[Fic Honkai Impact X Anime] ฉันมันก็แค่คนหน้าเหมือนเท่านั้นแหล่ะ

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7

“แล้วเป็นไง?” 

อิซึกิถามออกมาในตอนนี้ตัวของเขานั้นได้นั่งอยู่ในห้องตรวจร่างกายที่ฐานของ Fire moth

“อืม~ จะว่าไงดีหล่ะลักษณะร่างกายของนายแทบไม่ต่างอะไรกับเควินเลยเพียงแค่ทรงพลังมากกว่ายีนฮงไคเองก็เป็นแบบเดียวกันจริงๆด้วย” 

โมเบียสพูดออกมาหลังจากที่เธอตรวจร่างกายของเขาจนเสร็จแล้ว

“ก็ชั้นบอกไปแล้วว่าตรวจไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกน่า” 

อิซึกิพูดพร้อมกับกอดอกของตัวเองพลางถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

“น่าๆถึงชั้นจะบอกว่าเหมือนก็จริงแต่มันก็มีหลายๆอย่างที่ไม่เหมือนหล่ะนะ”

“เรื่องอุณหภูมิร่างกายว่างั้น?” 

อิซึกิคิ้วขมวดเล็กน้อยพร้อมๆกับถามออกไป

“ก็ส่วนหนึ่ง… ชั้นต้องยอมรับเลยว่าเรื่องนั้นชั้นเองก็ตกใจไม่ใช่น้อยเหมือนกันทั้งๆที่ลองตรวจดูแล้วยีนฮงไคก็เป็นแบบเดียวกันแท้ๆ ทำไมนายถึงควบคุมอุณหภูมิของตัวเองได้และทำไมเควินถึงทำไม่ได้ชั้นหาคำตอบเท่าไหร่ก็หาไม่เจอจริงๆ”

เธอพูดออกมาอย่างจนใจเล็กน้อยซึ่งมันทำเอาเขาเหงื่อตกเล็กน้อยเลยทีเดียว

จะบอกว่าเป็นความสามารถจองระบบทางนั้นก็คงไม่เชื่อหรอกเพราะเขาเห็นระบบคนเดียวหนิจะโดนหาว่าบ้าซะเปล่าๆ

“แล้วตอนที่ร่างกายคุณเปลี่ยนอุณหภูมิคุณรู้สึกอะไรมั้ย?” 

คราวนี้เควินที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ใกล้ๆได้ถามขึ้นภายในห้องตอนนี้นอกจากเขาจะมีทั้งหมดสามคน

เควิน ดร.เมย์ และโมเบียสภายในห้องก็จะมีอยู่สามคนไม่นับรวมอิซึกิเหตุผลที่เควินถามแบบนั้น

เพราะเขาอยากจะทำให้ร่างกายของเขาสามารถทำในแบบเดียวกับที่อิซึกิทำได้

เนื่องจากตั้งแต่ที่ตัวของเขาผสานเขากับยีนฮงไคทำให้อุณหภูมิร่างกายของเขามันตํ่าลง

จนตอนนี้เขาไม่แม้แต่จะสัมผัสไออุ่นจากคนที่เขารักได้เลย

ขอเพียงแค่มันมีวิธีเดียวต่อให้วิธีนั้นมันจะเสี่ยงตายแค่ไหนเขาก็จะลองทำ

ถ้ามันสามารถทำให้เขาสามารถสัมผัสกับเมย์คนที่เขารักได้อีกครั้งหนึ่งก็ยังดี

“ไม่นะ ชั้นไม่ได้รู้สึกอะไรตอนที่ร่างกายเปลี่ยนอุณหภูมิชั้นก็รู้สึกเฉยๆไม่ได้มีผลข้างเคียงอะไรที่ร่างกายเปลี่ยนอุณหภูมิแบบฉับพลันหรอก” 

อิซึกิตอบกลับไปตามตรงเพราะยังไงก็ไม่ใช่ความลับอะไรอยู่แล้ว

“งั้นหรอ…” เควินที่ได้ยินก็ก้มหน้าลงทันที

ความหวังในการที่จะกลับมาสัมผัสกับคนที่เขารักได้ในตอนนี้มันค่อยๆริบหรี่ลงเต็มทีแล้ว

“เควิน…” 

เมย์มองเควินด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงแน่นอนว่าเธอรู้เหตุผลที่เควินถามออกมาแบบนี้

“งั้นขอเปลี่ยนคำถามใหม่แล้วกันนะนายทำยังไงถึงสามารถเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิของร่างกายได้หล่ะ?” 

โมเบียสถามขึ้นอิซึกิที่ได้ยินเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเลยทีนี้

“อืม… นั่นสินะชั้นก็บอกอะไรมากไม่ได้หรอกขนาดตัวเองยังไม่รู้เลยถ้าจะให้บอกก็น่าจะเป็นความรู้สึกนั่นแหล่ะ”

“ความรู้สึก?” โมเบียสคิ้วขมวดเล็กน้อย

“ใช่… ความรู้สึก… ชั้นก็คงบอกอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วมากหรอก… พอชั้นรู้สึกว่าอยากเปลี่ยนให้ร่างกายกลับมาปกติมันก็เปลี่ยนพอชั้นรู้สึกอยากเปลี่ยนให้เย็นลงเพื่อให้ต่อสู้มันก็เปลี่ยน”

“ร่างกายของคุณนี่น่าอิจฉาจริงๆสามารถเปลี่ยนกลับได้ตามใจนึกแบบนี้…ผมเองก็อยากทำแบบนั้นได้บ้างจริงๆ” เควินพึมพัมออกมาเบาๆ

ภายในใจของเควินตอนนั้นมันทำให้เขาเริ่มคิดแล้วว่าตกลงเขาคิดถูกหรือคิดผิดที่มาเป็นผู้ทดลองคนแรกในโครงการนี้

“แบบนี้ก็ยากเลยแฮะเรื่องอุณหภูมิร่างกายของนายเราแทบหาคำตอบอะไรกับมันไม่ได้เลยจริงๆชั้นลองตรวจดูหลายรอบแล้วก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำได้ยังไง” 

โมเบียสถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

“แล้วตอนที่ตรวจดูเธอเห็นอะไรบ้างหล่ะ?” อิซึกิถามกลับ

“ก็จะว่ายังไงดีหล่ะ… มันเปลี่ยนไปเฉยๆเลยก็น่าจะเป็นตามที่นายบอกจริงๆนั่นแหล่ะว่ามันเปลี่ยนจากความรู้สึกหน่ะเท่านั้นก็ลงล็อกแล้วหล่ะถ้าอยากรู้มากกว่านี้ก็คงต้องลองตรวจสอบร่างกายนายแบบละเอียดๆเลยหล่ะ”

“ละเอียดๆนี่คือ?” อิซึกิถามออกมาด้วยใบหน้าที่ซีดลงเล็กน้อย

“ก็คงต้องผ่า----”

“ไม่เฟ้ยชั้นไม่ให้เธอผ่าอะไรทั้งนั้นแหล่ะ?!!!” อิซึกิที่ได้ยินก็ไม่รอให้เธอพูดจบเขาก็ได้สวนขึ้นมาทันที

“อุ๊บ!ฮ่าๆๆ! ชั้นแค่ล้อเล่นเองไม่ได้จะทำแบบนั้นจริงๆสักหน่อย” เธอได้ยิ้มออกมาเล็กน้อยหลังจากที่ได้แกล้งเขา

ในตอนนี้เธอชักจะเริ่มสนใจในตัวของอิซึกิมากกว่าตอนแรกๆซะอีก

แล้วในตอนนั้นเองเธอก็เหมือนจะนึกอะไรบ้างอย่างได้ก่อนที่จะถามเขาออกไป

“อ่อใช่ เมื่อวานนายอยู่ที่ไหนงั้นหรอ?” อิซึกิที่โดนถามก็แปลกใจเล็กน้อย

“ก็อยู่ที่ห้องพักหน่ะสิ” แน่นอนว่าคำตอบของเขามันก็คือการโกหกนั่นเอง

เจ้าตัวนั้นไม่บอกหรอกว่าเขานั้นไปถล่มฮงไคที่เมืองร้างมาเมื่อวาน

เพื่อเป็นการลองพลังใหม่ที่ได้มาเพราะงั้นเดี๋ยวบอกไปมันจะยุ่งยากซะเปล่าๆ

“งั้นหรอ ชั้นนึกว่านายอยู่นอกเมืองซะอีก” 

“?!” พูดจบอิซึกิก็สะดุ้งสิทันที

ก่อนที่จะถามออกมาไปด้วยใบหน้าที่ปกติเพื่อซ่อนใบหน้าที่ตื่นตระหนกของตัวเองเอาไว้

“แล้วเธอถามทำไมหล่ะ?”

“อ่อ เมื่อวานทาง Fire Moth ตรวจเจอพลังฮงไคจำนวนมหาสารอยู่ในเมืองxxxหน่ะพลังของมันสูงมากกว่าแฮชเชอร์ปกติซะอีก”

‘เอาอีกแล้วตูสร้างเรื่องอีกแล้ว…’ 

อิซึกิได้บ่นด่าตัวเองในใจอีกครั้งทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ระบบบอกไปแล้วว่าพยายามควบคุมพลังฮงไคให้ได้ไม่ให้มันปล่อยออกมาเกินไป

เพราะพลังของอิซึกิในร่างของภูติมันก็คือแฮชเชอร์ดีๆนี่แหล่ะ

ถ้าจะให้เปรียบเลยอิซึกิก็คือแฮชเชอร์ที่ความสามารถในการต่อต้านแฮชเชอร์ด้วยกันโดยใช้พลังฮงไค

ถ้าเกิดเขาปล่อยออกมามากเกินไปมันจะทำให้ทางองค์กร Fire moth เข้าใจว่ามันมีแฮชเชอร์ตนใหม่เกิดขึ้น

“อ่าว? แล้วมันเกี่ยวอะไรกันชั้นอะ?” อิซึกิถามออกมาอีกครั้ง

ยังดีที่เขามีสายเลือดของนูราริเฮียงยังพอทำให้เขาสามารถแถออกไปได้แบบเนียนๆโดยที่ใบหน้ายังคงปกติดี

“ก็ปกตินายมักจะโผล่ในที่ๆมีการปะทุของฮงไคจำนวนมากนี่นาตอนแฮชเชอร์ที่ 8 นายก็ยังโผล่ไปจัดการได้ก่อนพวกเราซะอีกก็เลยคิดว่านายพอจะรู้อะไรบ้างรึเปล่าก็เท่านั้นเอง”

“อ่อ โทษทีนะชั้นไม่รู้หรอกเมื่อวานจัดของเหนื่อยหน่ะก็เลยหลับไปก่อนหน่ะ”

“งั้นหรอช่างเถอะเมื่อวานเราได้ส่งเควินไปลองตัวสอบแล้วก็ไม่พบอะไรเลยพลังงานฮงไคเองก็ไม่พอเช่นกันก็เลยคิดว่านายจัดการไปแล้วรึเปล่าหน่ะ” 

เธอได้อธิบายเหตุผลออกมาซึ่งอิซึกิก็ทำได้แต่พยักหน้าเท่านั้น

‘หรือชั้นควรบอกเธอไปเลยดีมะว่าเป็นชั้นเองอะ?’ พูดจบระบบก็พูดขึ้นมาทันที

[อย่าหาทำคะมาสเตอร์]

‘โอเคครับ…’ การที่ระบบบอกมาแบบนี้แสดงว่าถ้าทางนั้นรู้มันต้องไม่เป็นผลดีต่อตัวเขาอย่างแน่นอน

“งั้นที่นี้ชั้นกลับได้ยังอะ?”

“เดี๋ยวสิๆพวกเรายังไม่ได้ทดสอบร่างกายของนายเลยนะจะรีบไปไหนกันหล่ะ~”

“ทดสอบร่างกาย? ทดสอบอะไรอีกหล่ะไหนบอกว่ามาแค่ตรวจร่างกายไง?” อิซึกิถามออกมาด้วยความมึนงง
 

“นี่ก็ถือว่าเป็นการตรวจเหมือนกันนะแล้วอีกอย่างนายก็บอกเองไม่ใช่หรอว่าถ้าเราซื้อบ้านให้นายจะฟังที่เราขอหนึ่งอย่างหน่ะ”

 “พูดเล่นอะพูดเล่นใครมันจะไปนึกว่าจะซื้อให้จริงๆอะ” อิซึกิพูดออกมาพร้อมกับนึกไปที่ก่อนหน้านี้

ซึ่งเขาดันไปหลุดปากว่าถ้ามีคนซื้อบ้านให้เขาจะยอมทำตามที่คนนั้นบอกหนึ่งอย่างเลย

ในตอนนั้นก็แค่พูดติดตลกในระหว่างที่กำลังทำราเม็งเท่านั้นไม่นึกว่าทาง Fire Moth จะได้ยินที่เขาพูด

แล้วประเด็นคือทางนั้นดันบ้าจี้ซื้อให้เขาจริงๆเฉยเลย

“น่าๆตอนนี้ก็ดำเนินเรื่องซื้อบ้านเสร็จแล้วด้วยที่นี่ก็อย่าลืมทำตามที่พูดด้วยหล่ะ”

“ไวเกิ๊น?!” 

อิซึกิที่ได้ยินก็ได้ถอนหายใจออกมาทันทีคราวหน้าคราวหลังเขาจะไม่ไปหลุดปากพูดอะไรอีกละ

อิซึกินั้นมักจะซวยเพราะปากของตัวเองอยู่หลายครั้งชอบหลุดพูดความลับของตัวเองออกมาอีก

‘อยากย้อนเวลากลับไปตบปากตัวเองจริงๆ’

ในท้ายที่สุดแล้วอิซึกิก็ต้องทำการทดสอบร่างกายตามี่พวกเธอบอกโดยมีโมเบียสค่อยจดบันทึก

ส่วนเควินกับเมย์ก็มีหน้าที่ที่ต้องไปทำมันก็เลยต้องทำให้อิซึกินั้นอยู่กับเจ๊แกแทบตลอดทั้งวัน

แน่นอนว่าพวกคนระดับสูงเองก็มาดูด้วยเช่นกันซึ่งเอาจริงๆการทดสอบร่างกายของเขามันก็เป็นการทดสอบแบบเบสิคนั่นแหล่ะ

ถ้าจะให้บอกก็คล้ายๆกับการทดสอบร่างกายของทหารในยุคปัจจุบันซึ่งเขาก็ผ่านได้แบบง่ายๆ

“เอาหล่ะเสร็จแล้วที่นี่ก็หายกันแล้วนะเฟ้ยงั้นก็บอกมาซะว่าบ้านที่พวกเธอซื้อให้ชั้นอยู่ที่ไหน”

“หายกันที่ไหนกันเล่า~ นี่ก็เป็นหนึ่งในตรวจสอบร่างกายเหมือนกันนะยังไม่ใช่คำขอของทางเราสักหน่อยนะเพราะงั้นยังไม่ถือว่าหายกันหรอกนะ~” 

พูดจบเธอก็แลบลิ้นออกมาทันทีปล่อยอิซึกิที่ได้ยินก็ถึงกับยืนเหวอไปเลยก่อนที่เขาจะตั้งสติได้แล้วก็สบถออกมาในใจ

‘งูพิษชัดๆ?!!!’

“ม่า… งั้นพวกเราไปการทดสอบต่อไปกันเถอะ~” 

พูดจบเธอก็เดินออกไปทันทีซึ่งมันเป็นสัญญานว่าให้เดินตามเธอไปแถมใบหน้าของเธอยิ้มแย้มผิดกับเขามากๆ

“ยังไม่หมดอีกเรอะ?!!!”

“การทดสอบยังเหลืออีกเยอะน้า แต่อันนี้น่าจะเป็นการทดสอบสุดท้ายของวันนี้แล้วหล่ะ~”

“ของวันนี้? ก็หมายความว่ามันยังมีอีกอะดิ?!” อิซึกิที่ได้ยินก็คอตกเลย

เหตุผลที่เขาต้องทำการทดสอบอย่างเลือกไม่ได้นั้นก็เพราะว่าทาง Fire Moth รู้ที่อยู่ของเขาหมดแล้ว

บอกเลยว่าถ้าเขาหนีออกไปคงไม่พ้นได้นอนข้างถนนจริงๆแน่ๆ

“นี่ชั้นยังไม่ได้บอกอีกหรอเนี้ยแหมแย่จังเลยนะ~” 

พูดจบเธอก็เอาฝ่ามือไปสัมผัสที่แก้มของตัวเองแล้วก็พูดออกมาด้วยใบหน้ายิ้มซื่อๆ

“ยัยงูพิษเอ๊ย…”

“แหม~ ขอบคุณที่ชมนะทำเอาชั้นเขินจนตัวบิดเลยหล่ะ~”

“ไม่ได้ชมโว้ย!!!”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

---