คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5: มังกรดำไกอัส
ความเดิมตอนที่แล้ว
กลุ่มนักผจญภัยเซอร์ริวยืนมองไปที่ร่างมังกรเพลิงในตำนานที่กำลังบินอยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับอาการขาแข็งขยับไปไหนไม่ได้ ในขณะเดียวกันเจ้ามังกรไฟที่เผาหมู่บ้านก็มองเห็นกลุ่มของเซอร์ริวเข้าแล้ว มันจึงเดินเข้าไปหาด้วยความประสงค์ร้าย
มังกรดำ: ฮ่า! ยังมีพวกมนุษย์อยู่ที่นี่อีกงั้นรึ แถมยังเป็นนักผจญภัยสะด้วย...ดีล่ะข้าจะบดขยี้พวกเจ้าให้สิ้นซากเลย ฮึฮึ
มังกรดำแสยะยิ้มออกมาด้วยความคิดประสงค์ร้ายชัดเจน ก่อนจะเดินย่ำเท้าตรงไปยังกลุ่มเซอร์ริวในทันที แต่ในขณะเดียวกันโซเบลกับสเตลร่าก็กำลังสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น
โซเบล: เกิดอะไรขึ้นที่นี่น่ะ ?
สเตลร่าชำเลืองมองลงไปข้างล่างเล็กน้อยก่อนจะพบเข้ากับมังกรดำตัวหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นตัวการที่ก่อเรื่อง
สเตลร่า: ดูเหมือนหมู่บ้านแห่งนี้จะถูก มังกรระดับสูง โจมตีนะ
โซเบล: มังกรระดับสูงงั้นหรอ?
สเตลร่า: ใช่ โลกนี้มีมังกรหลายประเภท หลายสายพันธุ์ และหลายระดับ มีทั้งมังกรที่ไร้สติปัญญาขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณดิบในการดำรงชีวิตเป็น มังกรระดับต่ำ ส่วนพวกที่มีสติปัญญาขึ้นมาหน่อยใจ รู้จักผลิกแผลงสถานการณ์ และฉลาดในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่สามารถคิดอะไรที่มันซับซ้อนได้มากนักจะเป็นพวก มังกรระดับกลาง ซึ่งส่วนใหญ่มังกรพวกนี้จะเป็นมังกรเลี้ยงที่ถูกฝึกให้เชื่องสะเป็นส่วนใหญ่จนบางตัวสามารถพูดภาษามนุษย์ได้ และมังกรที่มีสติปัญญาเฉียบแหลม มีอารยธรรม สามารถ คิด อ่าน ในระดับที่ซับซ้อนได้เหมือนมนุษย์จะเป็นพวก มังกรระดับสูง
โซเบล: อย่างงั้นเองหรอ
ในขณะที่โซเบลกับสเตลร่ากำลังคุยกันอยู่นั้นเอง โมนาที่ตั้งสติได้ก่อนใครเพื่อน ได้หยิบเอาสำรับไพ่ออกมาก่อนจะปามันลงพื้นเพื่อเตรียมพาทุกคนวาร์ปหนีกลับไปที่เมืองเดนิส
โมนา: พวกเราต้องไปแล้ว...!
เซอร์ริว: อ...อะไรนะ 0 0 ?!
โมนา: พวกเราต้องหนีแล้ว...เดี๋ยวนี้...!!
ตู้มมมม!!!!!
โซเบลบินลงมาจอดตรงหน้ามังกรดำอย่างรุนแรงและในเวลาเดียวกันนี้เองเซอร์ริว อลันบี และโมนารีบวิ่งไปหยุดอยู่ที่อาณาเขตวงเวทย์เทเบพอร์ตจนเหลือแค่ลอร่าเป็นคนสุดท้าย
ฮืออองือออ~~
ในขณะที่ลอร่ากำลังจะวิ่งไปเข้าอาณาเขตวงเวทย์เพื่อที่จะหนีไปกับเพื่อนๆของเธออยู่นั้น จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงเด็กคนหนึ่งกำลังร้องไห้ดังมาแต่ไกลจากทางด้านหลัง และเมื่อเธอหันไปมองที่ต้นทางเสียงนั้นเธอก็พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้เขย่าร่างอันไร้วิญญานของผู้เป็นแม่ ที่มีซากปรักหักพังทับครึ่งร่างอยู่
เด็กชาย: *ฮือออ~* แม่ครับ...ฟื้นสิครับ...ฟื้น .0 0.
อลันบี: ลอร่า เธอมัวยืนทำอะไรอยู่รีบมาเร็วเข้า!
ลอร่าเกิดอาการห่วงหน้าพวงหลัง ใจหนึ่งเธอก็อยากจะหนีไปจากที่นี่ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะช่วยเด็กคนนั้น ทำให้เธอตัดสินใจไม่ได้เสียที จนเวทย์เทเลพอร์ตทำการวาร์ปส่งเพื่อนๆของเธอกลับไปที่เมืองเดนิส
อลันบี: ลอร่า~!!!
วิ้งงงงง~!!!!!
ทั้งสามถูกวาร์ปกลับไปที่เมืองเดนิสโดยไม่สามารถทำอะไรได้อีก ส่วนลอร่านั้นที่ตัดสินใจอะไรไม่ได้ก็เริ่มโทษตัวเองที่ตัวเธอนั้นใจอ่อนและตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ไม่เด็ดขาด จนทำให้ตัวเธอนั้นเดือดร้อน และตอนนี้เธอก็เหลืออยู่ตัวคนเดียวแล้ว
ลอร่าหันกลับไปมองมังกรเพลิงโซเบลที่กำลังยืนประจันหน้ากับมังกรดำ
มังกรดำ: เจ้าเป็นใคร
โซเบล: ฉันน่ะหรอ...คนไม่สำคัญ
มังกรดำ: หา?
โซเบลตอบแบบกวนประสาททำให้มังกรดำทำหน้างงและรู้สึกว่าตัวมันกำลังโดนท้าทาย
มังกรดำ: นี่เจ้ากำลังยั่วโมโหข้าอยู่งั้นรึ ?!!
โซเบล: ก็แล้วแต่แกจะคิด แต่ดูจากขนาดของแกแล้วแกมันไม่มีความน่ากลัวเลยสักนิด
โซเบลมองลงมาที่มังกรดำซึ่งมีขนาดตัวที่เล็กกว่า 3 เท่า เพราะมันมีความสูงเพียง 10 เมตรเท่านั้น ผิดกับตนที่สูงถึง 40 เมตร แต่ทว่าเจ้ามังกรดำกลับไม่มีท่าทีที่จะหวาดกลัวโซเบลแม้แต่น้อย
มังกรดำ: เจ้าคิดว่าแค่มีร่างกายที่ใหญ่โตกว่ามังกรตนอื่นจะไม่มีผู้ใดเอาชนะเจ้าได้งั้นรึ จะจองหองเกินไปเสียแล้ว
พูดจบมังกรดำก็ร่ายเวทย์ขยายร่างของตัวมันเองให้ใหญ่ขึ้นจนสูงพอๆกับโซเบล
มังกรดำ: ข้าเองก็สามารถตัวใหญ่เช่นเจ้าได้เหมือนกัน!
โซเบลตะลึงเล็กน้อยที่มังกรดำสามารถทำแบบนี้ได้
ไกอัส: เจ้าจะต้องเสียใจที่กล้ามาท้าทายมังกรดำอย่างข้า! เพราะข้าคือ... มังกรทมิฬ ไกอัส (Gaius Black Dragon) และข้าก็มีพลังเวทย์ลมหายใจมังกรอันทางพลังที่สามารถทำลายเมืองทั้งเมืองได้จนมังกรระดับสูงด้วยกันยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับข้าเชียวนะ เจ้ารู้รึเปล่า ?!
โซเบล: งั้นหรอ
โซเบลตอบส่งๆและดูเหมือนจะไม่กลัวคำขู่ของไกอัสแม้แต่น้อยจนมันเริ่มโมโห
ไกอัส: ได้ยินข้าแนะนำตัวแบบนี้ยังไม่หนีไปอีก ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็จงตายสะ!!!
ทันใดนั้นมังกรดำก็ยกกรงเล็บขึ้นมาก่อนจะตะปบไปที่โซเบลเพื่อโจมตี แต่โซเบลก็สามารถกระโดดถอยออกมาได้ทัน ทำให้การโจมตีของมังกรดำพลาดเป้า
ไกอัส: หลบได้เรอะ? งั้นเจอนี่หน่อย!
ตู้มมมมมม!!!!!
ไกอัสร่ายเวทย์ 'ลมหายใจมังกร' (Dragon Breath) พ่นลมหายใจมังกรที่มีพลังทำลายล้างสูงใส่โซเบลในทันที ก่อนที่คลื่นพลังลูกบอลไฟลูกใหญ่จะอัดใส่โซเบล โดยหวังจะกำจัดเขาให้สิ้นซาก
ตู้มมมมมม!!!!!!
โซเบลรีบบินหลบขึ้นไปด้านบนเพื่อหลบการโจมตีชุดใหญ่นี้ คลื่นระเบิดพลังทำลายล้างจากลมหายใจมังกรที่มังกรดำปล่อยออกมาได้ทำลายล้างพื้นที่ส่วนหนึ่งของหมู่บ้านจนราบคาบไม่เหลือซาก โซเบลที่เห็นว่าความเสียหายจากการโจมตีแบบนี้มันรุนแรงเกินไปและจะปล่อยให้ยืดยื้อต่อไปไม่ได้ เขาจึงคิดจะปิดเกมในตอนนี้เลย
โซเบล: ให้มันเบาๆหน่อยสิ โจมตีแบบนี้เดี๋ยวคนอื่นก็โดนลูกหลงไปด้วยหรอก!
โซเบลไม่รอช้ารีบบินโฉบลงมาเอาหัวกระแทกใส่ที่ใบหน้าของมังกรดำจนมันเซล้มถอยหลังไป แต่ไกอะสก็ไม่ยอมแพ้มันจึึงได้ร่ายเวทย์ ลมหายใจมังกรอีกครั้งโดยคราวนี้มันกะไม่ให้พลาดเป้า
ไกอัส: ตายซะ!!!!!
โซเบล: ไม่มีทางหรอก!!
โซเบลยืนตั้งท่า สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะการพ่นเปลวเพลิงธรรมดาโจมตีสวนพลังเวทย์ของไกอัสกลับไป จนพลังของมังกรทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง
ตู้มมมมม!!!!!
ลอร่าที่ยืนดูอยู่ในเหตุการณ์ได้ถูกกระแสลมกรรโชกพัดแรง จนตัวเธอและเด็กแทบจะต้านทานเอาไว้ไม่อยู่ แต่ทั้งสองก็ได้สเตลร่ามาช่วยดึงตัวทั้งคู่มาหลบอยู่ในม่านป้องกันเพื่อช่วยเหลือทั้งสอง
สเตลร่า: มาหลบตรงนี้ก่อน อยู่ตรงนั้นมันอันตรายนะ!
ลอร่า: ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเราสองคนเอาไว้
ลอร่าคลานลงกับพื้นเพราะหมดแรงแต่ก็เงยหน้าขึ้นมาเพื่อขอบคุณสเตลร่า
สเตลร่า: ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก
ลอร่าลุกขึ้นปัดฝุ่นออกจากเสื้อที่เปรอะเศษดินและเศษทรายออกก่อนจะถามสเตลร่าขึ้นมา
ลอร่า: ว่าแต่คุณเป็นใครหรอคะ ?
สเตลร่ามองสำรวจร่างกายของลอร่าก่อนจะรู้ว่าลอร่านั้นคือนักผจญภัยคลาสนักบุญ
สเตลร่า: เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก แต่เธอคือนักผจญภัยนักบุญสินะ
ลอร่า: ค่ะ...
สเตลร่า: แล้วปาร์ตี้ของเธอไปไหน หรือว่าเธอออกเดินทางคนเดียวตามลำพัง?
ลอร่า: คือว่า....
ในขณะที่ลอร่ากำลังจะอธิบายเรื่องราวที่อย่างให้สเตลร่าฟัง เสียงระเบิดคลื่นพลังจากการต่อสู้ของมังกรทั้งสองก็ระเบิดดังขึ้นมาอีกครั้ง
ตู้มมมมม!!!
ทั้งสองหันไปมองต้นตอเสียงระเบิดนั้นก่อนจะพบกับมไกอัสที่ลอยกระเด็นไปอีกฝั่งของหมู่บ้านพร้อมกับอาการบาดเจ็บจากการโดนไฟเผาทั่วร่าง ซึ่งตามปกติแล้วเกล็ดของมังกรทุกชนิดจะทนทานต่อการโจมทักประเภท นั่นจึงทำให้ลอร่าเกิดความประหลาดใจขึ้นมา
ลอร่า: ทำไมมังกรดำตัวนั้นถึงมีบาดแผลไฟไหม้ทั่วร่างแบบนั้นล่ะ 0 0 ?
ลอร่าถามถามขึ้นมาแต่ไม่นานเกินรอลอร่าก็ได้คำตอบ เมื่อเธอเห็นร่างมังกรโซเบลที่มีขนาดใหญ่โตกำลังเดินผ่านหน้าเธอไป ทำให้เธอเห็นเกล็ดสีแดงเพลิง ปีกลวดลายเพลิงขนาดใหญ่ และแกนจิตวิญญานแห่งธาตุอยู่บริเวนหน้าอกได้อย่างชัดเจน ทำให้เธอเริ่มสะหงิดใจขึ้นมาเหมือนว่าลักษณะมังกรแบบนี้เคยเห็นหรือได้ยินที่ไหนมาก่อน
โซเบลเดินตรงไปหาไกอัสที่นอนแผ่หลาหงายท้องพร้อมกับอาการบาดเจ็บจากการโดนไฟเผา ด้วยความสงสัยไกอัสจึงได้ถามโซเบลออกไป
ไกอัส: น...นี่เจ้าเป็นมังกรอะไรกันแน่...ทำไมแค่เปลวไฟธรรมดาๆที่เจ้าพ่นออกมา...ถ...ถึงสามารถโจมตีข้าได้... ??
ไกอัสถามไปพร้อมกับพยายามใช้สายตาจองมันชำเลืองมองสำรวจร่างกายของโซเบลให้ละเอียดถี่ถ้วน ก่อนที่ไกอัสจะตกใจจนหน้าถอดสีเมื่อเขาเห็นจิตวิญาณแห่งธาตุรูปเปลวเพลิงอยู่ที่หน้าอด
ไกอัส: สัญลักษณ์แกนพลังเวทย์แบบนั้น....หรือว่าเจ้าก็คือ...มังกรเพลิงในตำนาน...โซเบล 0 0" !!!!??
ลอร่า: มังกรเพลิงในตำนานโซเบลงั้นหรอ 0 0 ??!!
ลอร่าที่ได้ยินชื่อเรียกโซเบลจากปากมังกรดำถึงกับอุทานขึ้นมาเช่นกัน
โซเบล: ทีนี้ก็รู้แล้วสินะว่าฉันเป็นใคร ความหยิ่งจองหองที่เคยพล่ามก่อนหน้ามันหายไปไหนแล้วล่ะ
โซเบลเชิดหน้าชูคอมองแรงไปยังร่างอันน่าสมเพชของไกอัสที่ในตอนนี้มันกำลังหวาดกลัวสุดขีด ตัวสั่นไม่กล้าขยับแม้แต่สายตา
ลอร่า: ไม่จริงน่า! มังกรเพลิงในตำนานโซเบล ถูกผู้กล้ามังกรเพลิงลูซิสสังหารไปเมื่อหนึ่งพันปีที่แล้วไม่ใช่หรอ ?!
ลอร่าหันไปมองสเตลร่า ก่อนจะพบกับความผิดปกติบางอย่างและดูเหมือนว่าสเตลร่าจะมีความเกี่ยวข้องบางอย่างกับโซเบลในความคิดของเธอ
ไกอัสที่เริ่มรู้ตัวแล้วว่าตัวมันนั้นกำลังเล่นอยู่กับใคร มันจึงรีบหอบสังขารที่บอบช้ำพยุงตัวเองลุกขึ้นมา ก่อนจะทำท่าคลานก้มกราบผงกหัวรัวๆเพื่อขอร้องให้โซเบลไว้ชีวิตมัน
ไกอัส: ข....ข้าน้อยผิดไปแล้ว...ข้าน้อยไม่ได้ตั้งใจจะท้าทายท่านโซเบลมังกรเพลิงในตำนานผู้ยิ่งใหญ่...ข...ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านจะเป็นมังกรเพลิงในตำนานตนนั้น....
โซเบลมองมังกรดำและไม่ได้พูดอะไร ยิ่งทำให้เจ้าไดอัสถึงกับคิดมากและเหงื่อตกเพราะไม่รู้ว่าโซเบลจะทำอะไรกับตน และตอนนี้ชีวิตของมันอยู่ในกำมือของโซเบลแล้ว มันจึงขอต่อรองอีกครั้ง
ไกอัส: ขอร้องล่ะ....ได้โปรดไว้ชีวิตมังกรตัวน้อยๆอย่างข้าน้อยด้วยเถิด... .v~v.
ไกอัสถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาเพราะความกลัวตาย แต่ก่อนที่โซเบลจะได้ทำอะไรเขาก็ได้ถามไกอะสถึงแรงจูงใจในการบุกโจมตีหมู่บ้านแห่งนี้
โซเบล: ถ้าแกอยากให้ฉันไว้ชีวิตล่ะก็...งั้นลองบอกหน่อยซิ๊ว่าทำไมนายถึงโจมตีหมู่บ้านแห่งนี้
ไกอัส: ค...คือว่า...ที่เผ่าของข้า...มีข้อพิพาทเรื่องพื้นที่อาณาเขตกับเผ่า มังกรขาว (White Dragons) จนเกิดสงครามขึ้น...และอาหารก็เริ่มขาดแคลน...
โซเบล: ถ้าให้เดา นายคงมาที่นี่เพราะต้องการหาอาหารให้คนในเผ่าสินะ
ไกอัส: ข้าเป็นมังกรดำตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่าแล้ว...เผ่าของข้าไม่อาจออกหาอาหารได้ตามปกติ เพราะพวกเผ่ามังกรขาวแย่งอาหารของพวกเราไปจนหมด จนตอนนี้มังกรในเผ่าที่ข้าอยู่ก็เริ่มอ่อนแอลงไปทุกทีเพราะขาดอาหาร
โซเบลได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกสงสารขึ้นมา เพราะมังกรตัวนี้ยอมเสี่ยงชีวิตออกมาจากอาณาเขตเพื่อมาหาอาหารให้มังกรตัวอื่นในเผ่า และไกอัสคงจะเป็นความหวังสุดท้ายแล้ว
เมื่อคิดได้เช่นนั้นโซเบลจึงเดินเข้าไปจับไหล่ของไกอัสทำให้เขาถึงกับเงยหน้าที่มีน้ำตาแอบแก้มสองข้างขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ
โซเบล: ฉันเข้าใจนาย นายเองก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวนายเองกับคนรอบตัวที่นายรักอยู่รอดสินะ
ลอร่าที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่อีกฝั่งรู้สึกประหลาดใจเพราะทีแรกเธอคิดว่าโซเบลคงไม่ปล่อยให้ไกอัสมีชีวิตรอด แค่กลับผิดคาดโซเบลเลือกที่จะไว้ชีวิตไกอัสสะอย่างงั้น
ลอร่า: อะไรกัน นี่มังกรเพลิงในตำนานโซเบลไว้ชีวิตมังกรตัวนั้นงั้นหรอ 0 0 ?
สเตลร่ายิ้มมุมปากเล็กน้อยที่เห็นว่าโซเบลเลือกเส้นทางแห่งสันติและไม่เข่นฆ่าใครตามอำเภอใจ
ไกอัส: ท่าน.....ท่านไว้ชีวิตข้าน้อยผู้นี้งั้นรึ .0 0. ??
โซเบลพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร ทำให้ไกอัสที่ได้รับโอกาสอีกครั้งถึงกับก้มหัวแสดงคำขอบคุณอย่างสุดซึ้งอย่างที่เขาไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต
ไกอัส: ขอบคุณท่านโซเบลมากๆ ที่ไว้ชีวิตมังกรตัวเล็กๆอย่างข้า....ขอบคุณจริงๆ....
สถานการณ์ทุกอย่างจบลงด้วยดี ก่อนที่โซเบลจะกลับมาหาสเตลร่าอีกครั้ง และในเวลานี้สเตลร่าก็ได้สอนให้โซเบลใช้ร่างจำแลงเป็นร่างมนุษย์ครั้งแรก
.
.
.
.
โซเบลจำแลงร่างเป็นมนุษย์เป็นชายหนุ่มอายุราวๆ 20 ปี ผมยาวถึงบ่าสีแดงเพลิง สวมเสื้อกั๊กแขนยาวสีดำ สวมถุงมือสีดำ มีตราสัญลักษณ์มังกรเพลิงสีแดงอยู่บริเวนอกเสื้อ สวมกางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหุ้มข้อ และมีหน้าตาหล่อเท่เกินคนธรรมดาทั่วไป
สเตลร่า: และแล้วทุกอย่างก็จบลงสักทีนะ
โซเบล: นั่นสินะ แต่พอมาอยู่ในร่างนี้ความรู้สึกติดดินที่คุ้นเคยก็กลับมาอีกครั้ง ไม่ต้องตัวใหญ่เทอะทะอะไรให้มากมาน
โซเบลมองสำรวจตัวเองในร่างจำแลงมนุษย์อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้สเตลร่าด้วยความโล่งใจ ก่อนที่ลอร่าจะค่อยๆเดินเข้ามาหาอย่างกล้าๆกลัวๆ
ลอร่า: ค....คุณคือ... 0 0"
โซเบลหันไปมองลอร่าที่เป็นคนแปลกหน้าด้วยความสงสัย
โซเบล: หื้ม? เธอคือ... 0 0 ?
ทั้งสองยืนจ้องมองกันเพราะโซเบลไม่รู้จักกัน ก่อนที่สเตลร่าจะบอกว่าเธอเป็นคนช่วยลอร่าเอาไว้กับเด็กชาวบ้านอีกคน
โซเบล: เธอชื่ออะไรงั้นหรอ
ลอร่า: ล....ลอร่า....ค่ะ...เป็นนักผจญภัย...คลาสนักบุญค่ะ....
สเตลร่า: ดูเหมือนเธอคนนี้จะหลงกับปาร์ตี้ของเขานะ
โซเบล: งั้นหรอ
แล้วโซเบลก็เดินเข้าไปหาลอร่าเพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมให้แน่ชัด
โซเบล: เธอหลงกับกลุ่มเพื่อนของเธอสินะ
ลอร่า: ค..ค่ะ...ค่ะ...
โซเบล: แบบนี้ก็แน่น่ะสิ ผู้หญิงออกเดินทางตัวเดียวมันอันตรายนะเนี่ย
ลอร่า: อันที่จริง....ฉันควรจะหนีไปกับเพื่อนๆก่อนหน้า....แต่เพราะ...ฉันเห็นเด็กคนนั้นร้องไห้อยู่ข้างศพแม่ของเขาและเขากำลังตกอยู่ในอันตราย...ฉันจึึงรีบเขาไปช่วยเด็กึนนั้นมา
ลอร่าหันไปมองเด็กชายที่กำลังนั่งกอดเข่าเหมือนจะกำลังร้องไห้ด้วยความสงสาร ส่วนโซเบลก็ชะง้อมองตาม
และในขณะเดียวกันนี้เอง จู่ๆ เด็กชายที่นั่งกอดเข่าเขาก็ลุกขึ้น ยืนก้มหน้ากำหมัดโดยไม่ทราบสาเหตุ
ลอร่า: อะ...เออ เป็นอะไรรึเปล่า ?
เด็กชายไม่ตอบอะไรก่อนที่เขาจะวิ่งไปหยิบก้อนหินที่อยู่บนขึ้นมา ก่อนจะปาหินก้อนนั้นไปที่ไกอัสที่นั่งมองอยู่ด้านหลังโซเบลด้วยความโกรธแค้น
เด็กชาย: เอาแม่ของผมคืนมานะ!!! เอาชีวิตแม่ของผมคืนมา!!!!!
เด็กชายหยิบก้อนหินและปาไปที่ไกอัสอย่างต่อเนื่องมพร้อมกับตะโกนคำเดิมซ้ำไปซ้ำมาด้วยความโกรธแค้นและสิ้นหวัง ก่อนที่สเตลร่าจะเข้ามาตับแขนเด็กคนนั้นเอาไว้เพื่อห้ามให้เด็กคนนั้นหยุด
สเตลร่า: พอได้แล้วล่ะ
เด็กชาย: ปล่อยผมนะ! เจ้ามังกรนี่มันฆ่าแม่ผมแถมยังทำลายบ้านที่ผมกับคุณแม่อยู่อีกนะ!!!
สเตลร่า: การแก้แค้นไม่อาจเปลี่ยนแปลงอดีตอะไรได้หรอก มันมีแต่จะทำให้ใจของเธอจมปลักอยู่กับอดีตทีเจ็บปวดเปล่าๆ
เด็กชายไม่เข้าใจคำพูดของสเตลร่าเพราะความเป็นเด็กและมองโลกอะไรแคบๆ ทำให้เขายังคงยืนยันที่จะแก้แก้นไกอัสต่อไป จนกระทั่งลอร่าต้องเข้ามาช่วยปลอบด้วยการเข้ามาสวมกอดเด็กคนนีเ
ลอร่า: หยุดเถอะนะ...ให้มันจบลงแค่นี้เถอะ v~v
เด็กชาย: พ...พี่สาว...
ลอร่า: ถ้าต่างคนต่างจ้องจะแก้แค้นกันไปกันมา...ก็มีแต่จะเจ็บปวดกันทั้งสองฝ่าย...อีกอย่าง...แม่ของเธอที่ตายไปคงไม่อยากให้เธอต้องมาเจ็บปวดกับเรื่องอะไรแบบนี้แน่นอน...
เด็กชาน: แตะ...แต่ว่า....บ้านของผม....ทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่ของผมทำมาให้ผม....
ลอร่า: สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับแม่คนนึงก็คือ...การที่ได้เห็นลูกของตนได้เติบใหญ่ มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี ต่อให้วันนี้เธอสูญเสียทุกอย่างไป แต่ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอก็สามารถสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้
เด็กชายดูเหมือนจะเริ่มเข้าใจขึ้นมาได้ และเริ่มสงบสติอารมณ์ลงมาได้บ้างแล้ว ก่อนที่ลอร่าจะค่อยไผละกอดจากเด็กชายพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้กำลังใน
ลอร่า: ดูสิ ตอนนี้เธอเริ่มใจเย็นลงบ้างแล้ว ^ ^
หลังจากที่เด็กชายใจเย็นลง ก็เริ่มมีกลุ่มชาวบ้านที่กหนีไปซ่อนตัวนอกหมู่บ้านก็ค่อยๆทยอยกลับเข้สมาดูสภาพในหมู่บ้านอีกครั้ง พร้อมกับความแค้นสุมอกที่มีต่อไกอัส
ชาวบ้าน A: เจ้ามังกรชั่ว!!! ทำไมต้องฆ่าคนในหมู่บ้านของพวกเราด้วย ?!!!
ชาวบ้าน B: เอาชีวิตคนในครอบครัวของพวกเราคืนมานะ!!!
ชาวบ้าน C: แกต้องชดใช้ในสิ่งที่แกทำ!!!!
เหล่าชาวบ้านต่างรุมด่า สาบแช่ง ไกอัสต่างๆนาๆทำให้เขาเริ่มโมโหคิดจะจัดการชาวบ้านพวกนี้ทิ้งทแต่มันก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้นไปเพราะมีโซเบลอยู่ด้วย และโซเบลคงจะไม่ยอมแน่ๆหากไกอัสสังหารชาวบ้านผู้ยริสุทธิ์เหล่านี้
โซเบลที่เห็นว่าไกอัสกำลังถูกชาวบ้านรุมด่า และเริ่มมีชาวบ้านบางส่วนรุมปาก้อนหินใส่เพื่อขับไล่ เขาจึงออกหน้ารับผิดแทนไกอัส เพื่อบรรเทาความโกรธโดยการยืนอ้าแขนรอรับความโกรธของชาวบ้านที่โกรธแค้นเอาไว้คนเดียว
โซเบล: ถ้าพวกนายจะเอาผิดไกอัสล่ะก็ ให้ความโกรธของพวกนานมาลงที่ฉันแทนเถอะ!
สเตลร่า: โซเบลนั่นนายจะทำอะไรน่ะ 0 0 ?!
โซเบล: ถ้าเทพธิดาไมอาร์บอกว่าฉันคือมังกรเพลิงที่ทำลายล้างอารยธรรมบนโลกจนเกือบสูญสิ้น นี่ก็ถือว่าเป็นการชดใช้ความผิดของฉัน แม้ว่ามันจะดูเล็กน้อยก็ตาม
ลอร่าที่เห็นโซเบลพูดแบบนี้มันก็เริ่มทำให้เธอรู้สึกว่า โซเบลในตอนนี้กับตัวเขาในตำนานที่เล่าต่อๆกันมานั้นดูมีความแตกต่างกันทั้งด้านความคิด พฤติกรรม รวมถึงการรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ
โซเบล: ถ้าหากไกอัสมีความผิดที่ต้องชดใช้โทษฐานที่เขาทำลายหมู่บ้านแห่งนี้ ฉันเองก็มีความผิดที่ต้องชดใช้โทษฐานที่ทำลายชีวิตผู้คนมานับไม่ถ้วนเหมือนกัน แค่นี้ก็คงจะเห็นความผิดที่แตกต่างกันแล้วใช่มั้ยล่ะ
โซเบลจ้องมองไปยังชาวบ้านอย่างมุ่งมั่น แต่ถึงแม้เขาจะประกาศตัวเองว่าเขาพร้อมรับผิดแทนไกอัสและพร้อมได้รับการลงโทษจากชาวบ้านด้วยความเต็มใจ โดยเขาได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่โต้ตอบ หรือใช้พลังมังกรทำร้ายพวกเขากลับอย่างแน่นอน ทำให้มีชาวบ้านเริ่มหยิบหาท่อนไม้หรืออาวุธใกล้ๆมาติดมือก่อนจะเดินกันเข้ามาใช้อาวุธเหล่านั้นฟาดไปที่โซเบลอย่างบ้าคลั่ง
ผั๊วะ!!! ป๊าาบบบ!!!! ปั๊กกกก!!!!!
โซเบลถูกชาวบ้านรุมทำร้ายและแบกรับความโกรธของชาวบ้านที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด จนตอนนี้เขาถูกชาวบ้านใช้ไม้ทุบตีและเท้ากระทืบเหยียบย่ำอย่างไม่ใยดี ส่วนลอร่า สเตลร่า และมังกรดำไกอัสทั้ง 3 คนก็ได้เพียงยืนดูภาพที่น่าเวทนาและหดหู่ใจนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งมังกรดำไกอัส ที่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องนอมสละตัวเองเจ็บแทนตนด้วย จนลอร่าทนดูต่อไปไม่ไหวเธอจึงรีบเข้าไปห้ามพวกชาวบ้านให้หยุดทำร้ายโซเบล
ลอร่า: พอได้แล้ว! หยุดแค่นี้เถอะค่ะ!
เหล่าชาวบ้านหยุดการกระทำก่อนที่ลอร่าจะวิ่งเข้ามาดูอาการของโซเบล จนพบว่าสภาพของโซเบลในตอนนี้มีบาดแผล รอยฟกช้ำบนร่างกาย ศีษระมีบาดแผลเล็กน้อยและมีเลือดอาบด้านซ้าย
ลอร่า: พอเถอะค่ะ ให้ความบาดหมางและความโกรธแค้นชิงชังมันยุติลงเพียงเท่านี้เถอะค่ะ!
ชาวบ้านที่เห็นแก่ความใจดีของลอร่าในฐานะนักบุญ พวกเขาจึงยอมถอยไปแต่โดยดี ก่อนที่ลอร่าจะหันมาดูอาการบาดเจ็บของโซเบล ตามมาด้วยสเตลร่าที่เข้ามาตรวจสอบอาการบาดเจ็บเบื้องต้น
สเตลร่า: นายเป็นอะไรรึเปล่า?
โซเบล: ไม่เป็นไร...แต่รู้สึกว่าอยู่ในร่างนี้เหมือนจะอ่อนแอลงกว่าปกตินะ...
ลอร่า: ตอนนี้อย่าพูดอะไรเลยค่ะ ต้องรีบทำแผลก่อน
หลังจากนั้นสเตลร่าก็อาสาทำหน้าที่เป็นคนเจรจากับพวกชาวบ้านแทน โดยให้ไกอัสพาโซเบลกับลอร่ากลับไปยังวิหารมังกรเพลิง ดราก้อน เทมเพลต ก่อนแล้วเดี๋ยวเธอจะตามไป
.
.
.
.
ณ วิหารมังกรเพลิง ดราก้อน เทมเพลต
เวลาบ่ายแก่ๆ
โซเบลในสภาพบาดเจ็บได้รับการปฐมพยาบาลและการรักษาเบื้องต้นจากลอร่า โดยมีมังกรดำไกอัสคอยอยู่ดูอาการด้วยความเป็รห่วง
ลอร่า: เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ
โซเบล: ขอบใจนะสำหรับการทำแผลให้ฉัน
ลอร่า: ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่ทำตามหน้าที่ที่ฉันต้องทำในฐานะนักบุญก็เท่านั้นเองค่ะ ^ ^
ลอร่าส่งยิ้มให้โซเบลด้วยท่าทางที่ร่าเริง ก่อนที่โซเบลจะพยักหน้ายิ้มตอบ
ไกอัส: ทำไมท่านถึงต้องยอมเสียสละขนาดเพื่อจะปกป้องข้าน้อยด้วยล่ะขอรับ?
โซเบล: ที่จริงฉันไม่ได้จะปกป้องนายหรอก เพียงแต่ฉันอยากจะปกป้องชาวบ้านเอาไว้จากความโกรธของนายต่างหาก
ไกอัส: เอ๋? ท่านโซเบลหมายความเช่นไรรึขอรับ?
ไกอัสเอียงคอทำหน้าสงสัยเล็กน้อย
โซเบล: พวกชาวบ้านพวกนั้นมีจิตใจที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่มีต่อนายอย่างมาก และพวกเขาคงจะแค้นนายไปอีกนานในฐานะที่นายเป็นคนทำลายหมู่บ้านของพวกเขา
ไกอัส: เอิ่ม...แต่ที่ข้าน้อยทำไปนั้น...เป็นเพราะข้าน้อยต้องการหาปศุสัตว์ของพวกชาวบ้านเพื่อนำไปเป็นอาหารให้กับเผ่าของข้าน้อยก็เท่านั้นเองขอรับ ส่วนเรื่องที่ข้าน้อยทำร้านชาวบ้านจนบาดเจ็บล้มตายไปนั้น...เดิมทีมันไม่ได้อยู่ในแผนของข้าน้อยแต่แรกหรอกขอรับ
ลอร่า: หมายความว่าคุณไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายชาวบ้านตั้งแต่แรกหรอคะ 0 0 ?
ไกอัส: ข้าคิดแค่ว่า แค่เผาทำลายบ้านเรือนนิดๆหน่อยๆเพื่อขับไล่พวกชาวบ้านและต้อนให้พวกปศุสัตว์ของชาวบ้านให้วิ่งหนีแตกตื่น ข้าจะได้จับพวกมันได้ง่ายๆในทีเดียว...ไม่รู้ทำไมข้าถึงมีความคิดชั่ววูบอยากจะสังหารผู้คนในหมู่บ้านขึ้นมา...
ลอร่าที่ได้ยินแบบนั้นเธอเองก็แอบสงสัยในใจ แต่ก็คงเดาว่ามันน่าจะเกิดจากนิสัยตามธรรมชาติของมังกรที่ชอบทำลายล้างและเผาเมืองขโมยสัตว์ชาวบ้าน
แต่คำพูดของไกอัสก็ทำให้โซเบลเกิดตั้งข้อสงสัยขึ้นมาเช่นว่า หากตัวเขาในอดีตชาติเป็นมังกรเพลิงในตำนานที่เกิดจากเทพธิดาไมอาร์อันเป็นตัวแทนแห่งความดีและความจริงสูงสุด เหตุใดเขาถึงก่อสงครามฆ่าล้างบางอารยธรรมบนโลกจนเกือบหมดอย่างโหดเหี้ยมและเลือดเย็นขึ้นมาได้จนตัวเองถูกฆ่าตาย แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครให้คำตอบของเขาได้ในตอนนี้และยังคงสงสัยต่อไป
แล้วไกอัสก็หันไปถามโซเบลต่อ
ไกอัส: ท่านโซเบลมีพลังเวทย์มากมายมหาศาลและทรงพลังที่สุดในโลก แค่เปลวไฟธรรมดาที่พ่นออกมาก็สามารถแผดเผาหลอมละลายเกล็ดมังกรของข้าให้ได้รับบาดเจ็บได้ แต่ทำไมท่านถึงไม่สังการข้าในตอนนั้นตั้งแต่ทีแรกล่ะขอรับ? รวมถึงทำไมถึงยอมให้มนุษย์พวกนั้นทำร้ายตัวท่านด้วย?
โซเบล: เพราะทั้งนายและชาวบ้านพวกนั้นไม่สามารถฆ่าฉันได้น่ะสิ มันเลยไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องฆ่าทั้งตัวนายกับชาวบ้านพวกนั้นน่ะสิ
เมื่อไกอัสได้ยินคำตอบแบบนั้นเขาถึงกับตะลึงไปพัดหนึ่ง เพราะเดิมทีหากเป็นโซเบลเมื่อหลายพันปีก่อน เขาคงไม่มีโอกาสได้มาถามคำถามแบบนี้ตั้งแต่แรกที่เจอแล้ว แต่เมื่อไกอัสคิดให้ลึกกว่านั้น บางทีเขาอาจจะตายตั้งแต่เจอหน้าโซเบลก่อนจะแนะนำตัวแล้วด้วยซ้ำ
แต่เพราะคำตอบที่โซเบลบอกมา ทำให้ไกอัสและลอร่าได้รู้ว่า โซเบลนั้นแม้จะสู้ได้แต่เขาเลือกที่จะยอม ทำให้ทั้งสองมองว่า โซเบลนั้นช่างเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่เหนือใครหลายๆคน โดยการยอมเจ็บตัวจากคนที่อ่อนแอเพื่อปกป้องคนที่อ่อนแอกว่าตนเองอีกที
หลายนาทีต่อมา...
และแล้วสเตลร่าก็เจรจากับกลุ่มชาวบ้านได้สำเร็จ โดยเธอนั้นได้ยื่นข้อเสนอว่า จะทำการแบ่งปันทรัพยสมบัติที่มีมูลค่าสูงให้ชาวบ้านในหมู่บ้านนำมันไปขายแล้วนำเงินที่ได้มาฟื้นฟูหมู่บ้านใหม่ โดยให้โซเบลที่เป็นเจ้าของทรัพยสมบัติมากมายที่เก็บเอาไว้ในวิหารมังกรเพลิงนำออกไปแจกจ่ายให้กับชาวบ้านเพื่อเป็นการชดเชยจุนเจือ
เวลาต่อมาโซเบลและไกอัสก็ได้ช่วยพวกชาวบ้านฟื้นฟูหมู่บ้านขึ้นมาใหม่ และทำข้อตกลงในการช่วยปกป้องหมู่บ้านจากมอนเตอร์ป่ารบกวนในพื้นที่การเกษตร แม้ว่าจะมีชาวบ้านบางส่วนยังคงมีอคติกับไกอัสและมองว่าโซเบลนั้นคือมังกรเพลิงในตำนานที่ชั่วร้าย แต่สถานการณ์โดยรวมของคนในหมู่บ้านก็ถือว่าคลี่คลายลงได้บ้างแล้ว
โซเบล: จนกว่าพืชผลการเกษตรของพวกคุณจะกลับมาออกดอก ผลผลิตตามปกติฉันจะทำหน้าที่คอยดูแลและช่วยปกป้องหมู่บ้านของพวกคุณให้
หัวหน้าหมู่บ้าน: ขอบคุณมากที่ให้ความช่วยเหลือแก่พวกเรา ท่านมังกรเพลิงโซเบล ถึงจะมีชาวบ้านบางคนไม่ชอบท่านทั้งสองเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ถือโทษเอาผิดกับท่านทั้งสองแล้วล่ะ
โซเบล: ยังไงฉันก็ต้องขอโทดพวกคุณแทนไกอัสด้วยล่ะ
และในขณะที่โซเบลกับไกอัสกำลังคุยกับกลุ่มตัวแทรชาวบ้านในหมู่บ้านอยู่นั้นเอง ก็ได้มีกลุ่มภูติเห็ดมัชรูมี่เจ้าเก่าจำนวนหลายสิบตัวเดินเข้ามาในหมู่บ้านด้วยท่าทางตะมุตะมิ ซึ่งเป็นเผ่าเดียวกันกับที่โซเบลเคยช่วยเอาไว้ พวกเขาได้นำปุ๋ยชั้นดีจากในป่าลึกมามอบให้กับชาวบ้านโดยใส่ตะกร้าสะพายหลัง เพื่อนำมันไปใช้ในการเกษตรตามคำขอของโซเบล
มัชรูมี่: ท่านโซเบลขอรับ พวกเรานำของที่ท่านโซเบลต้องการมาส่งที่หมู่บ้านให้แล้วขอรับ \^w^/
หัวหน้าหมู่บ้าน: น...นี่มันพวกมัชรูมี่งั้นหรอ 0 0 ?
โซเบล: อืม ฉันเป็นคนวานให้เจ้าพวกนี้นำปุ๋ยชั้นดีมาส่งให้พวกคุณที่นี่น่ะ หวังว่าจะไม่เกี่ยงกันนะ
หัวหน้าหมู่บ้าน: อ...อ้อ...ไม่มีปัญหา พวกเรายินดีรับของพวกนี้ด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว ^ ^
หลังจากนั้นชาวบ้านก็ได้รับการช่วยเหลือจากพวกมัชรูมี่ต่างๆนาๆ ทั้งการเพาะปลูก การใส่ปุ๋ย รวมถึงการประยุกต์รูปแบบการเกษตรแบบยั่งยืนที่ได้องค์ความรู้มาจากพวกมัชรูมี่ ทำให้ชาวบ้านสามารถทำการเพาะปลูก ผลผลิต และผลพลอยได้มาใช้สอยในการดำรงชีพได้อย่างยั่งยืน โดยไม่ต้องเสียเงินไปซื้อของในเมือง ทำให้ลดค่าใช้จ่ายลงไปครึ่งหนึ่ง
นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 1,000 ปี ที่มนุษย์กับมอนเตอร์พึ่งพาอาศัยกันและกันอย่างปรองดอง หลังจากที่เกิดสงครามยุคแห่งไฟจากโซเบล มังกรเพลิงในตำนานจอมทำลายล้าง และไม่น่าเชื่อว่าคนที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ก็มาจากโซเบลเช่นกัน ที่ในตอนนี้เขากลายเป็นมังกรเพลิงในตำนานที่จะนำำพาสิ่งใหม่ๆและสันติสุขมาสู่ทุกคน
หลังจากที่เสร็จธุระที่ต้องทำที่นี่แล้ว โซเบลและสเตลร่าก็มีจุดหมายในการพาลอร่ากลับไปส่งที่เมืองเดนิส เพื่อพาเธอกลับไปหาเพื่อนๆที่พรากจากกันเมื่อหลายวันก่อน ส่วนไกอัสนั้นก็ขอตัวกลับไปต่อสู้เพื่อทำสงครามกับมังกรเผ่าสีขาวก่อน เพื่อรอให้โซเบลตามไปสมทบ
และตอนนี้ทั้ง 3 คนก็เริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าสู่พิกัดเมืองเดนิสในทันที
ความคิดเห็น