คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 7 เป็นเมียต้องอยู่กับผัว
ครืด ครืด ครืด
เคลย์ตันที่ขับรถอยู่ได้ยินเสียงเหมือนโทรศัพท์มีสายเรียกเข้าแต่พอหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมากับไม่มีใครโทรเข้ามาเข้าจึงจอดรถข้างทางและก้มหาตามเสียงที่ดังชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมาและอ่านชื่อที่โชว์บนหน้าจอ ‘แดนนี่’ ชื่อนี้คงเป็นผู้ชายร้อยเปอร์เซ็นต์
“เฮ้! คนสวยฉันโทรไปตั้งนานทำไมเพิ่งรับ”
“คุณมีธุระอะไรกับเมียผม”
เคลย์ตันตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษตามสายที่ทักทายเป็นภาษาอังกฤษ ไอ้คนนี้สงสัยอยากจะมีเรื่องกับเขาถึงโทรหาเมียคนอื่นดึกดื่นขนาดนี้
“จินนี่! ผมต้องการคุยกับจินนี่”
“เสียใจเมียฉันหลับอยู่คงจะเพลีย”
ชายหนุ่มกดตัดสายทิ้งโดยไม่สนใจเสียงพูดของฝ่ายที่โทรหาเขาต้องให้คนสืบว่าหนุ่มคนนี้เป็นใครถึงมายุ่งกับคนของเขา
“นายนอนหรือยัง?”
“ยังครับ นายมีอะไรให้ผมทำครับ”
เว่ยอิงโกหกไปใครจะกล้าบอกว่าเขากำลังหลับปุ๋ยอยู่บนที่นอนแล้วเจ้านายโทรเข้ามาขัดเวลานอนของเขา
“สืบประวัติคนหนึ่งให้ฉันที”
“ครับ”
“ฉันต้องการข้อมูลพรุ่งนี้”
เคลย์ตันส่งชื่อและเบอร์โทรให้กับลูกน้องไม่ว่าชายหนุ่มจะเป็นใครเขาก็ไม่ยอมให้ใครมาวุ่นวายกับหญิงสาวเด็ดขาด
“จะเอาพรุ่งนี้ รีบทำไมไม่สั่งตั้งแต่เมื่อวาน” เว่ยอิงบนให้เจ้านายเมื่อเขาโทรมาสั่งงานแล้ววางสายไป
จินนี่ที่เมื่อคืนนอนดึกวันนี้จึงตื่นสายและเดินหาโทรศัพท์ของตัวเองแต่กลับไปพบจึงใช้โทรศัพท์บ้านโทรเข้ามือถือของตัวเองรอสายไม่นานก็มีคนรับสาย
“สวัสดีค่ะ พอดีฉันเป็นเจ้าของมือถือ”
“พี่เองครับ”
“คุณเคลย์ตัน ทำไม...”
“อยากได้มือถือก็มาเอา...กับพี่”
เคลย์ตันเน้นคำว่าเอาจนจินนี่วางสายไปสองจิตสองใจว่าจะไปเอามือถือกับชายหนุ่มดีหรือไม่แต่ในมือถือก็มีข้อมูลสำคัญอยู่ไหนจะเพื่อนที่คอยติดต่อกันอีกจึงลุกอาบน้ำแต่งตัว
ไม่นานหญิงสาวก็มาหยุดยืนที่หน้าบริษัทของเคลย์ตันหญิงสาวทั้งประหม่าทั้งตื่นเต้นเมื่อทำใจสักพักจึงเดินเข้าไปหาประชาสัมพันธ์และแจ้งความต้องการของตัวเอง
“ฉันมาขอพบคุณเคลย์ตันค่ะ เอ่อคุณหวังชานเย”
“คุณใช่คุณจินนี่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ”
“เชิญขึ้นลิฟต์ผู้บริหารขึ้นไปบนชั้นสุดแล้วเลี้ยวขวาเลยค่ะ ท่านประทานสั่งไว้แล้ว”
พนักงานหยิบคีย์การ์ดให้หญิงสาวตรงหน้า จินนี่รับมาแบบงุนงงที่ทุกอย่างเคลย์ตันสั่งไว้หมดแล้วจึงเดินขึ้นลิฟต์ตามที่หญิงสาวบอก
“ฉันมาพบคุณ...”
“ท่านประทานรออยู่ข้างในแล้วค่ะ”
จินนี่พูดยังไม่จบประโยคเลขาสาวหน้าห้องจึงเชิญให้เข้าห้องไปพบชายหนุ่ม หญิงสาวเดินเข้ามาด้วยหน้าตาที่บอกบุญไม่รับ
“ฉันมาเอาของ”
“หืม เดี๋ยวนี้ห่างเหินกันจังเลยเมื่อคืนเพิ่งจะ...”
“หยุดพูดเรื่องนั้นเดี๋ยวนี้”
จินนี่รีบพูดดักชายหนุ่มเพราะเขากำลังจะพูดเรื่องเมื่อคืน เคลย์ตันที่เห็นแบบนั้นจึงยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยโดยที่หญิงสาวไม่เห็นรอยยิ้มนั้น
“มาใกล้ๆ พี่สิครับ”
จินนี่จึงเดินเข้าไปใกล้ๆ ชายหนุ่มที่นั่งทำงานอยู่เคลย์ตันหยิบมือถือของหญิงขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะโดยวางไว้ใกล้กับตัวของเขาหากหญิงสาวจะหยิบต้องก้มตัวมาหยิบผ่านหน้าเขาไป
“นี่คุณ!”
“หยิบสิครับ”
เคลย์ตันยิ้มอย่างพอใจที่ได้แกล้งคนตรงหน้าเมื่อหญิงสาวโน้มตัวมาหยิบเขาจึงรวบเอวจินนี่ไว้และดึงให้หญิงสาวมานั่งบนตักอย่างรวดเร็วจนคนที่โดนแกล้งตั้งตัวไม่ทัน
“คุณทำอะไร ปล่อย”
“กอดเมียไงครับ”
“ใครเมียคุณพูดอะไรให้เกียรติฉันด้วยฉันยังไม่แต่งงาน”
“เมื่อคืนก็เป็น หรือจะเอาตอนนี้ก็ได้นะเดี๋ยวพี่ทวนความจำให้”
“มะ ไม่ ว้ายยยยย”
เคลย์ตันอุ้มหญิงสาวและเดินพาไปที่มุมห้องที่มีโชฟาตัวโตอยู่วางหญิงสาวลงและทับตัวจินนี่ไว้เพราะกลัวหญิงสาวจะหนีไป
“ปล่อยฉัน”
“พูดไม่เพราะเลยนะครับ”
“ฉันกับพูดเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!”
“เดี๋ยวทำให้ดูว่าเป็นไหม อย่ามาร้องทีหลังก็แล้วกัน!” เคลย์ตันขึ้นเสียงใส่หญิงสาวเมื่อคืนเพิ่งจะมีความสุขด้วยกันมาแต่วันนี้บอกไม่ได้เป็นอะไรในเมื่อหญิงสาวพูดไม่รู้เรื่องอย่ามาหาว่าเขาใจร้ายก็แล้วกัน
ความคิดเห็น