ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4th MISTLETOE
4th MISTLETOE
การหลับตาของคังซึลกิ ทำให้ความคิดมากมายไหลวนเข้ามาในห้วงความฝัน และ มันนานพอที่จะทำให้ลืมว่าตัวเองมีนัดกับเพื่อนสนิทอย่างเวนดี้ ตอนหกโมงตรง แต่ด้วยความไม่รู้ตัว ซึลกิยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น หลับตาอยู่แบบนั้น
"คัง ซึลกิ!"
เสียงตะโกนเรียกชื่อใครสักคนดึงให้ซึลกิออกจากห้วงความฝันของตัวเอง
"คัง ซึลกิ"
เสียงดูท่าจะใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เอ้ะ ชื่อเธอนี่?
"ถ้าไม่ลืมตา ฉันจะไปแล้วนะ"
ซึลกิขมวดคิ้ว ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นมองต้นเสียง แต่ก็แทบไม่ต้องมองหาเลย ในเมื่อ... มันใกล้กันขนาดแค่กระดาษบางๆกั้นเท่านั้นเอง
"..พ ..พี่ไอรีน"
"อื้อ"
ไอรีนตอบรับในลำคอก่อนจะยืดตัวตรงเป่าลมปาก ให้ไออุ่นได้กระทบกับไอเย็นด้านนอกจนกลายเป็นควันขาว ถ้าตาไม่ฝาด เธอเห็นไอรีนกำลัง... เขิน...
"มีอะไรรึเปล่าคะ"
"วันนี้เธอมีนัด 6 โมง และนี่มัน ทุ่มกว่าแล้ว"
คนตัวสูงกว่าเบิกตาโพลงเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
19:29
"ตายแล้วซึลกิ แกตายแน่ๆเลย งั้นกิขอตัวก่อนนะค.."
"ไม่ต้องไปแล้ว"
โอยย เวนดี้ต้องฟ้องพี่ไอรีนแน่ๆเลย
"ฉันมานี่แล้ว จะไปทำไมกัน"
นั่นไงว่าแล้ว.. เอ้ะ!? มานี่แล้ว?
"ก็คนที่นัดเธอคือเวนดี้ แต่คนที่จะเจอเธอน่ะคือฉัน"
"....."
"เลิกทำหน้าเป็นหมีซื่อบื้อได้แล้วซึลกิ"
"ก็ ... ก็พี่ เอ่ออ มันหมายความว่าไงคะ แล้ว แล้วทำไมถึงเป็นพี่แทนที่จะเป็นเวนดี้ แล้วแบบนี้เวนดี้ก็ต้องรู้สิ มั..."
เสียงซึลกิแผ่วลง จนกลืนคำพูดไปหมดสิ้น เมื่อพี่สาวตัวเล็ก ขยับมายืนแนบชิด แทบไม่มีช่องว่างเหลืออยู่
"เธอนี่เข้าใจเลือกที่งีบประจำนะ"
"...."
"ใต้มิสเซิลโท ซะด้วย"
"....."
ซึลกิทำได้เพียงแค่นิ่งสนิท โทนเสียงถูกกลืนหายเหมือนมันโดนขโมยแล้วเอาไปทิ้งที่ไหนสักแห่ง
"รู้รึเปล่าว่ามิสเซิลโทความหมายของมันคืออะไร"
"..ไอรีน"
"หมีทึ่ม..หมีโง่..ไอ้.."
ยังไม่จะได้พูดจบดี ถ้อยคำต่อว่าจากปากบางของพี่สาวตัวเล็กก็ถูกปิดด้วยอวัยวะเดียวกันจากอีกคน แขนแกร่งคว้าเอวคอดเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น ผู้คนพลุกพล่านไปมาได้แต่มองด้วยความสงสัย
"นั่นมันคนจูบกันใต้มิสเซิลโท!"
เสียงผู้หญิง น่าจะวัยสาวเสียงยังไม่แตกดี ตะโกนขึ้น ก่อนที่โทรศัพท์นับร้อยเครื่องถูกควักออกมาจากกระเป๋า เลนส์กล้องจากพวกมันถูกเปิดใช้งานเพ่งเล็งที่หญิงสาวสองคนใต้ต้นไม้ที่มีกาฝากอย่างมิสเซิลโท
ท้ายสุดแล้วเป็นซึลกิเองที่ผละออกอย่างอ้อยอิ่งราวกับไม่อยากจะห่างริมฝีปากบาง
"คัง ซึลกิ รัก เบ จูฮยอน กิพูดมันได้ใช่มั้ย?"
"นึกว่าต้องบอกก่อนซะอีก"
พี่สาวตัวเล็กเอ่ยเย้ากับเด็กตรงหน้าด้วยรอยยิ้มกว้าง
"ไม่แซวกันสิ~ มันน่ากลัวเกินไปรู้ไหม ถ้าจะต้องเสียเธอไปน่ะ เธอเป็นเหมือนโลกของฉัน เป็นน้ำ เป็นอากาศ เป็นแสงแดดให้ฉัน ถ้าฉันพูดไปแล้วพี่ไม่ได้คิดเหมือนฉัน ฉันจะอยู่ยังไง"
"ก็อยู่ปกติไปสิไม่เห็นยากเลย"
เรียวคิ้วของซึลกิแทบจะผูกกันเมื่อได้ยินประโยคเชิงหยอกจากพี่สาวตรงหน้า
"เธอน่ะมันบื้อที่สุดแล้ว คังซึลกิ"
"บื้อที่ไหนกันอย่างน้อยวันนั้นฉันก็ช่วยพี่จากผู้ชายหน้าหื่นได้แล้วกัน"
"วันไหน"
คราวนี้ดูเหมือนจะเป็นตาของไอรีนบ้างแล้ว ที่จะต้องกดหัวคิ้วเข้าหากัน
"วันที่พี่จุ้บฉันบนรถ"
"ย๊า! แกล้งเมาหรอ"
"ฉันเมา แต่ก็มีสติพอจะรู้น่า"
ไอรีนกัดริมฝีปากบางของตัวเอง
"อย่าทำแบบนั้น"
คิ้วที่ขมวดมุ่นอยู่แล้วก็ยิ่งขมวดเข้าไปใหญ่
"มันน่ากินเกินไป"
ถึงแม้ว่าไอรีนจะไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าหมายถึงอะไร แต่ประโยคคำสั่งกลายๆนั่น ทำให้หัวใจของไอรีนกำลังสั่น....
"เน่ พอแล้วมั้ง คนมองเยอะแยะแล้ว"
เวนดี้ เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มซุกซน
"อย่างน้อยหมีเราก็ไม่บื้อมากนักหรอกเนอะพี่ไอรีน"
เวนดี้พูดน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
"อ่า เวนดี้รู้เรื่องด้วยหรอกหรอ"
"ขอบอกว่ามันยังบื้อมากอยู่ดีแหล่ะ"
เวนดี้กรอกตาไปมา ก่อนจะเดินเข้าไปแยกทั้งสองคนออกจากกัน เข้าแทรกกลางและควงแขนสองคนเอาไว้
"ตอนนี้กลับบ้านเถอะ แล้วรอดูคนดังพรุ่งนี้เช้ากัน"
แน่ล่ะ ไอรีนเป็นถึงนางแบบคนดัง แต่ดีนะที่ไม่ได้แต่งหน้าออกมาอย่างตอนไปทำงาน คงไม่ชัดเท่าไหร่.. ส่วนซึลกิหรอ... ก็เห็นยังยิ้มไม่หุบคงไม่มีอะไรหรอก
ว่าแต่...
White Day ปีนี้มีความสุขจัง
ซึลกิ เป็นของฉันแล้วย่ะ~
***********************************************
§`Talk`§
เฮือกก ไวท์เดย์ลงไม่ได้อ้ะค่ะ ฮือออ สงสัยมีคนลงเยอะเกินไป แต่เอามาลงแย้วววว หมีแอบร้ายกาจนะเนี่ย555555
P.S. ได้โปรดติชมผ่านคอมเม้นต์ แล้วจะนำไปปรับปรุงค่ะ .กราบงามๆ.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น