ไปทำงานพิเศษอยู่ต่างโลกก็ไม่ได้เเย่ขนาดนั้นหรอกนะ - นิยาย ไปทำงานพิเศษอยู่ต่างโลกก็ไม่ได้เเย่ขนาดนั้นหรอกนะ : Dek-D.com - Writer
×

    ไปทำงานพิเศษอยู่ต่างโลกก็ไม่ได้เเย่ขนาดนั้นหรอกนะ

    ผู้เข้าชมรวม

    155

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    155

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 มี.ค. 62 / 08:01 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    อาราชิเด็กหนุ่มที่ต้องการรู้ว่า ความเป็นมนุษย์คืออะไร หลังจากเหตุการณ์ในห้องน้ำกับน้องสาวเเท้ๆของตัวเอง!!
    ได้ไปเจอกับคุณเจ้าของร้านกาเเฟโดยบังเอิญ หลังการตบตีกันอยู่พักใหญ่ ก็ได้ตกลงให้อาราชิมาทำงานด้วย 
    ในโลกใบใหม่ เพื่อนหูแมว เอล์ฟโลลิ พี่สาวติดกาแฟ ฟิสิกส์ใหม่ๆ(?) แต่ความหมายยังคงเดิม เขาจะตามหาจนเจอ หรือความมืดมนจะตามกลับหลอกหลอนเขาอีกครั้ง 

    “สุดท้ายเเล้วความหมายคืออะไรกันแน่” 

    โลกจะเปลี่ยนไป หรือเขาจะเปลี่ยนไป

    “เพราะทั้งสองยังสำคัญอยู่ ชั้นก็ทิ้งอันไหนไปไม่ได้หรอก....” 

    ติดตามใน “ไปทำงานอยู่ต่างโลกก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนะ”
    (วันอัพ: ไม่รู้ ช่วงนี้ยุ่ง ว่างๆจะอัพให้)

    ตัวละคร ณ ตอนนี้

    ฮัทสึกิ: พี่สาวใหญ่ประจำร้าน ที่ทำหน้าที่ชงกาแฟเพราะสกิลการรับลูกค้าของเธอแย่เเบบสุดๆ ด้วยดวงตาปลายตาและบุคลิกที่แลดูเหมือนทำโอทีมาสิบชั่วโมงแล้วยังไม่ได้นอนพัก ชอบกาแฟเป็นชีวิตจิตใจเเละกาเเฟของเธอชนะใจหลายๆคน
    “แค่ได้กลิ่นกาแฟ ก็รู้ได้แล้วว่าความคิดใหม่กำลังจะเกิดขึ้น”

    อิรินะ: เหมียวส้ม เมดผู้ร่างเริงแจ่มใสประจำร้าน คนที่ต้องคอยดูแลพี่สาวประจำร้านอย่าง ฮัทสึกิ ให้เข้าที่เข้าทางอยู่เสมอ มารยาทงามอยู่เสมอๆแม้กำลังด่าอยู่เสมอยังคิดว่ากำลังชมเลยด้วยซ้ำ เผ่าครึ่งมนุษย์ครึ่งแมวที่อาศัยอยู่หอพักเดียวกับมิเอะ
    “…ต…แต่ชั้นเชื่อนะคะ”

    มิเอะ: เจ้าของร้านสุดแสนจะโลลิ ที่ชอบใส่เสื้อผ้าที่เข้ากับหน้าตาที่ไม่ใช่อายุ อายุของเธอก็ปาไป20กว่าแล้ว อดีตชนชั้นสูงของอาณาจักรข้างๆถึงแม้จะมีสายเลือดของชนชั้นสูงแต่มีความถ่อมตัวสุดๆ ผู้เป็นเจ้าของร้านที่ดูเหมือนจะเบื่อการทำร้านนี้ไปเสียแล้ว ชอบทะเลาะกับอาราชิอยู่เสมอๆ 
    “สุดท้ายคำถามสำคัญในวันนี้จะไม่ถูกตัดสินด้วยการคุยกันบนโต๊ะกาแฟ แต่จะเป็นการใช้ชีวิตต่างหากล่ะ”

    อาราชิ: สุดยอดแห่งความสิ้นหวัง เด็กหนุ่มม.ปลายที่พึ่งสอบเข้าโรงเรียนที่ดีที่สุดในประเทศของโลกเดิมได้ แต่กลับถูกด่าตอกหน้าว่า “พี่น่ะ ไม่มีความเป็นมนุษย์อีกต่อไป” เลยคิดจะมาตามหาความเป็นมนุษย์ และความหมายในโลกที่ดูมีความหมายมากกว่า
    ชอบพูดตรงๆไม่อ้อมค้อม มีเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ ขอดักทางมิเอะอยู่เสมอๆ คู่ปรับตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก ทำหน้าที่เป็นคนรับออเดอร์กับพนักงานเสิร์ฟ 
    “อาจดูเหมือนปกตินะ…แต่ว่าข้างในมันเน่าเฟะจนไม่รู้ว่าดึงตัวเองเข้าด้วยกันได้อีกนานแค่ไหน….”

    คนเขียน
    นักเรียนม.ปลาย สายวิทย์ จบเเค่นี้
    อยากด่า วิจารณ์เพิ่มเติม เชิญที่ทวิต(ไม่ค่อยออน dek-d)




    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น