คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รับฝากรักให้
ที่มหาลัย
วันนี้รถถัับอมทัพมาเรียน โยมีนาวาเป็นนไปรับถึที่บ้านแ่เ้า แล้วพวเา็มาเรียนพร้อมันทั้สามน เพราะนาวาอยาให้อมทัพมาเรียน นาวารู้อยู่แล้วว่า ถ้านาวาไม่ไปรับ อมทัพไม่มาเรียนแน่นอน
พอมาถึมหาลัย พวเา็รีบึ้นเรียน โยรถถันั่ที่ิันับอมทัพและนาวานั่ถัาอมทัพอีที แ่วันนี้สายลไม่มาเรียน เพราะสายลิสอนพิเศษ
ในระหว่าที่อาารย์สอนอยู่นั้น รถถั็ไม่่อยะสนใเรียนเท่าไหร่ เพราะรถถัมัวแ่วารูปาร์ูน อมทัพสสัยว่า รถถัวาอะไร อมทัพเลยึระาษที่รถถัำลัวาอยู่ึ้นมาู
แล้วอมทัพ็ไม่พูอะไร่อ เพราะาร์ูนที่รถถัวา เป็นภาพอรถถัับนาวาำลัับมือันอยู่ เมื่ออมทัพเห็นภาพวา อมทัพ็รู้สึว่าัวเอไร้่าในสายาอรถถัริ ๆ นาอยู่บ้านเียวัน นอนห้อเียวันแท้ ๆ รถถัยัไม่เยทำอะไรแบบนี้ให้อมทัพเลย
อมทัพไ้แ่้มหน้ายอมรับสถานะอัวเอ่อไป อมทัพิว่าะไม่ใส่ใ ะไม่ิมาเรื่ออรถถัอีแล้ว แ่รถถั็หันมาสะิอมทัพ พร้อมับยื่นระาษที่พับเป็นรูปหัวใเล็ ๆ แล้วรถถั็ยื่นระาษนั้นให้อมทัพ อมทัพยิ้มรับอย่าีใ และถามรถถัว่า
"อผมเหรอรับ? "
"เปล่า... ไม่ใ่อนาย"
"ไม่ใ่อผม... แล้วเอามาให้ผมทำไมรับ? "
"ฝาหัวใให้นาวาหน่อยสิ? "
"เอ่อ... อนาวาเหรอรับ? "
"อืม... ฝาบอนาวา้วยนะว่า ...าร์ูนอันอาะไม่สวยเท่าไหร่ แ่ันวา้วยในะ"
"รับ... แล้วผมะบอเาให้"
"อบในะ... ั้นันไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ? ือ... ันเินน่ะ"
"รับ"
รถถัเินออไปออาารย์ไปเ้าห้อน้ำ แล้วรถถั็เิน้วยท่าทาเินอายออาห้อไป หลัารถถัออไปแล้ว อมทัพ็หันไปสะินาวาที่นั่เียนหนัสือยิ ๆ อยู่้า ๆ แล้วอมทัพ็ถามนาวาว่า
"นาวา... เปลี่ยนที่นั่ันไหม? "
"ทำไมวะ นั่แบบนี้็ีอยู่แล้ว ะเปลี่ยนทำไม? "
"ือ... นั่รลาแล้ว ูอึอั หายใไม่ออ"
"มึ็อเปลี่ยนับรถถัสิ? "
"รถถัเา็ไม่อบนั่รลาเหมือนัน เาบอว่าอึอั"
"เฮ่ย... พวมึนี่เรื่อมาั อ้าว... ลุสิ เปลี่ยน็เปลี่ยน"
"อืม"
แล้วนาวา็ยอมเปลี่ยนที่นั่ับอมทัพอย่า ๆ พอเปลี่ยนที่นั่เสร็ อมทัพ็ยื่นระาษรูปหัวใที่รถถัฝามา ให้ับนาวา นาวรรับระาษนั้นออมาลีู่ แล้วนาวา็หัวเราะเสียัออมา และถามอมทัพว่า
"อมทัพ... ภาพาร์ูนอมึเนี่ย ทุเรศมาเลยว่ะ มึวาเอเหรอ? "
"เอ่อ... เปล่าหรอ ูไม่ไ้วา"
"ไม่ไ้วา... แล้วใรวาให้มึวะ? ูสิวาแล้วใส่ื่อาร์ูนให้้วยว่า... ื่อนาวา แล้วนีู่ำลัับมือับใรอยู่วะ? ทำไมัวเี้ยั ไม่ใ่มึหรอใ่ไหม? "
"เอ่อ... ไม่ใู่หรอ ูไม่เี้ยแบบนั้นหรอ"
"แล้วใรวะ... หรือว่า... สายล? "
"สายล็ไม่ใ่"
"แล้วลใรวา? "
"ือเาไม่ให้บอ เาแ่ฝามาให้มึ เาแอบอบมึมั้"
"หึ... ั้นูฝามึไปบอเ้าอภาพ้วยนะว่า... ถ้าะวาห่วยแบบนี้ ไม่้อฝามาใหู้อีแล้วนะ"
หลัานาวาพูบ นาวา็ปั้นระาษแผ่นนั้นเป็น้อน แล้ว็โยนออไปนอหน้า่าห้ออย่าไม่ใยี อมทัพเอไม่าิว่านาวาะทำแบบนั้น อมทัพเลยห้ามไม่ทันแล้ว เพราะนาวาปาทิ้ไปแล้ว
อมทัพนั่มอประูหน้าห้อทุนาที เพื่อที่ะูว่า เมื่อไหร่รถถัะมาสัที แ่ผ่านไปนานนหมาบเรียน อมทัพ็ยัไม่มา พออาารย์ออาห้อไป อมทัพเลยบอให้นาวาถือระเป๋าเรียนออไปให้รถถั้วย
ทั้นาวาและอมทัพเินออาห้อเรียน และรไปที่โรอาหารเพราะอนนี้เที่ยพอี พอไปถึอมทัพ็เห็นรถถันั่รออยู่ที่โรอาหารพอี อมทัพเลยวนนาวาไปนั่ับรถถั แล้วนาวา็ถามอมทัพว่า
"อมทัพะินอะไร? บอพี่นาวามาเลย เี๋ยวพี่นาวาะบริารุายเอ"
"อบในะ... แู่ยัไม่หิว"
"อืม... ั้นเี๋ยวูไปสั่ให้นะ? "
"นาวา... ไม่้อหรอ ูยัไม่หิว"
"แู่ะไปสั่ให้ และมึ้อิน้วย เ้าในะ? "
"..."
นาวาไม่สนใว่าอมทัพะหิวไหม นาวาเินออไปสั่้าวที่อมทัพอบทานเป็นประำและน้ำมาให้อมทัพ่อน แล้วนาวาถึหันไปถามรถถัที่นั่หน้าแบีบมือัวเออยู่ว่า "รถถัะทานอะไร" รถถัึอบว่า "อะไร็ไ้" และนาวา็เินลับไปื้ออาหารลาวันอัวเอับรถถัทีหลั
เมื่อรถถัเห็นว่าอนนี้ ัวเออยู่ามลำพัับอมทัพ รถถัเลยรีบถามอมทัพว่า
"อมทัพ... เป็นไบ้า? นายไ้เอาภาพาร์ูนที่ันวาให้นาวาไหม? "
"อืม... ให้แล้ว"
"แล้วนาวาว่าไบ้า? เาอบไหม? "
"อืม... อบ"
"แล้วไอี? "
"เาฝามาบอว่า... อบุ"
"อมทัพ... ันอบุมานะที่เป็นธุระส่หมายลับให้น่ะ? "
"ไม่เป็นไรรับ อะไรทีุ่มีวามสุ ผมทำไ้หมนั่นแหละ"
"อมทัพ... นายเป็นอะไรรึเปล่า? "
"เปล่ารับ"
"เปล่าแล้วทำไมถึเี่ย้าวเล่นแบบนั้นล่ะ? ไม่อร่อยเหรอ? "
"รับ... ไม่อร่อยเหมือนฝีมือรถถัหรอ"
"ั้นเย็นนี้ันะทำอาหารอร่อย ๆ ให้นายทานนะ? อบแทนที่นายเป็นพ่อสื่อให้ัน"
"รับ"
อมทัพยั้มหน้ามอ้าวในานนิ่ เพราะอมทัพินไม่ล อนนี้อมทัพรู้สึเ็บปวมา ที่เห็นนที่ัวเอรัแสออมามายว่าอบเพื่อนสนิทอัวเอมานานี้
อมทัพนั่มอาน้าวอยู่นาน นนาวาลับมา แล้วนาวา็ส่าน้าวอีานให้รถถั ่อนที่นาวาะมานั่ล้า ๆ อมทัพ และนาวา็เห็นอมทัพนั่เี่ย้าวไปมา นาวาไม่ไ้ถามอะไรอมทัพ นาวาั้หน้าั้าทานอาหารลาวันอัวเอไป แ่นาวาอยับสัเุอมทัพอยู่ลอเวลา เพราะนาวารู้สึว่าพันี้อมทัพแปลไปมา เหมือนับนที่ำลัมีวามรั เพียแ่นาวาไม่แน่ใว่าใ่รถถัรึเปล่า
หลัานาวาทาน้าวเสร็ นาวา็หยิบบัรเอทีเอ็มอนาวาออมา แล้ว็เอาบัรเอทีเอ็มใส่ระเป๋าเสื้อออมทัพ อมทัพรีบหยิบบัรเอทีเอ็มออมาแล้วยื่นืนให้นาวาทันที แ่นาวาลุึ้น แล้ว็บออมทัพว่า
"เ็บไว้ใ้อมทัพ... ไม่้อเอามาืน รหัสบัร็... วัน/เือนเิอมึนั่นแหละ พ่อมึเาเป็นห่วมึมานะ มึรู้ไหมว่า... พ่อมึโทรหาูทุวัน เ้า เที่ย เย็น และ่อนนอน เพราะเาเป็นห่วมึ"
"นาวา? ูบอแล้วไว่า... ูะไม่เอาอะไรอเาอี มึเอาบัรนี้ไปืนเาเถอะ ูอยู่ไ้"
"มึไม่เอาอพ่อมึ็ไม่เป็นไร แ่นี่มันไม่ใ่บัรอพ่อมึนะ แ่มันเป็นบัรอพี่นาวาเอรับุาย"
"แล้วเอามาให้ทำไม? "
"อมทัพ.... วามสัมพันธ์ระหว่าเราสอ มันไม่ใ่แ่เพื่อนสนิทนะ แ่มันมาว่าเพื่อนไปแล้ว"
"หมายวามว่ายัไ? "
"้อออ... พี่นาวาสุหล่อิว่า... วามสัมพันธ์อเรามันมาว่าำว่าเพื่อน เพราะอนนี้มันลายเป็นเหมือนรอบรัว เหมือนพี่น้อไป แล้วน่ะสิ"
"มโนอะไรอมึเนี่ย? "
"นี่อมทัพ? นายิูนะ... อนนี้นายหนีออาบ้านใ่ไหม? แ่พ่ออนายโทริันยิ ๆ ยัับันเป็นลูในไส้เลย ส่วนพ่อับแม่ันนะ... บ่นเ้า เที่ย เย็น และ่อนนอนว่า เป็นห่วอมทัพมา บ่นยัับนายเป็นลูในไส้อพวท่านเลยล่ะ"
"เพ้อเ้อ... เอ้า... นี่บัรอแ อบในะ แ่ันไม่เอาหรอ... เอาืนไปเถอะ "
"ไม่เอา็เรื่ออมึ พี่นาวาไป่อนล่ะ... เอันพรุ่นี้นะ? บาย"
"เฮ้ยยย!!! นาวา!!! "
นาวาไม่ยอมรับบัรเอทีเอ็มืน เพราะนาวาเินหนีไปเลย อมทัพเลย้อเ็บบัรใส่ระเป๋าเสื้อไว้เหมือนเิม แล้วอมทัพ็หันไปูรถถั อมทัพิว่าะวนรถถัลับบ้านเหมือนัน เพราะอมทัพรู้สึเพลีย ๆ เหลือเรียนาบสุท้ายแ่นั้นเอ อมทัพเลยิว่าะวนรถถัโเรียนามนาวาะเลย
แ่พออมทัพหันไปทารถถั อมทัพ็เห็นรถถันั่บิเสื้อนัศึษาอัวเออยู่ นเสื้อนัศึษามันเปิึ้น อมทัพเลยรีบึลให้รถถั แล้วอมทัพ็ถามรถถัว่า
"รถถั? ุเป็นอะไรเนี่ย? ำลัหารายไ้เสริมอยู่เหรอ? นี่มันโรอาหารนะรับ นมอให่แล้ว"
"เอ่อ... ่านสิ"
"นี่รถถั... ุเป็นบ้าอะไรเนี่ย? "
"เปล่า... ไม่ไ้บ้า แ่ำลัฟิน"
"ฟินอะไร? "
"้อออ... ฟินที่ไ้มอนาวาใล้ ๆ เพราะนาวาหล่อมาเลยอ่ะ"
"ั้นผมไป่อนนะ? "
"เี๋ยว! อมทัพนายะไปไหนน่ะ? "
"ผมไม่รู้รับ... แ่ผมิว่า... ผมอยู่ับนบ้าผู้ายแบบุไม่ไ้อีแล้วล่ะ"
"นี่อมทัพ! อย่าอนสิ? ลับบ้านันน้าาาา? นะลับบ้านับรถถันะ? เี๋ยวรถถัะทำอาหารอร่อย ๆ ให้ทาน"
"อืม... ็ไ้ ุ๊บ..."
"น่ารัที่สุเลย"
"รถถั!!! ุทำอะไรน่ะ??? "
"หอมแ้มนายไ"
"หอมแ้มผมทำไม? ็ไหนุบออบนาวาอยู่"
"อบนาวา... แ่อยาหอมแ้มนายอ่ะ "
"..."
"วันทอัวเป็น ๆ เลย... ให้ายสิ นาวันทอไม่ไ้มีแ่ในละร แ่มีอยู่ริ ๆ เฮ่ย..."
"ามมาไ้แล้ว... ลับบ้านัน"
"อืม..."
.............................................................................................................
sundog
ความคิดเห็น