คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 04
ทันในั้นแอล็เหลือบไปเห็นหิสาวในฝันนนั้นผ่านเาสะท้อนอโลหะ เธอหันวับไปทา้านหลัทันที แ่ปราว่าไม่มีใรยืนอยู่รนั้น เธอรีบวิ่ไปเปิประูห้อนับ หัน้ายหันวา แ่็ไม่พบใรเลย สสัยเธอะาฝาไปเอ เพื่อยืนยันให้แน่ใเธอึเอ่ยถามับเอไออไป
“บนยานลำนี้มีผู้โยสารนอื่นหรือเปล่า”
“บนยานลำนี้มีุเป็นผู้โยสารเพียนเียว่ะ”เอไอให้ำอบ
“สสัยั้นาฝาไปเอ”แอลพึมพำ
“าารวิเราะห์เบื้อ้น แนะนำใหุ้ลอทำแบบทสอบประเมินสุภาพิเบื้อ้น เพื่อเ็อาารผิปิาารใ้ระบบำลอวามฝัน เมื่อุพร้อมสามารถยืนยันารเริ่มทำแบบทสอบับันไ้เลย่ะ”
“อเวลาั้นรู่นึ”
หลัาที่แอลั้สิไ้ เธอ็นั่ลแล้วเริ่มทำแบบทสอบ มันเป็นแบบทสอบเี่ยวับโรึมเศร้าทั่วๆไป ึ่ผลที่ออมาพบว่าสภาพิใอแอลนั้นปิี ถ้าไม่นับอาารเห็นภาพหลอน
“อั้นเินรอบ ๆ ยานไ้มั้ย” แอลพูึ้น
“ไ้่ะ” เอไออบสั้นๆ
แอลเินออาห้อโยสาร แล้วรไปที่ห้อ้า ๆ ห้อ้า ๆ เป็นห้อเ็บ้อมูล ไม่รอ้าเธอรีบ้นหา้อมูลที่เธอ้อารในทันที
“โปรแรมำลอวามฝัน...” แอลพึมพำ พร้อมับพิมพ์ำ้นหาบนหน้าอ
‘โปรแรมำลอวามฝันถูิ้นในปี.ศ.2035 โยโปรแรมเมอร์าวเอเียที่มีื่อว่านิา และทีมาน โปรมแรมนี้ถูนำมาพันา่อในปี.ศ.3050 เพื่อใ้ในารเินทา้ามอวาศ แ่้วยเนื่อาวาม่าันอยุสมัย ทำให้ารพันาเิวามล่า้า ระบบำลอวามฝันำเนินารแล้วเสร็ในปี.ศ.3100 และมีารเริ่มนำมาใ้รั้แรในปี.ศ.3150’ แอลวาสายาอ่าน้อมูลบนหน้าอภายในใ ่อนะเริ่มรอำ้นหาใหม่
“นิา” แอล่อยๆพิมพ์
‘สิทธิารเ้าถึไม่เพียพอ รุาอสิทธิ์ารเ้าถึ่อนเปิไฟล์’ ัวอัษรสีแลอยอยู่บนหน้าอ
“เฮ้อ” แอลถอนหายใ ารที่้อมูลอนเมื่อหนึ่พันมี่อนยัเหลืออยู่ใระบบแสว่า้อมุลนั้นสำัมา ๆ ไม่แปลใว่าทำไมถึำัสิทธิ์ารเ้าถึ้อมูล
หลัา้นหา้อมูลเป็นที่น่าพอใแล้ว แอล็เินลับไปยัห้อนับ ถ้าเป็นารฝัไฟล์วอลล์ริ ทำไมทีมพันาถึรวไปพบ แถมวามทรำอเธอนนั้นยัส่ผลระทบรุนแร่อผู้ใ้านอี้วย ถ้าะบอว่าเป็น้อผิพลา็ะไม่มีทาเป็นไปไ้ แ่ัวอแอลรู้ีว่าเธอะมาหยุนิ่อยู่ับที่เ่นนี้ เธอมีภาริสำัที่ะ้อทำ...สำัยิ่ว่าีวิอัวเธอเอ
“ถ้าั้น านี้ะเอายัไ่อี” แอลเอ่ยถามเอไอ
“่อนอื่นุวรส่สัารายานภาริเบื้อ้นให้ับทาสถานีอวาศ เพื่อที่ะทวนลื่นสัาไปยัภาพื้นิน่ะ” เอไอให้ำอบ
“เยี่ยมเลย ั้นะรายานเี๋ยวนี้แหละ เปิ่อสัาให้ที” แอลออำสั่
“ไ้่ะ” เอไอเริ่มทำารรวสอบลื่นสัา ่อนะเปิ่อบันทึเสียให้แอลไ้ส่้อมูลรายาน
“สวัสี นี่ือสัารายานายาน Astro-34 นี่เ้าหน้าที่แอล เทรเวอร์ ิั้นอรายานสถานาร์โยรวม ปัุบัน ิั้นไ้ื่นาระบบหล่อเย็น่อนเวลาที่ำหน เนื่อาวามผิพลาทาเทนิอระบบำลอวามฝัน อแนะนำให้ารนำโปรแรมนี้มาใ้ับภาริอื่น ๆ ที่ำลัำเนินารในอนา เพื่อป้อันสภาพิใอผู้ใ้าน” แอลปุ่มเสร็สิ้น ่อนะนั่ลบนเ้าอี้อย่าใเย็น
“ำลัำเนินารส่ลื่นสัาเสีย าว่าะถึใน24ั่วโมามเวลาระบบ” สิ้นเสียอเอไอ สัาเือนภัย็ัึ้น
“อะไรอีล่ะนั่น” แอลหัวเสียท่ามลาเสียเือนภัยบนยานอวาศ
“ฝุ่นาวนาให่ำลัพุ่รมาทาุัอยาน าว่าะเิารปะทะในเวลา12ั่วโม้าหน้า ลื่นแม่เหล็อาส่ผลับระบบารทำานอยานบาส่วนในระยะเวลาสั้น ๆ” เอไอแ้เือน
“้อนั่อยู่ับที่ าเ็มันิรภัยนว่าเหุาร์ะสบสินะ” แอลไ้ำอบ ่อนที่ะรไปยัที่นั่นิรภัย เธอนั่ลพร้อมาเ็มัแล้วรอนว่าทุอย่าะผ่านพ้นไป
ารปะทะับฝุ่นาวเป็นระยะเวลานาน สามารถทำให้ผู้พบเอเหุาร์เิวามอ่อนเพลียไ้ เพราะเป็นเหุุเินที่ินระยะเวลานาน และถึแม้ะมีสนามพลัานป้อันแ่็ยัให้วามรู้สึเหมือนอยู่บนรถที่วิ่ไปบนเส้นทารุระ แรระแทมามายทำให้แอลรู้สึเวียนหัวนแทบะอาเียนออมา อาารนี้ทำให้สิอเธอเริ่มที่ะเลือนราและสู่ห้วนิทรา อีรั้หนึ่
ราวนี้เธอฝันว่าัวเอลอยอยู่ท่ามลาหมู่าว เธอหัน้ายหันวาเพื่อประเมินสถานาร์ เห็นเาอใรบานอยู่ไลออไป เธอแหวว่ายอาาศเพื่อเ้าใล้เานั้น เมื่อใล้ึ้นเรื่อย ๆ เานั้นทำให้เธอถึับประหลาใ เ้าอเานั้นือนิา แอลไม่เ้าใับภาพรหน้า มันไม่สมเหุสมผลเอาะเลย เพราะัวอแอลเอ็ไม่ไ้ใ้ระบบำลอวามฝันแ่อย่าใ แล้วนิามาอยู่รหน้าเธอไ้อย่าไรัน
“นาฬิาไม่ไ้เป็นหน่วยวัอเวลา หาแ่เป็นหน่วยวัวามเร็วารเลื่อนที่” นิาพูึ้น
“พูอะไรอเธอน่ะ” แอลสับสน
“หืม เธอเห็นัน้วยเหรอ” นิาหันมา พร้อมทำสีหน้าประหลาใ
“หมายวามว่ายัไ?” แอลสับสนับเหุาร์ในฝันสุพิศวนี้
ภาพรอบัวอเธอับล ่อนที่แอละไ้สิึ้นมาในโลวามวามเป็นริ
ความคิดเห็น