[Laflora] เอาเถอะ ตามสบายเลย!

ลำดับตอนที่ #1 : (1) เมื่อชะตาฟ้าลิขิตให้มาพบกัน

' CLICK THE PICTURE OR GIF(?) '

(1) เมื่อชะตาฟ้า ลิขิตให้มาพบกัน

กรุงเทพ ประเทศไทย

ท่ามกลางเมื่อกรุงที่ครึกครื้น ในยามที่แสงตะวันลาไป จันทราเคลื่อนมาแทนที่ แสงจันทร์ที่สาดส่องผ่านหน้าต่างของบ้านหลังหนึ่ง แสงนั้นลงมากระทบกับผิวกายของหญิงสาว ขับให้ผิวที่ขาวราวกับน้ำนมเปล่งแสงออกมาราวกับต้องมนต์ ไม่ว่าจะเป็นเส้นผมสีน้ำตาลที่พอประกอบกับใบหน้าของหญิงสาวที่งามราวกับนางฟ้านางสวรรค์ ทำให้หญิงสาวดูสวยงามขึ้นมาราวกับจับต้องไม่ได้ ที่กล่าวมาทั้งหมดไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก 'ทิวา พุดพิชญา' ที่กำลังนั่งรับลมอยู่ตรงหน้าต่าง พลางทำหน้ากังวล จะไม่เธอกังวลได้ยังไงในเมื่อ พรุ่งนี้เพื่อนๆจากลาฟลอร่าของเธอ ที่เธอไม่เจอมาหลายเดือนอย่าง เหมยฮัว ยูริ นาร์ซิสซ่า และโรซารี่ มาที่ประเทศไทยครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่ทราบ ที่ทั้งห้านัดกันมาเที่ยวที่ประเทศไทยแห่งนี้ ถึงแม้พวกเธอจะจบจากลาฟลอร่ามาหลายปีแล้วก็ตาม แต่มิตรภาพของพวกเธอไม่เคยหายไป

เเต่สิ่งที่เธอกังวลก็คือไอ้พวกที่ตามสี่สาวมาหน่ะสิ คนมันเยอะหน่ะไม่เท่าไหร่หรอก เธอมั่นใจว่าห้องในบ้านของเธอมีพอแน่นอน แต่ไอ้ที่จะตามมามันเป็นถึง(อดีด)4ใน5 ราชาแห่งโนอาห์เลยนะ ถึงจะโตๆกันหมดแล้วแต่พวกนี้ก็มีมุมเด็กอยู่ (ไม่)นิดนึงแหละ เอ๋อที่พวกนั้นมาได้เพราะว่าพวกนั้นคบกับเพื่อนของเธอแล้วหน่ะสิ ติดกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋เสียอีก คงเหลือเเค่เธอนั่งเเหละที่ยังโสดไม่มีคู่ครองกับเขาเสียที เธอนั่งตากลมสักพักก่อนจะนั่งลงพร้อมกับวางแผนต่างๆในหัว เธอคิดอีกทีเธอควรไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ไปรอรับที่สนามบินเเต่เช้า

เช้าวันต่อมา

"พี่ทิวาคะ คือหนูขอไปด้วยได้ไหมคะ? นะๆๆๆ"พอตื่นเช้าขึ้นมาเธอก็เจอเจ้าตัวปัญหาแต่เช้าเลย ตรงหน้าของเธอเป็นเด็กหญิงที่เธอรับมาเป็นน้องสาวบุญธรรมเมื่อหลายปีก่อนตั้งแต่เธออยู่คลาสดัชเชสหล่ะมั้ง(?)  เป็นเด็กสาวผมสีน้ำตาลตาสีน้ำตาลคล้ายกับเธอ แต่อ่อนเยาว์กว่า และมีหน้าตาที่หวานกว่าเธอมากๆชื่อของเธอคือ 'ธมลวรรณ พุดพิชญา' เรียกเธอสั้นๆว่า 'ตะวัน' ก็ได้ เห็นแบบนี้ตะวันนั้นอายุน้อยกว่าเธอแค่นิดเดียวเองนะ ปีนี้ตะวันเองก็จะ20แล้ว

"ตะวันอยากไปทำไมเหรอคะ? พี่วาขอถามหน่อย"เธอหันไปมองน้องสาวของตนก่อนจะเอ่ยถามออกไปอย่างอดสงสัยไม่ได้ น้องสาวตัวดีของเธอฉีกยิ้มอย่างน่ารักก่อนจะพูดกับเธอว่า "วันอยากเห็นค่ะ...วันอยากเห็นคนที่ทำให้พี่วายิ้มได้ คนที่ทำให้พี่สาวคนสวยของวันมีความสุข" เธอที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมา พร้อมกับใช้มือมาลูบหัวน้องสาวตัวน้อยๆของเธอเบาๆ

"งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวรอพี่วาด้านล่างนะคะคนดี เดี๋ยวพี่ตามไป"ตะวันที่ได้ยินดังนั้นก็ดีใจใหญ่ กอดพี่สาวคนสวยด้วยความรวดเร็วก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปจุ๊บแก้มพี่สาวเบาๆก่อนจะจากไป

จุ๊บ

"เฮ้อ เด็กคนนี้"ในด้านของผู้ถูกระทำได้แต่ลูบแก้มตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวของตนให้เสร็จสิ้น

20นาทีต่อมา

"วันคะ วันไปรอพี่วาที่เจสซี่ที" เมื่อตัวเธอจัดการธุระของตนเสร็จแล้วบอกให้น้องสาวไปรอที่รถ Hyundai h1 2016 สีดำหรือเจสซี่ ที่นานๆที่เธอจะเอาออกมาใช้ครั้ง 

"โอเคค่าาา ขอไปเอากุญเเจรถแปบนึงนะคะ "ตะวันที่ได้ยินดังนั้นรีบเดินเข้ามาทำวันยาหัตถ์ในชุดที่ค่อนข้างน่ารักสำหรับเธอ เชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกระโปรงสีน้ำตาลอ่อน ยิ่งถ้าวันนี้เธอไม่ขอให้น้องใส่คอนเเทค์เลนส์นะ แว่นประจำตัวที่ใส่ประจำคงทำให้ตะวันดูน่ารักขึ้นไปเท่าตัว เด็กคนนั้นยิ้มตาหยีก่อนจะสับเท้าไปอย่างรวดเร็ว เห้อตะวันก็เป็นแบบนี้ เธอจะปล่อยให้มีแฟนได้ยังไงน่ารักซะขนาดนี้  เธอเดินเข้ามาที่ลานจอดรถเห็นเจสซี่ที่ถูกสตาร์ทไว้แล้ว โดยมีตะวันนั่งอยู่เบาะข้างคนขับและส่งยิ้มมาให้เธอเบาๆ

"งั้นไปกันเถอะเนอะ"เธอกล่าวพร้อมขับรถมุ่งหน้าไปสนามบิน

สนามบินXXX

"เอ๋อยู่ไหนกันน้า พวกนี้นี่ฉันว่าฉันมาตรงเวลาเเล้วนะ"ทิวาในเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงสีกรมท่าแบบเดียวกับตะวันเอ่ย

ขึ้น

อย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วสนามบิน ข้างๆมีตะวันที่เหงือเเตกผลั่กพยายามกวาดตาหาเพื่อนของพี่สาวตนอยู่ก่อนจะเอ่ยถามทิวาอย่าสงสัย

"พี่วาค่ะ เพื่อนพี่มีคนผมสีส้มสว่างๆกับเขียวใช่มั้ยคะ?"ทิวาที่ได้ยินนั้นก็ขมวดคิ้วสักพักก่อนจะคลายออก' สีส้มกับเขียวเหรอ พวก5ราชา?' ก่อนที่จะได้ตอบอะไรออกไปเธอก็รู้สึกได้ถึงแรงกระตุกตรงเเขนเสื้อ ทิวาเงยหน้าขึ้นไป พบกับตะวันที่ใช่มือชี้ไปทางๆหนึ่ง ทิวาหันไปตามทิศที่ตะวันชี้ก็พบกับสีผมสีฟ้าอมเขียวเล็กน้อยของ โรซารี่เพื่อนเธอที่กำลังเดินมาพร้อมกับคนอื่นๆและส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะกล่าวกับเธอที่ยืนอยู่ว่า

"กว่าจะหาเจอเเหนะ"โรซารี่พูด

......ไอ้คนที่ควรพูดมันควรเป็นเธอต่างหากยัยพวกบ้า!!

"โอ้เเม่สาวน้อยคนนี้ใครเหรอ"เสียงของ'ลีโอนาร์โด้ ดันเต้' ดังขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวตะวันและฉวยเอามือของตะวันไปจุมพิตเบาๆแต่ก็สร้างความตกใจให้กับเด็กสาวได้ หลังจากที่ดันเต้จุมพิตลงไปที่หลังมือก็เงยหน้าขึ้นมาส่งรอยยิ้มให้กับตะวันน้องสาวของเธอ เมื่อตะวันตั้งสติได้ก็รีบสับเท้ามาหลบหลังเธอทันที

"พ...พี่วาช่วยวันด้วย ว..วันกลัว"เด็กสาวที่อยู่ด้านหลังเธอตัวสั่นน้อยๆ แต่กลับพยายามพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงสั่นๆ 

เพื่อนของเธออย่าง'นาร์ซิสซ่า เลเฟบเบอร์'ที่เห็นอย่างนั้นก็ฟาดมือลงไปที่แขนซ้ายของ'แฟนหนุ่ม'ของตนทันที

 

"โอ้ย!! คุณนาร์ซิสซ่า!! ผมเจ็บนะ"ดันเต้ร้องซื้ดขึ้นมาอย่าง(ไม่)เบานัก มือแฟนสาวของเขาจะหนักขึ้นทุกวันๆแบบนี้ไม่ได้นะ 

"สวัสดีค่ะ น้องคือน้องตะวันใช่มั้ยเอ่ย พี่ขอโทษแทนแฟนพี่ด้วยนะ" นาร์ซิสซ่าก้าวขึ้นมาจับมือตะวันที่หลบอยู่ด้านหลังทิวาอย่างเบามือก่อนจะกล่าวขอโทษเด็กสาวที่ทิวาเคยบอกพวกตนเอาไว้

"เอ่อ...ม ไม่เป็นไรค่ะพี่สาว...... หนูชื่อธมลวรรณ พุดพิชญา น้องสาวของพี่ทิวาค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ"เด็กสาวพูดกับนาร์ซิสซ่า ก่อนจะสูดหายใจเข้านิดนึงก้าวขึ้นไปด้านหน้า และกล่าวเเนะนำตัวเองให้กับทุกคนพร้อมกับยกมือไหวืไปด้วย

"เก่งมากเลยค่ะ น้องวัน"ทิวายกมือลูปหัวน้องสาวของตนเบาๆ ตะวันยิ้มออกมาน้อยๆทุกคนเริ่มแนะนำตัวกันให้กับตะวัน แม้ตะวันเองยังมีอาการกลัวดันเต้อยู่น้อยๆ แต่ก็สามารถเข้ากับทุกคนได้ดีโดยเฉพาะโรซารี่กับยูริ หลังจากนั้นตะวันก็ตามติดสองคนนี้ตลอดทางก่อนที่ 'หยาง เหมยฮัว' จะทำท่าหมือนลืมอะไรสักอย่าง

"ทิวา ฉันว่าเราลืมอะไรสักอย่างนึงแหละ..."เหมยฮัวทำท่าเกาแก้มนิดๆเหมือนนึกอะไรสักอย่าง ทิวาทำท่าตั้งใจฟัง

"อ๋อ!!นึกออกแล้วว่าลืมอะ----

/ลืมฉันเนี่ยแหละ อะไรกันพวกนี้ พอลงจากเครื่องปุ๊บก็ทิ้งกันเสียแล้ว"ก่อนที่สาวผมสีน้ำเงินจะได้พูดจบก็มีเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นเหนือหัวของทิวาเสียก่อน ทำให้ทิวาเงยหน้าขึ้นไปก่อนจะพบกับดวงตาสีครามที่จ้องมาหาดวงตาสีทับทิมงดงาม วินาทีนั้นราวกับต้องมนต์ ระยะเวลาอาจจะสั้นแต่กลับยาวนานราวกับชั่วนิรันต์สำหรับคนสองคน ก่อนที่จะได้คิดอะไรทิวาก็รู้สึกถึงแรงดึง ไปกอดคนทำนั่นก็ไม่ใช่ใครนอกจากตะวันน้องสาวของเธอเอง

"พี่ชาย...พี่จะทำอะไรพี่ทิวาคะ?" ตะวันที่กอดเอวของเธออยู่เริ่มจะขู่อดีตคิงของโนอาห์แล้ว เฮ้ออ ไม่กี่นาทีก่อนยังเป็นลูกแมวหลบหลังเธออยู่เลย ไหงกลายเป็นเสือที่พร้อมจะขู่ทุกคนแล้วหน่ะ ทิวาถอนหายใจเบาๆ

"คนนี้ก็เพื่อนพี่เองค่ะน้องวัน ตอนนี้ปล่อยพี่ก่อนเนอะ"ตะวันทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ยอมปล่อยเธอ และแนะนำตัวเองอย่างสุภาพอีกครั้ง ถึงจะไม่ชอบขนาดไหนแต่เราต้องรักษามารยาทเอาไว้ ตะวันคิด

"คิมกียุล ยินดีที่ได้รู้จักตะวัน" กียุลยื่นมาจับมือของเด็กสาวเพื่อเช็คแฮนด์ ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ด้วยดีเว้นเเต่ไอ่สายฟ้าระหว่างสองคนนั้นมันคืออะไร

"เช่นกันค่ะ พี่กียุล"ณ วินาทีนี้ตะวันกัดฟันพูอย่างแรุนแรงเธอไม่เคยรู้สึกอยากจะต่อยคนขนาดนี้เลย ฮึย! หมอนี่ยังมีหน้ามายิ้มกวนประสาทเธออีก เดี๋ยวแม่ก็ขวางเสียเลย(ห๊ะ ขวางอะไร?)

"เราเสียเวลามามากแล้วเนอะ ไปกันเถอะทิวา"คนที่มาหยุดสงครามประสาทนั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก โรซารี่

"เอาสิ"ทิวาพูดพลางเกี่ยวแขนน้องสาวตัวดีไปที่รถด้วย

.

.

.

.

.

.

ในการเดินทางมาที่คฤหาสถ์ของเธอเป็นไปได้ด้วยดี(หล่ะมั้ง) พอถึงคฤหาสถ์ปุ๊ปเธอก็บอกให้พ่อบ้านพอแขกทั้งหมดรวมถึงตะวันที่ผันตัวไปเป็นไกด์แนะนำห้องต่างๆให้กับทั้ง9คน รวมถึงพาไปดูห้องที่จัดเตรียมไว้ให้ปรากฎว่าเหลือเศาหนึ่งคน นั่นก็คือคนที่ทิวาไม่คิดว่าจะมาทำให้ไม่ได้จัดห้องเอาไว้ให้

"ให้พี่ชายนอนห้องพี่วาก็ได้หนิคะ เดี๋ยววันไปย้ายของๆวันกลับมาที่ห้องตัวเองก็ได้"

.

.

.

เอ๊ะ 

เอ๊ะ

เอ๊ะ

              นี่ตะวันทิ้งเธอให้อยู่กับตานี่เหรอ?

"เดี๋ยวก่อนค่ะน้องวัน!!"ไวกว่าคำพูดตะวันคว้าแม๊คบุ๊คเครื่องรักของตนก่อนจะสับเกียร์แฟลชออกไปจากห้องด้วยความไว้แสง

ปัง!!!

"อ้าว? เอาไงหล่ะ ฉันนอนห้องนี้นะ"เจ้าของเสียงเจ้าปัญหาได้ทำการวางของๆตนและรีบเดินเข้าไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวของตนก่อนที่เจ้าของห้องตัวจริงจะได้พูดอะไร 

"นายตี๋!!!" สุดท้ายทิวาก็ต้องเดินไปห้องของตะวันเพื่อใช้ห้องน้ำ "น้องวันไปตกลงอะไรกับนายตี๋นั่นอีกหล่ะคะ? หมอนั่นดีกว่าพี่วาเหรอ?"ตะวันมองหน้าพี่สาวของตนอย่างชั่งใจก่อนจะตอบกลับไปอย่างสบายๆ

"ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละค่ะพี่วา...กลับห้องพี่ไปเลยยย วันจะดูแจฮยอนแล้วๆ"กล่าวเสร็จก็ดึงพี่สาวไปที่ห้องของตัวเอง

"ไปนะคะ ราตรีสวัสดิ์"

.

.

.

หลังจากที่ตะวันเดินไปแล้วทิวาก็เดินเข้าไปนั่งรอสักพัก เสียงในห้องน้ำก็เงียบไป ตอนนั้นเธอเองก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร จนมันเงียบไปนานนานมากๆ ทิวาที่เห็นดังนั้นก็รีบเดินไปที่ประตูห้องน้ำก่อนจะเคาะที่ประตูเบาๆ

ก๊อกๆ

"นายตี๋ เป็นอะไรรึเปล่า" แต่สิ่งที่เธอได้กลับมามีเพียงแค่ความเงียบ เธอเอาหูไปแนบกับประตูก่อนจะพูดเบาๆว่า

"นี่นายตี๋นายไม่เป็นไรใช่มั้ย"สิ่งที่ได้กลับมาก็ยังเป็นความเงียบอีก

"นายตี๋ตอ--- กรี้ด"ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยคจบประตูห้องน้ำเปิดออก ทำให้เธอที่ยืนเอาหูแนบประตูอยู่ถึงกับเสียหลัก เธออาจจะล้มหัวฟาดพื้นตายก่อนถ้าไม่ได้กียุลที่ใช้มือเกี่ยวเอวของเธอเอาไว้ แต่นั้นก็ทำให้ทั้งร่างกายของเธอและกียุลมีความแนบชิดขนาดที่ใกล้เคียงกับคำว่า 'เนื้อเเนบเนิ้อ' เข้าไปทุกที แถมสภาพของกียุลตอนนี้ก็มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปิดส่วนล่างเอาไว้เผยให้เห็นถึงไหล่กว้าง แม้กระทั่งกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เป็นลอนหนา ยิ่งประกอบกับใบหน้าจะมองว่าสวยก็สวยจะหล่อก็ราวเทพบุตรนั่นอีก ดวงตาสีครามของอีกคนยิ่งแล้วใหญ่ มันทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวเองอย่างห้ามไม่ได้

"อะไรยัยลิง ฮึ หลงรักฉันเข้าไปแล้วเหรอยังไง"ชายหนุ่มกล่าวพลางขยับใบหน้าของตนไปใกล้ใบหน้างามจนจมูกของทั้งสองคนชนกัน

"โห หนุ่มสาวนี่ดีจังเลยนะคะพี่ทิวา กียุลฮยอง"เสียงใสของตะวันทำให้ทั้งสองต้องแผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว

"ต--ตะวันทำไมถึงเป็นฮยองหล่ะ--ไม่สิมาทำอะไร"ตะวันเลือกไม่ตอบคำถามนั้น

"อ้าวไงตะวัน "กียุลเป็นผู้เริ่มบทสนทนาก่อนพร้อมกับโบกมืออย่างสบายๆต่างกับตะวันที่ทำหน้าประมาณว่า'กรุณาดูสภาพตัวเองด้วยค่ะผิดกับพี่สาวของตนที่แทบจะเอาใบหน้ามุดพื้นห้องให้รู้แล้วรู้รอด และตะวันเองที่คาดว่าน่าจะสวมวิญญาณอับดุล(?)จึงสามารถทราบความคิดของพี่สาวได้จึงกล่าวขึ้นมาว่า  "พี่วาไม่ต้องห่วงนะคะวันไม่บอกใครหรอก วันแค่มาเอาจอยเกมส์เฉยๆ วันนี้นังเจย์มาค้างกับหนูนะคะ"ว่าแล้วก็เดินดุ่มๆไปคว้าเอาของที่ต้องการและออกไปอย่างรวดเร็วแต่ก่อนออกไปน้องสาวตัวดีได้ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ที่ห้องนี้

"ทำต่อตามสบายเลยนะฮยองแต่ เบาๆหล่ะถึงห้องมันจะเก็บเสียงแต่ห้องข้างๆแบบห้องหนูมันก็ได้ยินนิดๆนะ"

"ตะวัน!!"

.

.

.

.

.

.

.

.

"แล้วสรุปพี่สาวเธอรู้ป่ะว่าเธอติดเครื่องดักฟังไว้ที่ห้อง"เสียงของเจย์เพื่อนรัก(แค้น)ที่สุดของเธอเอ่ยถาม ตะวันส่ายหน้าเบาๆพร้อมกล่าวเสริมว่า 

"แบบพี่วาจะไปรู้อะไร๊ แต่กียุลฮยองนี่เห็นตั้งแต่เข้าห้อง"

"เออ ทำงานกับองกรณ์โลกนี่นา แล้วทำไมเรียกว่าฮยองวะ แกต้องเรียกว่าโอปป้าไม่ก็ซอนเบนิมไม่ใช่เหรอ?"

"ฮยองบอกเห็นเราเหมือนน้องชายเลยเรียกฮยองแม่ม"

"แหม สมควรจ้า "

"แกมาทำไมดึกดื่นเจย์?"

"แม่ไล่อะ ขอพักพิงหน่อยน้าาา ธมลวรรณ---"

"จ้าาา ถ้านายจักรพรรติไม่ใช่เพื่อนเรา แล้วพ่อกับแม่ไม่ได้ฝากเราไว้กับนาย--นายคงได้ออกจากบ้านไปแล้วนะ"

"ถ้ากูไม่อยากเป็นเพื่อนหล่ะ"

"ห๊ะ? ว่าไงนะเจย์เราไม่ได้ยิน"

[Thamolwan P.  V.S.  Jakraphat C.]

----TALK----

กรี้ดดดด น้องตะวันมาขวางทำไมมมมม เอ๊ะแต่ว่นายจักรพรรตินี่อะไร๊๊๊๊ แหะๆ ตอนนี้จัดให้เลย บทไม่ค่อยลื่นขอภัยด้วยจ้าา *ยังไม่ได้แก้คำผิด* 

T
B