ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

    ลำดับตอนที่ #1 : Part 1:ร่างใหม่

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 15.9K
      369
      10 ก.พ. 64

    ร่างบางบนเตียงนอนขนาดใหญ่ที่กำลังหลับลึกแบบขั้นสุด เส้นผมแผ่ขยายเต็มหมอนพันยุ่งเหยิงแม้แต่แสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านหน้าต่างก็ไม่อาจรบกวนการนอนของเธอได้

    |ยืนยันตัวตน|

    เสียงอะไร?

    |ผู้ใช้งานรหัสA001|

    ผู้ใช้งาน? เดี๋ยวๆนี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย หญิงสาวยังคงนึกในหัวอย่างรำคาญแต่ก็ไม่คิดจะตื่นนอน

    |ขณะนี้เวลา07:30ได้เวลาตื่นแล้วโฮสต์|

    ล้อกันเล่นใช่ไหม หญิงสาวยังคงแย้งในหัวอยู่แบบนั้น ก่อนจะมีเสียงบางอย่างดังขึ้น

    ตึง!!? เสียงนั้นดังสนั่นหวั่นไหวจนหญิงสาวสะดุ้งสุดตัวสีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

    "ขออภัยที่รบกวนการนอนนะน้องราเซีย"พร้อมกับเสียงของชายหนุ่มที่เดินเข้ามาและเดินออกไป

    "จะทดลองอะไรก็ระวังบ้าง!"หญิงสาวเอ่ยตะโกนตามหลังอย่างเคยชินก่อนเสียงที่กำลังต่อว่าประโยคถัดไปเงียบลง

    ผู้ชายคนเมื่อกี้ใคร? ฉันไม่มีพี่ชายนะ!  สมองรีบประมวลผลอย่างรวดเร็วสายตากวาดมองรอบห้องที่กลายเป็นห้องของใครก็ไม่รู้ การตกแต่งที่หรูหรา ทางซ้ายมือน่าจะเป็นห้องแต่งตัวจากการคาดเดา

    "บ้าน่าๆล้อกันเล่นแน่ๆ"หญิงสาวมองร่างกายของตนที่เล็กลงไม่สิร่างของใครก็ไม่รู้อายุน่าจะยังไม่เกินสิบห้าด้วยซ้ำ เส้นผมสีน้ำตาลทอง

    ที่ยาวมากๆผิวที่ขาวอมชมพูที่ดูก็รู้ว่าเจ้าของร่างดูแลมันเป็นอย่างดี

    |โฮสต์เราจะขอส่งข้อมูลให้กับคุณเพื่อความเข้าใจที่ง่ายดายขึ้น|

    เสียงนี้อีกแล้วมันดังขึ้นในหัวของเรา

    สักพักข้อมูลต่างๆนาๆก็ประดังเข้ามาจนหญิงสาวตั้งตัวไม่ทัน 'ราเซีย มอร์แกน' คือร่างที่เธออยู่ในตอนนี้เป็นลูกคนที่สองของดยุคมอร์แกน ข้อมูลเบื้องต้นก็ประมาณนี้

    แต่ทำไมชื่อมันคุ้นๆเมื่อเคยได้ยินหรืออ่านมาจากไหนกันนะ

    |โฮสต์คือรุ่นทดลองของการข้ามมิติพร้อมระบบที่ถูกจัดสรรขึ้นมา แน่นอนว่าร่างเดิมของโฮสต์ได้ตายไปแล้ว|

    ตายไปแล้ว!!! หญิงสาวคิดก่อนภาพทรงจำบางอย่างจะเด้งเข้ามาภาพที่มีรถฝ่าไฟแดงพุ่งเข้าชนจนร่างกระเด็นไปหลายสิบเมตรร่างจมกองเลือดพร้อมกับไทยมุงก่อนที่ภาพทุกอย่างจะดับลง

    เราตายไปแล้วจริงๆ

    "คุณหนูตื่นแล้วสินะคะ"เสียงของบุคคลใหม่ดังขึ้น

    |ผู้หญิงคนนี้ชื่อ'ลิซ่า'เป็นสาวใช้ประจำตัวของโฮสต์|

    "อืม.."ราเซียเอ่ยตอบนิดหน่อยก่อนจะลุกแล้วลงจากเตียงนอนมุ่งหน้าเข้าสู่ห้องน้ำตามที่ระบบในหัวบอกเส้นทาง เพื่อไม่ให้ใครสังเกตว่าราเซียในตอนนี้ไม่ใช่ราเซียคนเดิม

    "ฉันจะอาบน้ำเองออกไป"ราเซียเอ่ยบอกสาวใช้ที่ตามเข้ามาถึงจะมีสีหน้างงแต่ก็โค้งตัวรับรู้คำสั่งก่อนจะเดินออกไป

    |เพื่อความเป็นส่วนตัวของโฮสต์  ปิดระบบ|

    สุดท้ายก็เหลือเพียงแค่ร่างของเด็กสาวในชุดนอนสีขาวกับเส้นผมที่พันยุ่งเหยิง  น้ำในอ่างก็ถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วเธอจึงไม่รอช้ารีบจัดการตัวเองทันที

     

    "วันนี้คุณหนูงดงามมากค่ะ"ลิซ่าเอยชมในขณะที่กำลังจัดทรงผมให้ราเซียที่นั่งอยู่หน้ากระจก

    "อืม..."ราเซียตอบรับเล็กน้อยมองใบหน้าของตนที่จัดว่าสวยพอตัวจุดเด่นของใบหน้านี้ก็คงไม่พ้นสีตาที่เป็นสีเขียวสด เดาได้เลยว่าสิ่งแรกที่คนจะมองหากได้พบหน้าก็คงไม่ตาแน่นอน อย่างเด่น

    "วันนี้คือตารางเรียนค่ะ"ลิซ่ายื่นแผ่นกระดาษส่งมาให้ราเซียที่รับอย่างว่าง่าย

    |จดจำตารางสอนเสร็จสิ้น|

    "เอาไปเก็บได้"ราเซียส่งคืนทันทีเมื่อระบบจดจำเสร็จสิ้น

    "คุณหนูไม่เอาไว้ติดตัวเหรอคะ?"

    "ไม่จำเป็นคิดว่าที่ผ่านมาฉันสนใจจะเรียนนักเหรอ"ราเซียเอ่ยตอบอย่างหงุดหงิดที่คาดเดาจากนิสัยเก่าของคนเดิมโดยระบบเป็นผู้บอกเบ่านิสัยให้ฟัง

    "ขออภัยค่ะ"ลิซ่าเอ่ยออกมาก่อนจะนำตาเรียนในวันนี้ไปเก็บแล้วเดินกลับมา

    "ตอนนี้ก็คงจะเลยมื้อเช้าแล้วถ้างั้นไปเตรียมมาให้ฉัน"ราเซียเอ่ยสั่ง

    "ค่ะคุณหนู"ลิซ่ารับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปทันที

    เมื่อไม่มีใครในห้องแล้วราเซียก็ปรับจูนตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ

    "ประมาณนี้สินะ?"

    |ปกติจะเหวี่ยงกว่านี้สำหรับครั้งแรกถือว่าโฮสต์ทำได้ยอดเยี่ยม|

    "โครตอึดอัดเลยจะต้องทำแบบนี้อีกนานแค่ไหน"ราเซียเอ่ยถามกับระบบ

    |แล้วแต่ตัวโฮสต์|

    แล้วแต่เธองั้นเหรอสงสัยต้องๆค่อยๆเปลี่ยนให้คนไม่ทันสังเกตสินะ

    |ภารกิจ:เรียนรู้เรื่องที่เรียนในวันนี้ให้เข้าใจ|

    "ภารกิจ?"

    |เป็นภารกิจที่โฮสต์จำเป็นต้องทำเพื่อความเป็นอยู่ที่สงบสุข|

    "อยู่อย่างสงบ? ทำอย่างกับว่าหากไม่ทำจะเกิดเรื่องแย่ๆ"

    |ยิ่งกว่า'แย่'|

    "ขมขู่กันสุดๆ"ราเซียเอ่ยเบาๆก่อนที่ลิซ่าจะเปิดประตูเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับถาดอาหารในมือ

    "ขอบคุณนะ วางไว้บนโต๊ะเลย"ราเซียเอ่ยบอกด้วยความติดปากเมื่อมีใครทำอะไรให้ตน

    "......"

    "มีอะไรเหรอ เสร็จแล้วก็ไปหาอะไรทำสิ"ราเซียเอ่ยไล่ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเพื่อลงมือทานอาหารเช้า

    "ค่ะคุณหนู"

    เมื่อกี้เราพูดอะไรผิดเหรอ?

     


    "การเรียนวันนี้แน่นอนว่าพวกคุณควรจะมีความคืบหน้าได้แล้ว"เสียงของผู้เป็นอาจารย์เอ่ยบอกเหล่าลูกศิษย์ที่มีท่าที'ตั้งใจ'เรียนกันสุดๆ

    "พวกเราทำกันได้แล้วมีแค่'บางคน'ที่ยังทำไม่ได้เราถึงยังไม่ไปไหนกันสักที"เสียงเหน็บแนมของนักเรียนหญิงในห้องดังขึ้นอีกทั้งยังใช้สายตาเหล่มองยังนักเรียนหญิงที่นั่งอยู่ริมสุดทางด้านซ้ายมือ

    กำลังพูดถึงเราอยู่สินะ

    ราเซียถอนหายใจเบาๆกับการต้องมาเรียนรวมกับคนพวกนี้ แน่นอนว่านี่คือการเรียนพิเศษก่อนจะสอบเข้าสถาบันใหญ่ของราชอาณาจักร

    เดิมทีเจ้าของร่างคนก่อนเป็นคนหัวช้ามากๆถึงมากที่สุดไม่แปลกใจเลยที่ไปไม่ถึงไหน

    "อาจารย์กรุณาสอนให้อีกสักครั้งได้ไหมคะ หากหนูยังทำไม่ได้ก็ยินดีที่จะเลิกเรียนทันทีค่ะ"ราเซียเอ่ยถามผู้เป็นอาจารย์

    อาจารย์ผู้ทำการสอนก็คิดนิดหน่อยก่อนที่จะได้พูดอะไรก็มีเสียงของนักเรียนหญิงคนเดิมที่เหน็บแนมดังขึ้น

    "พวกเราเรียนช้าก็เพราะเธอนะ!ยังมีหน้ามาขออีกเหรอ"

    "คนที่ฉันขอคืออาจารย์ไม่ใช่พวกเธอ"

    "เอางั้นก็ได้ผมจะสอนพวกคุณอีกครั้ง"อาจารย์เอ่ยออกมาเมื่อมองเห็นบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปในตัวของเด็กสาวเรือนผมสีน้ำตาลทอง


    เพราะท้ายคาบจะมีการทดสอบแน่นอนว่านักเรียนคนอื่นผ่านไปได้ด้วยดีเพราะเรียนเรื่องเดิมมาสองครั้งแล้วถ้านับในวันนี้ก็เป็นครั้งที่สาม

    "วันนี้ต้องมีคนเลิกเรียนแน่"
    ราเซียไม่คิดสนใจคำพูดของคนพวกนี้ก่อนจะมีสมาธิกับกระถางต้นไม้ตรงหน้า ใช่แล้วกระถางต้นไม้มันคือเวทเกี่ยวกับการสร้างพืชพันธุ์ตามลักษณะเวทย์ของแต่ละคน

    |คำนวณพลังเวทย์เสร็จสิ้น โอกาสสำเร็จ98%|

    ราเซียยื่นมือของตนก่อนจะตั้งสมาธิส่งกระแสพลังเวทย์ไปยังกระถางต้นไม้ไม่นานนักก็มีต้นไม้งอกเงยขึ้นมาเป็นรูปร่างค่อยๆเจริญเติบโตจนกลายเป็นต้นไม้เต็มกระถาง

    |สร้างต้นซากุระขนาดย่อมเสร็จสิ้น|

    สำเร็จ!

    "หืม?ต้นอะไรกันเนี่ย"อาจารย์เอ่ยถามนักเรียนของตนที่กำลังยิ้มให้ผลงานตน

    "ต้นซากุระค่ะเป็นต้นไม้ต่างดินแดน"ราเซียเอ่ยบอกก่อนจะกลับนั่งโต๊ะของตนท่ามกลางความเงียบในห้องที่ไม่เคยพบเจอต้นไม้ที่เธอไปลูกมันขึ้นมา

    |ภารกิจเสร็จสิ้น +300|

    "ได้ข่าวว่าสอบผ่านแล้ว"เสียงของเด็กสาวเรือนผมสีแดงสดดังขึ้นก่อนจะนั่งลงข้างๆในขณะที่ราเซียกำลังทานอาหารกลางวันก่อนจะได้ไปเรียนในคาบบ่าย

    |โรซี่ เชลล่า เพื่อนของโฮสต์ถือว่าสนิทกันที่สุดเพราะรู้จักกันแต่เด็กๆ เป็นคนที่สวย ฉลาด เก่ง|

    เพื่อนฉลาดและเก่งขนาดนี้ทำไมถึงไม่เคยขอให้ช่วยสอนกันนะ ถ้าเป็นเพื่อนกันได้แสดงว่าจะไม่ค่อยต่างกันเท่าไร แต่ทำไมชื่อมันคุ้นๆอีกแล้ว

    "อืม...ผ่านแล้ว"ราเซียเอ่ยตอบก่อนจะทานต่อ

    "ถ้างั้นเย็นนี้ไปเที่ยวกันไหม ฉลองที่สอบผ่านสักที"โรซี่เอ่ยออกมา ราเซียรับฟังเล็กน้อยแต่ก็ปฏิเสธไปเพราะไม่ว่างมีเรื่องต้องทำ

     

     

     

     

     

     

     

    อัปเดตวันที่09/01/64

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×