คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : PHASE 3
หน้า ห้องปี 5 ห้องS
“ห้องนี้สินะ”ชายผมน้ำตาลพูดขึ้น
"แต่ดูเหมือน อาจารย์จะไม่อยู่นะ"สาวผมเหลืองบอก
"สงสัย กำลังตามหาพวกเราอยู่มั้ง"ชายผมน้ำตาลพูดออกมา แล้วขำออกมาด้วย
"พวกเธออยู่นี้เองหรอ"มูพูดไปยัง 2 คน หลังจากที่เดินตามหาอยู่นาน
"พวกเธอรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ"มูพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในห้อง
เมื่อบานประตูที่ห้องได้เลื่อนออก อาจารย์มูเดินเข้ามาในห้อง นักเรียนทั้งหมดจึงรีบนั่งที่ของตนเอง สายตาทั้งหมดของห้องต่างมองไปยังที่จุดๆเดียงซึ่งนั้นคือที่ประตู
"อะ แฮ่ม"มูส่งเสียงออกมาเพื่อเรียกสมาธิของทุกคนมาที่ตน
นักเรียนทั้งหมดจึงรีบหันกับไปที่มู
"เอาๆ พวกเธอมองอะไรอยู่"มูถามนักเรียนในห้อง ซึ่งก็รู้อยู่แล้ว
"มองดูนักเรียนใหม่ ครับ/ค่ะ"นักเรียนในห้องทั้งหมดตอบพร้อมกัน
"ได้ เอาพวกเธอเขามาเร็ว"มูบอกกับนักเรียนใหม่
นักเรียนใหม่ทั้ง 2 คน จึงเปิดประตูเข้ามาในห้อง ในขณะที่ทั้ง 2 คน เดินเข้ามาในห้อง นักเรียน
ทั้งหมดจึงมองอย่างใจจดใจจ่อกับที่ประตู มีนักเรียนคนหนึ่งเสกลูกไฟเล็กๆไว้ในมือ เพื่อได้แกล้ง เมื่อนักเรียนคนแรกเดินเข้ามานักเรียนคนนั้นได้ขว้างลูกไฟใส่แต่นักเรียนคนนั้นกลับรับไว้ได้โดยที่ไม่ต้องมอง ลูกไฟจึงหายไป สร้างความตะลึงให้ในห้องเล็กน้อย ไม่เท่านักเรียนใหม่คนแรกเดินเข้ามาเสร็จนักเรียนคนที่ 2 เดินเข้ามาต่อ นักเรียนทั้งหมดต่างมองดูนักเรียนใหม่ตาไม่กระพริบ เพราะทั้ง 2 คน หน้าตาเหมือนกัน ความสูงไล่เลี่ยกัน คนแรกเป็นชายหน้าตาหล่อเท่าอัสรันเลยทีเดียว คนที่สองเป็นหญิงหน้าตาสวยงามพอๆกับลักซ์ แต่ไม่เท่าบรรยากาศที่ทั้งสองนักเรียนใหม่มองในห้อง
"พวกเธอทั้ง 2 คน แนะนำตัวให้ทุกคนในห้องรู้จักหน่อย"มูบอกกับนักเรียนใหม่ทั้ง 2 คน
"ครับ/ค่ะ"นักเรียนใหม่ตอบอย่างเซ็งจากที่ได้ฟังน้ำเสียง
"ชื่อ คิระ ยามาโตะ อายุ 17 ปี ส่วนเรื่องอื่นที่น่าเบื่อไม่ขอพูดละกัน"ชายผมน้ำตาล ดวงตาสีม่วงพูดจบก็ถอยกลับมาที่เดิม
"อ้อ คนต่อไป"
"ชื่อ คางาริ ยามาโตะ อายุ 17 ปี ถ้ามีใครจะถามเรื่องสัดส่วนคงต้องผ่านการกรองของ น้องชายฉันก่อน"สาวผมเหลือง ดวงตาสีนำผึ้งบอก(ให้คางาริใส่กระโปรงด้วย ^-^)
ทำให้ทุกคนในห้องต่าง งง กับคำพูดที่คนหนึ่งปากไร้ความเป็นมิตรสิ้นเชิง กับอีกคนพูดดักได้ถูกจุดดีจริงๆ ทำเอามูพูดอะไรไม่ออกสักพักหนึ่ง
"เอาละงั้นคิระไปนั่งกับลักซ์นะ ส่วนคางาริไปนั่งกับ....."มูมองทั่วห้อง
"อัสรันก็แล้วกันนะ"พอมูพูดจบ ก็มีเสียงค้านขึ้นทันที
"ไม่ได้นะค่ะอาจารย์ ทำไมอาจารย์ต้องให้ยัยนั้นไปนั่งกับอัสรันด้วยค่ะ"มิอากับลูน่าถามขึ้น
"เอาจนได้"อัสรันพูดออกมาอย่างเซ็งๆ
"เขาชื่อ คางาริ และครูก็อยากให้อัสรันช่วยสอนบางเรื่องให้คางาริด้วย"มูอธิบาย
มีเสียงพูดขึ้นมาทั้งห้อง จนมูไม่รู้ว่าจะทำไงดี คิระกับคางาริที่ยืนอยู่ได้เดินมาที่โต๊ะของตน แล้วนั่งลงไม่สนใจเสียงพูดในห้องสักนิด ทำให้มิอาและลูน่าไม่พอใจโดยเฉพาะคางาริที่นั่งข้างๆอัสรัน แต่มูขอให้ทั้ง 2 คนนั่งลงก่อน เพราะจะมีเรื่องอื่นด้วย
"นักเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกคงไม่มีการสอนอะไรทั้งสิ้น เพราะงั้นพวกเธอจะทำอะไรก็ไปทำ เพราะพรุ่งนี้อาจารย์ทั้งหมดจะเริ่มสอน ครูฝากดูแลคิระกับคางาริด้วยละทุกคน ครูไปละ"มูเดินออกจากมองไป
พอมูออกจากห้องไป นักเรียนทั้งหมดพูดคุยกันอย่างเต็มที่ โดยที่มิอากับลูน่าเดินมาที่โต๊ะของคางาริ ทำให้ทุกคนในห้องต่างหันไปมอง คางาริยังคงนั่งโดยที่ไม่สนใจมิอากับลูน่า
"นี้ ยัยเด็กใหม่ลุกไปจากโต๊ะตัวนี้เดี๋ยวนี้"มิอากับลูน่าพูดพร้อมกัน
"หาววว"คางาริหาวขึ้นมาอย่างไม่สนใจ เมื่อกับมองไม่เห็นสองสาวสักนิด
ทั้งมิอากับลูน่าเริ่มโกรธขึ้นมาและใช้มือตีไปที่โต๊ะ คางาริจึงหันไปมองที่มิอากับลูน่า
"เมื่อกี้ พวกเธอพูดว่าอะไรนะ" คางริถามลูล่าและมิอา แต่ใบหน้ากับไม่มีการแสดงสีหน้าเลย
"พวกฉันบอกว่าให้หล่อนลุกไปจากโต๊ะตัวนี้"มิอาตอบให้คางาริฟัง
"แต่อาจารย์เขาบอกให้ฉันนั่งตรงนี้ อะแล้วก็ ชื่อของฉันคือ คางาริ ไม่ใช่หล่อนหรือยัยเด็กใหม่ด้วย ช่วยจำได้ด้วย คุณอืม......อะใช่แล้ว คุณสองสาวสมองนิ่ม"คางาริตอบออกมาอย่างแสบสุดๆไม่กลัว 2สาวแต่น้อย ทำให้เพื่อนในห้องเสียวแทนไปตามๆกัน
"แก"อารมณ์ของ 2สาวเริ่มสูงขึ้นมาเรื่อยๆ
"ฉันทำไมหรอ"คางาริถาม
"อยากหาเรื่องให้ไหม"มิอาถามออกมาเสียงแข็ง
"ฉันไม่ได้คิดจะหาเรื่อง แต่พวกเธอมาหาเรื่องก่อนนี้ ฉันอยู่ในส่วนของฉันดีๆ"คางาริตอบออกมา
"มันจะกวนมากไปแล้ว"มิอากับลูน่าโกรธมากขึ้น ซึ่งคางาริกลับไม่สะดุ้ง เพราะคำพูดของคางาริทำให้อัสรันที่นั่งอยู่ข้างๆหันไปมองคางาริ เพราะไม่เคยมีใครกล้าต่อกรกับมิอาและลูน่ามาก่อน จึงทำให้อัสรันสนใจคางาริขึ้นมา ส่วนคิระได้ลุกขึ้นมาจากโต๊ะ
"ไงจะหาเรื่องไหม"คางาริถามออกมา
"หน้าแกมันกวนใจจริง ขอสักทีเถอะน่า"มิอากับลูน่าพูดจบ
ยกมือขึ้นมาที่จะตบหน้าของคางาริ อัสรันจึงรีบลุกขึ้นมาแต่ไม่ทัน มือของมิอากับลูน่าพุ่งเข้าหาใบหน้าคางาริ
"โอ๊ย!"เสียงร้องของมิอากับลูน่าร้องขึ้นมา
มีชายคนหนึ่งมาจับข้อมือของมิอากับลูน่าไว้แล้วบิดไปอยู่ด้านหลัง ซึ่งทุกคนต่างมองที่คิระ ที่บิดข้อมือของมิอากับลูน่า
“ถ้าพวกเธอคิดที่จะทำร้ายคางาริละก็ฉัน จัดการพวกเธอแน่”แล้วคิระก็ปล่อยมือ
“คิระไปเถอะอย่าไปสนใจเลย ความจริงนายไม่จำเป็นต้องมายุ่งก็ได้”คางาริบอกกับคิระ
“ไปกันเถอะคางาริ” คิระเดินออกไปจากห้องพร้อมกับคางาริ
“ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าคิดนะว่าเรื่องจะจบแค่นี้”มิอาตะโกนขึ้นมาพร้อมกับจับแขนของตน
อัสรันเดินออกไปจากห้องเช่นเดียวกันโดนที่ไม่มีใครเห็น แต่ลักซ์เห็นอัสรันจึงสะกิด พวกอิซ๊าค อัสรันวิ่งไปหาคิระกับคางาริที่ระเบียง
“ฮ....เฮ้ย พวกนายรอก่อน”อัสรันตะโกนเรียก
“นายมีธุระอะไร”คางาริถามออก
“คือ....คือว่าเมื่อกี้ไม่เป็นไรใช่ไหม”อัสรันถามออกมาอย่างอายๆ
“ไม่เป็นไร”คางาริบอกกลับอัสรัน
พวกอิซ๊าคได้แอบดูอยู่ที่มุมเสา กำลังดูที่อัสรันเหมือนกับคิระที่ดูอัสรันเช่นกัน คิระสังเกตเห็นพวกอิซ๊าคที่แอบดูอยู่ ขณะที่พวกอิซ๊าคแอบดูอยู่ได้มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังของพวกอิซ๊าค โดยที่พวกอิซ๊าคไม่รู้สึกตัว จึงเอามือไปแต่ตหลังของอิซ๊าค
“อย่าพึ่งน่า”อิซ๊าคพูดแล้วปัดมือที่จับไหล่ตัวเองอยู่ แต่ชายคนเดิมยังมาจับอยู่
“ฉันบอกว่าอย่าพึ่งไง”อิซ๊าคปัดมืออีกครั้ง
“เจ้าอิซ๊าคพูดกับใครว่ะ”ดีอัคก้าหันหลังไปมองแต่กลับไม่มีใครอยู่
เมื่อดีอัคก้าหันกลับได้มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า
“ว๊าก/ ว๊าย” พวกอิซ๊าคร้องออกมา เมื่อเห็นคิระมายืนอยู่ตรงหน้า ทำให้คางาริกับอัสรันหันไปมอง
“ทะ....ทำไม นะ....นายถึงยืนอยู่ตรงนี้ได้ละ”อิซ๊าคถามขึ้นมา
“นั้นมันเรื่องของฉัน”คิระตอบออกมาอย่างกวนๆ
“แต่ว่าถ้านายเดินมาทางนี้ พวกฉันก็น่าที่จะเห็นสิ”มีลี่พูดเสริม
“คิระมีอะไรหรอ”คางาริเดินมาถามคิระ
“ไม่มีอะไรมาก แค่จะดูว่าทำไมถึงมีพวกชอบแอบดูคนอื่นเท่านั้นเอง”คิระบอกกับคางาริ
“งั้นหรอ”คางาริพูด แล้วมองไปที่พวกอิซ๊าค
“คะ...คือว่าพวกฉัน.....”อิซ๊าคคิดคำตอบอยู่
“คือว่าพวกเราอยากเป็นเพื่อนกับ คุณคิระและคุณคางารินะค่ะ”ลักซ์ตอบแทนอิซ๊าคอย่างรวดเร็ว
“จริงๆนะค่ะ จริงไหมค่ะคุณมีลี่ คุณชิโฮะ”สเตล่าช่วยเสริมแล้วหันไปมองมีลี่กับชิโฮะ
“ขอโทษนะพวกเราไม่คิดที่จะมีเพื่อนหรอก”คิระตอบออกมา
“คิระไปกันเถอะ”คางาริบอกกับคิระและเดินไป
“ดะ...เดี๋ยว”อัสรันรีบห้ามคิระกับคางาริ
“มีอะไร”คิระกับคางาริถามพร้อมกัน
“คือว่า ถามมีเรื่องอะไรก็มาให้พวกฉันช่วยนะ และฉันชื่อ.....”ขณะที่อัสรันกำลังเอ่ยชื่อ
“อัสรัน ซาล่าแห่งตระกูลซาล่า”คิระเอ่ยชื่อของอัสรันขึ้นมาก่อน
“อิซ๊าค จูลจากตระกูลจูล ดีอัคก้า เดลส์แมนตระกูลเดลส์แมน ชิน อาสึกะแห่งตระกูลอาสึกะ”คิระพูดชื่อของ
คนอื่นๆ
“ลักซ์ ไคลน์แห่งตระกูลไคลน์ ชิโฮะ ฮาเน็นฟุสจากตระกูลฮาเน็นฟุส มิลิอันเรีย ฮาวจากตระกูลฮาว สเตล่า ลู
ซิเอ้แห่งตระกูลลูซิเอ้”คางาริเอ่ยชื่อต่อ
“ทำไมพวกนายถึงรู้จักชื่อของพวกฉันได้ละ”มีลี่ถามขึ้นมา
“มันเรื่องของพวกฉัน” คิระกับคางาริบอกแล้วเดินจากพวกอัสรันไป
ย้อมกลับไปที่ถ้ำแห่งหนึ่ง ที่มืดมาก
พรืบ
“มีอะไร”เสียงของชายคนหนึ่งถามขึ้น
“เจอ 2 คนนั้นแล้วหรอ”เสียงของชายคนเดิมถาม
“ยังเลยครับ”ชายคนที่ 2 บอก
“แต่อีกไม่นานแน่ครับ”ชายคนที่ 3 พูดเสริม
“รีบหาให้เจอ”ชายคนแรกสั่ง
“ครับ”ชายคนที่ 2 และ 3 ตอบแล้วหายตัวไป
“ฮึ ฮึ อีกไม่นานแล้ว อีกไม่นาน ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”ชายคนแรกหัวเราะออกมา
“ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ว่าทำไม 2 คนนั้นถึงสำคัญนัก”ชายคนที่ 2 ถามชายคนที่ 3
“เพราะพลังของ 2 คนนั้นมันอันตรายต่อนายท่านมาก อาจเป็นพลังที่จะต่อกรกับนายท่านได้ในอนาคต”ชายคนที่ 3 ตอบด้วยเสียงที่หนักแน่น
ความคิดเห็น