สมาคมพวกว่างงาน

ลำดับตอนที่ #16 : อดีตที่ยากจะลืม (1)

'ชิโอริ'

ทุกคนต่างเรียกหาชิโอริกันทันทีหลังจากถูกการโจมตีของมอนเตอร์ตัวนั้น

หลังจากถูกบอลไฟขนาดใหญ่ชนเข้าไป ชิโอริก็ได้พยายามฝืนร่างกายของตัวเองยืนขึ้นมาเตรียมพร้อมการต่อสู้อีกครั้ง

ร่างกายของชิโอริตอนนี้นั้นย่ำแย่มากๆ แขนข้างนึงโดนไฟไหม้ไปทั้งแขนเพราะพยายามป้องกันบอลไฟเอาไว้ 

ชิโอริ 'ฉะ...ฉันยังไหว สนใจเจ้ามอนเตอร์ตัวนั้นก่อนเถอะ'

'คำเตือน! ขณะนี้พลังชีวิตของโฮสต์(ชิโอริ)เหลือต่ำกว่า 50% ต้องการยกเลิกการทดสอบนี้หรือไม่?'

เสียงประกาศดังขึ้นมาในหัวของทุกคน พร้อมกันนั้นก็ทุกคนก็หันไปทางที่ชิโอริยืนอยู่ทันที

ชิโอริ 'ไม่ต้อง..ไม่ต้องมาห่วง..ฉัน ฉะ.ฉันยังไหวอยู่'

โคโทริ 'เรายอมแพ้กันเถอะนะคะ ตอนนี้พี่บาดเจ็บสาหัสอยู่นะคะ'

ชิโอริ '..ไม่'

ยาจิมะ 'ถอยกันเถอะเจ้าขาดความนึกคิดแล้วนะ'

ชิโอริ 'ฉันยังมีสติอยู่ ไม่ต้องห่วง ฉันยังไหว!'

โคโทริ 'ขอร้องล่ะพี่สาว พวกเรายอมแพ้กันเถอะนะคะ พี่จะตายเอานะคะ'

ด้วยการพยายามเกลี่ยกล่อมของโคโทริและยาจิมะ นั้น เพื่อที่จะให้ชิโอริกลับไปรักษาบาดแผลนั้นเอง

ชิโอริ 'ฉันบอกว่าไม่ต้องยังไง!'

ชิโอริได้ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง ทำให้โคโทริเริ่มที่จะร้องไห้ออกมา

โคโทริ 'พี่..พี่สาวคะ แค่ครั้งเดียว... ฟังที่ทุกคนพูดเถอะนะคะ'

ชิโอริ 'เงียบแล้วทำตามที่ฉันบอกซะ!'

'โซล'

การ์ปที่นิ่งเฉยมานานก็ได้เข้ามาหาชิโอริทันที

ชิโอริ 'คุณการ-'

การ์ป 'เธอเริ่มขาดสติไปแล้วนะ...'

การ์ปนั้นใช้ฝ่ามือสับลงตรงต้นคอของชิโอริทันที ด้วยร่างกายที่อ่อนแอของชิโอริและบวกกับบาดแผลของชิโอริแล้ว ทำให้ชิโอริล่วงลงไปกับพื้นอย่างง่ายดาย

ชิโอริ 'ทำไม..-'

พร้อมกับทุกสิ่งรอบตัวเริ่มมืดลงและเสียงสุดท้ายที่ชิโอริได้ยินก็คือ 'เธอจะโกรธฉันก็ได้นะ เมื่อเธอตื่นขึ้นมาแล้ว'

***

'ทำไมกัน .. เราทำอะไรผิดหรือยังไง .. ครอบครัวของฉันทำอะไรผิด .. ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างที่สำคัญต่อชีวิตฉันถึงต้องหายไปด้วย .. พระเจ้า? บอกฉันที ฉันทำอะไรผิดไปอย่างงั้นเหรอ?'

ย้อนกลับไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว บนเครื่องบินลำหนึ่ง

"ชิโอริลูกตื่นได้แล้วพวกเราถึงสนามบินแล้วนะ" เสียงเรียกของคนเป็นแม่ดังขึ้นมาทำให้ชิโอริพยายามลืมตาตื่นขึ้นมา 'คุณแม่คะ..พวกเราถึงแล้วอย่างงั้นเหรอคะ?'

"ชิโอรินี่นอนเก่งจังเลยนะ..ใช่แล้วจ๊ะ พวกเรากลับมาถึงแล้ว" เรียกทุกท่านโปรดทราบขณะนี้ทางเรากำลังจะลงจอดแล้ว ขอให้ทุกท่านนั่งอยู่กับที่และเช็คสิ่งของ ของท่านให้เรียบร้อย

ใช้เวลาไม่นานเครื่องบินก็ลงจอดอย่างปลอดภัย ในขณะที่ทุกคนในเครื่องบินเตรียมตัวจะลงเครื่องนั้น ... ทุกคนอย่าขยับ!

กลุ่มคนจำนวนหนึ่งพร้อมอาวุธเดินเข้ามา .. ทุกคนอยู่เฉยๆอย่าขยับไม่งั้นพวกเราจะยิงพวกแกทิ้งซะ!  เสียงตะโกนที่ดังขึ้น เริ่มทำให้ฝูงชนเกิดความแตกตื่นทันที

ปัง! ปัง! ปัง!

/////

ขอโทษที่หายไปหลายวันเน้อ ความจริงแล้ว..กำลังคิดว่าจะเขียนเนื้อเรื่องให้ดำเนินไปทางไหนดีอยู่เน้อ! 

ไม่ได้ติดเกมหรืออะไรทำนองนั้นเลยนะเอ่อ จริงจริ๊ง