คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ของที่ระลึก
“อโทษนะุ รอันเือบั่วโมแน่ะ มะปราล่ะหิวไหม เราะไ้แวะหาอะไรทาน่อนลับบ้าน”
“ปรานะ หิวนท้อิ่ว ไส้พันันหมแล้ว ส่วนที่ปานูหน้าิ ินพี่ไ้แล้วนะ” วศธรหัวเราะ
“พี่เห็น้วย ไปุึ้นรถ ผมเลี้ย้าว ะทานอะไรี”เาหันมาถามปาริัร หล่อนเียบหน้าูม
“ ไม่อบ ั้นผมเลือเอนะ” ว่าแล้วเาับรถออไป แล้เบรนนโมโหหิวหัวะมำ นหิวหน้าบึ้ึบ่นอุบอิบ ส่วนนับหัวเราะถูใ
“หนูทำอะไรอยู่รนี้ บอหน่อย เหมือนส่วนเินเลยเรา”
“โอ้ย อิ่ม” มะปราหย่อนัวลบนโฟา
“ ราวหน้าพี่ปานอนพี่วินอีนะะ หนูะไ้ินออร่อยๆ”
“พี่ไม่ไ้อนสัหน่อย ทำไมพี่้ออนล่ะ”
“ใ่ ทำไมุ้ออนผมนะ บอหน่อย” วศธรมอปาริัรอย่าล้อเลียน
“ันแ่โรธ ที่้อรอนานั้นโยที่ไม่รู้ว่า้อรอนานแ่ไหน ันไม่อบารรออยๆ”
“ผมรู้ ผมอโทษ”
“โธ่พี่ปาน ไหน ๆ ็ลับมาแล้วหยวน ๆน่า “ มะปรา่วยวศธร
“ัวเอไม่โรธ็เย ๆ เลยนะ” ปาริัรพาล
“หนูอโทษ ไปล่ะนะ หนู่วยไม่ไ้แล้วนะ” ว่าแล้วมะปราแล้เินัวลีบึ้นห้อัวเอ แ่ยัูสอนิ้วส่ในวศร
“ผมอโทษ มันมีเรื่อ่วนน่ะ”
“่วน็้อบอไ้ิ ว่าะให้รอถึี่โม ถ้ารอถึเ้าะไ้หาเสื่อ หาหมอน มานอนรอ” ปาริัรประ วศธรเียบไม่่อปา่อำ หล่อนหันมามอเาับวามผิปินั้น
“ มีอะไรหรือะ”
“ภาสรถูยิ”
“ฮ๊ะ อะไรนะ”ปาริัรใ “เมื่อไหร่ะ”
“็อนที่ผมโทรหาุ ุิมไ้รับโทรศัพท์าหัวหน้านาน ภาสรให้โทรบอ”
“ หัวหน้านานที่ไหน”
“ภาสร ออไปูบ้านเา ที่ำลั่อมแมใหม่น่ะ นร้าย น่าะสะรอยาม เามาสัพัแล้วล่ะ”
“เรื่ออะไรหรือะ”
“ไม่รู้ิ น่าะเรื่อส่วนัวมั้ ไม่น่าเี่ยวับาน เพราะเาไม่ไ้มีบทบาทับ วี สัเท่าไหร่ ไปพัเถอะ ผม็อัวเหมือนัน” วศธรเินึ้นไปบนห้ออย่ารุ่นิ ปาริัรมอามอย่าเป็นห่ว
วศธรเปิลิ้นั หยิบล่อบาอย่าึ้นมา พอเปิออ เป็นสร้อยยาว ห้อย้วยล็อเ็ทำาปลอระสุนปืน ที่พ่อให้เา อนไปยิปืนแ่ับพ่อ เาเอามันออมาห้อยอ เาำระสุนไว้แน่น
“พ่อรับ แม่รับ มันใล้เ้ามาแล้วรับ”
“ทำไมุไม่บอผมุเผ็ ว่าเอลูพี่ภาสแล้ว” ทำนุโวยวายใส่เผ็
“ผม็เพิ่ทราบรับ เราทราบโยบัเอิ”
“ะให้ผมเื่อเหรอว่าบัเอิ ไม่ใ่ว่าพวุไปทำอะไร ลับหลัผมนะ”
“เปล่ารับหัวหน้า บัเอิริ ๆ นายภาสรเยเรียนมัธยมโรเรียนเียวับธเผ่า ธเผ่าไปเอเาโยบัเอิเลยำไ้ แล้วเามาเล่าให้ผมฟัรับ แ่ผมยัไม่มีโอาสรายานหัวหน้า ็หัวหน้าไปีอล์ฟับท่านรัมนรี”
“ ถ้าแ่นั้น็แล้วไป อย่าให้ผมรู้นะว่าทำอะไรลับหลัผม ผมไม่เอาุไว้เป็นหนามำเท้าผมแน่ พี่ภาส็ีับผมถ้าไ้่าวอะไรเี่ยวับลูอเา รีบรายานผม เผื่อผมะไ้่วยอะไรเาไ้” ว่าแล้วเา็ออาห้อทำานเผ็้วยวามโมโห เผ็ส่ายหน้าอย่าเอือมระอาับลูพี่ัวเอ
“ุิมะ ทาวาย วัน อยาเอับุวิเอร์่ะ เาอยาุยรายละเอียโยรับุวิเอร์” เรือนะวันมอหน้าวินไท รอำอบ
“เามีอะไรมา่อรอ ใระมาเอวิเอร์”
“เป็นัวแทนาเวียนาม่ะ”
“แ่ัวแทนเหรอ”
“่ะ” เรือนะวันหลบสายาที่มริบนั้น
“ วิเอร์เป็นเ้าอธุริมูล่าเือบพันล้าน ทั้ในไทยและเาหลี เาส่แ่ัวแทนมาเหรอ ีราาวิเอร์่ำไปหน่อยไหมุ”
“อโทษ่ะ”
“ถ้าแ่ัวแทน ให้มาุยับผม แ่ผมว่า ับผมยัไมู่่วรเลย ุเอาอะไรมาิ” วินไท โบมือไล่ เรือนะวันออไป้วยวามรู้สึเสียหน้า วินไท ิม ไม่ให้เียริหล่อนเลย
“นพวนี้ไม่เห็นหัวใรเลยให้ายิ”
วินไทับวศธรมาเยี่ยมภาสรที่โรพยาบาล เปิประูเ้าไปเห็นภาสรำลัเินไปมา ไม่เหมือนนป่วย มีแ่สายล้อแนที่ทำให้เาูเหมือนเป็นนเ็บ
“มาพอี พี่่วยพาผมออไปที ผมเบื่อะายอยู่แล้ว”
“ เออี ลับไ้็ีไม่มีแ ัน็เบื่อะแย่” วินไท เห็น้วย
“ หมอให้ออแล้วเหรอ” วศธรถาม
“่าหมอเหอะ ถ้าอยู่่อผมเป็นบ้าแน่” ภาสรหันมาทาวศธร
“แล้วนายะออไปล่อเป้า้านอเหรอ” วศธร้าน
“แน้ายผมเ็บ แนวาผมยัับปืนไ้นะ” วศธรส่ายหน้าอย่าระอาับวามื้อึอภาสร
“ให้มันออไปเถอะ อยู่ในนี้็ใ่ว่าะปลอภัย” วินไท ยัเห็น้วยับภาสร วศธรยัไหล่
“อ้าว อยู่นี่ ันนี่เอ” เสียธเผ่ามาพร้อมเสียเปิประู
“นรัๆ” ภาสรบ่น
“ผมไปถามหมอเรื่อที่ออาโรพยาบาล และเรื่อ่าใ้่ายให้นะรับ” วศธรรีบแยัวออไป เาไม่อยาประันหน้าับธเผ่ามาเินไป
“หลบหน้าผมเหรอรับนั่น” วศรทำไม่ไ้ยิน เิน้ำๆ ออไป
“มีอะไรอีรับผู้อ” ธเผ่าเหลือบไปทาวินไท
“ุยเถอะ ผมไม่มีวามลับับใร”
“นใน้นสััเิมผมบอว่า มีนเห็นหน้านที่ยิุ อนนี้อยู่ระหว่าเ้าหน้าที่ามหาัว ไม่นาน”
“ฮ่า ฮ่า ไม่นานเหรอผู้อ สี่วันแล้วนะ เพิ่ไ้เบาะแสเหรอ เรื่อนี้ไม่้อบอผม็ไ้ เี๋ยวผมไปหามันเอ”
“ุรู้เหรอว่าใร”
“ะมีใรล่ะ นที่อยาให้ผมาย ามันไปน่ะ”
“ุรู้้อบอผมิ ุะัารันเอไ้ยัไ มันผิหมาย”
“ใ้วามสามารถหน่อยิผู้อ” วินไท ั “ภาสร มันอุส่าห์ เป็นเป้าล่อระสุนให้ พวุยัทำอะไรไม่ไ้เลย ริไหม”
“ เรื่อนี้มันไม่ไ้อยู่ในสายานวามรับผิอบที่ผมะทำไ้ แ่ถ้าพวุให้วามระ่า ผมะหาทีมที่ไว้ใูแลให้”
“ุทำอพวุไปเถอะน่า อย่ามายุ่ับเรา” ภาสรพู้วยวามรำา
“ แน่นอน พวผม้อทำอยู่แล้ว แ่ถ้าพวุทำอะไรล้ำเส้นหมาย พวุเอผมแน่” ธเผ่าเินออไป้วยวามัใ
“ เราะทำยัไ ับนายนี่ี”วินไทบ่น “ แผนเราะพัไหม”
“เรา้อใ้เาให้เป็นประโยน์นะพี่ ูไป ๆ เพื่อนพี่ายผม็น่าะเป็นนบไ้นหนึ่”
“ผู้อ” ธเผ่าหันามเสีย วศธรนั่นเอ
“ผมอวาม่วยเหลือหน่อย”
“นายเป็นผู้้อสสัย ยัะมีอะไรให้ัน่วย”
“มีนสะรอยามปาริัร าว่าน่าเป็นพวเิม ่วยให้ใรูแลหน่อยิ แล้วผมะิว่า ผมิ้าผู้อเรื่อหนึ่”
“แล้วทำไมไม่แ้วาม”
“แ้แล้วไ้อะไร ผู้อรู้ีว่าใร ไม่ั้นไม่ถูเ้ไปอยู่สำนัานบ้าบอนั่น”
“ไ้ ั้นนาย้ออบำถามัน้อหนึ่ แล้วันะให้นอันอยามเธอเป็นระยะ”
“ถามมา”
“นายมีเป้าหมายอะไรที่ วี" วศธรเียบไปรู่หนึ่ สบาับธเผ่า้วยสายาทีุ่ัน
“เป้าหมายเียวับผู้อ” วศธรเน้นั ธเผ่าทำท่าะถาม่อ “้อลเรา ือ ้อเียว ผมไปล่ะ” วศธรเินไปที่ห้อผู้ป่วย
“ เป้าหมายเียวัน มันรู้ไ้ไวะ ว่าเรามีเป้าหมายอะไร” ธเผ่าิหนั
วศธรลับมาบ้าน เายืนมอปาริัรับมะปราำลั เรียมบาร์บีิว สำหรับืนนี้ ปาริัรทำให้านที่น่าะไปไ้สวยะั “นายน่าะถามเธอรๆนะ” เาิถึำพูอวินไท “ว่าไอีเรื่อที่ใ้เาะ้อมูลเป็นอเธอ ถ้านายิว่าเธอบริสุทธิ์”
“อเวลาันหน่อยเพราะถ้าไม่ใ่เธอ ็้อเป็นใรสันที่ทำานับเธอ เ้าไปใ้เรื่อและรหัสเธอ”
“อ้าว พี่วินทำไมไม่เ้ามา” เสียมะปราะโน ทำให้เาสะุ้ แล้วเินมารวมลุ่มับสาวๆ
“ทำไมเยอะั” เาถาม
“ผู้อธเผ่าะมาิน้วย” วศธรหันไปมอหน้าปาริัร
“เาผ่านมาทานี้ แวะทัทาย ันเลยวนเามาปาร์ีับเรา้วยัน”
“็ี บนในเรื่อแบบ ีว่าพนัานระอๆ แถมยัั่วราว อ วี อยู่แล้วล่ะ”วศธรประ
“ผมอัว”สอสาวหน้าเหวอ
“ปาร์ีบาร์บีิวืนนี้มันฝื ๆ อบลนะหนูว่า” มะปราระิบปาริัร
“พี่เห็น้วย สอนนั่นเาวาท่า เหมือนไม่ถูัน”สอสาวมอไปที่ สอายที่ำลันั่วาท่า่มัน
“ผู้อมาทำไม”
“็มาามำอร้อนายไล่ะ”
“แ่ นๆนั้นทำไม้อเป็นผู้อล่ะ”
“ิมาน่ะ ผมแ่มาูลาเลา”
“หึ หึ “ วศธรทำเสียในลำอ “ะให้ผมเื่ออย่านั้นเหรอรับ”
“นายนี่ ริๆเลย ันถามหน่อย นายสนิทับนายภาสรแ่ไหน”
“็เพื่อนร่วมานนหนึ่ ทำไม”
“ผมสืบทราบมาว่า วันนั้นที่บ้านระุยระาย มีนเห็น ภาสรออาที่นี่” วศธรหันมอหน้าธเผ่า
“บอผมทำไม ทำไมไม่เรียสอบ”
“เพราะมันมี้อสสัยหลายอย่า ที่ผมอยารู้ เลยยัไม่ทำอะไร อีอย่าผมไม่ไ้อยู่ท้อที่นี้แล้ว อย่าุว่า บาทีเ้เ้าหน้าที่อย่าเรา ็ทำอะไรไม่ไ้่ายๆ หามีผู้มีอิทธิพลเี่ยว้อ” วศธรมอหน้าธเผ่าเลิิ้ว
“อยารู้ว่าบอุทำไมนะเหรอ แ่อยาให้รู้ว่าผมไม่ไ้โ่นานั้น ผม็อยารู้เหมือนันว่า สุท้ายภาสรเาะทำอะไร แล้วุั้ใ หรือ บัเอิเ้าไปเี่ยว” ว่าแล้วธเผ่าอัวลับ “ผมไปล่่ะ ฝาอบุเ้าอบ้าน้วย”
“ผู้อลับไปแล้ว ไม่้อะเ้ออยาวหรอุ” วศธรแวะเมื่อปาริัรที่ออมาาในบ้านะเ้อะแ้ “แหม ็เายัไม่มาลาเ้าอบ้าน ัน็ิว่ายัไม่ลับ”
“ผมไล่เาไปเอแหละรำา”
“มีสิทธิ์อะไรไปไล่แอัน”
“สิทธิ์อนที่เป็นห่วุยัไล่ะ” วศธรทำให้หล่อนใสั่นอีแล้ว อีานี่ ปาริัริ
ความคิดเห็น