ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ขี้ลืมพร้อมเดท #ยัยผีชบ
ี้ลืมพร้อมเท
พระเ้าสร้ามนุษย์ไม่ไ้เฟอเฟ็ไปสะทุอย่า ที่มนุษย์พบเอับเหุาร์่าๆในเเ่วัน็ไม่ไ้ำทุอย่าเ่นัน ถ้าเราเรีย่ายๆ มนุษย์เป็นสัว์ " ี้ลืม" ประเภทหนึ่
" ุปสาหร่ายรับ " เเบฮยอนิว่าัวเอ้อินุปสาหร่ายทุวันเเล้วล่ะะไ้หล่อเหมือนับลู้านนี้
" รอสัรู่น่ะรับ " เเบฮยอนส่ยิ้มไป เเล้วน็หันหลัไปเ้าในห้อรัวเพื่อเอาออเอร์ไปให้ับเฟที่ำลัทำอาหาร
รอสัรูุ่ปสาหร่าย็เสร็สับ เเบฮยอนึนำไปเสิร์ฟให้ับลู้านนี้ หลัานั้นลู้านนี้่ายั์เรียบร้อยึเินออไปาร้าน
เเ่เเบฮยอนสัเเห็นเอสารที่วาอยู่บนเาว์เอร์ สสัยอาเป็นอลู้านนั้น เเบฮยอนัสินใ เอาเอสารเเล้ววิ่ออไปาร้าน เเ่ผลปราว่าไม่พบเเเเม้เเ่เาอลู้านนั้นเลย
" เห้อ ทำไีอ่า " พึมพัมับัวเอว่าะทำยัไ่อี
" ไม่เสียมารยาท " แบฮยอนึัารเปิเอสารนั้น เพื่ออาะมีื่อ หรือเบอร์ที่ะิ่อับไปไ้ เเล้ว็ไ้รู้ว่าลู้าที่หล่อนนั้นื่อ ปาร์ านยอล
" านยอล หรอ" เเบฮยอนยัพบเบอร์อานยอลอยู่มุม้ายอเอสาร
" เาอาะลับมาเอา็ไ้ " เเบฮยอนึัสินใเ้าไปในร้านเพื่อทำานอัวเอ่อ
- ยัยผีเเบฮยอน -
ปาร์ านยอลลูนสุท้ออระูลปาร์ ที่มีบริษัทส่ออ อันับ้นๆอประเทศเาหลีใ้ เเถมยัรวยิท็อปอโล เเล้วยัถือยศเป็นถึเือนมหาลัย นอะไระเฟอร์เฟ็นานี้
านยอลลับมาาร้าน เเล้วมุ่ไปใ้้นไม้อะบริหารธุิ
" เห้ย อินูเอเเม่อลูเเล้วว่ะ " อินใับำพูอานยอล
" สาวไหนหล่าว ??" อินถามานยอลในะที่านยอลำลัินุปสาหร่าย
" ไม่ใ่สาว เเ่เป็นาย " พูพร้อมับินุปสาหร่ายอย่าอร่อย
" ห่ะ !!!! าย " อินใมาับำพูอานยอล็เพราะว่า อนโนยัยีู าวะบระหาร บอเลิ
ปาร์ านยอล ็ปิั้นัวเอลอ เเ่มาถึอนนี้ไอ้านยอลมันเปลี่ยนรสนิยมั้เเ่เมื่อไรัน
" าย เเล้วมันทำไมว่ะ " ใ่านยอลิว่า อบไปเเล้วอ่า ะให้เลิอบมันไม่่ายหรอน่ะ
็เพราะอนนี้นิยามอวามรัผู้าย้อู่ับผู้หิมันใ้ไม่ไ้เเล้วในยุนี้ านยอลิว่าวามรัในรูปเเบบอเาเเ่นสอนเ้าใเเละไว้ใึ่ันเเละัน็พอเเล้ว
" เเล้วมึะทำไ่อ " อินถาม้วยวามสสัยเพราะไม่รู้านยอละทำยัไในภาริพิิในายุปสาหร่าย
" ูเริ่มีบเเล้วล่ะ " เร็วเเมร่เร็วยิ่ว่าสี่ีประเทศไทย อินไ้ล่าวไว้
- ยัยผีเเบฮยอน -
เวลาสี่ทุ่มเป็น่วเวลาเลิานอเเบฮยอน ร่าเล็เล็ระับเสื้อโ้เพื่อลวามหนาวให้ับัวเอ เินเท้าเพื่อลับไปยับ้านอน
" แม่ ผมลับมาเเล้วรับ "เปิประูบ้านหลัเล็ที่เเบฮยอนับเเม่อาศัยอยู่
" ิน้าวหรือยัเเบ "
ถึบ้านะเล็เเ่วามอบอุ่นมันเล้าพร้อมับวามสุ เเ่นี้เบฮยอน็พอใล่ะ อย่าน้อยเา็มีเเม่ที่มอบวามรัทุวันหลัาที่เาลับาทำานมาเหนื่อยๆ เอรอยยิ้มอเเม่เเล้วเเบฮยอนหายเหนื่อยเป็นปริทิ้
" ยัรับเเม่ หิวมาเลย "
" เี่ยวเเม่อ่นับ้าวให้ "
" รับ "
หลัาิน้าวเสร็เรียบร้อยเเล้ว เเบฮยอนึรีบไปอาบน้ำ เพื่อะไ้มีเวลาอ่านหนัสือ่อ
เเบฮยอนนั่อ่านหนัสือในห้อสัพัวาม่วเ้ามาเยือนึทำให้หนัสือเป็นเป็นหมอนไปเเล้ว
บยอน อนฮวา เเม่อเเบฮยอนเินเ้ามาในห้อเพื่อมาูว่าเเบฮยอนนอนหรือยั เปิห้อนอนปุ๊ป ็เอร่าเล็อเเบฮยอนหลับาหนัสือเรียน
อนฮวาึไปนั่้าเเบฮยอนเเล้วเอามือหยาบอนไปลูบหัวลูที่เป็นั่เเ้วาวใอเา เพราะเเบฮยอนทำให้เาไ้ยิ้ม ไ้หัวเราะ เเละเาิว่าเาเป็นเเม่ที่โีที่สุในโลที่มีลูเเบฮยอน
" ถ้าพ่อยัอยู่ลูไม่้อลำบาอย่านี้ " อนฮวาเยห้ามเเบฮยอนว่าอย่าทำานพาร์ทไทม์ เพราะเเบฮยอนนเียวเา เาสามารถที่ทำานหาเินเลี้ยเอไ้ เเ่เเบฮยอน็ื้อ โยให้้ออ้าว่า
' ให้ผมทำานเถอะน่ะเเม่ ผมะเ็บเินเเล้วื้อบ้านหลัให่ ให้เเม่ ' อนฮวายัำำนี้ไ้ี เเละร้อให้้วยวามปลื้มปิิ เาไม่เยผิหวัับเเบฮยอนเลย
" เเม่รัลูน่ะ " น้ำอนเป็นเเม่ไหลออมาเป็นสาย เเล้วพร้อมไปูบที่หน้าผาอเเบฮยอนเพื่อะบ่บอว่าเเม่ะปป้อลูเอน่ะ
" ือออ " เเบฮยอนราเบาๆในอ
" เเบฮยอน ลู !! ลุไปนอนีๆ " เเบฮยอนลุึ้นในะที่ัวเอยัละเมอ เเล้วลับไปนอนที่ฟูอัวเอ อนฮวาึัสินใปิไฟ เเล้วเินออไปาห้ออเเบฮยอน
เเบฮยอนรู้เรื่อทุอย่า เเละไ้ทุประโยที่เเม่เาพู เาเเ่ทำเป็นหลับเท่านั้นเอ
" เเบ ็รัเเม่น่ะ "
- ยัยผีเเบฮยอน -
ิวัรอเเบฮยอนในเเ่ละวัน็เหมือนเิมทุๆวัน อนเ้าเ้า่วยเเม่เเพ็อ หลัานั้นไปโรเรียน ลับาโรเรียน็ไปทำานพาร์ทไทม์
เเบฮยอนทำานเหนื่อยเเ่ใหน ็ไม่เยบ่นเลย ออะสนุอี่าหาเเละเป้าหมายอเา้อื้อบ้านหลัให่ๆ าที่สัาับเเม่เาไว้
ในวามิอเาน่ะนเราถึะรวยะน็อเเ่มีศัิ์ศรีวามเป็น ไม่เบี่ยเบนนอื่นเเน่นั้น้พอเเล้ว เเละอีทั้ถ้าเราทำานพาร์ทไทม์็ไ้ประสบาร์อีรูปเเบบหนึ่ ที่นอื่นไม่มี เเบฮยอนว่าุ้ม
" ุปสาหร่ายหนึ่ที่รับ " แบฮยอนเยหน้าึ้น เห้ยลู้าหล่อนนั้นนี่
" รอสัรู่น่ะรับ "
พร้อมโปรยรอยยิ้ม ในับลู้า เเ่เเบฮยอนรู้ไหมว่าารที่โปรยรอยยิ้มเเบบนี้ มันอันราย่ออัราารเ้นอหัวใานยอลิๆ
' มันน่ารัไปเินเเล้วววววว '
" ุปสาหร่ายไ้เเล้วรับ" เเบฮยอนวาถาที่มีุปสาหร่ายอยู่ เเล้วานยอล็รับเเล้วไปนั่ที่โ๊ะรับประทาน
" ทำไมยัมาืน เอสารอีน่ะ " ใ่เอสารนั้นานยอล(ใ )ลืมไว้
เเบฮยอนพึ่นึไ้ อ๋อ !!! นนั้นือานยอลเ้าอเอสารที่ลืมไว้นี่ เเบฮยอนึวิ่ไปเอาเอสารเเล้ววิ่ิ่ไปยัที่โ๊ะอานยอล
" เอ่อ!! ุานยอลใ่มั้ยรับ "
เารู้ัื่อเรา้วยเเฮะ !!ทำไมหรอน้ออยาบับพี่หรอ ??
" อ่า รับ"
" พอีวัน่อน ัลืมเอสารไว้รับ "
" โอ๊ะ!! เเย่ัลืมไ้ไอ่า " เเบฮยอนยืนเอสารัวนั้นไป
" อบุมาน่ะรับ "
" ้วยวามยินีรับ "
เอาว่ะถามื่อเลยล่ะัน โอาสมาเรา้อว้า
"เเล้วุื่ออะไรหรอรับ "
" เเบฮยอน บยอน เเบฮยอน รับ" ื่อโรน่ารัเลยว่ะ สนใมาเป็น ปารฺ เเบฮยอน ไหมน้อ
" น่ารั" พูเสียเบานเเบฮยอน
" ว่าอะไรหรอรับ "
" เเ่ อยาเลี้ย้าวุเป็นารอบเเทนอ่ารับ "
พี่พร้อมเปย์น้อริ ๆๆ
"ไม่เป็นรับ เรื่อเล็เเ่นี้ "
เเ่เป็นเรื่อให่สำหรับพี่
" น่ะรับ ถือว่าผมอเถอะน่ะ "
" ถ้าั้น ็้อเป็นวันหยุน่ะรับ "
เทเเรอปาร์ านยอนับ ปาร์ เเบฮยอน พี่ำให้น้อไม่ลืมเทเเรอเรา
Talk
อนนี้ไรท์าำลัใ รีเอร์ทุนเม้นหน่อยิ
สรีนแท็ #ยัยผีบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น