ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [แอบชอบ] "7" -เพื่อนใหม่-
เ้าวันใหม่ วันนี้เป็นวันทีู่เนียร์ะ้อไปเรียนปรับพื้นานวันแร
๊อๆๆ
"ูเนียร์ื่นยัลู เียว็สายหรออย่าให้มาร์ฮยอรอนานนะ"
"ื่นแล้วฮะ ว่าแ่มาร์ฮยอทำไมหรอฮะ"ผมลุึ้นาเียแล้วรไปเปิประูให้นเป็นแม่
"็วันนี้แม่ไม่ว่า ลู้อไปโรเรียนับมาร์ฮยอนะ"
"ห๊ะ!! ผมไปเอไ้หน่าแม่ ผมโแล้วนะไม่้อรบวนฮยอเาหรอ"
"ไม่้อเลยรีบไปอาบน้ำเถอะ อย่าให้มาร์เารอนาน เร็วๆเ้า"
สุท้ายผม็้อำใเินเินไปอาบน้ำแ่ัวเพื่อเรียมัวไปโรเรียนับมาร์ฮยอ เฮ้อออ ีวิ่าน่าสสารริๆเลย
"มาร์ฮยอ"หลัาที่ผมเรียมัวรีบร้อยแล้วเินออมาหน้าบ้าน ็เอับมาร์ฮยอที่ยืนรออยู่แล้ว
"หว้าา นึว่าะ้าว่านี้ะอี ะว่าะึ้นไปปลุสัหน่อย"แหนะอะไรน่ะ ยัมีารส่ยิ้มมาให้อีนะ
"รีบไปันเถอะรับ เียวะสายนะ" ผมพูัพ้อไปทันที
"ฮยออแวะไปรับแบมแบม่อนนะ" แบมแบมฮยออีแล้วอะไรอะไร็แบมแบมฮยอนาไปโรเรียนยั้อไปรับเลย ไ้ยินื่อแล้ว็เ็บแปลบๆ
"รับ"
30%
บ้านแบมแบมฮยออยู่ไม่ไลมารับ อยู่ถัาาอยบ้านผมไป2อย ผมไม่รู้ว่าผมเินามมาร์ฮยออยู่อย่านานเท่าไหร่ อนนี้ผมเหมือนนไร้วามรู้สึ ถ้าเพียมาร์ฮยอหันหลัมามอสันิ็เห็นว่าอนนี้ผมเป็นอย่าไร
ปลึ!! ผมเินนหลัมาร์ฮยอเ้าเ็มๆ
"ฮยอหยุทำไมอ่ะรับ"
"็ถึแล้วนี่ไ"
"อ๋อ อโทษนะรับ สสัยผมะเหม่อมาไปหน่อยนลืมูทา"
"เป็นอะไรรึป่าวนยอ สีหน้านายูไม่ีเลยนะ"
"ไม่เป็นอะไรหรอรับ แ่รู้สึไม่สบายนิหน่อย"
"อื้ม ถ้าไม่ไหว็บอนะ"
"รับ"
"มาร์" เสียหวายเื้อยแ้วมาา้าไหนบ้านผมรอยยิ้มอันสใส
"ร้าบบบบ" มาร์ฮยอยิ้มอบอย่ามีวามสุ
"มาแล้วหรอไปันเถอะ อ้าว! ินยอมา้วยหรอ"แบมแบมฮยอเอ่ยถามผม แ่เป็นมาร์ฮยอที่ิอบแทนผม
"แม่นยอไม่ว่าน่ะ เลยฝามา้วย"
"อ๋อ ๊ะไปันเถอะนะ" แบมแบมฮยอเินมาออผมแล้วเินไปหัวเราะเฮฮาสนุสนาน แบมแบมฮยอเป็นนร่าเริมาๆมิน่ามาร์ฮยอถึไ้อบนานี้ ผม็อยาร่าเริให้ไ้แบบนี้มั่ั
07.30น.
พวเราใ้เวลาประมา 20 นาที ในารเินาบ้านมาถึโรเรียนที่พวเราอยู่ ที่ริโรเรียนเ้า 8โมรับ ปิผมไม่ใ่พวมาโรเรียนเร็ว แ่เพราะอนนี้พวเรายัไม่มีใรรู้ว่าไ้อยู่ห้อไหนเลยรับ ้อมาูบอร์รายื่อ่อน
"มาร์ เราอยู่ห้อ1 อ่ะ ส่วนมาร์อยู่ห้อ2"แบมแบมฮยอเอ่ยึ้นมาแบบเ็ๆ
"ไม่เป็นไรรับ อยู่นละห้อ็ไม่เป็นไรยัไห้อ็ิันเินมาร์เินไปหา็ไ้เนอะ"
"รินะ เย้! มาร์ใีที่สุเลยยย "ฟอ" " แบมแบมฮยอหอมแ้มมาร์ฮยอรับ ผมนี่อึ้ไปเลย มันเ็บริๆนะรับที่้อมาูนที่เราอบหวานับแฟนอเานานี้
"ว่าแ่นยออยู่ห้อไหนละ"มาร์ฮยอหันหน้ามาหาผมหลัาเอามือไปยี้หัวแบมแบมฮยอ
"ห้อ1รับ เอ่อผมอัว่อนนะรับรู้สึไม่่อยสบาย" แล้วผม็เินไปเลยไม่สนใแม้แ่เสียมาร์ฮยอที่ำลัเรียผมอยู่
ผมรีบโทรศัพท์หาแบอมทันที อนนี้ผมไม่ไหวแล้วมันเ็บมาๆเหมือนใรเอามีมาีที่หัวใ
ื้ ื้ ื้
-ฮัลโหล-
-ปะ.. ปม มา..โรเรียนยั-
-เนียร์นายเป็นอะไร ทำไมเสยสั่นแบบนั้น ร้อไห้หรอ เราอยู่หน้าโรเรียนแล้ว นายอยู่ไหนเียวเราไปหา-
-ฮึ.. หน้า..ึ-
-โอเ รอรนั้นแปปนึนะ-
ผมมานั่อยู่ที่ศาลาไม้หน้าึเรียน ไม่นานแบอม็เินเ้ามาหาผม
"ูเนียร์ นายร้อไห้ทำไม"
ผมรเ้าไปอแบอมทันทีที่ไ้ยินเสียเ้า อนนี้ผมไม่ไหวแล้วรับ มันเ็บมาริๆ
"ปม..ปม เราเ็บ.. เ็บรนี้ เ็บที่ใ... เราไม่ไหวแล้ว"
"เรื่อมาร์ฮยอ ใ่มั๊ย"
"ฮี.. อื้อ"
"โอ๋ๆ ไม่ร้อนะเราอยู่รนี้แล้ว เราไม่ทิ้นายไปไหน"
แบอมผมอยู่ประมา 10 นาทีไ้ว่าผมะหยุร้อ
"หยุร้อแล้วไปล้าหน้าล้าาแล้วึ้นห้อเรียนันเถอะ"
"อื้อ"
"ว่าแ่ันไม่ไู้เลยว่าอยู่ห้อไหน"
"ันูให้แล้ว เราอยู่ห้อเียวัน ห้อ1"
"โีัเลยเนอะ เห็นมั๊ยันบอแล้วว่าะไม่ทิ้นายไปไหน"
"ปม อบุนะ"
"รับ เ็มใอยู่แล้วเพื่อนเราทั้น ^^"
ผมับแบอมเินเ้ามาในห้อเรียน ึ่อนนี้นเริ่มถยอยๆมาันแล้ว เาให้ับที่นั่ันอรับ ส่วนมานที่รู้ัันมา่อนะมีน้อยทำให้ที่นั่ที่นั่เป็นู่เ็มหมแล้วเหลือแ่ที่นั่แบบ4น ึ่ผมับแบอม็มานั่แถว4น บริเวลาๆห้อไ้รับ
"นัเรียน วันนี้าบแร่อนนะ พอีอาารย์ที่สอนไม่สบายเลยปล่อยให้ไ้ทำวามรู้ััน แ่อย่าเสียัและห้ามออนอห้อนะ" อาารย์ผู้หินึเินเ้ามาแล้วประาศสิ่ที่ทำให้ทุนในห้อเฮ ลั่น
"ร้าบบบ/ร๊าาา"
"ปมปม เราอุย้วยหน่อยิ"
"ว่าไ"
"ืออนแรเราะะไม่ัใามาร์ฮยอเพราะแอบอบเาไปเรื่อยๆ ็มีวามสุี แ่อนนี้ไม่ใ่แล้วอ่ะมันเ็บเินที่เราะทนรับไหว เราอยาหลบหน้าเา เพราะถ้ายัเห็นหน้าเาแบบนี้ไปเรื่อยัใยา ยิ่เามาอยู่้าบ้านเราอี เราอไปอยู่นายไ้มั๊ย"
"ไ้สิ"
"อบในะ ปม"
อ่ะแฮ่มๆๆ มีเสียัมาา้านหลั พอผมหันมา็พบว่าเป็นแ็สัน
"อ้าว!! แ็สัน อยู่ห้อนี้้วยหรอ"
"็ใ่นะสิ" แ็สันอบ พร้อมับแบอมที่หันมามอผมประมาว่าเาือใร
"ปมปม นี่แ็สันเพื่อนที่นอนห้อเียวับใน่าย ส่วนแ็สันนี้แบอมเพื่อนสนิทเราเอ"
"อ๋อ สรุปนายื่อปมปม หรือ แบอม"
"ย๊าาา ันื่อแบอม ส่วนปมปมมีูเนียร์นเียวที่เรียไ้"
"ใรัน ูเนียร์"
"็หมอนี่ไ ินยอหรือูเนียร์"แบอมพูพร้อมี้นิวมาทาผม
"โว๊ะ พวนายนี่ะมีหลายื่อทำไมให้รสมอ"
"ไม่เี่ยวับนายหรอยัไนาย็เรียไ้ื่อเียว หึหึ"
"ทำไมปมปม ันเรียนายว่าปมปม"แ็พูพร้อมส่สีหน้าที่ยียวนวนประสาทมาให้แบอม
"ย๊าาา อย่าเรียื่อันยัั้นนะ"
"หึ ไม่สนหรออ้ออ ลืมแนะนำไป หมูๆๆ มานี่หน่อย" แ็สันหันไปเรียใรบาน
"อ้าว!! ยอแ"
"นี่รู้ััน้วยหรอ"แ็สันถามแบอม
"็แน่ละ ็หมอนี่นอนับันอนเ้า่าย"
"สวัสียอแ ันินยอนะ^^" ผมเอ่ยทัยอแ
"้า ินยอ"
"่อไปนี้เรามาเป็นเพื่อนลุ่มเียวันเถอะนะ" แ็สันเอ่ยึ้น
"ันไม่อยาอยู่ับนายสัหน่อย"
"ไม่เอาหน่าปมปม นาย้ออยู่ับันบัับ 555" ูแ็สันะสนุนะที่ไ้แล้แบอม
"แบอมอยู่ับแ็สัน็ีนะ สนุีหรอเนอะ" ผมเอ่ยึ้น
"็ไ้ ถ้าูเนียร์ว่าั้น ิ" แบอมว่าแล้ว็ิใส่แ็สัน
ู่นี้สสัยะัันไม่เลิ แ่ผมว่าพวเราเป็นเพื่อนที่ี่อันไปอีนานเพราะผมรู้สึถูะาับพวเาทั้2นเอามา และไม่้อสสัยหรอรับ ว่าที่นั่อี2ที่ ้าผมับแบอม เป็นใร ็แ็สันับยอแนั่นแหละรับ...
End.....
ไรท์อเปลี่ยนอนน้าาาา อนหลบหน้าไรท์อยยอไปอนหน้า ไม่โรธันนะ อโทษนะ้าบบ รัรีนะ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น