ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #24 : Part23:ฉันกลับมาแล้ว

|โฮสต์ทำเราไปไม่ถูกเลย| ระบบเอ่ยออกมาก่อนภาพบางอย่างโผล่ขึ้นมาตรงหน้าทั้งที่ราเซียไม่ได้ร้องขอ

"นี่ๆนายน่ะทำไมให้ฉันเห็นภาพนี้ล่ะ"ราเซียเอ่ยถามมองภาพของสถาบันที่ถูกทำให้หายไปด้วยพลังของจอมมารคนปัจจุบัน

อะไรล่ะเนี่ยภาพอนาคตหรือการคาดคะเนของระบบกัน

|เป็นการคำนวณเหตุการณ์ทุกอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นและข้าคือลูว์ผู้เป็นมือขวาของโฮสต์|

"กำลังจะบอกว่าพลังของนายแปรเปลี่ยนเป็นระบบเศษเสี้ยวบางส่วนก็ไปอยู่ที่สุนัข"ราเซียเอ่ยถึงแม้จะแอบสงสัยว่าทำไมระบบถึงเรียกตัวเองว่าเป็นมือขวา

|ใช่แล้ว|

"แล้วเรื่องที่ให้ทำพันธะเนี่ยจริงจังเหรอ"

|มันเป็นส่วนหนึ่งของความจำเป็นในการใช้งานระบบให้ถึงขั้นสูงสุด|

"วิวัฒนาการได้ด้วยเหรอ"ราเซียเอ่ยถามมองภาพที่หายวับไปแทนที่ด้วยภาพทิวทัศน์ที่อยู่เบื้องหน้า

|แน่นอนอยู่แล้ว|น้ำเสียงของระบบดูภูมิใจในตนเองเป็นอย่างมาก

ตึก! เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลังราเซียเลือกที่จะเงียบก่อนหันกลับไปมองผู้อยู่เบื้องหลัง โรซี่....

"เธอจะไปไหนเหรอ...."โรซี่เอ่ยถามแววตาสั่นไหว

ฮ่า ไม่ได้หลับหรอกเรอะ ราเซียคิดก่อนจะแย้มยิ้มออกมา

"ฉันจะเล่าให้ฟัง อย่าตกใจล่ะ"

ในช่วงเช้าของวันต่อมาราเซียลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากพึ่งหลับไปเพียงสองชั่วโมง หลังจากที่เธอเล่าทุกอย่างให้โรซี่ฟังเธอดูตกใจมากแถมยังจะตามไปยังสถานที่ที่ผนึกมหาบาป

เธอบอกว่าการที่ราเซียไปตัวคนเดียวมันอันตรายเกินไป

"ถ้าเธอตายล่ะ! เรื่องเมื่อสองปีก่อนมันก็พิสูจน์แล้วว่าจอมมารอะไรนั่นมันไม่อยากให้เธอทำสำเร็จ"คำพูดของโรซี่ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของราเซีย แต่ว่าจะให้ไปด้วยกันไม่ได้หรอก

"นี่ๆวันนี้เราจะกลับสถาบันใช่ไหม"ซาร่าเอ่ยออกมามองเพื่อนสาวเรือนผมสีน้ำตาลทองที่ตอนนี้อยู่ในชุดยูนิฟอร์มของสถาบัน

"ราเซียต่างหากล่ะที่จะกลับ ก็ที่ผ่านมาเราก็กลับกันตลอดไม่งั้นจะเลื่อนชั้นปีได้ยังไงกัน"ไครีย์เอ่ยพร้อดีดหน้าผากซาร่าไปหนึ่งที

"มันเจ็บนะ!?"ซาร่า

"....."โรซี่เพียงมองเพื่อนสาวที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์ม ก่อนเบี่ยงสายตาไปอีกทางเมื่อราเซียหันกลับมาหลังมองกระจกอยู่สักพัก

"ไปกันเถอะ"ราเซียชวนคนทั้งสามออกนอกห้องมองท่าที ที่ดูไม่ร่าเริงของโรซี่หลังจากที่รับรู้ทุกอย่าง

ยังไม่ได้บอกทั้งสองคนสินะ

"มาช้านะ..."อาจารย์โกเลียสพูดขึ้นมาเมื่อพวกเรามาถึง

"อาจารย์มาไวต่างหากค่ะ"ราเซียเอ่ยออกมาก่อนเรียกประตูวาร์ปออกมา

"อาจารย์ต้องเป็นคนสร้างสิ..."อาจารย์โกเลียสเอ่ยออกมาย่างไม่อยากเชื่อว่าราเซียจะสร้างประตูวาร์ปเอง

"!?"สามสาวมองประตูวาร์ปที่ถูกสร้างขึ้นด้วยฝีมือของราเซีย

เดี๋ยวสิๆเพื่อนของเธอแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ!? ไครีย์ติดสตั๊นไปชั่วขณะไม่ต่างจากซาร่าที่มองอึ้ง

ต่างจากโรซี่ที่มองด้วยสายตาเรียบนิ่งไร้ความตื่นเต้นจนสองสาวเรือนผมสีแดงและเพื่อนสาวเรือนผมสีเงินต้องขมวดคิ้วแปลกใจ

"โรซี่เธอเป็นอะไรหรือเปล่า"ซาร่าเอ่ยถามด้วยความห่วง

"เปล่าหรอกเรารีบกลับสถาบันกันเถอะ"โรซี่เอ่ยบอกก่อนเดินเข้าไปในประตูวาร์ปไม่วายต้องมองราเซียด้วยสายตาห่วงใย

ราเซียที่เห็นดังนั้นเพียงโบกมือ ยิ้มแย้มราวกับว่าเมื่อคืนตนเองไม่ได้เล่าอะไร

เอาเข้าจริงเธอก็พึ่งมาตระหนักรู้เมื่อคืนหลังจากพูดคุยกับโรซี่เนี่ยแหละว่าหากพิธีไม่สำเร็จตนเองอาจจะตายเพราะศูนย์เสียมานาทั้งหมดในร่างกาย

ฉะนั้นการพาคนไปหลายคน จะดีกว่าการไปคนเดียว โรซี่กล่าวไว้เช่นนั้น

"เทียร์ข้าไปก่อนนะ"ราเซียเอ่ยกับเพื่อนของตนก่อนจะเดินเข้าไปยังประตูวาร์ปเป็นคนสุดท้ายก่อนที่ประตูจะหายวับไปในทันที

เมื่อเท้าก้าวพ้นออกมาจากประตูวาร์ปกลิ่นของดอกไม้อย่างเช่นดอกกุหลาบก็ลอยปะทะกับจมูกในทันที ราเซียลืมตามองภาพตรงหน้าที่พี่ชายกำลังวิ่งเข้ามาหาเธอ

"ราเซีย!"ราซิสพุ่งเข้ากอดน้องสาวที่ไม่ได้เจอมานาน เขาอุ้มราเซียจนลอยเหนือพื้นจนเธออดไม่ได้ที่จะตกใจ

"ฮ่า...ดันมาที่ ที่อยากมาสุดซะได้"ราเซียเอ่ยออกมาเมื่อเบื้องหน้าของตนคือบ้านของตนหาใช่สถาบันกรอดิตันร์

"ดยุกมอร์แกน"เสียงของเพื่อนทั้งสามดังขึ้นพวกเธอกำลังทักทายชายผู้เป็นหัวหน้าตระกูลคนปัจจุบัน

แต่ราเซียที่คิดว่าเป็นท่านพ่อจึงพยายามหันมองว่าท่านอยู่ที่ไหนก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนทั้งสาม

"พวกเธอทักใครกันฉันไม่เห็นท่านพ่อเลย..."

"ตามสบายเลยนะ"แต่คนที่รับคำทักทายคือพี่ชายของเธออย่างราซิสทำให้ราเซียเริ่มจะเข้าใจ

"เดี๋ยวนะ!พี่เป็นผู้นำตระกูลเหรอได้ไงอ่ะ!?"ราเซียเอ่ยถามพี่ชายของตนเธอดูแปลกใจมากจนราซิสต้องยิ้มออกมา

"สองปีที่น้องไม่ติดต่อกลับมา มันมีหลายเรื่องเกิดขึ้นน่ะ"ราซิสเอ่ยบอกก่อนจับมือน้องสาวของตนให้ตามเข้าไปในบ้าน

"น้องมีพี่สะใภ้แล้วเหรอคะ"ราเซียเอ่ยถามน้ำเสียงดูสงสัยและจริงจังเป็นอย่างมากจนราซิสที่จับมืออยู่หลุดขำออกมา รวมทั้งเพื่อนของเธอทั้งสามคนไม่เว้นแม้แต่อาจารย์โกลเลียสที่พยายามเก็บสีหน้าแต่ก็ยังเห็นว่ายกยิ้มที่มุมปาก

เห็นนะคะ! ราเซียจ้องเขม้งที่อาจารย์ก่อนจะหันกลับมามองพี่ชายที่ยังคงขำในคำถามเธออยู่ จนราเซียอดไม่ได้ที่จะพองแก้มออกมาคำถามมันน่าตลกตรงไหนกันเธอจริงจังนะ

"พี่ยังไม่มีหรอก พี่ขึ้นเป็นดยุกและผู้นำตระกูลด้วยเหตุผลพิเศษน่ะ"ราซิสที่เห็นน้องสาวพองแก้มเอ่ยออกมาเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะงอนจนไม่คุยด้วย

"ถ้างั้นท่านพ่อท่านแม่ล่ะค่ะ?"ราเซียพยักหน้าเข้าใจก่อนเอ่ยคำถามต่อไป

"......"จู่ๆบรรยากาศโดยรอบก็เงียบสนิทได้ยินเพียงเสียงเท้าที่กระทบพื้นและเสียงลมหายใจที่เหมือนชะงักไปชั่วขณะ

"พี่กำลังจะพาไปหาพวกท่านเนี่ยแหละ"ราซิสเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มที่ดูก็รู้ว่ามันเศร้าขนาดไหน

ราเซียรับรู้ได้ในทันทีว่ามีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้น ระบบ..

|รับทราบโฮสต์|

อัปเดตวันที่15/04/65

ไรท์ดูเหมือนเร่งเนื้อเรื่องใช่ไหมคะ?ใช่ค่ะไรท์เร่งนิดหน่อยอาจทำให้ขาดความน่าตื่นเต้นต้องขออภัยทุกคนด้วยนะคะ