รักอันตรายจากหนุ่มร้ายว์กะสาวซ่าส์

ลำดับตอนที่ #2 : สาวซ่าส์จอมเผด็จการกับเปิดตัวนายวายร้ายส์

“

“

หน้าที่นายมัน ซื่อ เกินบรรยายจริง ๆ

ไอ้ชินโจ...นี่นายยังไม่เลิกตามฉันอีกเหรอ ฉันไปโรงเรียนน่ะ ไม่ได้ไปก่อคดี”แต่คราวที่แล้วคุณหนูก็ก่อคดี ซ้อมคนขับรถจนเข้าโรงพยาบาล แล้วก็ชิ่งไปเที่ยว ผมเชื่อว่าถ้าผมไม่ไปด้วยคุณหนูก็จะก่อคดีอีกแน่”"แล้วโรงเรียนแกล่ะ แกก็เรียนปีเดียวกับฉัน แต่โรงเรียนแกเคร่งไม่ใช่เหรอ ช่วงนี้บทเรียนยากน่ะ”ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมขออนุญาตอาจารย์ที่โรงเรียนแล้วครับ อาจารย์ก็เข้าใจ”แต่ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมแกต้องไปกับฉัน”มันเป็นหน้าที่”

“

เออ ๆ เรื่องของแก”

"

ชิ...................นี่...ฉันเป็นเจ้านายแกน่ะ ซักวันอ่ะน่ะฉันคงเหมือนทาส เมื่อไรจะครบกำหนดซักทีอิสระ...อิสระ อยู่ไหน...ฉันอยากมีอิสระ\(O[]O)/

"ยาโยจัง ข่าวฮอตโว้ย"

ว๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"!!!!!!!!!!!!!!!! ยัยยู พลังคลื่นเต่าผสมกลิ่นวาซาบิ(เกินไป)-_-"

"ข่าวอารายอีกล่ะ ยูจัง" ฉันถามแล้วลากยัยสาวพลังช้างออกห่างนายชินโจ

"นี่แกไม่รู้จริง ๆ หรือเนี่ย บ้านนอกมากกกกกกกกกก"

แง้ ๆ ๆ เพื่อนมานว่าฉันบ้านนอก ถึงจะบ้านนอกแต่เร้าใจ(มันเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย)

เออ...มีข่าวอะไรที่ฉันยังไม่รุ้อีกเลยเนี่ย ที่รู้มาก็มีข่าวครูพละโดนไล่ออก ข้อหาแอบโดดสอน ที่ฉันโดดเรียนทำไมหน่า... ไม่ไล่ออกเลย แต่ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องสอบว่ายน้ำจะได้ไม่ต้องใส่ชุดสยิว(ว่ายน้ำ)

"มีไรก็ว่ามา แต่คงไม่ใช่ว่าแกถูกหวยล่ะสิ"ฉันพูดแล้วประชดซะด้วย

"มันไม่ใช่อยู่แล้ว ฉันไม่เล่นหวย"

"เอ็าเข้าเรื่องซะทีสิ"

"ก็แกพาฉันนอกเรื่องทุกที"

สุดท้าย...ผิดที่ฉันนั้นแหละ

"แกจำบ้านหลังใหญ่ ๆ หลังโรงเรียนได้ป่ะ

"อือ...ก็จำได้ลาง ๆ ถ้าพูดถึงความแค้นก็พอจะจำได้น่ะ"ฉันบอกแล้วทำหน้าครุ่นคิด ใช่...บ้านหลังใหญ่ ๆ หลังคาสีน้ำตาลหรือป่าวหว่า...ที่จริง....ฉันเป็นคนเข้าใจยาก

"เจ้าของบ้านนั้นจะมาเรียนที่นี่ นั้นแหละคือข่าวของเรา"

"แต่...ยู...ข่าวนี้ไม่ใช่ข่าวเราน่ะ"

"ทำไม"

"คือว่าฉันคิดว่าฉันไม่ค่อยยุ่งเรื่องคนอื่นน่ะ"ฉันบอกสีหน้าเรียบ

"นี่...แกหาว่าฉัน..."

หึหึ...ช่วยไม่ได้

"ช่ายยยยยยยยยยยยยยย"

"แกมัน @#$%!><*(&&^+|_)*"ยูแหวใส่ฉัน

"-_-' เออ...เข้าเรื่องซักที แกเคยไปแถวหลังโรงเรียนป่ะ ที่มีบ้านหลังใหญ่ที่แกเคยคิดจะปีนเข้าไป แต่โดนจับได้อ่ะ แล้วแกก็แค้นบ้านหลังนั้น เมื่อเดือน 4 แกก็คิดจะเผาบ้านหลังนั้นอีก"ยัยยูบรรยายซะละเอียดเลย(-_-)

"นั่น...ใช่เขาจริง ๆ ด้วย ยาโย คนนั่นไง"ยูชี้ผู้ชายคนนึงที่อยู่ในกลุ่มคนที่ใส่สูทสีดำ

แต่ที่ฉันเห็นผู้ชายคนั้นท่าทางจะเป็นคนใหญ่คนโต...ฉันยอมรับว่าผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีสุดๆ หน้านี่...ขาวมาก ๆ จมูกก็โด่งเป็นสัน ตาคมมากแถมสีมรกตซะด้วย...ปากบาง ๆ สีชมพู เท่สุด ๆ เลย เขาเป็นดาราฮอลิวู้ดรึอย่างไร ต้องมีบอดี้การ์ดหน้าดุ๊ดุ

"นั้นหัวหน้าตระกูลเอโดะนิ"นายชินโจพึมพำ

นายมาตั้งแต่เมื่อไร...แต่ฉันได้ยินน่ะ...

"นายรู้จักด้วยหรอ และแล้วตระกูลเอโดะเขาทำอะไร...ถึงต้องมีบอดี้การ์ดชุดดำด้วยล่ะ"ช้านเป็นเด็กขี้สงสัย

"เออ...ช่าย...ฉันก็ว่าตระกูลเอโดะเนี่ย คุ้น ๆ น่ะ"ยูก็เป็นเด็กขี้สงสัยเหมือนกัน

"ที่คุ้นอ่ะ...เคยเห็นที่ป้ายหน้าโรงเรียนใช่มั้ย"ชินโจบอก

ช็อก++++++++++

"หา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~...เขาคนนั้นเป็นเจ้าของโรงเรียนเหรอ!!!!~นายคนนั้นเนี่ยน่ะเป็นเจ้าของโรงเรียน...ไม่อยากเชื่อ!!!!" ไม่...เป็นไปไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยย

(OoO) >>>>>หน้าฉัน

(-O-) >>>>>>หน้ายู

(-_-)" >>>>>>หน้าชินโจ

"เขาคนนั้นไม่ได้เป็นแค่เจ้าของโรงเรียนน่ะ เขาเป็นหัวหน้ายากูซ่าตระกูลเอโดะ"ชินโจบอก

คงจะเป็นยากูซ่าเหมือนพ่อฉันน่ะสิ...เดี๋ยว

"นี่นายชินโจ!!..ถ้าเป็นอริกับพ่อฉันล่ะ...!!!...ชินโจ...เขาเป็นอริหรือพันธมิตรอ่ะ"ฉันถาม!!!!!!!!!!!!!~

แม่เสียววุ้ย

"จริงด้วย!!!!~...ถ้าเป็นอริ ยาโยอยู่ไม่สุขแน่"!!!!!!~

ยูเพิ่มต่อมเสียวฉันทำไมเนี่ย

"ออ...เป็นพันธมิตร...แต่เขาก็เคยมาพรรคเรา...คุณหนูจำไม่ได้หรอกหรอครับ"ชินโจบอก

มะ...มาที่บ้าน...มาตอนไหน

*O*????

"...."

"ถ้าผมจำไม่ผิด...ตอนนั้นคุณหนูก็อายุประมาณ 5 ปีอ่ะครับ...แต่ผมเพิ่งไปที่พรรคเอโดะกับหัวหน้าฮิโรกิเมื่อเดือนที่แล้วเองครับ...ผมเลยจำหน้าได้แม่น"ชินโจบอก

ตั้ง 5 ปี แล้วฉันจะจำได้ไหม

"เออ...แล้วเขาชื่ออะไรหรอนายชินจัง"ยูถามชินโจ

ทุกครั้งที่ยูพูดกับนายชินโจ...ยูจะเรียกว่า

'ชินจัง'

ฉันรู้มาอีกอย่างว่า สองคนนี้แอบกิ๊กกัน แต่ต่างคนต่างก็ไม่รู้ แอบรักกัน...คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ

เหอะ ๆ -O-"

"เขาคนนั้นชื่อ เอโดะ ไค อายุ 17 แต่เป็นนักธุรกิจอันดับต้น ๆ ของญี่ปุ่นเชี่ยวเลยน่ะ"ชินโจบอก

โอ้โห นายคนนี้ ร้ายช่ายเล่น เราต้องระวังตัวซะแล้ว เมื่อไอ้หมอนั้นเกิดเกลียดที่หน้าฉันขึ้นมาฉันตายแน่!!!! แต่ฉันจะไปตามอารายให้นายคนนี้เกลียดได้น่ะ โฮะ ๆโฮะ ๆoOo*

"พอเถอะเรื่องนายคนนั้น ฉันว่ามาเรื่องของเรากันดีกว่าน่ะ"ฉันบอกด้วยเสียงราบเรียบ+เย็นชาเล็กน้อย

"แล้วเมื่อไรแกจะกลับไปเรียนที่โรงเรียนแกซะที ฉันไม่ช่ายเด็กแล้วน่ะ ไปเลยไป ไป๊

"ยังไงผมก็กลับไม่ได้ เนื่องหน้าที่ในการทำงานของผมยังไม่หมดเวลา"ชินโจบอกหน้าตาเฉย

ชาตินี้แกก็คงรังควานฉันอยู่เหมือนเดิมอ่ะสิ

????" >>>>>>หน้ายู????

++">>>>>>หน้าชินโจ!!!!!!!

ฉันไล่ตะเพิดไอ้บุคคลที่ไม่ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนฉันแต่มาเรียนที่โรงเรียนบ่อยจนคนอื่นนึกว่าไอ้หมอนี้มาประจุเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้โดยปริยาย TTOTT

"แล้วเมื่อไรจะถึงเวลานั้น ฉันจะรีบทำบุญส่งผลบุญกุศลไปให้"ฉันประชดกระปอดกระแปด

"คงจะประมาณสองอาทิตย์ล่ะมั้งครับ แต่ผมว่ามันเข้าท่าสุด ๆ น่ะที่ได้เรียนโรงเรียนนี้อ่ะครับ"ชินโจตอบหน้าตาเฉยแต่สายตากำลังจ้องเพื่อนสาวตัวดีของฉัน

อย่านึกว่าไม่เห็นน่ะ เต็ม ๆ ตาเลยย่ะ

"อะ...เออ...ฉันว่าเราไปทานข้าวเหอะน่ะ ฉันหิว"ยูพยายามเปลี่ยน เอาเรื่องของกินมาอ้าง หารู้ไม่ หน้าแกแดงอย่างกับลูกตำลึงแนะ

"เออก็ได้ ถือซะว่าช่วยเพื่อนล่ะกัน ไม่งั้นคงละลายไปแล้ว"พอทิ้งระเบิดปั้บ ฉันก็เผ่นปุ้บ ไม่อยากเป็ย ก.ข.ค.ท.ฅ.ส.ล.น.ร.อ.ฉ.(กอขอคอที่สวยและน่ารักอย่างฉัน)หุหุ

"หา แกมัน @#@#%^^&$$%^*%#$%#$"ยูจังด่าฉันจนฝุ่นตลบ แต่ฉันไม่อยู่ให้เธอด่าหรอกน่ะ บะบาย ไปกินข้าวก่อนล่ะกัน

"ลาลัลล้า ~~~~ล้าลัลลา~~~โอ๊ย!!!!เวรเอ๊ย"ฉันอุตสาหะเดินฮัมเพลงอยู่ดี ๆ ยังสะดุดก้อนหิน แต่ดีน่ะมีคนมาโอบเอวฉัน เลยทำให้ไม่ล้ม...ดี ๆ แม่จะได้ไม่เป็นแผล!!!!ว่างัยน่ะ...

แต่พอเงยหน้ามาเท่านั้นคนที่ช่วยฉันคือคนที่ฉันนินทาเมื่อเช้า ดวงตาคู่สีมรกตกำลังจ้องฉันอยู่ อย่าจ้องฉันอย่างนั้นฉันจะละลายแล้ว

"เธอ...นี่น้า ขี้เหร่แล้วยังซุ่มซ่ามอีกใช้ไม่ได้เลย"

ก็แหงอยู่แล้วครับ”