[Fic Reborn (KHR) ] เพราะพระเจ้าส่งฉันผิดเวลา

ลำดับตอนที่ #10 : เค้กสตอเบอรี่แสนรัก

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมหาที่จอดรถนานจัง"ไอรีนเอ่ยถามทันที

"มีปัญหาเล็กน้อยครับ"

"ลงทุนกันซะจริง"ไอรีนบ่นเล็กน้อยเพราะพอจะเดาปัญหาที่ว่าได้

ปัง!! เสียงปืนดังสนั่นพร้อมกับรถหนึ่งคันที่ไล่ตามมา เห้!!นี่มันเขตชุมชนนะคะ

"ผมจัดการไปแล้วนะ"

"ใช่ว่าจะมีเพิ่มไม่ได้หนิ"

"ไปอีกทางเดี๋ยวนี้เลยพยายามไปเส้นที่เปลี่ยวที่สุด"ไอรีนเอ่ยสั่งทันทีก่อนจะหยิบปืนที่ซ่อนอยู่ในรถออกมา

"รับทราบ"โคลว์หักรถเลี้ยวไปอีกเส้นทางทันที

"ตามไม่เลิก ความพยายามเต็มสิบไม่หัก"ไอรีนพูดพลางเปิดกระจกรถ แล้วยื่นตัวออกบอกกะระยะและองศาของกระบอกปืน

ปัง!! ปัง!! ไอรีนเหนี่ยวไกยิงไปที่ฝั่งคนขับและข้างคนขับจนรถที่ขับตามมาเลี้ยวเบนไปมาจนพลิกค่ำไป

"เรียบร้อยกลับได้เลย"

"คร้าบๆ"

"ทำไมถึงกลับช้าจังเลยคะ"เอ็มม่าเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นบอสเดินเข้ามา

"มีปัญหานิดหน่อย"ไอรีนตอบก่อนจะวางกระเป๋านักเรียน

"ตามมายันนี้เลยสินะคะ"

"แล้วครูสกับวัลดัสเป็นยังไงบ้าง"

"ทางนั้นไม่มีปัญหาอะไรมีคนมาบุกเป็นครั้งคราว แต่ก็จัดการได้ไม่มีปัญหา"เอ็มม่ารายงานสถานการณ์ทั้งหมด

"จะว่าไปรู้จักรีบอร์นไหม?"

"รู้จักค่ะ เขาเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งเลย"

"ฉันเจอเขาด้วยล่ะ"

"แล้วบอสไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ!?"เอ็มม่าเอ่ยถามด้วยความห่วงทันที

"เกือบโดนกระสุนเจาะร่างเหมือนกัน"ไอรีนยักไหล่ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น

"เขาน่าจะรู้เรื่องของบอสแล้ว"เอ็มแสดงความกังวลออกมา

"ไม่เป็นไรหรอก"ไอรีนพูดอย่างไม่สนใจก่อนหยิบกล่องนมสตอเบอร์รี่ออกมาแล้วเจาะดูด

"ค่ะบอส..."

"ฉันขึ้นห้องก่อนนะ"ไอรีนกล่าวลาก่อนจะเดินสวนกับโคลว์ที่พึ่งเดินเข้ามา

เมื่อไอรีนขึ้นชั้นสองไปแล้วโคลว์ก็พูดบางอย่างขึ้นมา

"เอ็มม่า..."

"อะไรเหรอ"

"คุมเรื่องการกินนมสตอเบอร์รี่ของบอสด้วย ก่อนที่บอสของพวกเราจะกลายเป็นเบาหวาน"

"อ่า...ฉันจะระวังแล้วกัน"

"ไม่ใช่ระวัง เธอต้องควบคุมเด็ดขาดเลยต่างหาก"

"โอเคๆ"

ในเช้าของวันต่อมาไอรีนก็ไม่ลืมที่จะเอาข้าวกล่องมาไอรีนเดินเข้ามาเรื่อยๆจนมีใครบางคนเข้ามาทัก

"อรุณสวัสดิ์จ้ะไอจัง"เสียงของเคียวโกะดังขึ้น

"ฮาฮิ อรุณสวัสดิ์ค่ะไอจัง"ตามมาด้วยฮารุ

"อรุณสวัสดิ์เคียวโกะจัง ฮารุจัง"ไอรีนส่งยิ้มให้คนทั้งสอง

"วันเสาร์นี้ไปงานศาลเจ้ากันไหมจ้ะ"เคียวโกะเอ่ยถาม

"ฮารุไปอยู่แล้วค่ะ"ฮารุพูดพร้อมรอยยิ้มที่สดใส

"ฉันน่าจะไปได้นะ"ไอรีนครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนเอ่ยตอบ

"ดีจังเลยนะจ๊ะ"

"ใช่ค่ะ!"

คาบเรียนในช่วงเช้าดำเนินไปอย่างน่าเบื่อจนตอนนี้ก็ได้มาถึงคาบสุดท้ายของช่วงเช้าแล้ว

"หาว..."ไอรีนปิดปากเล็กน้อย น่าเบื่อขนาดนี้นอนเลยได้ม่ะ

"....."แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่รับรู้เลยว่ามีคนสองคนที่กำลังสงสัยเธอสุดๆ

'รีบอร์นควรจะบอกเขา ให้ตายสิ'สึนะบ่นในใจขณะที่ลอบสังเกตุไอรีน

'ไม่น่าไว้ไจสุดๆ'โกคุเดระก็แอบคิดเช่นกัน

"^__^"ไอรีนที่เหมือนว่าจะรู้ตัวแล้วหันมายิ้มให้กับคนทั้งสอง

"!!!!"

ถ้าอยากจะรู้เรื่องขนาดนั้นเข้ามาคุยกันตรงๆเลยก็ได้นะแต่ก็อย่าคิดว่าเธอจะยอมตอบง่ายๆล่ะ

"เราสามคนจะนัดเจอกันตรงไหนดีคะ!?"ฮารุเอ่ยถามในขณะที่พวกเรากำลังทานข้าวในช่วงพักกลางวัน

"ถ้าจุดสังเกตุหน่อยก็ตรงต้นซากุระหน้าศาลเจ้า"เคียวโกะเอ่ยแนะนำ

"....."ไอรีนที่ไม่ค่อยรู้อะไรก็รับฟังเงียบๆ

"ได้ยินมาว่าศาลเจ้านี่มักจะทำให้เรื่องความรักสมหวังแล้วก็มั่นคงด้วยนะคะ"ฮารุพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น

ความรักงั้นเหรอ....

"ไอจังก็ลองไปขอดูไหมล่ะ"ฮานุเอ่ยถามเธอ

"ไม่ล่ะ ฉันไม่ค่อยศรัทธาเรื่องพวกนี้แล้ว--"ไอรีนเผลอพูดความในใจออกมาด้วยก่อนจะชะงักไป

"ไอจัง...."

"อ่า...ฉันหมายความว่าฉันอยากตั้งใจเรียนก่อนน่ะ ยังไม่อยากคิดถึงเรื่องความรัก"ไอรีนเอ่ยอธิบายกลัวว่าเหล่าเพื่อนสาวจะกังวล

ก่อนที่ไอรีนจะรีบพาเปลี่ยนบทสนทนาคุยเรื่องวัฒนธรรมของญี่ปุ่นทันที เพื่อให้เพื่อนสาวลืมๆเรื่องที่เธอพูดไป

ชายหนุ่มยืนมองกลุ่มของน้องสาวซาซางาวะที่กำลังกินมื้อกลางวันและพูดคุยกันอย่าสนุกสนาน จุดที่พวกเธอมานั่งมันทำให้เขาลอบมองนักเนียนใหม่ที่มาแลกเปลี่ยนชื่อไอรีน เจนซันได้ง่าย และหลังจากที่เขาได้ไปสืบเบื้องลึกเบื้องหลังร่วมทั้งประวัติทั้งหมดทำให้เขาได้รู้ว่า เธอไม่ใช่แค่นักเรียน

"ดีจ้า!!"

"เจ้าหนู"

"สนใจเธอคนนั้นเหรอ"เจ้าหนูเอ่ยถาม

"ผมไม่ได้สนใจสักหน่อย"เขาเอ่ยปฏิเสธทันที

"เธอคนนั้นไม่ธรรมดานะ"เจ้าหนูพูดขึ้นคล้ายไปกระตุ้นบางอย่างในตัวของเขา

"ผมอยากสู้กับเธอแล้วสิ"

วันนี้ก็จบไปอีกวันไอรีนที่กำลังเดินกลับพร้อมเพื่อนสาวทั้งสองที่ชวนไปร้านขนม ไอรีนที่ให้ความสนใจเรื่องขนมเป็นพิเศษอยู่แล้วก็เลยไม่ได้ปฏิเสธ

"ชิ้นนี้ก็น่ากินนะคะเคียวโกะจัง"ฮารุพูดคุยอย่างสนุกสนาน

"งั้นเราเลือกชิ้นนี้ดีไหม"เคียวโกะที่เหมือนจะสนใจเช่นกันชี้ที่เค้กด้วยรอยยิ้ม

"....."ไอรีนมองทั้งสองที่เลือกเค้กอย่างมีความสุขส่วนเธอก็กำลังสนใจโซนสตอเบอร์รี่ของร้านที่ทุกอย่างในขนมจะมีสตอเบอร์รี่ จะว่าไปแล้วเราก็ไม่เคยถามเรื่องโคลมเลยแหะแต่พอคิดอีกทีอย่าดีกว่า

"ไอจังไม่สั่งหน่อยเหรอ มาด้วยกันทั้งที"เคียวโกะเดินเข้ามาถามไอรีนที่ยืนอยู่หน้าโซนของสตอเบอร์รี่

"งั้นเอาเค้กสตอเบอร์รี่ห้าค่ะ ช็อกโกแลตหนึ่ง ส้มหนึ่ง"

"รับทรายค่ะ เดี๋ยวจะจัดใส่กล่องให้คุณลูกค้ารอสักครู่"

"สั่งเยอะจังเลยนะคะ โดยเฉพาะสตอเบอร์รี่"ฮารุเอ่ยถาม

"ฉันชอบกินสตอเบอร์รี่ ส่วนรสอื่นเอาไปฝากคนที่บ้าน"เธอเอ่ยบอกก่อนจะยื่นรับของที่พนักงานส่งมาให้

"งั้นพวกเราคงแยกกันตรงนี้สินะจ๊ะ"เคียวโกะพูดขึ้นเมื่อพวกเราทั้งสามมาถึงทางแยก

"อืม..."

"ใช่ค่ะ"

หลังจากที่ไอรีนแยกดับเพื่อนสาวทั้งสองแล้ว เธอก็เดินมาเรื่อยๆบนถนนที่เงียบสงบก่อนจะเลี้ยวไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน

"เลิกตามได้แล้ว"ไอรีนพูดขึ้นเธอวางจองและกระเป๋าลงดึงพัดที่มักติดตัวเสมอออกมา

"รู้สึกตัวเร็วใช้ได้"เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

"ตามฉันทำไม"ไอรีนเอ่ยถามไม่ลดท่าทีระแวงแม้แต่น้อย

"ผมเป็นคนของเทเลอร์แฟมิลี่ครับ"

"ถ้างั้นคุณคงเป็นผู้พิทักษ์สายหมอกของรุ่นที่สิบสอง"ไอรีนลดการป้องกันลงก่อนจะเก็บพัด

ผู้พิทักษ์สายหมอกลอบมองพัดเล็กน้อยเพราะเป็นพัดที่ตัวเขารู้จักดีแต่ไอรีนก็ไม่ได้ทันสังเกตุว่าเขาแอบมอง

"ครับ บอสให้ผมมาบอกว่าโปรดระวังตัวจากเปร์โรแฟมิลี่ด้วย"

"เข้าใจแล้วจะระวังตัวค่ะ"

"ถ้างั้นผมขอตัว"พูดจบก็หายไปต่อหน้าต่อตาของไอรีนในทันที

เปร์โรแฟมิลี่ศัตรูคู่อาฆาตกับเทเลอร์แฟมิลี่ รู้สึกว่าบอสคนปัจจุบันเป็นใครก็ไม่มีข้อมูล ได้กลิ่นความวุ่นวายและคาวเลือดลอยมาแต่ไกลเลยแหะ

"รีบกลับบ้านดีกว่าเดี๋ยวทั้งสองเป็นห่วง"