3 ปีที่ไม่เคยลืม

เนื้อเรื่อง

ความสุขช่วงประถม  ถึงแม้มันจาเปนความสุขแบบเด็กๆแระเปนช่วงแรกของวัยรุ่นถึงแม้ชั้นจารุ้จักกับพวกมันได้ไม่นาน  เพียงแค่3ปีก่าๆ  หรือบางคนอาจจะไม่ถึงด้วยซ้ำไป  แต่ชั้นก้อไม่ทราบเหมือนกัน  ว่าทัมไมชั้นถึงได้ผูกพันธ์กับพวกมันเหล่านั้นได้มากมายขนาดนี้  หรืออาจเปนเพราะ  พวกเราผ่านเหตุการณ์ต่างๆ  ซึ่งอาจเกิดจากความคึกคะนองของเราในช่วงนั้น  ทั้งดีแระมะดีของพวกเรา  จึงทัมให้เรารู้สึกรักและพูกพันะกันมากขนาดนี้

เมื่อถึงวันที่เราต้องอยู่พร้อมกันเปนครั้งสุดท้ายมันทัมให้ชั้นจัยหายเหมือนกัน  วันนั้นเปนวันที่เหนื่อยและเศร้า  ถึงจะเหนื่อยแต่มันยิ่งทัมให้ความผูกพันธ์ของเรายิ่งแน่นแฟ้นมากขึ้น  ชั้นไม่เคยรุ้สึกเสียดายที่ได้มาเรียนที่นี้  แระได้รุ้จักกับหลายๆคนที่ชั้นรัก  กับหลายๆคนที่ชั้นแคร์  แระอีกหลายๆคนที่ชั้นรุ้สึกดีๆด้วย  ชั้นจาเก็บความรุ้สึกดีๆอย่างนี้ไว้ตลอดไป  ถึงแม้วันข้างหน้าความรุ้สึกแระความทรงจำนี้มันจาเลือนลางไป  แต่มันจาไม่หายไปจากจัยชั้นแน่นอน  ชั้นว่าความรุ้สึกอย่างนี้แบบนี้  กับเพื่อนๆพวกนี้มันคงจาไม่เกิดกับชั้นไม่ว่าวันไหนๆ  เวลาไหนๆ  มันก้อคงมะมีอีกแร้ว  วันแระเวลาก้อได้ผ่านไปเรื่อยๆอย่างช้าๆ  ผ่านไปขณะที่เราร่วมกันสร้างประสบการณ์  ทั้งดีแระมะดี  ทั้งประทับจัยแระไม่ประทับจัยต่างๆมากมาย  แระเวลาต่างๆก้อได้ผ่านไป  ผ่านไป  แระผ่านไปทำให้ถึงวันที่เราทุกคนต้องจากกันจิงๆ  ยังมีคนพูดไว้เรยว่า  มีพบก้อต้องมีจากเปนเรื่องธรรมดาของมนุษยชาติ  เมื่อจากแร้วโอกาสที่จะได้พบกันก้อน้อย  หรือบางคนก้อคงจามะมีโอกาสได้เจอทั้งๆที่อยากเจอใจแทบขาด

ชั้นต้องขอบคุณโรงเรียนที่ยอมเปนสถานที่แระทัมอารัยหลายๆอย่างพร้อมๆกัน  ขอบคุนซิสเตอร์   คุนครู  ทีคอยอบรมสั่งสอนเรา  แระคุนครูคนสำคัญของพวกเราคือครูมุกดา  ของนักเรียน  ที่เคยด่า  เคยว่า  เคยตี  เคยเล่น  และเคยหลายๆอย่างกับพวกเรา  ขอบคุน  คุนลุงคุนป้าที่ทัมอาหารแระขนมให้เราได้ทาน  ให้ชั้นได้ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์  จากอาหารแระข้าวของป้าที่ชั้นจาเอาจานข้าวอีกจานนึงมาร่วมกับอีกจานนึงแระขอโน้นขอนี้เยอะๆ  และที่สำคัญขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่เคยเล่นซ่อนหาด้วยกัน  เคยถามคำถามกัน เคยตีกัน  เคยซ้ำเติมกัน  เคยโกหกกัน  แคแก้ตัวร่วมกัน  เคยเหนครูมุกดาร้องไห้  เคยคาบหลอดต่อๆกัน  เคยปั่นจักรยานออกไปซื้อส้มตำ  เคยเอามะม่วงจิ้มแจ้วปลาร้ามากินกัน  เคยแสดงละครบนเวทีของโรงเรียนด้วยกัน  เคยล้อชื่อพ่อ-แม่กัน   แระอีกมากมายหลายๆเคยที่เคยทัมร่วมกัน  ขอบคุณพ่อ-แม่ของพวกแกทุกคนที่ให้กำเนิดลูกอย่างพวกแกมาเปนเพื่อนกะคนอย่างชั้น  ทำให้เราได้ใช้ชื่อท่านทั้งหลายมาล้อกัน  ขอบคุณสวรรคที่ให้เรามาเปนเพื่อนกัน  มารุ้จักสิ่งดีๆที่เกิดขึ้น  มารับรุ้ความทรงจำดีๆนี้มาเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่างๆมาบันทึกความทรงจำดีๆใส่สมองอันไม่กี่หยักของพวกแก(ไม่เกี่ยวกะชั้น)และสมองหลายๆหยักของชั้น