คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : โกคุโยแลนด์
เธอมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้โทรนัดพวกสึนะ ไอรีนคิดเมื่อมาเจอพวกสึนะที่มาหาโครมเช่นเดียวกับเธอ
ไอรีนอยากจะยีหัวตัวเองถ้าไม่ติดว่าห่วงภาพลักษณ์
"อ้าว? ไอรีน"เคียวโกะที่เหลือบมาเห็นพอดีเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้ม ไม่ต่างจากพวกสึนะที่หันมามองพวกเธอเป็นตาเดียว
จ้องกันเข้าไป ตัวเธอจะพรุนหมดล่ะ
"สวัสดีไอรีน"สึนะเป็นคนทักทายเป็นคนถัดมาก่อนจะตามมาด้วยอีกหลายคน
"นี่...ผู้พิทักษ์เธอเหรอ!?"โกคุเดระเอ่ยถามมองผู้พิทุกษ์ของไอรีนทีล่ะคน
"ฉันเอ็มม่า ผู้พิทักษ์วายุค่ะ"
"ผมโคลว์ ผู้พิทักษ์อรุณครับ"
"คนที่มาส่งไอรีนบ่อยๆใช่ไหมครับ"สึนะเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะคุ้นหน้าชายคนนี้มากที่สุด
"ใช่ครับ"
"ถ้างั้นผมแนะนำตัวต่อนะ ผมครูส เป็นผู้พิทักษ์สายหมอกครับ"
"วัลดัส เมฆา"
"ก็ตามนี้พวกนายไม่ต้องแนะนำตัวหรอกเพราะพวกเขารู้จักพวกนายดีกันแทบทุกคน"ไอรีนเอ่ยบอกเมื่อเห็นอีกฝ่ายตั้งท่าจะแนะนำตัวกลับ ถ้าเล่นแนะนำตัวกันไปมามีหวังไม่ได้คุยธุระแน่ๆ
ไอรีนจ้องมองโครมแวบเดียวก่อนละสายตาแต่ก็พ้นสายตาของสึนะที่เหมือนว่าจะสังเกตุอยู่แล้ว
"ไอรีนมีธุระอะไรกับโครมหรือเปล่าครับ"
"ไม่หรอกไม่มีเพราะคนที่ฉันมีธุระด้วยไม่ใช่เธอ แต่คืออีกคน"ไอรีนเอ่ยไม่ทันจบประโยคหมอกก็เริ่มกระจายออกมาพร้อมกับรูปลักษณ์ของโครมที่เปลี่ยนแปลงไป
"คุณมาหาผมด้วยธุระอะไรเหรอครับผม"เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์บนใบหน้า
"สวัสดีครับอาจารย์"ครูสไม่ลืมที่จะทักทายอาจารย์ที่ไม่ได้พบหน้ามานาน แตกต่างจากพวกสึนะที่อึ้งค้างไปแล้วเพราะผู้พิทักษ์ของไอรีนเป็นศิษย์ของมุคุโร่!
"ขอคุยเป็นการส่วนตัวได้ไหม"ไอรีนเอ่ยออกมา มุคุโร่เพียงยิ้มเป็นคำตอบก่อนหมอกจะเข้าปกคลุมอีกครั้ง
เหล่าผู้พิทักษ์ของไอรีนต่างงงงวยและเมื่อหมอกจางหายบอสของพวกเขากับผู้ชายคนนั้นก็หายไปจากตรงนี้แล้ว
"อาจารย์ใช้ภาพมายาครับ พวกเขาคงอยากจะคุยเป็นการส่วนตัว"ครูสที่รู้ว่าทุกคนจะถามเอ่ยออกมา คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยคล้ายไม่พอใจที่ทั้งสองหายตัวไป ทั้งที่ไปคุยเรื่องของผมกันแท้ๆ...
ทางด้านไอรีนที่รอบตัวยังคงล้อมรอบไปด้วยหมอก จ้องมองหน้าของมุคุโร่ก่อนถอนหายใจออกมา
"ผมไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะครับ ไม่งั้นเดี๋ยวเด็กคนนี้ที่ผมยืมร่างจะแย่เอา"
กำลังพูดถึงโครมสินะ
"ครูสเป็นใครกันแน่...."
"ครับ?"
"นายน่าจะเข้าใจคำถามฉันนะ อย่าแสร้งเป็นไม่รู้หน่อยเลย"
"ครับผมเข้าใจ ถ้าจะให้ผมอธิบายง่ายๆครูสเป็นเด็กที่คล้ายกับผมครับ"
กำลังจะบอกว่าครูสเคยโดนทดลองงั้นเหรอ พวกไหนมันเป็นคนทำกัน
"ก็คงเป็นพวกที่เป็นศัตรูคุณล่ะมั้งครับ"
"นายอ่านความคิดฉันเหรอ"
"ไม่ได้อ่าน แต่สีหน้าคุณมันฟ้องครับ"มุคุโร่หัวเราะเล็กน้อยในท้ายประโยคต่างจากไอรีนที่คิ้วขมวดเป็นปม
"ถ้างั้น..."ไอรีนที่กำลังจะเอ่ยถามอีกหนึ่งคำถามต้องหยุดชะงักเมื่ออีกฝ่ายแทรกขึ้นมา
"หมดเวลาแล้วครับ สิ่งที่คุณกำลังสงสัยคุณมีคำตอบในใจอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องถามผมหรอก ฝากดูแลลูกศิษย์ผมด้วยนะครับ"มุคุโร่จ้องมองไอรีนก่อยยิ้มให้เป็นครั้งสุดท้าย
ทำเป็นรู้ดี...ไอรีนกลอกตาไปหนึ่งรอบ ก่อนหันมองรอบข้างที่กลับเข้าสู่ปกติ
"ไหวไหมโครม"เคียวโกะที่เข้าประคองเป็นคนแรกเอ่ยถาม สาวเจ้าที่ถูกถามเพียงส่ายศีรษะบ่งบอกว่าตนเองสบายมาก
"คุณมุคุโร่ฝากบอกมาว่า ระวังตัวกันด้วยค่ะ"โครมพูดประโยคที่ทำให้ทุกคนงงแต่ไม่นานก็ได้คำตอบ
ตูม!! เสียงระเบิดดังขึ้นก่อนตามมาด้วยเสียงปืนที่หมายจะยิงทะลุเข้ามาถึงด้านใน เหอะ!ไม่ดูเลยนะว่าพวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่
ไอรีนมองเหล่าผู้พิทักษ์ก่อนพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
"ไม่ออมมือแน่"โคลว์
"รับทราบค่ะบอส"เอ็มม่า
"ได้เวลายืดเส้น..."ครูส
"....."วัลดัส
ทั้งสี่คนเดินออกไปด้านนอกเพื่อปะทะกับกลุ่มคน ไอรีนที่กำลังจะก้าวตามออกไปเช่นกันต้องหยุดลงเมื่อบอสของวองโกเล่พูดขึ้นมา
"ให้พวกผมช่วยไหม...."
"ไม่จำเป็น พวกนายรีบออกไปอีกทางเถอะเพราะนี่คือปัญหาของแฟมิลี่ฉัน"
ไอรีนอุตส่าห์พูดไว้ดิบดี แต่พวกสึนะก็กลับมาพร้อมคำตอบที่ทำเอาไอรีนได้ยินเสียงบางอย่างขาดในหัว
"แม่จะเชือดให้หมดเลย!"ไอรีนกระโดดออกจากช่องหน้าต่างพร้อมพัดประจำตัวเธอกางใบมีดก่อนเข้าปาดคอคนที่หลบอยู่ด้านหลังซากพังๆของเครื่องเล่น
"ยัยหัวขาวเวลาโมโหน่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ"โกคุเดระได้แต่กลืนน้ำลายลงคอเมื่อได้เห็นท่าทางที่เดือดของเพื่อนร่วมห้อง
"ก็สมเป็นเธอดีไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆ"ยามาโมโตะที่มองอยู่เช่นกันอดไม่ได้จะหัวเราะ
"ใช่เวลาหัวเราะไหมเนี่ย"
"ฉันลงไปก่อนนะ อีกฝ่ายมีเยอะเกินไป"สึนะที่อยู่ในโหมดดับเครื่องชนกระโดดลงไปข้างล่างหลังจากประเมินสถานการณ์ทั้งหมด
"รุ่นที่สิบรอผมด้วยครับ!!"ตามด้วยโกคุเดระที่กระโดดลงไปติดๆ
"พวกเธออยู่ได้ใช่ไหม"ยามาโมโตะเอ่ยถามสองสาวที่เหลือ เมื่อได้คำตอบที่บ่งบอกว่าอยู่ได้เขาก็ตามไปเช่นกันพร้อมดาบอันครบกริบในมือ
ปึก! ส้นเท้ากระแทกที่ใบหน้าของศัตรูพร้อมพัดที่จ่อเข้าไปที่ลำคอ
"ฝ่ายไหนส่งมา"ไอรีนเอ่ยถามก่อนลดระดับเท้ามาเหยียบที่อกแทน
"....."
"ถามก็ตอบ"ไอรีนเน้นกดเท้าหนักขึ้นจนอีกฝ่ายแสดงสีหน้าเจ็บปวด
"ถูกสอนให้เก็บความลับลูกค้าเหรอ รู้อะไรไหมฉันน่ะก็ถูกสอนให้เค้นข้อมูลจากคนเหมือนกัน"สายตาที่เย็นชาจดจ้องมองหน้าอึกฝ่าย ใบมีดที่มักซ้อนถูกดึงมาใช้ ไอรีนวางใบมีดบนผิวหน้าของคนที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าก่อนใบมีดจะเจาะเข้าไปที่กระพุ้งแก้มและดึงออกในทันที
คมกว่าที่คิดแหะ ไอรีนโยนพัดในมือหนึ่งจังหวะก่อนมองอีกฝ่าย
"แค่ให้เลือกปากไว้พูดคงพอ ไอตาที่ไม่มีประโยชน์นั่นน่ะควักมันออกกันเถอะ"ไอรีนเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
ปัง! เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเลือดคนใต้ร่างที่ค่อยๆไหลออกมา
พอเห็นหมดสภาพก็จัดการยิงทิ้ง นี่มันคนที่เท่าไรแล้วเนี่ย
"เห้อ...."ไอรีนถอนหายใจมองโดยรอบที่ศัตรูยังไม่หมด ปึก!!ไอรีนกระโดดเตะอีกฝ่ายที่เข้าจู่โจมเธอ
"บอส!!!"เสียงตะโกนดังลั่นจากเหล่าผู้พิทักษ์ ไอรีนที่หันตามเสียงก็ได้เห็นกับวิถีกระสุนที่กำลังมุ่งตรงมาที่เธอ
ทำไมถึงเห็นวิถีกระสุนได้ล่ะเนี่ย
"ซวยแล้ว"ไอรีนเอ่ยออกมาเพราะมันไม่ได้อยู่ในจังหวะที่เธอจะหลบได้
แต่แล้วไอรีนก็ถูกดึงตัวออกจากวิถีกระสุนอย่างรวดเร็วพร้อมไปอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคน เธอเงยหน้ามองคนที่เข้ามาช่วยก่อนจะต้องตกใจเพราะเป็นคนที่เธอคาดไม่ถึง
"ฮิบาริ..."
"คราวนี้ไม่เรียกเคียวยะแล้วเหรอ"
เอ๊ะ!?
____________________________
เอ๊ะ!คุณพี่เขามายังไงคะเนี่ย
รู้สึกตัวเองเขียนไม่ค่อยดีเลย//กอดเข่า
ความคิดเห็น