดดูแล้วว่า ไม่ควรให้เด็กซนๆอย่างพวกแก ไปคุมตัวนักโทษอันตรายกันเอง เพราะอาจปล่อยตัวนักโทษหนีไปได้”ลอเรนซ์ ดอร์นเอ่ยต่อทันทีเพราะรู้ถึงความแสบของรุ่นน้องดี

“จึงให้ พี่ ลอเรนซ์ ลูคัส ชิวาส โรเวน เจ้าชายอาเธอร์ เจ้าหญิงวีชาและเจ้าชายโรมร่วมเดินทางไปกับพวกน้องๆด้วย”รุ่นพี่โซมาเนียเอ่ยรายชื่อของคนที่จะไปร่วมด้วย ทำเอารุ่นน้องแต่ละคนหน้าซีดไปกันเลย

ท่านมหาปราชญ์คิดอะไรอยู่เนี้ย ในหัวเหล่าลิงมะโทชั้นปีสามคิดพร้อมกันโดยไม่จำเป็นต้องนัดหมายอะไรกันเลย ให้รุ่นพี่คุมกฎทั้งสามคนกับรุ่นพี่โรเวนร่วมเดินทางไปด้วยก็เรื่องปรกติอยู่ แต่ทำไมหัวหน้าป้อมอีกสามป้อมเดินทางไปด้วยเนี้ย

“เอ่อ แล้วเจ้าชายเทวิสละค่ะ”เรน่อนถามขึ้นมา เมื่อไม่มีชื่อหัวหน้าป้อมคนก่อน ที่พวกเธอไม่เคยไม่พบหน้ามาก่อนได้ยินแต่ชื่อเท่านั้น (เออออ หรือเคยพบกันแล้วหว่า จำไม่ได้)

“เทวิสไม่สามารถไปกับพวกเธอไม่อยู่แล้ว เพราะทางบารามอสยังคงยุ่งๆกันอยู่นะ เกี่ยวกับพระอาการของไฮคิงที่หมอไม่สามารถบอกอะไรตรงๆได้”เสียงตอบของผู้ที่เข้ามาใหม่ทำให้เหล่าผู้ประชุมมองไปยังผู้ตอบซึ่งก็คือเจ้าชายอาเธอร์แถมในมือถือกระดาษมาแผ่นหนึ่งด้วย ยื่นให้กับโรเวน

“ท่านมหาปราชญ์ให้มาบอกถึงกำหนดการเดินทางวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้เวลา แปดโมงเช้าให้พวกเราเดินทางไปที่เมืองหน้าด่าน ทางเดมอสจะส่งคนที่จะร่วมเดินทางด้วยให้ไปเจอที่นั้น ส่วนนี้เป็นเอกสารการผ่านเมืองหน้าด่าน”โรเวนอ่านเอกสารอยู่แป้ปหนึ่ง

“ทางนั้นบอกหรือเปล่าเรื่องรายชื่อของทางนั้นกับพาหนะที่จะใช้ในการเดินทางครั้งนี้”โรเวนถามอาเธอร์ดู ซึ่งคำตอบที่ได้เป็นการส่ายหน้าเท่านั้น ทำให้โรเวนไล่ทุกคนไปเก็บของที่จำเป็นและเข้านอนเพื่อเก็บแรงไว้สำหรับวันพรุ่งนี้ เหล่าคณะเดินทางต่างรีบไปเก็บของกันทันทีไม่รอช้า

ทางด้านห้องนอนของหัวหน้าชั้นปีสาม หลังจากที่คาโลเดินออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้วนั้น เห็นเพื่อนนอนหลับฝันหวานไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น คาโลเริ่มเขียนจดหมายทันทีเหมือนที่ทำทุกครั้ง