ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Bee sweet ระวังให้ดีจะตกหลุมรักฉันคนนี้โดยไม่รู้ตัว

    ลำดับตอนที่ #3 : Bee 3

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ค. 58


     “เฮ้ยแกดูนั้นดิหนุ่มๆพวกนั้นเดินมาทางเรา กรี๊ดดดด~  เรเน่กรี๊ดเบา

    “เออเค้าอาจอยากมาทักทายมั้ง”  ฉันตอบแล้วหันไปมองตอนนี้พวกเค้ายืนอยู่อตรงหน้าพวกฉันแล้ว

    “สวัสดีครับชื่ออะไรกันบ้างผมชื่อลีโอนะ”  นาย...เอ๊ย  ลีโอพูดขึ้น

    “เรเน่ค่ะ”  ยัยเรเน่เอ๊ยดูก็รู้ว่าเค้ามาจีบแกแน่ๆ

    “ฉันลูน่า”

    “เรล่าจ๊ะ” 

    “ไลล่า”  ฉันตอบหวนๆ

    “เพลงหากฉันตากมะ”  เรเน่เสนอ

    “อืม....ก็ดีนะ”  

    “งั้นเอาเพลงนี้ละกันฉันร้องได้”  ลูน่าบอก

    “เอาล่ะน้าาา”   พอฉันพูดจบลูน่าก็เริ่มร้อง

    ~ฉันโชคดีเหลือเกิน  ที่ได้ตื่นมาพร้อมเธออีกครั้ง   คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะมีโอกาสถึงวันไหน    หากวันหนึ่งฉันหลับใหล    หากวันหนึ่งฉันต้องจากไปแสนไกล    หากวันหนึ่งฉันไม่อาจจะคืนย้อนมาได้ใหม่   หากฉันตาย   อยากจะบอกว่ารัก   ฉันรักเธอ   อยากจะบอกให้รู้   ให้เข้าใจ   เพราะฉันไม่มีโอกาส   บอกเธออีกต่อไปให้เธอจำคำคำนี้เอาไว้ว่าฉันรักเธอ   ฉันรักเธอ........ ~

    ป๊อก   ป๊อก   ป๊อก~

    “เดี๋ยวฉันเปิดเอง”   ฉันพูดแล้วเดินฉับๆไปเปิดประตูแล้วก็ต้องตกใจเมื่อมีหนุ่มๆยืนอยู่กับผู้จัดการร้าน

    “มีอะไรรึเปล่าค่ะ”  

    “คือห้องที่ติดกับคุณห้องนั้น”  เค้าพูดพร้อมกับผายมือไปที่ห้องตรงข้ามที่ตอนแรกนั้นใสสะอาดแต่ตอนนี้เละเป็นโจ๊กเลย

    “ทำไมค่ะ”  อย่าบอกนะว่าจะ......ไม่มั้ง

    “คือต้องจัดห้องใหม่หนะครับแต่ว่าห้อง VIP  นั้นเต็มหมดแล้วแลยจะขอให้มาพักกับพวกคุณหนูสักครู่ได้โปรดช่วยหน่อยนะครับ”  เอาแล้วไง

    “เอ่อ......ลูน่า......”  อ่ะนั้นลูน่าเดินมาพอดีเลย

    “ว่าไงไลล่า” 

    “คือห้องนั้นหนะมัน”  ฉันพูดแล้วชี้มาที่ห้องข้างมันเป็นกระจกใสจึงเห็นได้ทั่วห้อง

    “เค้าจะมาอยู่กับเราก่อนใช่ไหม”   สมแล้วที่เป็นพี่ฉัน

    “อือ”

    “งั้นให้เข้ามาสงสารคุณผู้จัดการเค้า” 

    “แต่....”  ฉันพยายามจะเถียง 

    “ไม่มีแต่”   ชิ

    “ได้ค่ะ”  ชั้นหันไปพูดกับคุณผู้จัดการเค้าทำหน้าสบายใจที่เห็นฉันตกลง 

    แล้วพวกหนุ่มทั้งหลากก็เดินเข้ามานั่นที่โซฟาอีกฟากที่พวกฉันนั่งอยู่

    ฉันจึงเดินกลับไปหน้าที่เดินด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยแล้วปรับให้มาเป็นปรกติ

    “เฮ้ยใครอ่ะแก”  เรเน่ถามขึ้นทันทีที่ฉันนั่งลง

    “อ๋อเค้ามาอยู่ที่ห้องเราแป๊ปนึงก็ดูห้องเค้าดิ”  ฉันพูแล้วชี้ไปที่ห้องเดิมอีกครั้ง

    “โหยเละจังใช้เวลาจักใหม่เป็นชาติอ่ะ”  เรเน่พูดแล้วมุ้ยหน้านิดนึง

    “เอาล่ะสาวๆจะเล่นต่อกันไหมจ๊ะถ้าเล่นยกมือขึ้น”  พี่เรล่าพูดขึ้น

    ผึบ

    “เฮ้ยแกยกมือทำไม”  พยามเอามือเรเน่ลงแล้วบทสรุปก็  2  ต่อ  2  โชคดีที่พี่ลูน่าไม่ยกจึงตัดสินกันด้วยการเป่ายิงฉุบ

    “เอ้าเป่ายิงฉุบ.....”

    ค้อน    ¦ ลูน่า

    กระดาษ  ¦ เรล่า

    ค้อน     ¦ฉัน

    กระดาษ   ¦เรเน่

    “เยสทีมฉันชนะ”  เรล่าพูดอย่างดี๊ด๊า โอ๊ยพี่บ้าดี๊ด๊าข้ามหน้าฉันกับลูน่าที่นั่งหน้ามุ้ยอยู่

    “เออเล่นต่อเธอเริ่มเลยเรล่า”  ลู่น่าพูดแล้วชี้ไปทางเรล่า

    “อืมฉันแล้วก็เรเน่ ลู่น่า ไลล่า”  เรล่าจัดให้เสร็จสับแล้วเธอก็เริ่มร้อง

    ~ถ้าหากรักนี้   ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว   แล้วเค้าจะรู้รึเปล่า  อาจจะไม่แน่ใจ

    อยากให้เค้ารู้   ฉันคงต้องแสดงออก  ไม่ใช่ให้ใครมาบอก   หรือ   ให้เค้าเดาเอาเอง  ว่ารักเธอ...... ~  พอเรล่าร้องจบเรเน่ก็ร้องต่อ

    ~เธอ  เฮ้อ  เออ  เอ่อ   เออ   เธอยังคิดถึงฉันไหม   เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไลก     เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกันรู้  ฮู้    บ้างไหมคงไกลยังคงหวั่นไหว  เมื่อเค้ามองดูรูปเธอทีไร   น้ำตามันยังไหลออกมา~  เรเน่ร้องจบลูน่าก็เริ่มร้อง

    ~ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน   กับทุกสิ่งที่เธอทำกับฉันมันรุนแรงและทรมานและเจ็บกว่าเดิมขึ้นทุกว่าแต่ทำไมยังยอมให้เธอคนนี้~  อ้าวหยุดไมอ่ะ

    “ลูน่าพี่หยุดร้องทำไม”  ฉันถามอย่างสงสัย

    “เค้าร้องได้แค่นี้อ่ะตาเธอแล้วล่ะ”  ลูน่าตอบอย่างเขิน

    “เอ่อคือเค้าต่อไม่ได้อ่ะ”  ฉันตอบไปตรงๆ

    “ไปเลยร้องเพลงเลยยัยไลล่าเอาคุกเข่า”  เรเน่บอก

    “อ่ะได้อย่าให้ถึงตาแกนะยัยเน่ หึ”  ฉันพูดพร้อมส่งสายตาไปที่หนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องแต่ไม่ทำอะไรเลยนอกจากนั่งมองพวกเรา

    “ฉันไม่กลัวแกหลอไอไลล่าหมาสู้ฟัด ฮ่าๆๆ”  เรเน่ด่าจบฉันก็เริ่มร้อง

    ~เพราะอะไรเธอจึงทิ้งฉันไปฉันทำให้เธอผิดหวังฉันทำให้เธอเจ็บช้ำมากมายขนาดไหนฉันรักเธอมากมายเท่าไรเธอเองก็รู้ใช่ไหมว่าเธอนั้นมีความหมายกับฉันขนาดไหนมากมายเท่าฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออย่าไป... ~

              อีกด้านนึง

    “เฮ้ยน่ารักว่ะคนนั้นอ่ะ”   ไอชีต้าชี้ไปที่ผู้หญิงคนนึงที่นั้นอยู่แต่ต้องยอมรับแก๊งผู้หญิงพวกนั้นหนะสวยกันทั้งแก๊งร้องเพลงก็เพราะ

    “เออว่ะแต่ฉันว่าคนนั้นก็น่ารัก”  ไอเจยูชี้ไปที่ผู้หญิงอีกคนที่เธอชื่อเอ่อ...ลูน่า

    “แต่ฉันว่าคนนั้นก็น่ารักว่ะ”  ไอลีโอชี้ไปที่ผู้หญิงอีกคน 

    “ฉันว่าคนที่ยืนร้องเพลงน่ารักกว่า”  ผมบอกบ้างก็จริงๆก็น่ารักหมดและแต่ทำไมไม่รู้ผมถึงมองเธอคนเดี๋ยว  (เพราะฉันให้คู่กับแกในเรื่องนี้ยังล่ะจ๊ะ  โฮะๆๆ ¦ ไรท์)

    “เฮ้ยเค้าร้องเพลงจบแล้วว่ะไปถามชื่อกัน”  ไอลีโอพูดแล้วลุกขึ้นทำให้พวกผมลุกไปตามๆกัน

    กลับมาที่อีกด้านนึง

     

    “แล้วพวกนายล่ะชื่ออะไร”  เรเน่ถามขึ้น

    “ฉันเจยู”

    “ชีต้าครับ”

    “ชิเอล”

    “ส่วนฉันลีโอครับ”  นายลีโอตอบกันเป็นคนสุดท้าย

    พวกนี้หน้าตาดีชะมัดอย่างนายลีโอก็ สูง  ผิวขาวอมชมพูนิดๆ  หน้าตาก็น่ารัก  ชีต้า  สูง  ผิวขาว  หน้าตาทะเล้นแต่หล่อเอาการท่าทางคาสว่านะ  เจยู  สูง  ผิวขาวแต่ออกเข้มๆ  หน้าตาหล่อเหลาท่าทางใจดีแต่แบบนี้เวลาโกรธน่ากลัวแน่เลย  ชิเอล        สูง  ผิวขาวแต่ไม่ดูซีด   หน้าตาก็หล่อแต่แบบมองยังไงมันก็ดูกวนๆอ่ะน่ารักดีนะ เอะทำไมฉันคิดว่าหมอนี่น่ารักนะน่าจะกวนมากว่าอ่ะ  (คิคิ ก็เรื่องนี้เธอคู่กับเค้าไงจ๊ะ ¦ไรท์ )

    อุ้ย ตื่นมายิ้มแก้มแตกมีคนมาอ่านด้วยดีใจง่ะ  ^o^

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×