คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 4 จากลา
เวลาล่วงเลยมาสามวันจินนี่ตัดสินใจไปเรียนต่อที่ต่างประเทศโดยมีจางเลี่ยงหลินเป็นคนคอยดูแลทุกอย่างเมื่อทุกอย่างพร้อมหญิงสาวจึงตัดสินใจไปทันที
“หนูลาแล้วนะคะ”
“ดูแลตัวเองนะลูก”
“หนูไปแล้วนะคะ”
จินนี่ลาทุกคนและเตรียมตัวเดินทางหวังว่าเคลย์ตันจะลืมเธอเหมือนกับที่เธอพยายามที่จะลืมเขา ความเจ็บปวดที่ได้รับขอทิ้งไว้ตรงนี้เธอจะไปเร่มต้นชีวิตใหม่
“เห้อ เจียลี่เป็นยังไงบ้าง”
“เหมือนเดิมทุกวันค่ะ”
เจียลี่ขังตัวเองอยู่ในห้องข่าวงานแต่งที่ล้มไม่เป็นท่าดังไปทั่วแถมยังไม่ข่าวซุบซิบว่าหญิงสาวแย่งแฟนน้องสาวตัวเอง
“กรี๊ดดด บ้าที่สุด”
เจียลี่โยนโทรศัพท์ทิ้งอย่างไม่ใยดีเจ็บใจไปกว่านั้นคือพ่อของเธอเข้าข้างจินเยว่ ส่วนเคลย์ตันนั้นหายหัวเงียบไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อได้ยินเสีงรถแล่นเข้ามาในบริเวณจึงมองดูกับเป็นคนที่เธออยากเจอที่สุด
“ผมมาขอพบจินนี่”
“นั่งลูกเมียน้อยมันไม่อยู่แล้ว”
เจียลี่ที่เดินลงมาแล้ว้ยินชายหนุ่มถามหาคนที่เธอเกลียดจึงรีบสวนกลับมา ความอิจฉาริษยามีอยู่เต็มอก
“หมายความว่าอย่างไร!”
“มันออกไปจากที่นี่แล้วและจะไม่มีวันกลับมาอีก”
เคลย์ตันใจหายหรือจินนี่จะหนีเขาไปแล้วจริงๆ เมื่อเตรียมตัวจะหันหลังกลับเจียลี่จึงรีบคว้าแขนไว้
“ฉันไม่สวยตรงไหนทำไมทุกคนต้องการแต่นั่งลูกเมียน้อยมันต่ำต้อยแค่ไหน”
“เธอมากกว่าที่ต่ำ อิจฉาแม้กระทั่งน้องของตัวเองฉันจะบอกอะไรให้นะว่าเธอเทียบไม่ได้กับจินนี่ด้วยซ้ำ!”
“กรี๊ดดดดด ฉันไม่ให้คุณไปตามหามัน”
เจียลี่คว้าแขนชายหนุ่มไว้หญิงสาวรับไม่ได้ที่ชายหนุ่มเข้าข้างน้องสาว เคลย์ตันที่รำคาญผู้หญิงคนนี้จึงสะบัดแขนออกทำให้หญิงสาวกระเด็กออกห่าง
“หยุดได้แล้วเจียลี่!”
“คุณพ่อ”
จางเลี่ยงหลินเดินเข้ามาและห้ามปรามลูกสาวตัวเองไว้เพราะต่อจากนี้เขาจะทำในสิ่งที่ถูกต้องจะไม่ให้ใครมาตราหน้าลูกสาวคนเล็กว่าลูกเมียน้อยอีกต่อไป
“คุณพาลูกออกไปก่อน”
จางเลี่ยงหมินบอกให้จางหนิงเหอพาลูกสาวออกไปเพราะเขาต้องการจะคุยกับเคลย์ตันเป็นการส่วนตัว
“คุณปล่อยลูกสาวผมไปเถอะ หากจินเยว่ดีขึ้นก็กลับมาเอง”
“แต่ผม...”
“หากคุณรอได้ อนาคตผมจะไม่ห้ามอะไร”
เคลย์ตันคิดตามกับสิ่งที่พ่อของหญิงสาวพูดหากเขาไปกดดันหญิงสาวตอนนี้เธออาจจะหนีเขาไปไกลมากกว่านี้
“ครับ”
เมื่อเคลย์ตันออกไปเขาจึงหลับตาลงทำไมลูกสาวเขาจะต้องเจอเหตุการณ์หากเขารู้ว่าทั้งสองรักกันเขาจะไม่บังคับลูกสาวคนโตเลย ทุกอย่างคงผิดที่เขาเองจนสุดท้ายก็กลายเป็นเรื่องใหญ่
“ผมจะดูแลลูกของเราให้ดีที่สุด”
เหมยอิงหญิงสาวชาวไทยที่เขารักสุดหัวใจแต่เขาเห็นแก่ตัวเกินไปจึงต้องเสียทุกอย่างไปและเสียหญิงผู้เป็นที่รักไปตลอดกาล
เคลย์ตันนั่งหมมดอาลัยตายอยากกินเหล้าเหมือนน้ำเปล่าผ่านมาแล้วหนึ่งเดือนที่แสนทรมานสำหรับเขาหวังให้น้ำเมาชะโลมจิตใจที่บอบช้ำ
“พี่ชายผมกลายเป็นคนติดเหล้าตั้งแต่เมื่อไร”
“มาทำไม!”
เคลย์ไม่ยินดียินร้ายกับคนตรงหน้าเวสตัน หรือ หวังซีฮันน้องต่างมารดาของเขาที่อายุห่างกันแค่ปีเดียวเขาไม่ใช่ไม่ชอบหน้าแต่แค่ไม่อยากยุ่งกับคนเหล่านี้
“กินเหล้ามันไม่ทำให้ลืมแต่มันทำให้จำ”
เวสตันถึงแม้จะไม่ถูกกันกับพี่ชายแต่ลึกในใจเขาก็เป็นห่วงไม่รู้จะสงสารใครก่อนดี มาเฟียหนุ่มกลับมาตกม้าตายเพราะง้อผู้หญิงไม่สำเร็จข่าวงานแต่งล่มทำให้หุ้นตกระนาวแต่พี่ชายคนนี้แคร์ที่ไหน เวสตันได้แค่คิดคงจะรักหญิงสาวคนนั้นมาก
“ใครบอกว่าฉันจะลืม ฉันไม่ลืม ไม่มีวันลืม”
“เสือสิ้นลายตั้งแต่เมื่อไร”
ต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อรอคอยหญิงสาวเขาก็จะทำสักวันเขาต้องได้พบกับจินนี่อีกเขาจะไม่ปล่อยหญิงสาวไปไหน
“ยุ่ง! มีอะไรมาหาฉันถึงที่”
“พ่อแค่อยากเจอ”
“ฉันจะไม่ไปเจอผู้ชายคนนั้นอีกกลับไปได้แล้ว”
**************************************
ความคิดเห็น