เพลงของเธอ...

ลำดับตอนที่ #2 : สบายใจ

เวลา 7.35  ของวันจันทร์ 

"ไอปอ"
"ไอปอ"
"ไอเหี้ยปอ" แม็กตะโกนเรียกผม
ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน น่าแปลกใจที่วันนี้ผมมาเช้าได้นะเนี้ย
"มีอะไรวะ" ผมเดินเข้าไปทักแม็ก
"พี่รหัสมึงอย่างแจ่มว่ะ"
"ฮ่าๆๆอิจฉาอะดิ"ผมทำหน้ากวนตีนไอแม็กติดหน่อย
"เออดิวะ ของกูแม่งเป็นตุ๊ดว่ะ เสียดายว่ะ"
"กูน่าจะจับก่อนมึงเผื่อกูจะได้พี่เบลล์" แม็กพูดพร้อมทำหน้าเสียดาย

-----------------------------กริ๊ง-------------------------------------------

เสียงออดโรงเรียนดังขึ้น ผมคงต้องไปเข้าแถวแล้วล่ะ
ผมเดินเข้าไปในแถวผมมองไปรอบๆห้อง 14 กับห้อง 16
ก็มีเด็กใหม่ที่ไม่คุ้นหน้าอยู่เยอะเหมือนกัน ไม่ใช่
อาจจะเป็นเด็กเก่าที่ผมไม่คุ้นหน้ามากกว่า
เพราะเพื่อนๆผมจาก ม.ต้น ก็ไปอยู่สายวิทย์กันหมด
ไม่เจอในสายศิลป์กันเลยทีเดียว....


8.30 เป็นเวลาที่ผมต้องไปเรียน แถวก็เลิกตามปกติผมก็เดินไปห้องเรียนกับกลุ่มเพื่อนๆผมๆ

"ปอๆ" มีเสียงเล็กๆเรียกตามผมมา
"เค้าให้หัวหน้ากับรองหัวหน้าห้องไปประชุมที่ห้องประชุมหน้าห้องปกครองน่ะ" เสียงที่เรียกผ่านมาผมมาคือพิมพ์
พิมพ์เป็นสาวน้อยน่ารักลูกครึ่งฝรั่งเศส น่าแปลกที่เธอมาอยู่ห้องนี้
พิมพ์พึ่งกลับมาจากฝรั่งเศส ถึงแม้น่าตาเธอจะออกไทยก็เหอะ แต่ถ้าได้สัมผัสลงไปลึกๆเธอก็เหมือนคนฝรั่งเศสคนนึงหรือเปล่านะ
ทั้งๆที่ผมไม่เคยคุยกับคนฝรั่งเศสด้วยสิ ฮ่าๆๆ



"แล้วคาบแรกไม่เรียนหรอ?"ผมถาม
"เค้าไปขออาจารย์ล่ะไปกันเถอะ"พิมพ์พยายามลากผมไป
"คร้าบๆผมเดินเองได้ไม่ต้องดึง"ผมก็พยายามแกะมือของพิมพ์ออกจากแขน



วันเปิดเทอมวันแรก
เปิดเทอมวันแรกวันแรกเป็นวันที่ อาจารย์ที่ปรึกษามาพูดคุยกับนักเรียนในห้องของตัวแรก แนะนำตัวทำความรู้จักและเลือกหัวหน้าห้อง
พิมพ์ขอตัวเองให้เป็นรองหัวหน้าห้อง ซึ่งเธอเคยทำงานนี้มาตอนอยู่ฝรั่งเศส
แต่แล้วก็๋ไม่มีใครที่จะเป็นหัวหน้าห้องซักที
"รัตติกาล"อาจารย์ที่ปรึกษาเรียกผม
"ครับ?"
"เธอเป็นหัวหน้าห้องแล้วกันนะ"อาจารย์บอกกันผม

อยู่ๆท่านอาจารย์ก็ยัดตำแหน่งหัวหน้าห้องให้ผมซะงั้น....

"รัตติกาล!"
"เค้าชื่อพิมพ์ชนกนะ เรียกพิมพ์ก็ได้ ฝากตัวด้วยนะ" พิมพ์หันมายิ้มให้ผม
"อ่ะ...ผมปอครับ..."ผมก็ตอบกลับ

แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะเนี้ย

"เอาล่ะเลือกหัวหน้าห้องแล้วก็เชิญไปห้องปกครองหน่อยนะ"
"มีเรื่องอยากจะคุยกับหัวหน้าหน่อย"

ผมกับพิมพ์ก็โดนอาจารย์ไล่ไปห้องปกครองระหว่างที่กำลังเดินไปผมก็ไปคุยกับพิมพ์นิดหน่อย
"พิมพ์จบมาจากไหนอ่ะ ไม่คุ้นหน้าเลย" ผมถาม
"เค้าพึ่งกลับมาจากฝรั่งเศสน่ะ" พิมพ์ตอบกลับมาท่าทางเขินๆ
"พ่อเค้าต้องกลับมาทำงานในไทยเค้าก็เลยกลับมาด้วย"
"หรอ?แต่เธอพูดไทยชัดจังเลยนะ" ผมถามกลับไปแบบอึ้งในความรู้ภาษาไทยของเธอ
"เค้าไปอยู่ฝรั่งเศส 3 ปีเองตอนเรียน ม.ต้น เพราะงานของพ่อน่ะ"
"อ๋อหรอ..."
ผมหันมองพิมพ์เธอก็จัดเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนนึงมีพ่อเป็นคนไทย มีแม่เป็นคนฝรั่งเศสเลยออกมา ขาว สวย น่ารัก นิสัยก็แปลกๆขี้อายนิดๆแต่ผสมกับความเป็นเด็กนอกหน่อยๆ

"ปอ"
"ขอเบอร์ปอไว้หน่อยได้มั้ยเพื่อมีเรื่องต้องคุยน่ะ"
"อืม..ได้สิ"ผมหยิบโทรศัพท์ยื่นให้พิมพ์
พิมพ์กดเบอร์ตัวเองใส่ลงไปแล้วโทรออกก่อนจะเมมเบอร์ผมเก็บไว้
"ปอ"
"ขอบใจนะ" พิมพ์ยิ้มให้ผม...
เบอร์แรกของ ม.ปลายที่ผมมีคือ เธอนะพิมพ์ สาวลูกครึ่งฝรั่งเศส



หลังจากประชุมหัวหน้าห้องที่ห้องปกครองเสร็จ ก็กินเวลาไปตั้งคาบนึง ตอนนี้ก็จะเริ่มคาบ 3 พิมพ์ที่ไม่รู้ห้องเลยก็ต้องเดินไปเรียนกับผม
หลังจากมาถึงห้องเรียน

ในห้องก็ไม่ค่อยมีที่นั่งพิมพ์ก็ยังไม่ค่อยรู้จักใครในห้องผมเลยชวนพิมพ์ไปนั่งด้วยกัน 
"วันนี้นั่งเรียนไปก่อนละกันนะ"
"เธอยังไม่รู้ห้องเลยใช่มั้ย"
"ไปกับผมก่อนก็ได้"
"อะ..อืม"พิมพ์ทำหน้าแดงๆนิดๆ
มองแล้วก็น่ารักจริงๆน่ะแหละ

เวลา 11.55 วันจันทร์

"พิมพ์รอตรงนี้นะเดี๋ยวผมไปแลกคูปองให้"
"อืม"

โรงเรียนผมต้องแลกคูปองไปซื้อข้าวและตอนพักเที่ยงคนก็เยอะมากด้วยผมไม่อยากให้พิมพ์ต้องลงมาเจออะไรแบบนี้หรอกมันลำบาก

"ไอปออออ"
"เหี้ย!แม่งวันแรกก็เอาเลยนะมึง"แม็กเดินเข้ามาตบไหล่ผม
"อะไรของแกวะ?"ผมถามแม็กมันกลับ
"ห่า..ก็พิมพ์ไง วันแรกก็ม่อเลยนะ แถมน่ารักซะด้วยว่ะ"แม็กกวนตีนผมไม่เลิก
"ก็เค้าพึ่งมาใหม่ ผมเป็นหัวหน้าห้องก็ต้องช่วยกันหน่อยดิ"
"ให้แน่นะ"
"นี่เห็นมาแลกคูปองให้ด้วย แม่งกูเขินแทนเลยว่ะ ฮ่าๆๆ"
"พิมพ์เค้าลูกครึ่งฝรั่งเศสเว้ย ยังไม่ค่อยคุ้นเลยไม่อยากให้แลกเอง"ผมตอบกลับไปอย่างเซ็ง
"โห...เปิดเทอมมา 2อาทิตย์แล้วมึงอย่ามาๆ"
ถึงคิวแม็กแลกคูปองพอดีมันก็แลกของมันไปพอเสร็จแล้วก็หันมาคุยกับผม
"กูไปล่ะ สวีตกันอย่าเยอะนะกูจะอ้วก"

แม็กเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่ ประถม อยู่ม.ต้นโรงเรียนเดียวกันแต่คนละห้อง ผมอยู่ห้อง 7 ส่วนแม็กอยู่ห้อง 8 ก็อยู่ห้องใกล้ๆกัน
สนิทกันเตะบอลกับมันทุกเย็น และมันก็กวนตีนผมทุกวันด้วย..แต่มันก็นิสัยดีนะ

"ช้าจัง"พิมพ์เริ่มบ่นโวยวายนิดนึง
"โทษทีคนเยอะไปหน่อย"ผมก็ได้แต่แก้ตัวไปเรื่อย
"จะกินอะไร"ผมถามพิมพ์
"ไม่รู้สิ"
"กินเหมือนปอแล้วกัน"
"ไปซื้อให้ทีนะ นั่งรอแล้วกัน"
"ครับคุณนาย" ผมก็เดินไปซื้อข้าว

เป็นเรื่องแปลกแม้จะเปิดเทอมมา 2 อาทิตย์แล้ว ทุกคนในห้องก็รู้จักและเริ่มสนิทกันมากขึ้นแล้ว พิมพ์ก็มีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันแล้ว
แต่พิมพ์ชอบนั่งเรียน นั่งกินข้าว หรือไปไหนมาไหนกับผมมากกว่าเพื่อนสนิท
"พิมพ์ทำไมเธอชอบอยู่กับผมวะ"ผมถามด้วยความสงสัย
"หือ"พิมพ์หันหน้าขึ้นมาในปากก็ยังเคี้ยวอาหารอยู่
"ไม่รู้สิ"
"แต่เค้าว่านะ"
"อยู่กับปอแล้วเค้าสบายใจดีน่ะ"พิมพ์ตอบเสร็จก็ยิ้มให้ผม
"หรอ...."

เวลา 15.15 วันจันทร์

----------------------------------------กริ๊ง-------------------------------------

หมดคาบเรียนคาบ8ภาษาอังกฤษ ซักที

"ปอ เค้าอยากกินไอติมไปกินกันปะ"พิมพ์เกาะแขนผมพร้อมส่งสายตาอ้อน
"เออ..เอาสิ"
"อยากกินอยู่พอดี" ผมกำลังเก็บหนังสือเรียนภาษาอังกฤษเข้ากระเป๋า

"เหี้ยปอ.."แม็กกะต้นเดินมาที่โต๊ะผมพร้อมทุบโต๊ะ
"ไปเล่นเกมส์กันเถอะ..กูอยากเล่นดอทเอ"
"กู มึง ไอต้น ไอซัน ไอบุ๊ค"
"ครบ 5 คนพอดี กูโทรชวนเด็ก ห้อง 10 แล้วว่ะ"แม็กชวนผมไปเล่นเกมส์ที่ร้านประจำอีกแล้ว

"ไปไม่ได้ว่ะ โทษที" ผมบอกขอโทษแม็กกะต้น
"พอดีมีนัดแล้วว่ะ"
"เหี้ย"
"นัดกับใครวะ" แม๊กตะคอกใส่ผมแปปไม่พอใจ  ต้นก็ทำท่าส่ายหัวไม่พอใจ 

"เค้าเองแหละ"
"อิ.....อิ" พิมพ์บอกพร้อมยิ้มเฉ่งออกมา

แม็กก็ทำท่าส่ายหัวไม่พอใจ

"ใช่ซี้...เดี๋ยวนี้กับเพื่อนนะเค้าไม่มีแล้วเว้ย"แม๊กหันไปคุยกับต้น
"ก็ตอนนี้เค้ามี แฟมิลี่ต้องดูแล"
"เพื่อนๆอย่างเราเค้าจะสนใจไงได้"ต้นก็ตอบกลับแม๊กด้วยท่าทีประชดผม


ตอนนี้ผมคงเซ็งสุดเพื่อนที่รู้จักก็ประชดผมซะไม่ไหวๆ
ผมก็รู้ว่าผมอาจจะสนิทกับพิมพ์มากไป แต่เพราะเค้าพึ่งกลับมาอยู่ไทยเองนะเว้ย
ไม่ใช่คิดอะไรมากไปกว่านั้น แต่เพื่อนผมไม่เข้าใจ
เพราะต้องดูแลเพื่อนในห้องเพราะว่าผมเป็นหัวหน้าห้อง
ผมอยากจะด่าคำนี้ใส่แม็กและต้นจริงๆแต่ช่างเหอะปล่อยมันไปดี


"พิมพ์แกจะกินอะไร"ผมถาม
"ไม่รู้สิ"
"กินเหมือนปอนะแหละ" พิมพ์ตอบแล้วก็ยิ้มให้ผม
"อ้าวไหนบอกอยากกิน"ผมก็ตอบแถมประชด

ผมบอกตรงๆพิมพ์เป็นผู้หญิงที่น่ารักที่สุดตั้งแต่ผมเคยผมเจอมา แต่ถ้าหากรักแรกของผมไม่ใช่พี่เบลล์ผมคงอาจจะหลงรักพิมพ์ไปแล้วก็ได้...นะ


ผมกับพิมพ์เดินมาถึงหน้าโรงเรียนเป็นที่ที่พิมพ์จะมารอพ่อมารับทุกวัน
"ปอ"
"พ่อเค้ามารับแล้ว"
"เค้าไปแล้วนะ บ๊าย บายย" พิมพ์โบกมือลากับผม
"อืม"
"บ๊ายบาย"ผมก็โบกมือลาให้


และผมก็เดินกลับหอ.....
ระหว่างที่ผมเดินกลับ โทรศัพท์ผมก็สั่นขึ้น...
และคนที่โทรมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน....
..............พี่เบลล์นั่นเอง................
"ฮัลโหล สวัสดีครับ"ผมรับโทรศัพท์
"ปอ ปอใช่มั้ย?"
"ครับ? มีอะไรหรอพี่?"
"พี่มีข่าวดีจะมาบอกล่ะ"
"อะไรหรอครับ?" ผมถามว่างงๆ