ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    "" The War is Last "" Begining

    ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนที่เจอกันผิดเวลา

    • อัปเดตล่าสุด 2 ธ.ค. 50


               ไวท์ปาดเหงื่อที่ไหลผ่านตามใบหน้าของเขา  เขากำลังฝังเสื้อผ้าของบุคลอันเป็นที่รักทั้งสองคนทั้งพ่อและแม่มาจากไปโดยไม่ได้ล่ำลาไม่เหลือแม้กระทั่งร่ากาย น้ำตาของเขามันไหลจนไม่มีน้ำตาแล้วภาพวันแห่งความสุขที่ได้อยู่กับครอบครัวได้ค่อยๆฉายขึ้นมาในหัว.....

               พ่อครับ ..แม่ครับ ผมขอโทษที่มาช่วยไว้ไม่ทัน...ผมทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ไวท์รำพัน

           ถึงนายมาทันมันก็ไม่มีประโชน์หรอก. เสียงนึงดังขี้นจากข้างหลัง..

    เด็กหนุ่มอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับไวท์เดินมาข้างหลังพร้อมทั้งมีดาบที่ดูใหญ่เกินกว่าที่เขาจะถือไหว 

            นายเป็นใคร?” ไวท์ปาดน้ำตาแล้วหันไปถาม นายคิดจะทำอะไร!!!?”  ไวท์เห็นเด็กคนนั้นเ ดินตรงมาทางเขาแล้วชักดาบออกจากฝัก

             นายคิดว่าฉันจะฆ่านายรึไง?” เด็กคนนั้นบอก ถ้าจะฆ่านายฉันทำไปตั้งนายแล้ว

            แล้วนายชักดาบออกมาทำไม?”ไวท์เริ่มที่จะรู้สึกปลอดภัยขึ้น

            พ่อแม่นายชื่ออะไร?” เขาถามไวท์

            อาเธอร์ กับนาตาลี    เมอร์เดอ...... นายถามทำไมไวท์เริ่มหวาดระแรงอีกครั้ง

          เมอร์เดอ ที่แปลว่า การทำลายล้างอะน่ะ เด็กหนุ่มพูดแล้วแสดงท่าทางแปลกๆ

             ฉันชื่อ เคออส  วินเดอเร่  มาจากเมืองข้างๆ ฉันเป็นด็กกำพร้า เคออสพูดพลางหยิบแผ่นป้ายหินขนาดพอเหมาะขึ้นมาเริ่มแกะเป็นตัวหนังสือ  อยากจะถามใช่ป่ะว่าฉันทำไมไม่ถูกฆ่าตาย?”เขาทำหน้าตาเหม่อลอย

            เพราะ.......น้ำตาเขาเริ่มไหล พี่ชาย..แต่ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆหรอกเขาช่วยฉัน...แล้วดาบนี่ก็เป็นของเขา..เขาสู้เพื่อเปิดทางให้ฉันหนี เคออสเช็ดน้ำตาแล้วปักป้ายชื่อหน้าหลุมศพพ่อกับแม่ของไวท์....

            ขอบใจนะ.....ฉันชื่อ ไวท์  เมอร์เดอ  ....แล้วนายเข้าไปดูในเมืองรึยัง? ไวท์ถามเคออสที่กำลังปัดฝุ่นที่ติดตามตัว

             ยังเลย...ฉันไม่กล้าไปหรอก  นายก็เห็นว่ามัน....พวกมันน่ากลัวขนาดไหนเคออสพูดด้วยความกลัว

             แล้วนายจะเอาไงต่อไวท์...ไปหาท่านผู้เฒ่าที่ป่า เอเที่ยน  กับฉันป่าวเคออสชวนเพื่อนใหม่ด้วยความเป็นห่วง

             ฉันขอไปในเมืองก่อนได้ป่ะ......อย่างน้อยก็ไปประเมินสถานการณ์...จะได้ไปซื้อเสบียงด้วย ไวท์ตอบไปอย่างซื่อๆ

            ไม่ต้องหรอก  ..ไปหยิบมาเลยดีกว่า..นายไม่เห็นเหรอว่าพวกมันมุ่งหน้าไปไหน...ในเมือง!!! แล้วจะมีใครรอดตายมาขายของให้นาย เคออสพูดแบบกวน..

             อย่างน้อยก็มีนาย ... งั้นก็ไปในเมืองกันเถอะไวท์ชวนเคออสที่ทำท่าทางไม่อยากไป

             นายไปเหอะฉันจะรอที่นี่แหละจะได้วางแผนการเดินทางด้วย เคออสพูดไม่สบตาไวท์เพราะกลัวว่าไวท์จะรู้ว่าเขานั้นรู้สึกปอดๆที่ต้องเข้าไปในเมืองอีก

              ไวท์เดินมาตามทางที่เข้าใช้เป็นประจำมันดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ทั้งๆที่กองทัพปีศาจพึ่งฆ่าล้างเมืองเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมามันไม่มีร่องรอยของกองทัพเลย....ยิ่งเดินยิ่งเห็นอะไรบางอย่างที่ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย...

              พอถึงในเมืองมันคนละเรื่องกับทางที่เขาผ่านมามันโหดร้ายน่ากลัวที่สุด....ชาวบ้านที่ถูกฆ่าตายโดนตัดหัวมาเสียบประจาน เขาจำได้ว่าหัวเมื่อกี้ที่เดินผ่าเป็นขอคนที่มาทักเขาเมื่อเช้า...บ้านเรือนถูกไฟเผาไหม้ชาวบ้านบางคนที่ยังไม่ตายก็โดนตัดแขนตัดฆ่าปล่อยทิ้งไว้...หญิงสาวโดนข่มขืนจนขาดใจตาย...รูปแบบการตายของแต่ละคนช่างน่ากลัวทารุณ..แต่ทำไม่มีใครสลายเป็นฝุ่นผงเหมือนพ่อกับแม่....เขาเดินไปพลางหยิบสิ่งของที่จำเป็นมาใส่เป้ที่เจอที่ศพของนักท่องเที่ยว....

                เป็นไงบ้างไปชอปปิ้งมาสนุกไหม เคออสแซวไวท์ที่กลับมาที่บ้านอีกครั้ง

                ไม่ต้องแซวได้ไหม....บอกแผนมาเลยไวท์วางเป้ที่เต็มไปด้วยของต่างๆ

                แผนคือไม่มีแผน..เราเดินทางกันตอนนี้เลย เวลามีไม่มากเคออสพูดแล้วลุกไปค้นเป้

               นายนี้มันฉลาดจริงๆ เอาขอสุดยอดมาทั้งนั้นเลย เคออสพูดพลางหยิบแผนที่ที่แสดงเป็นแบบ  3 มิติ 

                ที่นี้เราก็ไม่หลงทางแล้วเคออสพูดแล้วรื้อของต่อ..........

              หลังจากที่รื้อยู่นานเคออสก็จัดของเป็น 2 ชุดใส่เป้ของเขากับไวท์   เคออสเอาแผนที่,มีดสั้น,กระติกน้ำ,แล้วก็ของที่เขาไม่ยอมบอกว่าเป็นอะไรอีก2-3อย่าง  ส่วนไวท์ได้ดาบที่ทำจากไทเทเนี่ยมแข็งแรงแต่เบามาก(อยากได้มาตั้งนานแล้ว) ,ปืนพก,กระสุนอีกเพียบ,อาหาร,แล้วก็ยาแล้วก็หนังสือสอนการต่อสู้

              ดูท่านายจะชอบบู๊นะไวท์.....เอาล่ะถ้านายบู๊ฉันก็เป็นบุ๋นใช่สมองดีกว่าไม่เจ็บตัว   นายพร้อมเปล่า

             ฉันอยากเดินทางมาตั้งนานแล้วแต่ไม่น่าจะต้องมาเดินทางตอนที่ต้องสูญเสียอย่างนี้ไวท์หยิบเป็มาสะพาย

             ฉันถือว่านั้นเป็นการบอกว่านายพร้อมนะ......เดินทา.....ง  เอ๊ะ !!! เดี๋ยว!!!!ไวท์นายมีของดีทำไมไม่เอามาใช้วะ

            เคออสเห็น แอสโทรเรี่ยน  (คล้ายกับมอเตอร์ไซค์แต่ขับเคลื่อนด้วยพลังจากหิน นิวโตส  ) ที่จอดอยู่ที่โรงรถ

            ก็ฉันขับไม่เป็นนี่หว่าไวท์ตอบแบบมึนๆ

           นายขับไม่เป็นไม่ได้แสดงว่าคนอื่นขับไม่เป็นนี่!!!!”เคออสพูดด้วยอาการตื่นเต้นสุดขีดลืมความเศร้าไปเลย

           เอาล่ะได้ออกเดินทางจริงๆกันซักทีเคออสสตาทร์รถ

           เดี๋ยวนายขับมันเป็นจริงๆๆ นะ  เหว......ออออออออ เคออสไม่ฟังเสียงไวท์ออกรถไปด้วยความเร็วสูงสุด

          ไวท์รู้สึกตื่นเต้นกับการเดินทางแต่ถ้าเปลี่ยนได้เขาอยากที่จะอยู่กับพ่อแม่ดีกว่า.......

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×