คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ II โพ้นทะเล - ตะวันออกไกล
“พระเ้า่วย…”
นายพลเล็ทโธว-เวอร์เบ็พูน้ำเสียะลึัันะมอามัรไร้ลมหายในอนนิ่อยู่ในป่าาแนวหลัที่มั่นอทหาร บริเวส่วนหัวมีรอยรูสีแเล็ๆนั้นูออทันทีว่าือระสุนปืนยิระยะเผาน
เาเอื้อมมือลูบัวมันมีเล็าม้วยเหมือนำนานพื้นบ้านที่เยไ้ยิน
รอบ้ามี้าหลวอาานิมปีนึ้นัวสำรวร่ามัรอย่าสนใ ่าสิบเอเฮอร์มัน ลิปเฟอร์ยืนท้าวเอวทั้ยัสะพายปืนไรเฟิลไว้อยู่้วย เามอผลานัวเอสุบ้าระห่ำเินใราิ เาฝัระสุนใส่สมอสัว์ร้ายาฟาฟ้าสูเป็นร้อยเมรและยัไม่าย
เาทอสายามอนายพลเล็ทโธว-เวอร์เบ็ับพว้าหลวึ้นไปยืนามัวมัรแสท่าทาในรูปแบบสุภาพบุรุษะล้อฟิล์มถูั้าไว้อยรอารัเอร์บันทึวามทรำนี้
“่ามาถ่าย้วยสิ!” เล็ทโธว-เวอร์เบ็วัมือเรียเา “เป็นำสั่” ริมฝีปาเผยอยิ้มเล็น้อย
เฮอร์มันไม่มีทาเลือนอายอมเ้าไปถ่ายรูป ้วยำสั่อผู้บัับบัานอี เาพ่นลมหายใ้าวเท้ายืนเีย้านายพล หยิบปืนมาอยู่ในลำแนลท่ายอนิยมอหมู่ทหารึ่อบใ้ันเมื่อถ่ายรูป
เสียแฟล็สว่าวาบทั้โลาวเป็นั่วะ เฮอร์มานรู้สึเบลอสายา ปวหลั เ็บแผลถลอบนใบหน้าับแน อาาร็โรร้อน เาอยาไปอาบน้ำพัผ่อนแล้วสิ…
ะวันออไล หนึ่สัปาห์ผ่านมา
เมือท่าิเ่า…เยเป็นส่วนหนึ่อัรวรริิึ่เยอรมันไ้มันมาหลัมีัยเหนือพวนัมวยในปี.ศ.1901 มุมมออรับาลเยอรมันแล้วเมือนี้ือยุทธศาสร์สำัสำหรับอเรือเอเียะวันออไลประอบไป้วยเรือลาระเวนเพียเท่านั้น ภายใ้ารบัับบัาอพลเรือโทแม็ิมิลาน ฟอน สปีร์
เรือรบแล่นเ้าสู่เท่าเมือิเ่าหลัผ่านารลาระเวนทั่วน่านน้ำ พวเาำลัเผิหน้าับศัรูสุพิลึเป็นาิั้อยู่บนเาะเ่นเียวับี่ปุ่น
ินแนอาานิมในแปิฟิถูบุให้เหี้ยน และ่าน่าเศร้า้าหลวอเาะเยอรมันามัวับะถูสัหารอย่าโหเหี้ยม ภาพสุสยอนี้ใรเห็นรั้แระำไปนวันาย
นายพลเรือสปีร์ยัไม่ถอวามหวัหลัพบวามริที่เิึ้น เาเปลี่ยนทิศทาเรือไปยัปาปัวนิวินี ึ่ที่นั่นเาับอเรือ่วยพลเมือัรวรริไ้เส้นยาแฝ่าแป อเรือศัรูบุมาไม่ทัน แผนารอพยพสำเร็ลุล่วเียิว
หลัเรือเทียบท่า นายพลสปีร์ลับไปยัสถานที่ทำาร้าหลวอิเ่า ผ่านุมนนีนมามายเินพลุพล่านวุ่นวาย ทุหัวมุมถนนมีทหาริอาวุธไรเฟิลยืนเฝ้า สายาอยสอส่อวามผิปิ
เมือิเ่านับไ้ว่ามีารป้อันหนาแน่นแห่หนึ่ออาานิมโพ้นทะเลอัรวรริ ป้อมปืนให่มามายถูิั้ไว้ามเา หาพบเรือไม้ศัรูยิเพียไม่ี่นัสามารถถล่มพินาศเป็นหน้าลอไ้ แ่ถึอย่านั้นวรใ้อย่าประหยัเนื่อาาาริ่อับประเทศแม่ไป
มันราวับพวเาโนลอยแพไปเสียแล้ว
สปีร์เาะประู่อนลมือลบิลูลอประูเ้าสู่ห้อประุมมาไป้วยพวนระับสูในิเ่า ที่นี้ไม่เพียแ่าวเยอรมันเท่านั้น ห้อปราายุผิแปลว่าาวบ้านสวมหมวผ้าับุหนัสีำาเำเรียบและร้อเท้าหนัสูถึน่อา
“มาพอีเลยนายพลสปีร์” ้าหลวิเ่า พลเรือโทอัลเฟร เมเยอร์-วอลเ็ ทัเาแล้วผายมือไปทาเ้าอี้ที่ว่า้าน้ายอเา
สปีร์เลื่อนเ้าอี้หย่อนร่านั่ล สาวรับใ้าวีนปราเ้ามายาน้ำารินใส่แ้วระเบื้อาวหน้าสปีร์
“เอาละท่านนายพล ไปลาระเวนเป็นไบ้า” เมเยอร์-วอลเ็เริ่มถามพลาเหลือบามอผู้ายุหนัสีำ
สปีร์ยมือึ้นประบลบนโ๊ะ “อเรือศัรูมาพอัวรับ ถ้าเป็นพวเรนอทำผมนึถึพวอัฤษเลย” เาพูิลเรียเสียหัวเราะนทั้ห้อไ้
ยเว้นายุสีำนิ่วหน้ามอใบหน้าลอทุน
เาึยมือ “เอ่อ ้าไม่เ้าใสิ่ที่พวท่านพูุยันเลย…สรุปพวัรวรริเมเวเียเรียมพร้อมับารบุเรารึ?”
อัลเฟรเป็นนอบำถามนี้ “เรว่าะใ้รับท่านทูลูเียส” ไม่่อยมีวามัวลปราบนใบหน้า
“้าเ้าในะ พวท่านมีเรือยัษ์ให่เยี่ยเาะนั่นพร้อมท่อยาวๆส่แสยิใส่ให้พินาศั่วพริบาไ้ แ่…ำนวนนานั้นไม่หวั่นเรหน่อยรึ?”
“อย่าแรืออย่าระุท่านทู” อัลเฟรบอพร้อมผุยิ้มมุมปา “หาเมเวเียเ้าสู่อ่าวเียว์ูเมื่อใ ปืนให่นาเ้านิ้วับสิบเอ็นิ้วเรียมารเอาไว้พร้อมัพวมันให้พินาศเป็นหน้าลอ” ้าหลวิเ่าฟาำปั้นับอาาศเรียวามมั่นใอทูลูเียสาอาาัรเเมียนพิัั้อยู่ทาะวันออเียเหนืออิเ่า
ัรวรริเมเวเียือมหาอำนาประเทศเาะที่เหิมเริมยายอำนาทั่วภูมิภา ้อมูลอทัพเรือมีมาเปรียบไ้ับอเรือหลวัรวรริอัฤษ ทว่าใน้อมูล้านอาวุธลับไม่มีใรรู้เลยสัน ทูลูเียสบอเพียแ่ว่าพวนี้มีอาวุธเหนือั้นแทบทุาิ
ในอีเมือพันปี่อนเมเวเียืออาาัรที่ยิ่ให่รอบรอทั่วมหาสมุทรโปเฟีย นเิะารรมเหมือนทุาิับำว่า “ล่มสลาย” ทำให้เหลือเพียเาะหลันาไม่ให่มาเท่านั้น
่อมาผู้นำนใหม่สถาปนาเป็นัรพรริพร้อมประาศร้าวใ้วาทศิลป์ัูประานสร้าัรวรรินั้นึ้นใหม่
เมเวเียเริ่มอ้าสิทธิินแนเพื่อนบ้านไปทั่ว และหลายที่ถูยึรอบรอไปแล้ว ทีนี้ยัมีอาาัรเเมียนอีส่วนหนึ่อเมเวเียโบรา
ไม่ว่า้วยเหุผลใ เมือิเ่าับอาานิมเยอรมันพลอยโนไป้วยอย่าหลีเลี่ยมิไ้ และเมเวเียะไม่ฟัารพูุยทาารทู ปัุบันเเมียนอยู่ในสภาวะสรามนินแนิเ่าปราึ้นมาทำให้เิพูุย่วยเหลือันับเยอรมัน และเยอรมันเ็มใ่วยสุทาหลันายพลสปีร์พบว่าพวเมเวเีย่านบนเาะเยอรมันามัว
นั่นเป็นสัาประาศสรามในอีทา ทั้อเรือเอเียะวันออพร้อมรบใ้อาวุธบนเรือแผลฤทธิ์ถล่มอเรือศัรูพินาศให้วายวอิ่ลเฝ้าปะารัอมหาสมุทร
“แล้วารลาระเวนทาอาาศอพวท่านละ?” ทูลูเียสเอ่ยถาม “ที่บินไปับไวเวิร์นไร้ีวินั่นน่ะ?”
“เราำลัรอเาลับมาอยู่” ้าหลวอบำถาม
“และท่านส่ไปัวเียวโยไม่ลัวฝูไวเวิร์นัรวรริเมเวเียหน่อยเหรอ?!” มีวามแทบะบ้าในน้ำเสียอผู้พู เาำมือแน่นสับสนเผยอารม์แ่ฝ่ายร้ามอย่าเปิเผย เนาทูลูเียสแ่้อารเยอรมันรู้ัประมาทเมเวเียสันิ็ยัี แ่วามริือไม่…ไม่โยสิ้นเิ
“สอ่าหา” อัลเฟรูนิ้วประอบท่าทาามำนวนที่พู “และผมเื่อมืออพวเา แล้วพวเาะนำ่าวรอทาอาาศมารายานเรา” หลัพูบเาียิ้มว้าอย่ามั่นใให้ท่านทู
To be continued
ความคิดเห็น