ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 งานแต่งงาน
“อะไรนะคะคุณพ่อจะให้เจียลี่แต่งงาน!”
จางเจียลี่บุตรสาวคนโตของตระกลูหวังตะโกนออกมาอย่างตกใจเพราะบิดาบอกว่าหญิงสาวต้องแต่งงานกับนักธุรกิจคู่ค้าคนสำคัญของตระกลูจาง
“ลูกฟังไม่ผิด พ่อจะให้ลูกแต่งงาน”
จางเลี่ยงหลินที่พยายามจะอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจเขาอยากให้ลูกสาวไม่ต้องลำบากในอนาคตเพราะการบริหารที่ผิดพลาดของเขาทำให้ธุรกิจเริ่มติดขัด โชคยังเข้าข้างที่เขายังมีบุญคุณกับตระกลูหวังอยากให้ทั้งสองเป็นทองแผ่นเดียวกันจึงอยากให้ลูกๆ ได้แต่งงานกัน
“ไม่มีทางเจียลี่ไม่มีวันแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าเด็ดขาด”
หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็จะไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นเด็ดขาดหน้าตาคงพิลึกถึงกับหาเจ้าสาวเองไม่ได้
“แต่พ่อสัญญากันไว้ว่าหากลูกโตขึ้นจะให้แต่งงานกัน”
สัญญาใจที่ทั้งสองตระกลูทำขึ้นแค่หวังว่าธุรกิจจะเติบโตและยิ่งใหญ่ไม่ให้ใครมาเทียบได้
“คุณพ่อมีลูกสาวคนเดียวหรือไง แล้วอีลูกเมียน้อยนั้น!”
“เลิกเรียกน้องแบบนั้นสักที!!”
จางเลี่ยงหลินตะคอกลูกสาวคนโตเขาผิดเองที่ทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงไปหวังว่าลูกสาวจะยอมรับในความผิดพลาดของเขา
“มันทำให้แม่ต้องตายยัยเด็กต่างชาตินั้น”
“น้องไม่รู้เรื่องอะไร”
“เจียลี่จะบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะ ต่อให้ตายยังไงเจียลี่ก็ไม่มีวันแต่งงานเด็กขาดอย่าคุณพ่ออยากยิ่งใหญ่มากก็ให้นังลูกเมียน้อยมาแต่ง!”
หญิงสาวเดินออกไปอย่างโมโหทิ้งให้ผู้เป็นพ่อนั่งอยู่คนเดียวคนที่เธอจะแต่งงานด้วยมีแค่คนที่เธอรักเท่านั้น
“นายครับ”
“ไปรับจินเยว่มาพบฉัน”
“ครับ”
เมื่อทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบจางเลี่ยงหลินจึงหลับตาลงอย่างเมื่อยล้าเขาไม่อยากให้ใครตราหน้าลูกสาวคนเล็กว่าลูกเมียน้อยทุกอย่างผิดที่เขาคนเดียวหากเขาคิดถึงความถูกต้องสักนิดทุกอย่างคงไม่ลงเอยแบบนี้
ตอนที่จางยินเยว่เกิดได้ไม่นานมารดาของเด็กหญิงก็เสียชีวิตลงทำให้เขาต้องพาลูกสาวคนเล็กเข้ามาอยู่ในบ้าน ภรรยาของเขาไม่พอใจอย่างมากผ่านมาไม่กี่ปีภรรยาของเขาก็เสียด้วยโรคร้ายเขาจึงต้องแต่งงานใหม่เพื่อให้มีคู่ชีวิตมาแบ่งเบาภาระ
“คุณคะ”
จางหนิงเหอเดินเข้ามาเมื่อเห็นสามีหน้าเครียดจึงพอเข้าใจว่าลูกสาวคนโตคงจะต่อต้านอีกเช่นเคยเธอเลี้ยงลูกของสามีมาทำไมจะไม่รู้นิสัยใจคอ
“ผมบังคับลูกเกินไป”
“เจียลี่ไม่ยอม คุณจะให้จินเยว่แต่งงานแทนจริงๆ เหรอคะ”
“ผมไม่มีทางเลือก”
“แต่จินเยว่ยังเด็กอยู่เลยนะคะ”
“จินเยว่ก็บรรลุนิติภาวะแล้ว”
เขาต้องทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของตระกลูใครจะหาว่าเขาขายลูกกินก็ช่าง
@เพนเฮาส์
บนเตียงกว้างมีสองร่างเปลือยเปล่ากำลังนอนกอดกันบนที่นอนลมหายใจของหญิงสาวเพิ่งจะสงบเพราะโดนฝ่ายชายรังแกมาหลายยกแล้ว
“อื้อ! พอแล้วค่ะพี่เคลย์ตัน”
“แค่นี้ก็หมดแรงแล้วเหรอครับ หืม”
“ก็พี่เคลย์ตันแกล้งจินนี่ก่อนทำไมคะ”
หญิงสาวทุบเข้าไปหน้าอกของเคลย์ตันอย่างสุดแรงเพราะตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในห้องนี้ก็ยังไม่ได้พักเลยสักนิด
“ของขวัญวันครบรอบสองปีของเราไงครับ”
เคลย์ตันพูดอย่างอารมณ์ดีเวลาผ่านไปเร็วมากจนเขาไม่คิดว่าจะคบกับหญิงสาวได้นานขนาดนี้มาก่อน
เคลย์ตัน หวัง หรือ หวังซานเย ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเจ้าของธุรกิจเรือสำราญสุดหรูที่ใหญ่อันดับต้นๆ ของโลก เขาเด็ดเดี่ยวและเฉียบขาดหากใครคิดจะมาเป็นศัตรูกับเขาคงคิดผิด ด้วยความที่เป็นลูกครึ่งยุโรปผสมกับเอเชียใบหน้าของเขาที่หล่ออย่างกับฟ้าประทานทำให้สาวน้อยสาวใหญ่หวังจะมาขึ้นเตียงกับเขาปต่หัวใจของเขาดันมาตกหลุมรักสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเขา
จางเจียลี่บุตรสาวคนโตของตระกลูหวังตะโกนออกมาอย่างตกใจเพราะบิดาบอกว่าหญิงสาวต้องแต่งงานกับนักธุรกิจคู่ค้าคนสำคัญของตระกลูจาง
“ลูกฟังไม่ผิด พ่อจะให้ลูกแต่งงาน”
จางเลี่ยงหลินที่พยายามจะอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจเขาอยากให้ลูกสาวไม่ต้องลำบากในอนาคตเพราะการบริหารที่ผิดพลาดของเขาทำให้ธุรกิจเริ่มติดขัด โชคยังเข้าข้างที่เขายังมีบุญคุณกับตระกลูหวังอยากให้ทั้งสองเป็นทองแผ่นเดียวกันจึงอยากให้ลูกๆ ได้แต่งงานกัน
“ไม่มีทางเจียลี่ไม่มีวันแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าเด็ดขาด”
หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็จะไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นเด็ดขาดหน้าตาคงพิลึกถึงกับหาเจ้าสาวเองไม่ได้
“แต่พ่อสัญญากันไว้ว่าหากลูกโตขึ้นจะให้แต่งงานกัน”
สัญญาใจที่ทั้งสองตระกลูทำขึ้นแค่หวังว่าธุรกิจจะเติบโตและยิ่งใหญ่ไม่ให้ใครมาเทียบได้
“คุณพ่อมีลูกสาวคนเดียวหรือไง แล้วอีลูกเมียน้อยนั้น!”
“เลิกเรียกน้องแบบนั้นสักที!!”
จางเลี่ยงหลินตะคอกลูกสาวคนโตเขาผิดเองที่ทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงไปหวังว่าลูกสาวจะยอมรับในความผิดพลาดของเขา
“มันทำให้แม่ต้องตายยัยเด็กต่างชาตินั้น”
“น้องไม่รู้เรื่องอะไร”
“เจียลี่จะบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะ ต่อให้ตายยังไงเจียลี่ก็ไม่มีวันแต่งงานเด็กขาดอย่าคุณพ่ออยากยิ่งใหญ่มากก็ให้นังลูกเมียน้อยมาแต่ง!”
หญิงสาวเดินออกไปอย่างโมโหทิ้งให้ผู้เป็นพ่อนั่งอยู่คนเดียวคนที่เธอจะแต่งงานด้วยมีแค่คนที่เธอรักเท่านั้น
“นายครับ”
“ไปรับจินเยว่มาพบฉัน”
“ครับ”
เมื่อทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบจางเลี่ยงหลินจึงหลับตาลงอย่างเมื่อยล้าเขาไม่อยากให้ใครตราหน้าลูกสาวคนเล็กว่าลูกเมียน้อยทุกอย่างผิดที่เขาคนเดียวหากเขาคิดถึงความถูกต้องสักนิดทุกอย่างคงไม่ลงเอยแบบนี้
ตอนที่จางยินเยว่เกิดได้ไม่นานมารดาของเด็กหญิงก็เสียชีวิตลงทำให้เขาต้องพาลูกสาวคนเล็กเข้ามาอยู่ในบ้าน ภรรยาของเขาไม่พอใจอย่างมากผ่านมาไม่กี่ปีภรรยาของเขาก็เสียด้วยโรคร้ายเขาจึงต้องแต่งงานใหม่เพื่อให้มีคู่ชีวิตมาแบ่งเบาภาระ
“คุณคะ”
จางหนิงเหอเดินเข้ามาเมื่อเห็นสามีหน้าเครียดจึงพอเข้าใจว่าลูกสาวคนโตคงจะต่อต้านอีกเช่นเคยเธอเลี้ยงลูกของสามีมาทำไมจะไม่รู้นิสัยใจคอ
“ผมบังคับลูกเกินไป”
“เจียลี่ไม่ยอม คุณจะให้จินเยว่แต่งงานแทนจริงๆ เหรอคะ”
“ผมไม่มีทางเลือก”
“แต่จินเยว่ยังเด็กอยู่เลยนะคะ”
“จินเยว่ก็บรรลุนิติภาวะแล้ว”
เขาต้องทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของตระกลูใครจะหาว่าเขาขายลูกกินก็ช่าง
@เพนเฮาส์
บนเตียงกว้างมีสองร่างเปลือยเปล่ากำลังนอนกอดกันบนที่นอนลมหายใจของหญิงสาวเพิ่งจะสงบเพราะโดนฝ่ายชายรังแกมาหลายยกแล้ว
“อื้อ! พอแล้วค่ะพี่เคลย์ตัน”
“แค่นี้ก็หมดแรงแล้วเหรอครับ หืม”
“ก็พี่เคลย์ตันแกล้งจินนี่ก่อนทำไมคะ”
หญิงสาวทุบเข้าไปหน้าอกของเคลย์ตันอย่างสุดแรงเพราะตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในห้องนี้ก็ยังไม่ได้พักเลยสักนิด
“ของขวัญวันครบรอบสองปีของเราไงครับ”
เคลย์ตันพูดอย่างอารมณ์ดีเวลาผ่านไปเร็วมากจนเขาไม่คิดว่าจะคบกับหญิงสาวได้นานขนาดนี้มาก่อน
เคลย์ตัน หวัง หรือ หวังซานเย ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเจ้าของธุรกิจเรือสำราญสุดหรูที่ใหญ่อันดับต้นๆ ของโลก เขาเด็ดเดี่ยวและเฉียบขาดหากใครคิดจะมาเป็นศัตรูกับเขาคงคิดผิด ด้วยความที่เป็นลูกครึ่งยุโรปผสมกับเอเชียใบหน้าของเขาที่หล่ออย่างกับฟ้าประทานทำให้สาวน้อยสาวใหญ่หวังจะมาขึ้นเตียงกับเขาปต่หัวใจของเขาดันมาตกหลุมรักสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเขา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น