คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ถูกมนุษย์ป้าลอบฆ่า
"ต้องการชีวิตของเธอ!"คำตอบจากอีกฝ่ายทำเอาไอรีนต้องถอยหนีเพราะมันมากับคมมีดที่คมกริบ
"เอ๋!?เรามีเรื่องบาดหมางกันด้วยเหรอคะ"ไอรีนแสดงสีหน้าที่หวาดหวั่นแต่ก็ยังคงหลบคมมีดที่ถูกเหวี่ยงเข้ามาหา
เอิ่ม...ไม่คิดจะแนะนำตัวหน่อยเหรอว่าเป็นใคร มาถึงก็ซัดเอาซัดเอา
"ช่วยอย่าเอาสีหน้ากับท่าทางที่ย้อนแย้งแสดงให้ฉันเห็นได้ม่ะ!!!"หญิงสาวเรือนผมสีดำสนิทดูจะมีอาการหงุดหงิดเล็กน้อย
เคร้ง!!! พัดและมีดที่เข้าต่อกรกันเกิดเสียงกระทบกันอยู่หลายครั้ง
"เอาแต่ใจจังเลยนะคะ ทั้งที่กำลังจะฆ่ากันแท้ๆ"ไอรีนเหยียดยิ้มพร้อมประเคนลูกถีบใส่ท้องน้อยอีกฝ่ายจนกระเด็นไปหลายก้าว
คิดว่าจะกระเด็นมากกว่านี้ ยัยเด็กนี่แรงน้อยจังแหะ เอาไว้จบตรงนี้คงต้องมีการออกกำลังกายกันบ้างล่ะ
"ยัยเด็กบ้า!!"หญิงสาวสบถเล็กน้อยพร้อมกุมท้องน้อยของตนแล้วลุกขึ้นยืน
"ป้าอย่ามาเรียกกันแบบนี้สิคะ"
"ฉันอายุแค่ยี่สิบห้าย่ะ!!!"อารมณ์ของหญิงสาวเรือนผมสีดำที่ดูเหมือนว่าจะทวีคูณจนอีกฝ่ายบุกเข้าหาด้วยความเร็ว
"อ่อ ก็เห็นว่าหน้าไปไกลขนาดนั้นก็นึกว่าสี่สิบ"ไม่วายปากของไอรีนก็กล่าววาจากวนประสาท
"จะตายอยู่แล้วยังมาปากเก่ง!"
ฉึบ!! ฉัวะ!! ใบมีดจากปลายพัดเข้ากรีดแก้มข้างซ้ายของหญิงสาวจนเลือดไหลทะลักอาบแก้มของเธอ
"หน้า!! หน้าของฉัน...แก!!"
"อุ๊ยตายล่ะ นึกว่าจะโดนหน้าผากกะต่ำไปขอโทษด้วยค่ะ"ไอรีนพูดพร้อมเอามือนาบแก้มของตัวเองพร้อมสลัดพัดที่มีเลือดติดอยู่
"จัดการยัยเด็กบ้านี่ซะ!!!"หญิงสาวตรงหน้าไอรีนตะโกนขึ้นเหมือนพูดกับใครสักคนที่อาจหลบซ่อนอยู่
มีมากกว่าหนึ่งเหรอ ไอรีนสอดสายตามองโดยรอบอย่างระมัดระวัง
ปุ๊!! เสียงบางอย่างดังขึ้นไอรีนก้มมองตัวเองก็พบกับบริเวณหน้าท้องของตนพบว่าเลือดกำลังซึมออกมา
"อึ่ก--"เธอกระอักเลือดออกมาก่อนจะล้มลงกับพื้น
มีคนซุ้มยิงเหรอ...
"เพื่อให้แน่ใจฉันต้องเจาะกะโหลกเด็กเวรอย่างแก!!"หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมกระบอกปืนที่จ่ออยู่บริเวณขมับของไอรีน
มาพลาดเพราะอะไรแบบนี้เนี่ยนะ? เฮงซวย!
"ใครมันมายุ่มย่ามในเขตของผม"เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นพร้อมกับสติของไอรีนที่ดับวูบทันที
"!!!!"หญิงสาวชะงักค้างก่อนจะรีบถอยทันทีเพราะจิตสังหารจากตัวของบุคคลที่สาม
"กล้ามากเลยนะที่มาทำร้ายนักเรียนของผม"ฮิบาริเหลือบมองไอรีนที่สลบเหมือดกับพื้น
"......"หญิงสาวนิ่งกว่าเดิมเพราะแววตาที่ถูกส่งมา หากขยับแม้แต่นิดมีตายแน่แต่ว่า
"เอาเป็นว่าฉันขอตัว!!!"พูดจบหญิงสาวก็รีบหนีไปในทันทีทันใด
เมื่ออีกฝ่ายหนีไปแล้วฮิบาริก็คร้านที่จะตาม เขาเข้าไปประคองร่างของไอรีนหญิงสาวที่เขาพึ่งสู้ไปเมื่อตอนกลางวัน
"ยังไม่รู้ว่าใครชนะก็อย่าพึ่งรีบตาย..."
เช้าของวันต่อมาแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาปลุกให้ร่างของคนที่หมดสติไปนานได้คืนสติ
"ที่นี่ โรง'บาลเหรอ"ไอรีนเปิดเปลือกตาของตนก็พบกับภาพที่ไม่ชินพร้อมกับสายน้ำเกลือที่เจาะมือของตน
จริงสิเราโดนยิง แล้วใครพาเรามาที่นี่ล่ะ
"บอส!!"เสียงของผู้พิทักษ์วายุดังขึ้นพร้อมกับเข้ามาทันทีก่อนเอ็มม่าจะกดเรียกว่าไอรีนฟื้นแล้ว
"ฉันโอเค ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้"ไอรีนที่เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลส่งมาเอ่ยบอกทันที
"ก็ ก็เราคิดว่าจะเสียบอสไปแล้วค่ะ"เอ็มม่าพูดด้วยเสียงสั่นเทา
"ฉันก็ยังอยู่ตรงนี้ไงไม่เป็นอะไรแล้ว"
"ค่ะบอส!คือเราได้สืบแล้วคาดว่าคนที่เข้าทำร้ายบอสจะเป็นคนของเปร์โรแฟมิลี่ค่ะ"เอ็มม่ารีบรายงานข้อมูลในทันทีโดยไม่ต้องตามหา
"แสดงว่ามีคนร่วมมือจริงๆสินะ"ไอรีนยิ้ม
"แต่ก็โชคดีจริงๆเลยนะคะที่มีคนมาช่วยไว้"
"ใครเหรอ?"จะว่าไปก่อนหมดสติเหมือนเราจะได้ยินเสียงของคนมาใหม่ด้วยหนิ
"เห็นว่าเขาชื่อฮิบาริ เคียวยะนะคะ"
"!?"เขาเนี่ยนะช่วยเธอ อาจจะบังเอิญผ่านมาล่ะมั้ง
ด้วยสีหน้าที่ดูตกใจว่าใครเป็นช่วยของไอรีนทำเอาเอ็มม่าสงสัยแต่ก็ไม่คิดจะเอ่ยถามก่อนจะรีบรายงานสถานการณ์ทางฝั่งอิตาลีทันที
ผ่านมาสี่วันแล้วตั้งแต่เธอเข้าโรงพยาบาลมันค่อนข้างน่าเบื่อไม่มีอะไรให้น่าพูดถึง แถมเธอก็พลาดงานศาลเจ้าด้วยเสียดายที่ไม่ได้ไปมากเลย
ส่วนพวกฮารุกับเคียวโกะก็รู้แล้วเรื่องที่เธอเข้าโรงพยาบาลเธอเพียงบอกว่ามีอุบัติเหตุเล็กน้อย สองคนนั้นมาเยี่ยมเธอเมื่อเย็นวานน่ะ
"ตอนนี้ทางนั้นวุ่นวายใช้ได้เลยค่ะ"เอ็มม่าผละจากจอโทรศัพท์ก่อนรายงานข้อมูล
"ก็ไม่แปลกใจเท่าไร"
ตอนนี้เอ็มม่าต้องมาอยู่ดูแลเธอส่วนโคลว์ก็ต้องคอยเฝ้าระวังแถวบริเวณบ้านเพื่อป้องกันอะไรก็ตามที่อาจเข้ามาโจมตี
"ขนมค่ะบอส"เอ็มม่าถือจานขนมแสนคิดถึงมาให้ไอรีนที่นอนพิงอยู่
"เค้กสตอเบอร์รี่~"ไอรีนตาเป็นประกายทันที
ตอนนี้เธอได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วแต่ไอรีนก็ขอหยุดไปอีกสองวันเพราะเธอต้องการ การพักผ่อนที่เพียงพอและสมบรูณ์
"ยังมีการบ้านอะไรอีกป่ะ"ไอรีนเอ่ยถามเอ็มม่าที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"ก็ไม่มีแล้วนะคะ"
"โอเค งั้นขอไปเดินเล่นหน้าบ้านหน่อยนะ ไม่ได้ออกไปข้างนอกหรอก"ไอรีนเก็บการบ้านที่พึ่งทำเสร็จให้เป็นระเบียบก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาจากห้องรับแขก
แต่เอ็มม่าก็เลือกที่จะวางหนังสือลงและตามไอรีนมาเงียบๆเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนมากเกินไป
"จะว่าไปแล้วเราไม่เคยไปทักทายเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้ามเลยแหะ"ไอรีนพูดขึ้นเมื่อมองไปยังฝั่งตรงข้ามที่มีบ้านสไตล์ญี่ปุ่นเก่าแก่
"บอสจะไปทักทายเหรอคะ"
"อืม...เป็นเพื่อนบ้านกันรู้จักกันไว้ก็คงไม่เสียหาย แต่ก่อนอื่นฉันต้องทำขนมไปทักทายก่อน ทำอะไรดีนะ?"
และอีกอย่างตอนนี้ฮิบาริก็คงไม่อยู่ด้วย จะได้ไม่รู้สึกกดดันเกินไป
กริ่ง! ไอรีนกดกริ่งหน้าบ้านผู้พิทักษ์เมฆาของวองโกเล่แฟมิลี่ เธอลอบมองไปด้านในนิดหน่อยที่ค่อนข้างมีต้นไม้ตกแต่งเต็มไปหมดรวมถึงสวนหินด้วย สวยเหมือนกันนะนั่น
"มาแล้ว มาแล้ว"เสียงเหมือนคนสูงอายุดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก
"คือว่าเป็นเพื่อนบ้านที่ย้ายเข้ามาเมื่อไม่นานค่ะ ก็เลยถือโอกาสมาทำความรู้จักค่ะ"ไอรีนเอ่ยทักทายคุณยายในชุดกิโมโนสีม่วงอ่อน
"อ่อ บ้านหลังนั้นนะเหรอเข้ามาก่อนสิ จะได้คุยกันสะดวก"คุณยายหลีกทางให้ไอรีนและเอ็มม่าที่ยืนอยู่ข้างหลังได้เข้าไป
และเมื่อเข้ามาด้านในความสวยงามที่เห็นจากด้านนอกก็ยิ่งทวีคูณ เหมือนกับว่าที่แห่งนี้ไม่น่ามีอยู่จริงเลยล่ะ
"คุณยายอยู่คนเดียวเหรอคะ บ้านเงียบมากเลย"ไอรีนเอ่ยถามพลางมองรอบๆ
"กับหลานชายอีกคนน่ะ ตอนนี้เขาไปโรงเรียนแล้วล่ะ"คุณยายเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงใจดี
"ค่ะ..."ไอรีนพยักหน้างึกงักแล้วก็มาหยุดที่หน้าห้องที่คาดว่ามีไว้รับแขก
"เดี๋ยวยายไปจัดเตรียมน้ำชาสักครู่นะ"
"ค่ะ คุณยาย"
ไม่ถึงสิบนาทีคุณยายก็กลับมาอีกครั้งพร้อมชุดน้ำชาและถ้วยชา ก่อนจะรินให้พวกเธอทั้งสองคนที่นั่งนิ่งอยู่
"ชาหอมจังเลยค่ะ"ไอรีนที่ได้สูดดมกลิ่นอ่อนๆจากชาเอ่ยปากชมทันที
"ไม่คุ้นเลย..."เอ็มม่าพึมพัมเบาๆ
"มันคือชามะลิจ้ะ ยายชอบดื่มชาชนิดนี้มากก็เลยมีอยู่ชนิดเดียวไว้คราวหน้ายายจะเตรียมชนิดอื่นนะ"
"ไม่เป็นไรหนูว่าแบบนี้ก็หอมและช่วยผ่อนคลายด้วยค่ะ"ไอรีนพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆก่อนจะหยิบกล่องขนมที่ตรเองเป็นคนทำแล้วให้กับผู้สูงวัยตรงหน้า
"หืม อะไรเหรอจ้ะ?"คุณยายเอ่ยถาม
"ขนมที่หนูทำเองค่ะอ๊ะ..แล้วหนูก็ชื่อไอรีน เจนซันค่ะ ส่วนคนนี้เขาคือพี่สาวหนูค่ะชื่อเอ็มม่า"
"ยายชื่อฮิบาริ จุนโกะจ้ะ"คุณยายเอ่ยด้วยรอยยิ้มแสนใจดี
เวลาผ่านไปเนิ่นนานหลายชั่วโมงคุณยายและไอรีนสนทนากันอย่างถูกคอแลกเปลี่ยนข้อมูลกันหลายอย่าง แถมไอรีนก็สนใจเรื่องชาเลยถามหลายอย่างจนคุณยายนึกเอ็นดู
"ถ้าว่างๆก็แวะมาคุยกับยายอีกนะ"จุนโกะโบกมือลาสองสาวที่โค้งคำนับให้เล็กน้อย
และช่วงเวลาของวันนี้ก็จบลงอย่างเรียบง่าย ท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนจากสีฟ้าใสกลายเป็นสีส้มและมืดมิดลงพร้อมกับหมู่ดาวมากมายที่เต็มท้องฟ้า
ในเช้าของอีกวันไอรีนก็ลงมาด้านล่างพร้อมชุดนักเรียนนามิโมริ และเมื่อโคลว์เห็นเธอก็พูดทันทีเลยว่าจะไม่ให้เธอไปกลับตัวคนเดียวอีก ซึ่งเรื่องนี้เธอก็ไม่ได้ห้ามอะไร
"ห้ามกลับเองจนกว่าจะมารับนะครับ"ไม่วายโคลว์เอ่ยกำชับเธอ
"รับทราบค่าาาา"ไอรีนเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนและได้เห็นสองสาวที่คุ้นตายืนอยู่
"อรุณสวัสดิ์เคียวโกะจัง ฮารุจัง"
"อรุณสวัสดิ์ค่ะไอจัง><"ฮารุทักทายกลับทันที
"อรุณสวัสดิ์จ้ะ...อาการดีขึ้นแล้วเหรอ"ต่อด้วยเคียวโกะ
"อืม ดีขึ้นเยอะแล้ว"
วันนี้ทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างเรียบง่าย มีบ้างที่ครูจะเรียกให้ตอบคำถามแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ในช่วงพักกลางวันเธอก็ไม่ได้ทานอาหารกลางวันกับเพื่อนสาวทั้งสอง
แต่ตอนนี้เธอได้มาหากรรมการคุมกฎเพื่อพูดคุยกับเขาสักเล็กน้อย
พอดีเธอไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใครน่ะ
ความคิดเห็น