Difution พลังล้ำโลก - นิยาย Difution พลังล้ำโลก : Dek-D.com - Writer
×

    Difution พลังล้ำโลก

    โลกที่ผมอยู่ปัจจุบัน ทุกคนที่เกิดมาจะมีพลังวิเศษบางอย่างติดตัวมาตั้งแต่เกิด

    ผู้เข้าชมรวม

    51

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    51

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  8 เม.ย. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

           “แม็กนายจะแอบดูอยู่ตรงนั้นอีกนานป่ะ” ผมตะโกนออกไปบริเวณสวนหลังบ้าน

           “นายจับอีกละ”  ชายผมทอง รูปร่างสมส่วนตอบกับด้วยสีหน้าผิดหวัง

           “นายว่างมากใช่ป่ะ ถึงมาจับผิดกัน”

           “ก็นายไม่ยอมแสดงพลังให้ดู ก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ”

           “ใครจะไปบอก ที่นายยังไม่เคยบอกเลย” ผมชักสีหน้าใส่

          โลกที่ผมอยู่ปัจจุบัน ทุกคนที่เกิดมาจะมีพลังวิเศษบางอย่างติดตัวมาตั้งแต่เกิด ซึ่งจะมีพลังเพียงอย่างเดียวเท่านั้น  พลังส่วนน้อยเท่านั้นที่คล้ายกัน ส่วนพลังของผมเป็นพลังที่ 1 ใน 90 ล้านล้านคนจะมี หรือเรียกอีกอย่าง ในโลกผมมีพลังอย่างนี้คนเดียว

          “เซนต์ คิดส์ ได้เวลาอาหารเช้าแล้วลูก” เสียงแม่เรียกผมจากชั้นล่าง

          “แปปนึ่งครับ ใส่เสื้ออยู่ครับเดี๋ยวลงไป” ผมรีบใส่เสื้อสีขาวแขนยาว พร้อมถือ   เน็คไทย์ออกจากห้อง

          “แล้วทำไมไม่เรียกพี่ลงมาด้วย แล้วก็ไปโรงเรียนไปทันกันพอดี”

          “พี่กำลังหาเสื้อยู่ครับ”

          “เซนต์ นายเห็นเสื้อพี่ที่วางอยู่บนโต๊ะป่าว” เสียงคิดส์ตะโกนจากชั้นบนของบ้าน

          “แม่ย้ายไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วลูก”

          “อ๋อ เจอแล้วครับแม่”

          คิดส์ลงมากินข้าวอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะได้ไปโรงเรียน รถโรงเรียนมาจอดรออยู่หน้าบ้าน

          “แม่ครับไปก่อนนะครับ” ผมกับคิดส์พูดพร้อมกัน แล้วจากนั้นก็ไปหยิบกระเป๋า แล้วเดินขึ้นรถไปนั่ง แถวที่ 5 นับจากคนขับ

          โรงเรียนของผมชื่อ ลอสแคลสเบิกซ์ เป็นโรงเรียนสอนสำหรับคนที่มีพลังในระดับC ซึ่งโรงเรียนจะสอนเกี่ยวการใช่พลังในรูปแบบต่างๆ แล้วสอนการใช้อาวุธต่างๆ

          “เซนต์นายคิดว่าอาวุธอะไรดีสุดในความคิดนาย” ชายตัวเล็ก ผมทองน่าตาน่ารักพูด

          “เราคิดว่าน่าจะดาบนะ” ผมเอามือขึ้นมาเกาหัว “วินน์แล้วนายคิดว่าอะไรล่ะ”

          “ก็ต้องปืนอยู่แล้ว” เด็กชายตอบอย่างไม่ต้องคิด

          และการสนทนาก็จบเพียงเท่านั้น

          อาจารย์เดินเข้าห้องพร้อมถือของบางสิ่งบางอย่างที่น่าฉงน มันคือดาบที่ตรงด้ามจับมีอักษรตัว G ส่วนฝักดาบเป็นสีดำสนิด

           “เอาล่ะวันนี้เราจะมาเลือกอาวุธประจำตัวกัน” อาจารย์กิมส์เนสย์ พูดพร้อมเอาคริสตัล* สีเขียวมรกต “เดี๋ยวอาจารย์จะแจกคนล่ะอันนะ”

           ครูเริ่มแจกคริสตัลให้กับนักเรียนจนคบ

           “คริสตัลมันจะเปลี่ยนเป็นอาวุธประจำตัวเจ้าของ แต่มันจะแปรเป็นอาวุธได้เพียงเดียว แล้วเป็นได้ 1 ครั้งเท่านั้น เพราะฉะนั้นคิดให้ดีๆ ก่อนที่จะเปลี่ยนมันเป็นอาวุธนะ” อาจารย์กิมส์พูดอธิบายให้นักเรียนฟังพร้อมแสดงตัวอย่าง อาจารย์เปลี่ยนมันเป็นหอกขนาดเหมาะมือ “ลูกแก้วคริสตัลนี้จะแบ่งสีไปตามระดับ ระดับ C จะได้เป็นสีเขียวมรกต ส่วนชั้น B เป็นสีส้ม และ A เป็นสีน้ำเงิน” อาจารย์อธิบายเสร็จก็หยิบลูกคริสตัลของชั้น A และ B มาให้นักเรียนดู

           เสียงระฆังดังเป็นสัญญาณบอกว่าถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว ผมกับวินน์เดินไปโรงอาหาร ผมตักผักสลัด และ บีบมายองเนสลงบนจาน

           “กินแต่ผักจะมีแรงไปฝึกหรอ” วินน์ถาม พร้อมตักสเต็กใส่จานผม

           “ตักอะไรให้เนี่ย ไม่เอา” ผมเขี่ยสเต็กที่วินน์ตักให้บนจาน

           “กินแต่เนอะก็ไม่ดีนะ” วินน์แนะนำพร้อมใช่มีดตัดสเต็กบนจาน

           “เออกินๆ ไปเหอะอย่าบ่นเลย” ผมกินผักสลัด

           ตอนนั้นในหัวของผมไม่มีเรื่อง คริสตัลสีเขียวมรกตที่จะเปลี่ยนเป็นอาวุธ  แต่ผมคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก เพราะอาวุธแต่ละอาวุธมีข้อดีที่แตกต่าง

           หลังจากผมกินอาหารกลางวันเสร็จผมกับวินน์รีบไปโรงยิม ตอนนั้นผมรูปแล้วว่าอาวุธอะไรที่เหมาะสมกับผมมากที่สุด

            “เอาว่ะ” ผมหยิบลูกคริสตัลออกมา ”ข้าขอใช้พลังของคริสตัล จงกลายเป็นโซ่”

           แสงสีเขียวสว่างไปทั่วโรงยิม ผ่านไปประมาณ 3-4 วินาที แสงสีเขียวเริ่มรวมกันกลายเป็น อาวุธที่ผมต้องการ ใช่แล้วมันคือโซ่ที่มี ส่วนปลายเป็นเพชรที่มีสีเป็นสีเขียว ส่วนตรงตัวโซ่มีลักษณะ แบน คม แล้วมีข้อต่อแบบที่ไม่มีที่สิ้นสุด

           “เจ๋งกว่าที่คิด” ผมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “วินน์ นายเลือกอาวุธได้แล้วยัง”

           วินน์เดินออกมาพร้อมปืนคู่ ที่ปืนทั้งสองมีอักษรตัว V ที่ด้ามจับ ทันได้นั้นเอง   บริเวณขาและแขนของวินน์ก็เปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงแต่มันยังคงสภาพให้เห็นเป็นขาอยู่        

           เปรี๊ยง!!!!  แสงสีแดงออกจาปลายปืนที่วินน์ถือ มันวิ่งออกไปเป็นเส้นตรง จนไปถึงบริเวณกำแพงฝั่งตรงข้ามจากที่พวกผมยืน ลำแสงนั้นทำลายกำแพงจนป็นรูขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 10 เซนติเมตร

           “เชี่ยมีคนมา”

           “เอาไงดีว่ะ”

           “หลบในล็อคเกอร์” ผมบอกวินน์ แล้วผมก็รีบวิ่งเข้าไปในล็อคเกอร์

           “หลบในนั้นก็ไม่มีประโยชน์” เสียงผู้หญิง ดังมาจากส่วนหนึ่งของห้อง

           ผมกับวินน์หยุดชั่วขนาด แล้วหันหลังมองหาเสียงที่ได้ยิน ใช่แล้วครับมันมีแต่ความว่างเปล่า     
    _______________________________________________________________________
                                                 **ปล.ขอความคิดเห็นด้วยครับพอดีหัดแต่งนิยายเรื่องแรก 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น