คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : พูดคุย
ไอรีนพินิจกล่องในมือของตนอยู่สักพัก ก่อนเก็บลงกล่องที่ใส่มา เธอปิดกล่องและไม่ลืมที่จะล็อคมัน
"บอสเก็บซะล่ะ"โคลว์
"....."ไอรีนส่งสายตาดุโคลว์
"ทำไมผมรู้สึกว่ากล่องพวกนี่มันแปลกๆล่ะครับ"ครูสที่จับสัมผัสบางอย่างจากกล่องได้เอ่ยขึ้น
"????"เอ็มม่าและวัลดัสแสดงสีหน้างงกับประโยคของครูสเพราะอย่างที่รู้กันว่าครูสเก่งเรื่องภาพมายาน่าจะมีสัมผัสพิเศษบางอย่างอยู่
"อ่ะ!ผมลืมไปเลย มีคำเตือนจากบอสด้วยนะคุณหนู"แอลตัลที่พึ่งนึกออกเอ่ยขึ้นมา คนทั้งหมดหันมาตั้งใจฟังสิ่งที่ผู้อาวุโสทันที
"หากผู้พิทักษ์ยังไม่ครบอย่านำออกมาใช้ บอสว่าแบบนี้ครับ"แอลตัลเอ่ยบอกสีหน้าที่จริงจังขณะพูดของเจ้าตัวทำให้เข้าใจได้ไม่ยากถึงความอันตรายของกล่องธาตุทั้งเจ็ดที่ถูกสร้างขึ้นมา
"เข้าใจแล้วค่ะ ถ้างั้นขอตัวก่อนนะ"ไอรีนเดินออกไปจากห้องรับแขกพร้อมกับกล่องและไม่นานเธอก็กลับมาในห้องรับแขกอีกครั้งในชุดไปรเวท
"ไปกินมื้อเย็นกันเถอะ"
โต๊ะอาหารเงียบเชียบมากกว่าทุกวัน ราวกับว่าทุกคนรับรู้ว่าอาจจะได้ประชุมเรื่องสำคัญกลางโต๊ะอาหาร ขนาดโคลว์ที่พูดเก่งยังไม่คิดจะเปิดปากเพราะรับรู้ได้เช่นกัน
มื้ออาหารจบลงอย่างฝืดคอ เสียงรวบช้อนส้อมดังขึ้นแผ่วเบาจากหัวโต๊ะ ไอรีนกวาดสายตามองรอบโต๊ะเล็กน้อยก็เห็นว่าทุกคนกินอิ่มแล้วไม่ต่างจากเธอ
"คุณแอลตัล เรื่องทางอิตาลีเป็นไงบ้างเหรอคะ"ไอรีนไม่พูดเกริ่นให้มากความเธอยิงคำถามขึ้นในทันที
"ถ้าก่อนผมจะมาอย่างที่คุณหนูทราบสถานการณ์นับว่าไม่สงบ แม้แต่ตอนนี่ก็ยังไม่ทราบเลยครับว่าเป็นอย่างไรบ้างเพราะผมไม่สามารถติดต่อกับคนทางอิตาลีได้เลย"แอลตัลมีสีหน้าที่เคร่งเครียดขณะที่ตอบคำถาม
ไอรีนพยักหน้ารับรู้สิ่งที่พูด งั้นแสดงว่ากล่องธาตุอยู่ที่ญี่ปุ่นตั้งแต่แรกเพราะเป็นไปไม่ได้ที่มันจะมาพร้อมกับแหวนจะว่าไปเธอก็ยังไม่ได้ถามเลยว่าคุณแอลตัลไปเอามันมาจากไหน
"แล้วพวกนายล่ะ มีข่าวคราวอะไรจากทางนั้นบางไหม"ไอรีนเอ่ยถามผู้พิทักษ์ทั้งสี่คำตอบที่เธอได้รับกลับมาคือส่ายศีรษะ เธอแสดงสีหน้าครุ่นคิดบางทีนะ บางทีเธออาจจะ...
"ฉันว่าหลังจบงานเราคงต้องกลับอิตาลี.."
"ไม่ได้ครับ!"แอลตัลแย้งขึ้นในทันที
"ฉันเข้าใจนะคะว่าไม่อยากให้ผู้สืบทอดอย่างฉันไปเผชิญกับผู้สืบทอดคนอื่นที่ยังไม่รู้เรื่องแหวน แต่ว่าตอนนี่หนึ่งในผู้สืบทอดดันเป็นคนทรยศไปร่วมมือกับศัตรูจนเป็นอันตรายต่อแฟมิลี่ ฉันในฐานะผู้สืบทอดก็คงจะต้องไปจัดการเพราะคุณพ่อไม่สิบอสน่ะ คงไม่กล้าลงมือกับลูกตัวเองหรอก...ใช่ไหมคะ"ไอรีนพูดยาวเหยียดแม้ว่าเธอยังไม่รู้ว่าใครทรยศแต่การไปจัดการที่สถานที่เลยมันง่ายกว่า
อีกอย่างเธอต้องไปเคลียร์กับคุณพ่อที่เล่นส่งทุกอย่างให้เธอกลายเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงโดยไม่ปรึกษากันสักคำ
"....."แอลตัลเถียงไม่ออกเพราะมันจริงทุกประโยคที่คุณหนูพูดออกมา
"บอสเครียดเกินไปแล้วนะคะ"เอ็มม่าวางจานที่มีเค้กสตรอเบอรี่ของโปรดไอรีนลงต่อหน้าเด็กสาว
"ขอบคุณนะ..."ไอรีนตาลุกวาวบรรยากาศตึงเครียดเบาบางลง ไอรีนยังยังคงนั่งกินของโปรดก่อนพูดบางอย่างขึ้นมา
"นี่ เอ็มม่าฝากหาข้อมูลของคนที่ชื่นโทคิวะ ฟุยูกิหน่อยสิ"
"รับทราบค่ะ..."เอ็มม่าพยักหน้ารับรู้พร้อมรอยยิ้ม
"ว่าที่ผู้พิทักษ์คนใหม่เหรอบอส"โคลว์เอ่ยถาม
"อืม"
"เป็นคนยังไงเหรอครับ..."ครูสเอ่ยถามด้วยความสนใจเพราะก็นานแล้วที่ยังไม่มีผู้พิทักษ์คนใหม่ทั้งที่ก่อนหน้านี้บอสของเขาได้ผู้พิทักษ์แทบจะติดๆกัน นั้นก็คือพวกเขาทั้งสี่คนณ ตอนนี้
"ไม่แน่ใจ แต่ว่าเป็นเพื่อนร่วมห้องน่ะ"
"คนธรรมดา?"
"จะว่าแบบนั้นก็ใช่ แต่ฉันสนใจหนิ"ไอรีนเอ่ยพลางเท้าคางมองหน้าของผู้พิทักษ์เมฆาที่สงสัยในการตัดสินใจเลือกผู้พิทักษ์ของเธอสุดๆ
"เห็นแบบนี้บอสเซ้นส์ดีมากนะไม่งั้นพวกเราจะมารวมกันได้ไง"โคลว์เอ่ยขึ้น
แอลตัลมองบทสนทนาที่ดูผ่อนคลายลง คุณหนูเป็นคนที่ไม่เหมือนใครจริงๆ คิดแล้วก็ขำเพราะนิสัยนี้ไม่แตกต่างจากภรรยาของบอสแม่ของคุณหนูเลย คัดคนที่สนใจความสามารถไว้พูดถึงทีหลังแต่ถึงรอบตัวของนายหญิงคนก่อนจะมีผู้มากฝีมือรายล้อมแต่สุดท้ายก็....แอลตัลกำหมัดแน่นเมื่อหวนนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต
"คุณแอลตัลกำลังคิดอะไรอยู่หรือเปล่าคะ?"ไอรีนทักขึ้นมาเมื่อสังเกตเห็นว่าผู้อาวุโสที่สุดในบ้านดูเหมือนจะเงียบไป
"ไม่มีอะไรครับ"
"ถ้างั้นเราแยกย้ายกันเถอะ ครูสออกมาคุยกับฉันหน่อย"ไอรีนเอ่ยออกมาก่อนเดินนำออกไปทางสวนหน้าบ้าน
สามผู้พิทักษ์ที่เหลือและผู้อาวุโสได้แต่มองหน้ากันก่อนที่ผู้พิทักษ์อรุณจะพูดออกมาเป็นคนแรก
"ไม่สงสัยเหรอว่าสองคนนั้นไปคุยอะไรกัน"
"ก็คงจะเป็นเรื่องส่วนตัว เราไม่จำเป็น--"เอ็มม่าเอ่ยบอกยังไม่ทันจบก็ถูกขัด
"แน่ใจว่านะว่าเธอไม่อยากรู้"
"...."เอ็มม่านิ่งเงียบไปเมื่อโดนถามย้ำ อันที่จริงเธอก็อยากรู้นะ
"เรื่องนี้ฉันขอผ่านนะ เดี๋ยวจะต้องเตรียมตัวกลับแล้ว"แอลตัลปลีกตัวออกมาทันทีปล่อยให้เราผู้พิทักษ์ของผู้สืบทอดถกเถียงกัน(?)
"นายก็ไม่อยากเหรอวัลดัส"
"นายกำลังหาแนวร่วมแอบฟังใช่ไหม..."
"ก็นิดหน่อยเวลาโดนบอสดุจะได้หารกัน"
"...."
"บอสกำลังสงสัยผมอยู่ใช่ไหมครับ"
"ถ้าบอกว่าไม่ฉันก็คงกำลังโกหกอยู่"สิ้นคำของไอรีนทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบสงัดแต่ไม่นานมากเธอก็พูด
"พรุ่งนี้เราจะไปหาอาจารย์ของเธอ"
"แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่นะครับ"ครูสเอ่ยแย้งขึ้นมา ไอรีนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วพลางคิดว่ามุคุโร่คงไม่ได้บอกนักเรียนตัวเองแน่ๆว่าตัวเขาเองได้เชื่อมต่ออยู่กับเด็กสาวคนหนึ่ง
"อยู่สิถ้าพรุ่งนี้นายได้ไปที่นั่นนายจะรับรู้ถึงอาจารย์ตัวเองในทันที"ไอรีนเอ่ยออกมาไม่นานเสียงดังโครมก็ดังขึ้นหน้าประตูสองคนที่ยืนคุยกันหันมองหน้าประตูก็เห็นสามผู้พิทักษ์ที่กองรวมกันอยู่
เล่นอะไรกัน? วัลดัสก็เอากับเขาด้วยเหรอ
"ไม่พวกเราไม่ได้แอบฟังนะคะ"เอ็มม่ารีบลุกขึ้นยืนอย่างร้อนรนแถมพูดรัวเร็วจนน่าสงสัย
ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ ไอรีนคิด
"แก้ตัวไปก็แค่นั้นแหละ"โคลว์แอบกระซิบให้กับความโป๊ะของเอ็มม่าที่เก็บอาการไม่เก่ง
"เงียบไป"เอ็มม่าเอ่ยดุแถมด้วยการหยิกสีข้างจนโคลว์ต้องร้องออกมา
"มันเจ็บนะ!?"
"ถ้างั้นคงไม่มีอะไรสินะ"วัลดัสหันหลังกลับเข้าบ้านไปคนแรกเมื่อดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่น่าสนใจแล้ว
"เฮ้อ! ตอนแรกก็ว่าจะไปแค่สองคนงั้นพรุ่งนี้ก็ไปกันทั้งหมดนี้แหละ"ไอรีนเอ่ยออกมาเพื่อห้ามศึกสองผู้พิทักษ์ที่ตีกันไปมา
"ครับ..?"
"คะ?"
________________________________
ได้เวลาเจอมุคุโร่ตัวจริงเสียงจริงหลังเจอในฝันมาตั้งแต่ปีมะโว้
#พยายามเขียนให้จบให้สมความคาดหวังของทุกคน
ความคิดเห็น