คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เล่มที่ 2 - 55 - คลั่งรัก
[ภายในผับ]
ทั้สามน้อมอนาย้วยวามอึ้ทึ่เสียว เมื่อพวเาเห็นนายำลัโยย้ายส่ายเอวออสเ็บเ๊น์อยู่บนโ๊ะบาร์ท่ามลาสายาผู้นมามาย้วยท่าทายั่วยวนยิ่ว่าพริี้ในานมอเอร์โว์็ไม่ปาน
ฟิ้ว!
นายถอเสื้อยืัวสุท้ายออ พร้อมับโยนเสื้อัวบาอัวเอไปอย่าไร้ทิศทา ึ่เหุาร์นี้ไ้สร้าวามฮือฮาให้ับหนุ่มน้อยหนุ่มให่ันเป็นว่าเล่น เพราะว่าผิวายาวเนียนอนายไ้ปราแ่สายาผู้นอย่าไร้สิ่บบัะแล้ว
“ว้าย! หลุไปอีิ้นแล้ว่าลูแม่”
เเ้อุทานลั่น พร้อมับยมือึ้นมาปิปาัวเอเพราะวามใเมื่อเาเห็นนายในสภาพที่แ่าาเทพบุรโยสิ้นเิ ึ่ไม่่าามานพเลยที่เาทั้ใและหวร่าายอ้อนแอ้นนั้นในเวลาเียวัน
“พี่นาย! / ไอุ้าย!”
มานพและเมือนนท์ยืัวลุึ้นยืนพร้อมันนเ็มวามสู พร้อมับับ้อมอไปยัหุ่นพลิ้วอนายนิ่ั่้อมน์สะ และเมื่อมานพและเมือนนท์ยัเียบริบ เเ้็ยื่นมือเ้าไปสะิไหล่ทัู้่ให้รู้ัว
“ายแล้ว! เอาไีะน้อมานพ? ุเมือนนท์? เราะทำยัไับุายีะ โอ้ย! พี่ะบ้าายแล้ว!”
เเ้สะบัไม้สะบัมือ้วยวามื่นระหน เพราะเาไม่รู้ว่าะห้ามปรามเ้านายยัไี
“เี๋ยวผมัารเอรับ”
มานพเเ้เสียเรียบ ่อนที่มานพะเินฝ่าวล้อมเ้าไปหานาย พร้อมับยื่นมือเ้าไประาแนอนายลมาาโ๊ะ
หมับ!
“ลับบ้านับผม”
มานพวานายเสียัลั่นแ่ับเสียเพลในผับ และนี่็เป็นรั้แรที่มานพออำสั่ับเ้านายอัวเอ้วยวามโมโหหึ
“โอ้ย! ปล่อยู! ูะเ้น่อ”
แม้ะเมามานแทบไม่ไ้สิ นาย็ยัพยายามยื้อแนัวเอให้หลุามือแร่ แ่มานพ็ไม่สนใเสียอนายอีเลย ้ำยัุระาลาถูนายออาุึ่ลาผับอย่าไม่ออมมือเลย
“เฮ้ย! ไอ้น้อ! มึะมาลาผู้ายอูไป่าย ๆ แบบนี้ไ้ไวะ”
เสียายหนุ่มะโนหาเรื่อมานพ พร้อมับวิ่ามไปยื้อแนอนายเอาไว้อี้า เพื่อันไม่ให้มานพพานายออไปาผับ และ้วยวามโมโหที่เิะวบุมอมานพ ทำให้มานพระาแนนายออาายปริศนา พร้อมับประเนหมัให้ับายนนั้นหนึ่หมั
ผั๊วะ!
“ถอยไป! นี่เมียู! มึอย่ายุ่!”
มานพประาศ้อให้ทุนไ้ทราบเสียัลั่นไปทั่วผับแ่ับเสียนรี นผู้น่ารีบยอมหลีทาให้แ่โยี านั้นมานพ็ลานายที่อยู่ในสภาพเมามายึ่หลับึ่ื่นออมานถึ้านหน้าผับ
“ไหวรึเปล่า?”
มานพถามนายเสียแ็ ่อนที่มานพะถอเสื้ออัวเอไปสวมใส่ให้ับนายเพื่อปปิผิวาวเนียนที่เาแสนหวแหนนั้น
“อยาราบบ้าน”
นายบอมานพเสียยานา ่อนที่นายะเอนัวเ้าไปเบียมานพและบหัวลบนไหล่ว้านั้นโยไม่รู้ัว
“เฮ้อ! รู้ว่าื่มไม่เ่แล้วทำ้อื่มหนันเมานานี้เนี่ย”
มานพบ่นอุบอิบพร้อมับส่ายหน้าไปมาอย่าเอือมระอา ่อนที่เาะัสินใ้มลไป้อนอุ้มร่าที่อ่อนปวเปียอเ้านายึ้นในท่าเ้าสาว แล้วเา็พานายเินรไปยัแท๊ีที่ออยู่ริมถนน้านหน้าผับ แ่่อนที่มานพะเินไปถึแท๊ี มานพ็ไ้ยินเสียุ้นเยอเเ้รีร้อลั่นอยู่้านหลัอเา
“อร๊าย! อร๊าย! อิบ้า! ปล่อยผู้ายเี๋ยวนี้นะ นั่นผัวู มึอย่ายุ่”
มานพหันลับไปยัที่มาอเสียทันที ่อนที่เาะเห็นเเ้ำลับีับสาว ๆ ลุ่มหนึ่อยู่้านหน้าผับ ส่วนเมือนนท์เอ็ำลั่อสู้ับเหล่าสาวประเภทสออยู่้า ๆ เเ้อีที ึ่มานพิว่าพวสาว ๆ เหล่านั้นำลัแย่เมือนนท์ไปาเเ้แน่นอน ็เลยทำให้เิเรื่อ
“เฮ้อ!”
มานพถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยหน่ายอีรั้ ่อนที่เาะะโนออไปบอเมือนนท์และเเ้
"พี่เเ้? ุเมือนนท์? ูแลันและันไป่อนนะรับ แล้วผมะลับมา่วย แ่อนนี้ผมอพาุายลับบ้าน่อนรับ"
มานพไม่รู้ว่าทั้สอนะไ้ยินเสียอเาไหม แ่อนนี้เาไม่มีเวลาสนในอื่นอีแล้ว เพราะนที่อยู่ในอ้อมแนอเาอนนี้็เริ่มออลีลาเลื้อยเป็นูแล้ว มานพึรีบพานายวิ่ไปึ้นแท๊ี่อย่ารีบร้อน
“ไปฤหาสน์อัรภูมิรับ ่วนเลยนะรับ”
มานพบอนับรัว พร้อมับอยให้ไปับเหื่อให้นเมา และอยอบุมมืออนายรวบเอาไว้ เพราะมืออนายอยู่ไม่สุเลย
“ร้อน ูร้อน”
นายบหัวลไปบนไหล่อมานพ พร้อมับเลื่อนริมฝีปาร้อนื้นอัวเอเ้าไปลอเลียามอออมานพ้วยอารม์ร้อนรุ่ม
“พี่รับ? เร่แอร์หน่อยไ้ไหมรับ? เมียผมร้อน”
มานพร้อบอนับแท๊ี่ให้ปรับแอร์ ึ่นับ็รีบัารให้ามำอ เพราะนับเอ็เห็นใมานพอยู่มาเหมือนัน และในระหว่านั้นนาย็เริ่มเลื้อยเป็นูอีแล้ว
"น้อมาย์? พี่นายร้อน..."
นายสอมืออเาเ้าไปในสาบเสื้อ ลามไปถึะอาเอมานพอย่าโ่แ้ นมานพ้อรีบรวบนายเ้ามาอไว้ทั้ัว เพื่อไม่ให้อีฝ่ายทำอะไรเินามไปมาว่านี้
"ุายรับ เ็บอาารหน่อยสิรับ"
"น้อมาย์...มาย์อยู่หนาย..."
"ุายั้สิรับ ลืมาึ้น แล้ว็มอผม ผมไม่ใ่น้อมาย์รับ แ่ผมือมานพรับ"
มานพยื่นมือเ้าไปบแ้มอนายเบา ๆ เพื่อเรียสิ และนาย็่อย ๆ ลืมาึ้นพร้อมับ้อมอมานพนิ่้วยแววาหวานเยิ้มเิวน
“มานพเหรอ?”
มานพพยัหน้ารัวเพื่อยืนยันว่าเาือมานพไม่ใ่น้อมาย์อะไรนั่นอย่าที่นายเ้าใเลย
“อืม...หล่อนะเรา มาใหู้บทีสิร้าบ”
นายมมานพเสียพร่า ่อนที่นายะทำท่าปาู๋ยื่นเ้าไปหาริมฝีปาอมานพอย่ารวเร็ว
อุ๊บ!
นายอรัและบัับให้มานพหันมารับูบที่รุนแรเร่าร้อนอัวเอ แ่มานพ็พยายามใ้มือยันใบหน้าอนายออไป และพวเา็ยื้อันอยู่แบบนั้นนระทั่แท๊ีพาพวเามาส่ถึฤหาสน์อัรภูมิ...
[ฤหาสน์อัรภูมิ]
มานพ่อสู้ับนเมานแท๊ีอนิ่สนิทอยู่ที่หน้าฤหาสน์ แล้วมานพ็รีบวั่าบริารออมายื่นให้ับนับเินมิเอร์หลายเท่า ่อนที่มานพะยมือไหว้นับเพื่อเป็นารอโทษและอบุในเวลาเียวัน
“อบุรับ แล้ว็อโทษ้วยนะรับที่เมียผมทำิริยาไม่เหมาะสม”
มานพรีบลารถ ่อนที่เาะอ้อมไป่วยประอนายออมาาเบาะนสำเร็ และในระหว่านั้นนับ็เอ่ยปาอบุมานพและอวยพรในเวลาเียวัน
“อบุสำหรับทริปที่เินมา 2000 บาทนะรับ ืนนี้ผมออวยพรุให้ไ้หลาย ๆ น้ำละนะรับ โีมีลูเ็มบ้านมีหลานเ็มเมือนะรับ”
แท๊ียิ้มว้าส่ให้ับมานพ้วยท่าทาริใ แล้วแท๊ี็เลื่อนออาบริเวหน้าฤหาสน์ไป และเมื่อล้อยหลัแท๊ีไปแล้วมานพ็่อย ๆ พยุนายเินเ้าบ้านอย่าทุลัทุเล่อไป
“เินีีรับพี่นาย”
“เอิ่ม เอิ๊ เอิ๊”
นายรวราออมาไม่เป็นภาษา้วยวามเมาและไม่รู้ัว ่อนที่นายะยอมให้มานพพาัวเอึ้นห้อไปอย่าว่า่าย านั้นมานพ็นายไปนอนลบนเียนอน ่อนที่เาะรีบว้าผ้าห่มผืนหนามาห่อห่มให้นเมา และเฝ้าสัเอาารอนเมาอยู่สัพั
“ะีึ้นแล้วสินะ”
มานพยยิ้มพอใที่เาเห็นนายูสบลนูเหมือนหลับลึไปแล้ว มานพึเินไปหรี่ไฟทุวเพื่อไม่ให้้าเินไป ่อนที่เาะเินลับมายับผ้าห่มให้ับนเมาอีรั้้วยวามเป็นห่ว แู่่ ๆ นที่มานพิว่าหลับลึไปแล้วลับลืมาึ้นท่ามลาแสไฟสลัวพร้อมับว้ามานพลไปนอนทับร่าอัวเอบนเีย
หมับ!
"อย่าเพิ่ไปสิ"
นายมอสบามานพ้วยแววาหวานละมุน พร้อมับวาแนึ้นล้อออีฝ่ายอย่าเื้อเิ
“พี่นาย!”
มานพอุทานเรียนเมาเบา ๆ ้วยวามใปนไม่อยาเื่อ ่อนที่มานพะพยายามืนัวเอออาอ้อมออนเมา ทว่านเมาลับไม่ยอมปล่อยมานพไป่าย ๆ ้ำมือเรียวยัลูบไล้ไปามท่อนแนแร่เป็นว่าเล่น
“อย่ารับพี่นาย? เี๋ยวูื่นมา”
มานพเลื่อนมือลไปุมมืออนายเอาไว้่อนที่นายะล้วเ้าไปในเป้าาเอเา แ่นายลับหัวเราะิัพอใ
“ิ ิ ิ”
“ไม่ลัว เพราะหนูอยาเป็นเมียู”
นายบอมานพเสียแหบพร่า พร้อมับพลิัวเอึ้นมานอนทับมานพอยู่้านบน และปาู๋ไลู่บมานพ
“มา มะ มว๊า”
นายถอเสื้อที่มานพเพิ่ะใส่ให้โยนทิ้ไปอย่าไม่ใยี พร้อมับ้อมอมานพ้วยแววาหวาน่ำนทำให้นถูมอเริ่มทนไม่ไหว
“โว๊ะ! ูไม่ทนแล้วเว้ย”
มานพบอัวเออย่าสุทน พร้อมับถอเสื้อยือัวเอโยนทิ้ไปเหมือนัน านั้นเา็ับนายพลิัวลไปนอนราบับเียนอน พร้อมับระมูบนเมาอย่าเอาเป็นเอาายโทษานที่อบยั่ว
พรึบ! อุ๊บ!
มานพป้อนูบที่าบ่าให้ับเ้านายที่เาแอบรัมานาน และปลปล่อยอารม์ออไปอย่าไร้ีำั เ่นเียวันนาย เพราะนายเอ็อบรับูบนั้นอมานพไ้อย่าเร่าร้อนไม่แพ้ใร ๆ เลย
-------------------------------
ัน๊อ
ความคิดเห็น